Astrids Scribbles

Vorige week verscheen in De Pers het artikel Eenzaam of sociaal slim? van Jojanneke van den Berge. Daarin vraagt de auteur zich af of door het toenemende chatten en krabbelen de eenzaamheid oprukt. Volgens een futuroloog (!) zitten we binnen 10 jaar massaal met de laptop of mobiel al chattend in het café en de trein en hangen kinderen hyvend in het klimrek. Ik geloof hem. De vraag is of dat iets doet met je real life contacten. Want Nederlanders hebben meer dan vroeger het gevoel minder real life vrienden te hebben, maar juist meer virtuele contacten te onderhouden. En dan worden er toch wel wat opvallende uitspraken gedaan. Een paar citaten: Deze nieuwe vormen van contact zijn een aanvulling op onze echte vriendschappen, geen vervanging. Toen de telefoon werd uitgevonden was men er ook al bang voor dat we in een sociaal isolement terecht zouden komen. Dat we wat minder vrienden krijgen, heeft met time management te maken. Je werkt, je gaat daarna boodschappen doen, eten maken, en j

Klik voor groter

U dacht misschien 'wat ligt er nú op Astrids leestafel'? Sinds wanneer is de bibliotheek een plek voor zakelijk flirten ? Welnu, dat komt zo, ik kreeg een korte versie van dit boek gratis bij weer een ander boek, dat ik ook gratis kreeg. Vandaar. En omdat je een gegeven paard niet... Zodoende. Maar eigenlijk is het best een leuk boek. Het geeft 40 eenvoudige tips om je zakelijke gesprekken te laten sprankelen, om jezelf enthousiast op de kaart te zetten en om de ander te verleiden tot het aannemen van je boodschap. Best handig, als je nogal eens met klanten (of collega's) om tafel zit om een product te verkopen! Het begint met een eye-opener: informatieoverdracht geschiedt voor 7% door inhoud, 38% door de intonatie van je stem en voor 55% door non-verbale signalen. Opmerkelijk. Niet alleen door die kennelijk marginale bijdrage van de inhoud van je boodschap, maar ook omdat ik dacht dat intonatie een onderdeel was van non-verbale communicatie. Maar dat terzijde. Behalve

15-oktober-08 Hou 'em vrij! Via Hier en Nu.be

Wie kent het nog niet; die enorme bak waar de hele wereld z'n foto's in flickert. Mijn account is nog in de lucht, maar gebruik ik alleen voor foto's om soms in een post naar te verwijzen. Het is jammer dat je met een gratis account niet meer dan drie sets kunt aanmaken, want die diaseries zijn wel leuk om in je blog naar te linken. Het zij zo. Ik ben en blijf een kleinverbruiker. Hoezo? Nog steeds vind ik het niet nodig om persoonlijke foto's (ook al staan er geen personen op) met de hele wereld te delen. Wie weet waar en in welke onherkenbare staat je ze ooit terugziet. Ja, je kunt ze afschermen, maar die mensen die ik toegang zou geven, ontvang ik gewoon thuis en vermaak ik ook nog eens met het verhaal bij de foto's. Het uploaden gaat nog altijd tergend traag. Dan merk ik weer hoe gewend ( lees: verwend ) ik ben aan snelheid. Maar de belangrijkste reden is eigenlijk dat het voordeel van een site als flickr niet opgaat voor mijn blogspot. Dat wil zeggen, als ik e

Er wordt weer heel wat afgeworsteld, met die RSS feeds. Gemopper over 'vaak klikken', 'toevoegen aan en van tabbladen' tot en met die eerste reactie 'wat heb ik hier nou weer aan...' Nou, ik kan je verzekeren lieve collega's, feeds zijn onmisbaar als je een beetje wilt volgen wat er op je meest favoriete sites wordt gepubliceerd. Ik gebruik netvibes sinds de cursus voor alle blogs die ik graag lees, m'n favoriete cartoons, nieuwe aanwinsten van dvd's (héél handig) en voor sites waar niet zo vaak iets op gepubliceerd wordt. Zoals die van het MLP Overijssel . Juist dáárvoor is het onmisbaar. Het voorkomt onnodig surfen om te zien 'of er alweer...', netvibes waarschuwt je gewoon. Maar dan moet je natuurlijk wel regelmatig je feedreader openen, duh! Na de cursus kreeg ik lieve complimenten van verbaasde collega's over hoe snel ik altijd weer overal reacties plaatste. Het verbaasde mij eigenlijk dat ze dachten dat ik daarvoor de hele dag achte

Hé Edwin, jij wilde toch t-shits laten maken? Ik heb een beter idee. We kopen een grote partij speedvesten in, allemaal op de fiets naar de OCN2008 en trappen maar jongens! Via Eazy

Waarom? Probéér het me in ieder geval uit te leggen. Ik wil het echt snappen. Waarom? U hebt me de laatste tijd behoorlijk bezig gehouden. Door een artikel over uw laatste boek uit een serie van zes , besloot ik ze allemaal te lezen. U hebt bijna 30 jaar de tijd genomen voor het schrijven, ik las ze in een paar maanden. U bent een gewaagd schrijver, voor tienerboeken, maar dat kan ik als bijna 40-er wel aan. De kennismaking via Je moet dansen op mijn graf was gelijk raak. Wat maakte dat ik er natuurlijk een post over schreef. Onderweg merkte ik dat uw boeken toch best verschillen van toon en schrijfstijl. Zo sprak Verleden week , de jongste van de zes, me het minst aan. Met Nu weet ik het betreedt u het pad van het geloof. Voor iemand zonder godsdienstige achtergrond een interessant pad om samen met de hoofdpersoon te bewandelen. En De Tolbrug was weer subliem. Mooie vorm, goed verhaal. Terecht dat u daar prijzen mee hebt gewonnen en dat het is bewerkt voor toneel. Niets is wat het

Onlangs vielen twee gebeurtenissen samen. In de eerste plaats zijn onze laatste 23 (!) medewerkers begonnen met de cursus 23dingen . Ik had beloofd ze te volgen en mee te bloggen over wat ik nog met al die dingen doe. Bijna gelijktijdig beginnen bloggers om mij heen te schrijven over waarom ze bloggen. Kennelijk, zo leer ik, door een oproep van WoW!ter . Hij gaat op de komende OCN iets vertellen over de groei van de biblioblogosphere en heeft een blog-top-90 samengesteld om blogmotivaties uit te citeren. Hé, maar waarom staat Scribbles daar niet tussen? Tja, ander netwerk, die WoW!ter. Hij kent me gewoon niet. Daar moest maar eens verandering in komen. Dat brengt me gelijk weer bij het begin van 23dingen: maak een blog en schrijf over je eerste ervaringen. Mijn motivatie Tijdens 23dingen merkte ik al snel dat ik juist dat schrijven óver de dingen leuker vond dan de meeste dingen zelf. Pas na de cursus stond ik mezelf toe om niet iedere dag iets te móeten posten. Een klein foutje in m’

Essen waarschuwde ons al en sinds ik Een kleine geschiedenis van bijna alles las fascineert het me al, maar gister was het dan zover. De mannen van CERN hebben de eerste protonen door die enorme buis geschoten. 11.000 keer per seconde een rondje van 27 km. Ik snap er niks van (check dat filmpje!) , maar is het niet juist de verwondering die het leven zo bijzonder maakt.

En dat was in de spreekwoordelijke vloek en zucht gepiept! Ik vind hem wel mooi, die nieuwe browser van Google . Strak uiterlijk, handige homepage, snelle zoekstrategie en grappige extra's (zoals een incognitovenster om anoniem te surfen, schijnt). Het was wel even zoeken naar de beste manier om bladwijzers toe te voegen, maar ook dat heeft zich mooi opgelost. Het enige dat ik nog wel mis, zijn de buttons van Delicious. Die kun je nog niet uploaden voor Chrome. Dat wil zeggen, ik heb het nog niet ontdekt. Maar via een omweg krijg ik die nieuwe sites natuurlijk wel getaged . Het is een testversie, dus er gaat vast nog vanalles veranderen. Zo zie ik nu al een eerste updatemelding in m'n taakbalk staan. Er wordt wel gefluisterd dat dit de grootste zoekhistoriebewaarboef is onder alle browsers. Het zal wel. Volgens mij is de tijd van echte privacy wel voorbij. En och, ik heb niks te verbergen, denk ik dan maar. Ze gluren maar lekker mee. Trouwens, als ik even zoek, kom ik in eerst

Ik vertelde al eerder over de stoere personeelsuitjes sinds 'onze mannen' die uitjes orga-niseren. Vandaag moesten we er dan echt aan geloven: een zwerftocht over het wad bij Pieterburen . Eerlijk is eerlijk, ik zag er wel een beetje tegenop. Moe van een paar weken veel werk en weinig slaap, verhalen over de stank, natheid en ongelofelijke smeer... Maar ik heb ook een stoere naam hoog te houden, dus ik kon het niet opbrengen om me terug te trekken. Er zat maar één ding op: knapzak mee, schouders d'r onder en gaan. Wadlopen is eigenlijk heel simpel. Je haar kan niet verwaaider zijn dan totaal verwaaid. Je schoenen kunnen niet blubberiger zijn dan helemaal onder de blubber zitten. En je voeten en benen kunnen niet natter zijn dan nat. Binnen 10 minuten hoef je je over die zaken dus al geen zorgen meer te maken. Waar je je nog wel zorgen over moet maken en waar je nog enige invloed op kunt uitoefenen, dat is het uitglijden. Midden op het wad is het lekker lopen of pootje

...anders heb ik nog wel iets achter de hand.

Het grote moment is aangebroken. Morgen start met frisse moed onze tweede en laatste groep medewerkers aan de cursus 23dingen . Voor het eind van dit jaar is iedereen in Bibliotheek Hengelo ontgroend als het om web 2.0 gaat. En sommigen zullen zelfs geïnspireerd zijn tot het ontwikkelen van mooie nieuwe producten of diensten . Veel succes! Vandaag is ook een nieuwe groep gestart op de OBD . Ik heb me zelfs laten vertellen dat er op dit moment alleen al in Overijssel meer dan 200 bibliothecarissen met de dingen bezig zijn. Het kan niet anders dan dat daar uiteindelijk iets moois uit voortkomt. Van de eerste groep Hengeloërs ben ik eigenlijk de enige die nog actief blogt. Ik moet zeggen: dat valt me wel een beetje tegen, jongens. Zelfs een gezellige reactie zit er bij de meesten al niet meer in. Mooie collega's zijn dat! Nou, tweede groepers, dat zal jullie niet overkomen hoor. Je zult gaan bloggen, lezen en reageren tot je er bij neervalt . En ik zal jullie volgen. Voor mij ook

Als u denkt dat je als kunstenaar alleen met je kunsten bezig hoeft te zijn, dan hebt u het mis. Om te zorgen dat mensen je concerten bezoeken of je cd's kopen, is het niet meer genoeg om - naast natuurlijk je muzikale kwaliteiten - een website en een goede manager te hebben. Daarom was ik niet verbaasd dat er een tijdje terug in de nieuwsbrief van het Calefax Rietkwintet een vacature stond voor medewerker nieuwe media . Van een afstand volg ik de avonturen van deze rietblazers al sinds ik eind jaren 80 hun saxofonist Raaf Hekkema via het Ricciotti Ensemble leerde kennen. Maar dat volgen valt lang niet mee. Ze hebben namelijk niet alleen een volle agenda , maar spelen door hun successen inmiddels bijna meer in buiten- dan binnenland. En het 'verre oosten' moet het vaak doen met één concertje per jaar. Gelukkig dus, dat ze nu Marjolein Dellebarre in dienst hebben, voor die nieuwe media. Zodat ik het niet alleen hoef te stellen met hun cd's, nieuwsbrief en dat ene conc