Doorgaan naar hoofdcontent

Berlijn - Mauerweg

Het meest bekende symbool van de Koude Oorlog en misschien ook wel van Berlijn is De Muur. Van 13 augustus 1961 tot 9 november 1989 scheidde deze muur de West-Duitse Französi-scher, Britischer en Amerikanischer Sektoren van de Oost-Duitse Sowjetischer Sektor.

De eerste generatie muur was op veel plekken niet meer dan een paar blokken steen. Familie en vrienden konden nog wat bijpraten en boodschappen uitwisselen. Langzaam werd de muur hoger en dikker, tot hij de vierde generatie muur werd die we kennen uit de geschiedenisboeken.

Geschat wordt dat er zo'n 200 personen zijn omgekomen bij een poging naar het westen te vluchten. En natuurlijk zijn er veel beroemde foto's van al dan niet geslaagde vluchtpogingen. Zoals die van de student Peter Fechter. Hij werd in 1962 neergeschoten en dodelijk gewond aan zijn lot overgelaten. West-Berlijnse politie-agenten konden er niet bij, DDR-grenswachters wilden hem niet helpen. Pas toen hij was doodgebloed, droegen ze hem weg. Een monument wijst de plek aan waar dit gebeurde, zoals er op meer plaatsen slachtoffers van de Muur worden herdacht.

Vandaag de dag is het een bijzondere belevenis om de route van de muur lopend of met de fiets af te leggen. Speciale bordjes leiden je door en om de stad. Maar veel spannender om te volgen is de dubbele rij stenen, die precies aangeeft waar de muur stond.

Het is mooi om te zien hoe die stenen nu dwars door gebouwen, parken en het gewone leven gaan. Op sommige plekken is zelfs de fundering van de muur nog te zien.

Als verdwaalde kunstwerken staan door de hele stad stukken muur opgesteld. Lange smalle betonblokken met die beroemde graffiti. Helaas konden daar toen alleen de West-Berlijners van
'genieten'.

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...