Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
Ik zeur ook niet.. Tis alleen weer even wennen! ;-)
BeantwoordenVerwijderenHa Eck, ook weer terug? Lekker he!
BeantwoordenVerwijderenop z'n minst verfrissend...
BeantwoordenVerwijderenIk houd wel van het Nederlandse weer, alleen jammer dat de zon zo weinig schijnt ;)
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om ff te lachen
BeantwoordenVerwijderenLeuke afbeelding :-)
Grz Wilma
@Eck: ik vond het anders maar wat benauwd vandaag...
BeantwoordenVerwijderenWas het maar zo lekker aan het regenen! Maar helaas zijn de zomers hier in Nederland toch altijd een beetje vies warm en plakkerig. Doe mij maar weer herfst!
BeantwoordenVerwijderenJa Katrin, ik weet. Jij bent pas echt in je hum als het kwik daalt en de wind toeneemt. Nog even geduld...
BeantwoordenVerwijderenVan meneer Foppe mag het ook snel winter worden.
BeantwoordenVerwijderenHa, je goeie ouwe blogvrind! Hij moest het vandaag met een vroege herfst doen ;-)
BeantwoordenVerwijderen