Chrome Operating System

Vorige week blogde Jan Tweepuntnul er ook al over. Omdat ik net zo onder de indruk ben van het simpele filmpje en het zo te zien simpele nieuwe Operating System van Google Chrome, hierbij dat filmpje in de herhaling. Chrome OS in plain Englisch. Een fan van Chrome Browser ben ik al, dus laat maar komen!

Mijn nieuwe loopbaan: levens organiseren

In Hengelo wisten we het al...

Die Kluun is een topper!

Als boeken tot leven komen...

Via Eazy

Nominatie Bibliotheek Innovatie Prijs

Ik leek wel de laatste te zijn die het hoorde. Bij het eerste sms-je vroeg ik nog: Gefeliciteerd? Hoezo? Maar ja, als de officiële post later op de mat valt dan een publicatie op het net - en dus op twitter - en je bent gewoon je dagelijkse werkding aan het doen, dan kan het voorkomen dat je wel eens iets mist.

Voor wie ook niet altijd online is: Bibliotheek Hengelo is genomineerd voor de Innovatie Prijs 2009, vanwege ons kenniscentrum Onderwijsvragen Twente.

Die pluim is natuurlijk niet alleen voor de bieb, maar ook voor onze partners Hogeschool Edith Stein en Expertis Onderwijsadviseurs. En natuurlijk voor alle mensen die achter de schermen hebben geholpen om dit kenniscentrum te bouwen en nu nog steeds helpen om het in de lucht te houden. Top!

Da's allemaal helemaal mooi natuurlijk, maar we zijn er nog niet. Want dat lijstje 'concurrenten' ziet er best pittig uit:

• Nova Local (over jongeren en journalistiek)
• Cultureel Erfgoed Browser (ai, DOK Delft)
• Thematische programmering van OB Maasland
• Waterland toen en nu (waterlands archief)

Op 17 december is de uitslag. Even een busje regelen en m'n agenda leegmaken dus. Gelukkig zijn er meer prijzen te verdelen in verschillende categorieën. En laten we wel wezen, als het gaat om de manier waarop een verandering van structuur is aangebracht, de manier waarop het project maatschappelijk ingebed is of de wijze waarop het personeel is ingezet, dan zeg ik: kat in 't bakkie.

En wat een mooie stok achter de deur om voor die datum alle organisaties in G!ds ingevoerd en aan het kenniscentrum gekoppeld te hebben. Wat denk je, Nazdrave, gaat dat ons lukken? Ik zeg: zeker weten!

Voor wie doen we dit ook alweer?

Voor al deze bloedjes van leerlingen, daarvoor!

De geboorte van een nieuw project

Het is alweer 1,5 jaar geleden dat ik voor het eerst de boer op ging met m'n idee om onze beste producten te bundelen. Leesprogramma's, collecties, groepsbezoeken, informatiebestanden én iedereen lid van de bibliotheek natuurlijk. Deze Biebbundel heeft zich sindsdien wel genesteld in de hoofden van bibliotheken en scholen, maar we hebben hem tot nu toe nog niet kunnen verkopen.

Ondertussen zijn er wel andere mooie successen geboekt. Biebsearch verovert gestaag de ROC's en het voortgezet onderwijs van Overijssel, wat natuurlijk in het land niet onopgemerkt blijft. Dus volgend jaar komt er een Masterclass voor bibliotheken om te leren hoe je deze samenwerking met jouw scholen opbouwt. Voor het primair onderwijs is er Biebwijz: 13 bibliotheken bundelen aan de voorkant hun producten in één gezamenlijk aanbod en aan de achterkant hun kennis en middelen in één bibliotheeknetwerk. Een netwerk dat jaarlijks groeit; nog even en Biebwijz dekt heel Overijssel.

Da's mooi, maar Biebwijz bevat alleen losse producten, die we altijd al op de planken hadden liggen, waar scholen soms wel en soms niet wat aan hebben, en waarvan ze soms zelfs niet eens weten dát we ze hebben. Wat ik daarin mis is een werkelijke relatie met het onderwijs. Een wederzijdse inspanning, die tot doel heeft dat de kinderen beter gaan lezen, dat de hele school mediawijzer wordt en dat iedereen snel en simpel toegang heeft tot die informatie die nodig is om te leren of te onderwijzen. Deze relatie is juist wat Biebsearch zo sterk maakt.

Gelukkig ben ik niet de enige die dit mist en niet de enige die hier wel brood in ziet. We hebben dus weer wat krachten gebundeld, een fraai projectplan opgesteld, subsidie aangevraagd en inmiddels de mouwen opgestroopt. En als projectleider mag ik het karretje van deze pilot gaan trekken. Spannend? Ja. Leuk? Jazeker!

Het spannende is dat ik geen idee heb waar we uit gaan komen. Want dit keer beginnen we daar waar ik de vorige keer ook had moeten beginnen: bij de klant. Een relatie bouw je immers op met z'n tweeën en als de klant meewerkt aan de inhoud van die relatie, is de kans groter dat hij daarin wil investeren. Het leuke is dat ik dit allemaal niet alleen hoef te doen. Ik heb een paar leuke bibliotheken, die willen profiteren van deze pilot. Zij nemen een paar leuke scholen mee, die willen bouwen aan zo'n structurele relatie. En ik heb een club leuke deskundigen om me heen, die me helpen en waar nodig moed inpraten.

Woensdag gaan we van start. Ik sluit me op met bibliotheekdirecteuren, onderwijsspecialisten en schooldirecteuren om te brainstormen over die vragen, die leidend zijn voor het bepalen van de meest ideale inhoud en de meest wenselijke uitvoering. De kapstok van de middag zit nu wel op m'n netvlies, maar hoe we daarna verder gaan hangt af van de antwoorden die boven tafel komen. En dat is voor zo'n controlfreak als ik wel even lastig. Dat ligt, zeg maar, buiten m'n comfort zone. Mijlenver daarbuiten.

Hoe dit afloopt? Volg Scribbles en u zit op de voorste rij.
Hebt u tips? Laat maar horen!

Op visite 2.0

Scribbles is nog niet in de stemming

Tien onverwachte Wist-u-datjes

Volger Henk was uitgedaagd om tien dingen over zichzelf te bloggen, die anderen waarschijnlijk niet zouden verwachten. Hij toonde moed. Grappig, en inspirerend. Want stel dat ik heel eerlijk ben, en m'n lezers publiekelijk wil verrassen, wat zou ik dan over mezelf vertellen? Ik ben diep door de krochten van Memory Lane gegaan, maar hier zijn ze: Scribbles' wist-u-datjes.

1. Ik heb als kind veel hobby's mogen uitproberen. De grootste misser was toch wel de padvinderij. Akela, wat een flauwekul.

2. Tijdens het spelen sneed m'n vriendin zich per ongeluk in haar vinger met de rand van een dekseltje. Ze gaf het aan mij en zei: "Nu moet jij ook zo'n snee maken". Dus dat deed ik.

3. In de zesde klas schreef ik voor een vrije opstelopdracht een heel schrift vol. Ik kreeg een 10 en veel plakplaatjes. De meester liet wijselijke opmerkingen over plagiaat achterwege. Of zou hij echt niet in de gaten hebben gehad dat mijn verhaal een vrije bewerking was van Sjakie en de Chocoladefabriek.

4. Elke zomer trok ons gezin naar Zuid-Frankrijk, waar we voor m'n gevoel alle bergen hebben beklommen. Het waren mooie vakanties, maar ik vond het uitzicht vanuit de auto wel net zo plezierig. Halverwege de wandelingen was ik vaak nog maar op één manier in beweging te krijgen: de belofte van iets lekkers op de top. En ja, dat moet ik nu nog vaak aanhoren.

5. Ik heb als tiener twee zomers gewerkt in de kibbutz Glil Yam, niet ver van Tel Aviv. De tweede keer dacht ik, door m'n koffer te pakken, thuis de-boel-de-boel te kunnen laten. Doe ik daar in m'n hutje die koffer open en wat denk je? Shalom! Alles was gewoon naar binnen gekropen. Niemand die je daar even voor waarschuwt hè.

6. Deze kibbutz had een aantal plantages, een kippenboerderij en een fabriek voor plastic wastafelkranen en douchekoppen. Bij het inpakken van een zending voor de Nederlands markt, kreeg ik een stoutmoedig idee. Ik koos een mooie kraan uit, schreef een briefje met daarin wie ik was, waar de kraan vandaan kwam, dat ik hem met veel zorg had ingepakt en m'n adres. Ik stak het stiekem tussen alle papieren en had de hele dag een pretgevoel. Drie maanden later ging de telefoon.

7. Ik stond vooraan in de rij toen een verwarde jongen het postkantoortje overviel, zwaaiend met een geweer, eerst fluisterend daarna schreeuwend om geld. Na de situatie even te hebben aangezien, schoof ik langzaam achterwaarts naar buiten. Ik dacht: "Dan ga ik wel eerst even boodschappen doen". Toen ik terugkwam was alles afgezet met rode linten. Balen, nu maar hopen dat m'n huisbaas snapt dat de huur wat later komt...

8. In de tijd dat ik solliciteerde bij Bibliotheek Hengelo gaf ik nog vioolles. Eén van m'n leerlingen zei na de les: "Zo, dus ik begrijp dat jij graag bij ons wilt komen werken". Haar handtekening staat al 11 jaar onder mijn arbeidsovereenkomst.

9. Ik draag geen spijkerbroeken. Ik vind het niet mooi, ik voel me er niet prettig in. De meest gehoorde opmerking in kledingwinkels is 'dat staat ook heel mooi op een spijkerbroek, mevrouw'. Mijn 'die heb ik niet' zorgt altijd voor grote ogen en een open mond. Mensen tonen meer begrip als ik zeg dat ik geen tv heb. Vreemd.

10. Sinds lange tijd droom ik een onregelmatig terugkerende droom. De wereld is chaotisch, het is druk van de mensen en ik voel lichte paniek. Ik ben op een groot station en moet een trein halen, maar kan het goede perron niet vinden, weet niet of ik wel of niet moet overstappen, zie nergens borden, of die veranderen steeds hun informatie, voel me verloren en verdwaald, maar spreek ook niemand aan voor hulp. Ik ren wat verdrietig heen en weer, soms samen met iemand, maar dat lijkt niet eens zo belangrijk te zijn. Veel belangrijker is dat ik op tijd bij die trein kom. Van eindelijk zitten en rustig wegrijden, is het nog niet gekomen. Welke dromenduider vertelt me de les die ik kennelijk moet leren.

Zo, dat waren mijn verrassing. Leuk? Ik zou zeggen: wees net zo moedig en neem de handschoen over!

Wereld Vredes Vlam in Twente

Op dit blog gaat het de laatste tijd nogal eens over passies. En wie heeft die niet… Nou ken ik iemand wiens innerlijk vuurtje brandt voor een grenzeloos groot vuur: de Wereld Vredes Vlam. Die passie heeft voor haar één belangrijke mijlpaal: het realiseren van een Wereld Vredes Vlam in Twente. Zij kent ook mijn passie en ze is goed in het verbinden van positieve energie. Dus vroeg ze me of ik hier over wilde bloggen. Tuurlijk! Want wie wil er nu geen vrede.

Initiatiefneemster Savitri MacCuish stak op 31 juli 1999 de eerste Wereld Vredes Vlam aan in Bangor (Wales). Het idee is gebaseerd op een oude Navajo legende, die zegt dat een tijdperk van vrede aanbreekt op het moment dat zeven vlammen uit alle windstreken worden verenigd in één vlam. De zeven vlammen van Savitri zijn uit vijf continenten door verschillende luchtmachten naar Wales gevlogen. De vlam symboliseert de hoogste aspiraties en gedachten binnenin ons allen. Door het samenbrengen van vuur zal de wens om vrede zich van buiten naar binnen richten, opdat we deze van binnenuit weer naar buiten toe kunnen uitdragen. Zij leert ons om te focussen op de oplossingen in plaats van op de problemen. Zij brandt voor ons, dag en nacht, 24/7 zou ik hier eigenlijk moeten zeggen.

Sinds 1999 zetten individuen wereldwijd, met eenzelfde passie voor vrede en universele verbinding, zich in om een Wereld Vredes Vlam in hun omgeving te realiseren. Nederland telt er inmiddels drie: in Den Haag, Venlo en Cadzand. Allemaal verschillend, qua vorm, functie en gekozen locatie. Maar elke vlam is aangestoken met het vuur van één van de vredesvlammen op de wereld, dat hebben ze gemeen. Nu is er dus ook de Stichting WereldvredesvlamTwente (under construction). Vijf bevlogen mensen, die zich een slag in de rondte lobbyen bij gemeente, bedrijven, instellingen en particulieren, om geld en de nodige vergunningen bij elkaar te krijgen voor een Vlam in Twente.

Donderdag 26 november is er weer een bijeenkomst. Vanaf 19.30 uur vertelt Savitri in Prismare, in het hart van het Enschedese Roombeek, over het ontstaan, de bedoeling en de symboliek van ‘haar’ WorldPeaceFlame. En ze deelt met ons hoe wij als lichtdragers de vlam kunnen inzetten om vrede in de wereld te brengen en vrede in onszelf te behouden.

Hebt u niks met dit soort gedachten? Geen punt. Maar kom toch gewoon eens binnenwandelen als u in de buurt bent. Of loop een keer langs de vlam in uw omgeving. Ik weet zeker dat er een onzichtbare energie hangt, die iets met u doet. Al is het maar voor dat ene moment.

Voor informatie of donaties: info@wereldvredesvlamtwente.nl

Twittershow tijdelijk uitgesteld

Maar daar wordt het vast alleen maar beter van.
Blijf ons volgen om er straks bij te kunnen zijn!

Alles is Liefde: the sequal

Lange-tekst alert! (maar inspiratie verzekerd)

Weet u nog, die maffe crew van Overijsselse bibliothecarissen onder leiding van hun Captain-of-leuke-dingen. Die onder de naam Alles-is-liefde zo nu en dan bij elkaar komt, schijnbaar leuke dingen bedenkt, maar waar niemand nog het fijne van weet? Nou, die groep heeft vanmiddag weer aan hun snode plannen gewerkt. Leuk voor u, want het kleine tipje van de sluier, dat ik de vorige keer optilde, mag verder omhoog.

Ja, we hebben vijf ‘wilde ideeën’ omgezet in vijf concrete projecten. Nee, nog niet alles is af, maar we kunnen al wel iets met de wereld delen. Bent u er klaar voor?

Bloggids
Weet u hoeveel mooie blogs er zijn in het land? Blogs, die op de één of andere manier een verbinding hebben met de populaire thema's binnen het bibliotheekwerk. Of ze nu te maken heeft met onze diensten of collectie, of ze nu worden geschreven door professionals of liefhebbers. De verbindende factor is hun inhoud en kwaliteit. Wat nog ontbreekt is een plek waar al die mooie blogs ook werkelijk met elkaar verbonden worden. Voor alle liefhebbers die ze willen vinden en volgen.

De Alles-is-Liefde-crew presenteert daarom de Bloggids: een openbare netvibes waar de beste weblogs worden gepresenteerd. Tabbladen zorgen voor een indeling. De redactie kiest de krenten uit de blogpap. De nieuwe huisstijl geeft het geheel de landelijke uitstraling die het verdient. En onze widgetwizzard heeft natuurlijk iets moois in elkaar gefietst (link volgt).

Voordat u met op- en aanmerkingen komt: het is nog niet helemaal klaar. De puntjes worden de komende weken op de i gezet en volgens mij hebben we dan iets heel aardigs op het net gezet.

Twittershow
Weten uw collega’s wat uw bibliotheek op internet doet? Welke 2.0-toepassingen zij gebruikt om bij de klant te zijn? Is de 23dingen-kennis nog een beetje paraat? Wat dacht u van een opfriscursus, gericht op de eigen bibliotheekdiensten. Lekker herkenbaar en dicht bij huis.

De Alles-is-Liefde-crew presenteert daarom de Twittershow: een dialoog op twitter, tussen de bibliotheek en een volger, waarbij spelenderwijs alle 2.0-diensten van die bibliotheek voorbij komen. Met een mooie verzamelplaats van al deze diensten als eindpunt (link volgt). En natuurlijk worden de meekijkende collega’s erbij betrokken, door interactie, huiswerk, een wedstrijd en flyers en posters om de verzamelplaats onder de aandacht van de klanten te brengen. Werkt het bij de eerste bibliotheek? Dan gaan we graag de provincie in om hetzelfde trucje ook tijdens uw personeelsbijeenkomst te laten zien.

Wilt u erbij zijn? Volg Scribbles op Twitter, volg BiebHengelo op Twitter en wacht op nader bericht. Mee-twitteren is toegestaan!

Interwrite
Weet u hoeveel potentiële schrijvers er zijn? Hoeveel mensen werken aan of dromen van een eigen boek? Heel veel. Kunnen we deze mensen een schrijverspodium bieden?

De Alles-is-Liefde-crew presenteert Interwrite: een weblog waar enthousiaste schrijvers samen een verhaal maken. De eerste zin wordt gegeven, iedereen is uitgenodigd een volgende alinea te schrijven. Na een kleine promotiecampagne in de gemeente Raalte hebben zich inmiddels 15 schrijvers gemeld, het verhaal is van start. Ook dit betreft een klein initiatief, nu nog lokaal gericht, met één belangrijk doel: gedeelde passie verbinden. Wie weet wat voor moois hier nog uit voort komt.

Biebsearch viral
Biebsearch gaat als een speer. Vooral in het noorden van Overijssel, maar Twente is ook al binnengehaald. Docenten worden inmiddels geschoold, maar wat merken de scholieren er eigenlijk van? Weten ze wel wat ze er allemaal mee kunnen? Wie herinnert hen daar aan? Het idee was om via een video-viral net zo (irritant) bekend te raken als bijvoorbeeld het biebblondje. Het idee bleek iets te ambitieus. Maar het alternatief is net zo simpel als effectief.

De Alles-is-Liefde-crew presenteert beeldscherm-virals: doorzichtige A4-sheets met daarop geprint een afbeelding plus pakkende tekst, die via statisch elektriciteit op beeldschermen in de mediatheek worden geplakt. Scholieren moeten dus een fysieke handeling verrichten om de fysieke boodschap te verwijderen voordat ze weer in hun digitale wereld verdwijnen. De teksten zijn verrassend, sluiten aan bij lopende thema’s en verwijzen altijd naar de mogelijkheden van Biebsearch. Het what’s-in-it-for-me-effect ten top. We zijn benieuwd naar de eerste resultaten.

Serious gaming
Horen games in de bibliotheek? Moet het educatief zijn, moet er een wedstrijdelement in zitten, moet je met iets knallends komen of kan het ook kleinschalig? Dit soort vragen kwamen boven bij de mensen die graag ‘iets’ wilden doen met games in de bibliotheek. Ook dit bleek te groot en ingewikkeld voor een resultaat binnen 2 maanden. Dus we hebben wat kaders aangebracht en zijn teruggegaan naar het oorspronkelijke idee: klein beginnen, vanuit je eigen passie. Wat weten uw collega’s eigenlijk van gaming? Liggen daar niet een paar weerstanden, vooroordelen en kennishiaten om te slechten? De medewerkers van Bibliotheek Zwolle zijn de eersten die binnenkort door de Alles-is-Liefde-crew worden bijgeschoold. Spelenderwijs.

Leuk?
Volgens mij wel. Hoe nu verder? Tja, dat was de grote vraag voor de tweede helft van de middag. Waarom deden we dit ook alweer? Wat verbindt ons? Waarom zijn we dan toch niet compleet, met of zonder opgaaf van goede reden? Wie of wat zijn we eigenlijk en wat doen we precies?

Het was even zoeken, maar het antwoord op die laatste vraag hebben we geformuleerd in de enige zin die in het Handboek der Alles-is-Liefde wordt opgenomen:

Een creatieve denktank op basis van gezamenlijk enthousiasme en individuele kwaliteiten, die aanwezige kennis en energie bundelt om deze om te zetten in innovatieve projecten, die uitdagen tot het overschrijden van mentale barrières.

En dat is wat het is. De hoe-vraag is niet beantwoord. Dat zal vanzelf ontstaan, uit het enthousiasme, de kwaliteiten, de kennis en de energie van de crew. Of uit ons collectieve verlangen, wat maar als eerste naar boven komt drijven.

Hoe leef ik mijn passie

Ik heb al een tijdje een Hoedoe over het vinden van je passie in m'n bladwijzers staan. Om eens iets mee te gaan doen. Tijdens de laatste yogales toverde onze docente eenzelfde soort passietest uit haar toverhoed. Het werd een les zonder yoga dus, maar met alle tijd voor dat waar het in jouw leven werkelijk om draait. Toeval? Daar geloof ik dus niet zo in.

We deden het een beetje anders dan in de Hoedoe, maar de test was gebaseerd op hetzelfde boek: De Passietest van Janet & Chris Attwood. En als u denk dat dat allemaal een beetje zweverig en spiritueel en goeroe-klefferig is, nou dat valt echt reuze mee.

Volgens mij is één van de grote problemen van onze tijd dat we in de vijfde versnelling over de snelweg van het leven scheuren, zonder bewust om ons heen te kijken of eens even de beentjes te strekken. Zou dat leven niet wat aangenamer worden als je het in de eerste plaats vult met datgene wat je echt graag wilt, wat werkelijk belangrijk is, wat je vervulling en vreugde brengt. Dat denk ik dus wel.

Het punt is dat dingen alleen in je leven zullen komen in de mate waarin je daar duidelijk over bent. Dus: benoem concreet wat jouw leven ideaal maakt, hoe jouw leven eruit ziet als die belangrijkste passies zijn vervuld en aan welke mijlpalen je straks (of nu al) kunt zien dat je goed op weg bent je passie te leven. En als je daar even voor gaat zitten, dan blijkt dat dat allemaal nog lang niet zo makkelijk is. En ook best wel confronterend.

Ik maakte er tijdens de les natuurlijk weer een potje van. Lekker in de weerstand schieten. Die top 5 klopte vast niet, want hij werd toch zeker gemanipuleerd door de volgorde waarin ik alle passies op de brainstormlijst had gezet. En ik zat al gelijk in de volgende fase: als ik deze dingen kennelijk zo belangrijk vind, waarom leef ik er dan niet gewoon naar. Dáár ligt toch de wortel van het probleem, de basis van ons vluchtgedrag op die snelweg? Stof voor discussie dus. En een partijtje spiegelbeeld staren.

Vandaag heb ik de mooie zondag besteed aan het opnieuw onderzoeken van mijn persoonlijke passies. Ik heb nu - zonder weerstand - een strakke top 5 en een duidelijke beschrijving van m'n ideale leven. De mijlpalen voeg ik straks nog toe, eerst even bijkomen. Wat me opviel is dat zaken rondom werk, lichamelijke ongemakken of familiegedoe al vrij snel van de lijst verdwenen. Zelfs bloggen, lezen, muziek en film hebben de top 5 niet gehaald. Het gaat in het leven toch echt om andere dingen. Gelukkig zijn er de mijlpalen nog en ik weet zeker dat deze laatstgenoemden daarin een plek gaan krijgen. Want om mijn ideale leven te bereiken, heb ik die aangename hulpmiddelen zeker en vast nodig.

Illustratie: Hand with reflection van M.C. Escher

Bladeren door je weblog

Een week vol leermomenten. FrankWatching leert me dat er een Nederlandse Twittervariant bestaat: Kwekker. Hè ja, dat hebben we echt nodig, denk ik dan gelijk. Maar misschien onterecht, ik heb me er verder niet in verdiept.

In Mediacoach lees ik vervolgens over de Nederlandse blogcommunity Web-log.nl. Ook zoiets, hebben we dat naast alle Bloggers en Wordpressen echt nodig? Misschien, maar m'n oog viel in dit berichtje vooral op een bijzondere dienst van Web-log: je kunt een boek samenstellen met artikelen en foto's uit je blog.

Stel je voor... een blogboek als naslagwerk in de boekenkast, ter herinnering aan een bepaalde periode of gebeurtenis. Of om iemand je weblog kado te geven. Natuurlijk kun je kiezen uit diverse formaten, kleuren en opmaakprofielen. Ook kun je je eigen omslag ontwerpen. En als slagroom op de taart kun je je blogboek straks via je weblog voor slechts €15,95 te koop aanbieden.

Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet vinden. We zijn massaal overgestapt op de digitale fotografie, zodat we honderden foto's op steeds kleiner wordende opslagmedia kunnen bewaren. Vervolgens gaan we al die foto's weer uitprinten en in boeken afdrukken. Is de volgende stap dus dat we onze digitale schrijverijen ook weer op dat oude vertrouwde papier in de kast willen zien staan? En bij elke verhuizing in dozen gaan inpakken en meeslepen, om tot in de eindeloosheid op zolder te laten verstoffen?

Toch wel een grappig idee, toch?

Nieuwe schandpaal in het onderwijs

Hoe smart is uw pen?

Het zal aan mij liggen, maar ik had er nog nooit van gehoord: de Smartpen. Hij neemt op wat er gezegd wordt, dat luister je weer af door op het woord te klikken dat je schreef toe er gesproken werd. Huh? Even visualiseren.



Is dat handig? In sommige gevallen misschien. Tijdens een college of conferentie bijvoorbeeld. Of wanneer je een interview afneemt. Doordat je minder hoeft te schrijven, kun je geconcentreerder luisteren. Maar je hebt wel speciaal - en duur - papier nodig. En wat doe je eigenlijk als de inkt op is?

Meer informatie en een uitgebreide bespreking vindt u op FrankWatching.

Terug naar de DDR en naar Berlijn

Dit weekend stond helemaal in het teken van mijn geliefd Berlijn. Ik zag de aflevering van Boeken over Het wonder Bondsrepubliek. Ik schreef een blogpost over de film Das Leben der Anderen, woensdag op tv en op 9 november in Concordia. Ik ging met m'n Ossi-vrienden naar de DDR-tentoonstelling in de TwentseWelle. En zij attendeerden me op de nieuwe serie van Paul Rosenmöller over De val van de muur. Met de naderende herdenking van deze Val niet zo verwonderlijk natuurlijk dat er veel aandacht aan wordt besteed, maar het kwam nu allemaal wel even in één keer samen. Mooi.


De tentoonstelling is heel aardig. Vooral voor m'n vriendin een feest van herkenning. Dat was eigenlijk nog het leukst, haar aanvullende verhalen. Over alle huis-, tuin- en keukenproducten, de tv-programma's, de vakanties, de rijen voor bijzondere producten zoals sinaasappels met kerst en de wachttijden van 18 jaar voor een Trabant. De film kan ik iedereen aanraden, die toont op pijnlijk mooie wijze het systeem dat voor vrolijke, opgroeiende kinderen (meestal) verborgen bleef. Paul Rosenmöller ga ik nog volgen.




En ik mag binnenkort weer naar Berlijn. Op studiereis dit keer. Naar 's werelds grootste e-learning conferentie, de Educa. Ik ben blij! De Berlijnse kerstmarkten schijnen beroemd te zijn. Mooimooi.