Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
Het duurde ff voordat het kwartje viel. Totdat ik keek naar de naam v.h plaatje om persies te zijn. Ik herkende MJ niet. Ik dacht dat jíj er mee ophield :-( (Met Bloggen voor alle duidelijkheid)
BeantwoordenVerwijderenja, je zette me ff lekker op het verkeerde been:)
BeantwoordenVerwijderenOef, even schrikken dus. Sorry hoor, was niet m'n bedoeling om m'n lezers nog meer aan het zweten te krijgen. Ik dacht "de hele wereld staat vandaag in het teken van De Begrafenis, dus ik doe nog één keertje mee".
BeantwoordenVerwijderenHaal dat biertje maar weer uit de koelkast, Scribbles blijft gewoon online ;-)
Oh ja, en ik vond dit juist weer wel een heel mooi plaatje. Maar ik ben dan ook zo'n minder-is-meer type.
BeantwoordenVerwijderenja goed idee Dorstig! enne blogze
BeantwoordenVerwijderenIk hoor net de klokken luiden v.d st Jozefkerk.
BeantwoordenVerwijderenOp Michael dan maar!
BeantwoordenVerwijderenIk vind het plaatje prachtig en treffend!
BeantwoordenVerwijderenBedankt Sofie, ook namens Argus Online ;-)
BeantwoordenVerwijderen