Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit augustus, 2022 tonen

Gezelligheid boven alles

Tijdens de terugreis stop ik op de meest inspiratieloze tank-plas-vreetplek vlak voor de Nederlandse grens. Alles is er druk en vies, maar pauzeren moet na twee uur rijden, het is etenstijd en tanken kan hier nog goedkoop. Ik denk het systeem slim af te zijn deze keer: eerst plassen en dan de toegangsticket inleveren bij het afrekenen van m'n etenswaar. Maar ik raak in de war. Er staat niks op het toiletticket en ze slingeren echt overal. Zou dat systeem hier niet gelden? Ik manoeuvreer me - zo min mogelijk aanrakend - tussen schappen vreetvoer, vrachtwagenchauffeurs en jengelende gezinnetjes door. Het meisje achter de kassa is representatief voor de treurigheid van deze tent. Ik vraag haar om een saucijzenbroodje. 'Dat mag u zelf pakken', zegt ze en wijst naar de warmhoudcabine die gevuld is met vele soorten broodjes zonder naamkaartje. Wat is wat? Ik kies dan maar wat er het smakelijkst uitziet. Ze zet een beker theewater voor me neer die serieus half gevuld is. 'Wat

De perfecte non-logica

Mijn grootste meehelpklus in het klooster waar ik deze zomer verbleef was me op het lijf geschreven: "Wil je de bibliotheek opruimen?" Maar natuurlijk, lieve Sophie, hoe wil je het hebben? Simpel: literatuur weer bij elkaar en op alfabet. Frans en Engels apart. De rest op genre: muziek, kunst, natuur, koken, economie, filosofie, religie... En de grote leestafel graag opnieuw inrichten, en weer precies in het midden zetten, want er klopt iets niet...  Zalig, zo mag ik het horen. Het bleek allemaal nog niet zo simpel, maar gelukkig was die grove indeling al gemaakt. Alleen, als je eenmaal gaat schuiven, schuift alles mee. En dan moet je door! Maar het is gelukt. Sophie blij, bibliotheek weer in balans en gasten voelen het meteen als ze binnenkomen. Het klopt hier. Een tijd geleden heb ik m'n eigen bescheiden boekenkast op kleur ingericht. Heel grappig, leuk effect, maar uiteindelijk onhandig. Nieuwe boeken zijn altijd een probleem, kleuren zijn soms ondefinieerbaar. Ik had

Stilvallen

Op de laatste ochtend van m'n meehelpweek, voordat ik 's avonds de stilte weer in duik, stort ik me nog op een zinvol klusje. Helaas stort ik me daarbij ook van een afstap af. Dankzij m'n overgave aan het vallen én de zachte stapel gordijnen die ik vastheb, weet ik de schade te beperken tot een flinke verzwikking. Ironisch, want het kwam juist door die gordijnen dat ik de afstap niet zag. Maar goed. Tot zover dus mijn bijdrage aan nog even dit en snel nog even dat. Vanaf dan is het vooral goed aanvoelen wat ik beter wel en niet kan doen en hopen dat er toch niet iets gescheurd is. De stilte die daarop volgt krijgt hiermee ook een nieuwe lading. Anders zitten. Behoedzaam lopen. M'n enkel een boomstam, m'n voet een ballon in regenboogkleuren. Maar op de tweede ochtend eindelijk ontspanning als ik voel dat de zwelling af- en de flexibiliteit toeneemt. Helemaal als ik de zwachtel weet te vervangen door een sexy brace. Die ga ik nog wel even nodig hebben! Oké bokkenpootj

Taalvirtuoos

Een week voordat m'n jaarlijkse stilte-reset-retraite begint ben ik al in dat bijzondere Rosario . Om in en om het klooster te helpen waar nodig, voor onderhoud of gasten. Mijn zinvolle bijdrage aan het voortbestaan van deze plek. En als bonus leer ik zo niet alleen meer over het B&B-leven, maar leer ik ook de dochter des huizes beter kennen: een 15-jarig lief bijdehandje. Met de voorbijtrekkende gasten gaat het al snel over taal. Want zoals dat altijd gaat tussen Vlamingen en Nederlanders; binnen de minuut ben je woorden uit de spreektaal aan het vergelijken, of toelachen. Of gewoon aan het uitleggen, omdat je elkaar anders misverstaat. Zo leerde één van de gasten mij dat Vlamingen nu ook allemaal het woord 'leuk' gebruiken. Echt Nederlands, dat zeiden ze vroeger nooit. Maar ja, sinds Facebook en sinds die Like-knop overal, die ook in het Vlaamstalige gebied als vind-ik-leuk wordt vertaald, noemen ze alles in Vlaanderen nu ook 'leuk'. Amai, daar had ik nooit bi