Astrids Scribbles

De module kwantumfysica zorgt voor nogal wat gefronste wenkbrauwen. Ik weet uit de studiehandleiding dat 'de conclusie van het begrijpen van kwantumfysica zal zijn dat bewustzijn géén product kan zijn van de materie van het brein'. Ook beloven ze dat ik na afloop begrijp dat we geen toevallige toeschouwers zijn in een onverschillig universum, maar er juist intiem mee zijn verbonden. Helder! Maar we zitten nog maar in les 2 en tot nu toe heb ik  vooral geleerd wat we allemaal nog niet  weten, over licht en materie met name. Wat wel voorbij komt is een fascinerend voorbeeld van kinderen die geblinddoekt kunnen lezen en spelen. Voordat ze de leeftijd bereiken waarop hun logische brein het overneemt, leren ze hun innerlijk licht en oog te gebruiken. En dan kunnen ze dus echt zien! Ook hebben we het over hoe alles (eh... licht, elektronen, krentenbollenatomen... dat ongeveer) bestaat uit golven. En dat een zeker twee-spleten experiment ons echt heel veel leert over hoe licht en mate

Oké, er is dus iets aan de hand in OpenSource land. Het heet ChatGPT en schrijft teksten. Stel de chatbot een vraag, geef hem een opdracht en hij komt met een goed leesbaar en origineel antwoord. Plagiaatcheckers herkennen de tekst niet als geschreven door een robot. Dus sneller dan het licht hebben scholieren en studenten de weg naar deze schrijfmachine gevonden en verwonderen docenten zich ineens over het niveau van de ingeleverde stukken. Ze voelen dat er iets niet klopt, maar wat? En wat nu? Er zijn in korte tijd al vele artikelen over dit fenomeen verschenen. In mijn bibliotheekbubbel wordt er driftig over geblogd. Is dit het begin van het einde? Of het begin van een nieuw begin? Hoe gaat het onderwijs hierop reageren? Welke docent is de eerste die ChatGPT integreert in z'n opdrachten? Hoe dan ook een interessante ontwikkeling. Dus ook ik ging vanmorgen maar eens kijken . Helaas, ik was niet de enige. Het scherm bleef wit, met in grote letters de opmerking dat ChatGPT haar cap

Ik begon dit nieuwe jaar weer met een stilteweek in het monastieke Rosario. Voor aanvang had ik mezelf twee doelen, of liever uitdagingen, gesteld: kiezen voor een gedeelde slaapkamer en de dag beginnen met een winterbad in de zwemvijver. Beiden zouden een behoorlijke inbreuk plegen op m'n lichamelijke ontspanning en vaste ochtendpatroon. Dus ja, met recht een uitdaging. M'n reisgenoot bleek het perfecte slaapmaatje. De ontspanning bleef en om eerlijk te zijn heb ik beter geslapen dan de laatste jaren in m'n veilige eigen 1-persoonskamer. Volgende keer maar eens proberen met iemand die ik echt nog niet ken. Ik dacht nog even onder het ochtendbad uit te kunnen toen bleek dat ze de vijver tot bilhoogte hadden laten leeglopen. Maar het opperhoofd winterzwemmen zag in een hurkzit geen enkelprobleem. Dus na wat ademhalingsoefeningen voor de juiste focus daalden we voorzichtig de trap af om voor het water door de knieën te gaan. Ik heb nog steeds niet het juiste woord gevonden vo

Dit blog begon ooit als 'werkboek' voor de cursus 23dingen . Vannacht, na het ploppen van de champagne, ontving ik een puzzel met  23woorden . Je weet wel, waarbij je naar een warboel van letters moet staren om te zien welke woorden er het eerst uitspringen. Bijvoorbeeld als een soort vision voor het nieuwe jaar 2023. Oké, komt 'ie. energie plezier vergeving Ja lekker. Daarmee wordt 2023 vast een mooi jaar. M'n energie heb ik - na een kerstweek van buikgriep - eindelijk weer terug. En ik weet dat het blijven zwemmen en bewegen me bij die energie kan houden. Plezier leer ik steeds beter ontdekken en beleven. In m'n studie, m'n vriendschappen, met mezelf en met het leven in het algemeen. En die vergeving, ja, dat is de zachtheid die het leven meer energie en plezier kan brengen. Toch? Beginnend met het vergeven van mezelf. Dan komt de rest ook wel. Ik wens jou ook drie mooie woorden voor een inspirerend nieuw jaar!