Astrids Scribbles

Het jaar zit er bijna op. Er wordt weer flink teruggeblikt om me heen. Jaaroverzichten op blogs, jaaroverzichten in het nieuws. We hebben weer heel wat meegemaakt met elkaar. Vorig jaar waagde ik me ook nog aan zo'n terugblik. Het jaar daarvoor  nog mét een paar kleine statistieken. En eind 2009 nam ik zelfs elke maand even onder de loep. Maar nee, die moed breng ik nu niet meer op. Dit jaar wilde ik maar eens afsluiten zoals het jaar voor mij is geweest: anders dan anders, kort maar krachtig. Het was een jaar waarin ik voor het eerst echt even geen woorden had en een blogpauze hield. Een jaar waarin m'n scribbles vervolgens een andere toon en vorm kregen. Een jaar waarin ik de stilte opzocht, om weer muziek te kunnen laten klinken. Een jaar met de meeste kilometers  voor m'n werk en de minste uren tussen m'n Hengelose collega's. Een jaar dat in vele tinten grijs begon, maar best heel kleurig eindigt. Een jaar, kortom, dat me veel heeft gekost, maar u

U kent ze vast nog wel, de heren van muziektheatergezelschap #RoodVerlangen . Die heren - Auke Reuvers en Nico-Jan Beckers - die al zoveel theatervoorstellingen hebben gemaakt, die al zoveel  verschillende verhalen met hun klarinet en accordeon hebben verteld. En die ooit vijf schooljaren als huisgezelschap van Bibliotheek Hengelo op bijna alle basisscholen voor alle groepen voorstellingen hebben gespeeld binnen het taalbevorderingsproject Toon je Taal! Goed, die heren dus. Die spelen nog steeds. Niet alleen met Laurens ten Den en Mareen Hoek overal in Nederland. Maar tegenwoordig ook met Jan-Christoph Tonigs en Cornelia Kupferschmid over de grens in Duitsland. In hun laatste project zijn ze zelfs onderdeel van een toneelgezelschap, dat zowel in Duitsland als in Nederland een voorstelling speelt over een verwaarloosd en vergeten Hotel  met een bijzondere geschiedenis. En omdat deze heren al zo lang zo veelzijdig en succesvol zijn, is Rood Verlangen nu genomineerd voor de Kunstp

Namasté

Het begon met een leuk idee voor de zomer: verrassingstassen voor de klanten, gevuld met de persoonlijke voorkeuren van alle medewerkers. Het was even werk, maar een groot succes. De voorraad van 150 tassen voor een hele week was na één dag al weg, we hebben doorlopend staan bijvullen. Deze winter wilden we dat overtreffen. We wisten al dat de klanten dit idee wel op prijs stelden, dus gekoppeld aan een goed doel kwam dat vast helemaal goed. Dus, Bibliotheek Hengelo in actie voor de babietjes van Serious Request 2012 . Het doel: 1500 persoonlijke tassen en €10.000,- voor het leven. Die tassen zijn gelukt, die hebben we maandag met z'n allen voor onze leners klaargezet. Wat een gezellige boel was dat. De vrije giften kwamen ook goed op gang. Zaterdag sloten we de actie af met een grote boekverkoop, ook altijd goed voor veel bezoek en een gevulde spaarpot. De tienduizend hebben we niet gehaald, maar wel meer dan de helft. Top! Vandaag trokken wat stoere collega's naar het

Vandaag had ik zo'n nou moe, krijg nou niks, nou ja het zij zo ervaring. Het begon al vroeg, in de trein van 7.45 uur richting Utrecht. Mijn eerste tweet leverde het volgende gesprek enavontuur op: Zeg lieve @NS_online , wilt u in treinstel 4054 misschien de kachel en de WiFi aanzetten? Ik heb nog geen vakantie... #NS #fail Dat was niet alleen goed voor een paar RT's en Likes, maar ook voor een snelle reactie. @astridstweets Heb je voorwaarden voor wifi wel geaccepteerd? Over de temperatuur: In de trein wordt gebruik gemaakt van climate control. Ja duh, ik zit niet voor het eerst op dit traject, in een trein, met iets digitaals... Inmiddels was een fysieke helpdesk langsgelopen. @NS_online Als ik signaleer had, zou ik dat kunnen doen. Hoofdconducteur wist ook geen raad. Zit nu in lekker warm cafe ;) @astridstweets Kun je wel verbinding vinden met T mobile? Nog niet alle treinen beschikken over wifi. Eind 2013 wel. Oké, hij snapt dus nog steeds niet helemaal

De hashtags van de laatste dagen waren #b2d2012, #dbos en - onverwacht toegevoegd - #SR12. Er was dus een Bibliotheek2daagse in Middelburg. In de bijzondere entourage van een oude Abdij. Met warme en koude presentatiecryptes, warme en koude expositiegangen en een koude kerk voor de plenaire sessies. Zelfs 650 bibliothecarissen kregen die niet warm, de uitgedeelde dekentjes wel! Er was een afwisselend programma, vol korte en lange sessies en met een inspirerende prinses Laurentien , die onze nieuwe Gids voor de Bibliotheek op school dankbaar in ontvangst nam. Er is veel genetwerkt met bekende en onbekende collega's, in de gangen, tijdens een hapje, of op de dansvloer van het traditionele b2d-feest. Kortom, we hebben ons vermaakt. Teamwork Mijn eigen mini-sessie over teamwork binnen de Bibliotheek op school was ook een succes. Aan de hand van prachtige foto's vol legostenen vertelde ik het verhaal van de kracht van samenwerken. Samen durven staan voor een sterke visie. 

Voor de thuisblijvers een speelse, maar oh zo mooie, manier om de minuten, uren en dagen te tellen tot ik weer veilig thuis ben uit het Zeeuwse. Gewoon, omdat het zo'n blij filmpje is. Ik duik dik gekleed de koude Abdij in. Fijne dagen, tot ergens.

Oké, het aftellen is begonnen. Morgen reis ik al af naar de #b2d2012 om voor de troepen uit de stand van #dbos  te helpen opbouwen. Bijna vier dagen ondergedompeld in het Zeeuwse hart en in een Abdij vol bibliotheekmensen. Ik ben dus bezig met de laatste voorbereidingen. Presentatie oefenen, laatste tools afwerken en alle communicatie en organisatie afstemmen met dat ijzersterke beursteam. Oh ja, en dan m'n koffertje volpakken met representatieve jurkjes voor praatje en partijen. Ik ben dus even van de wereld deze week. En dan doe ik toch nog een laatste ontdekking tijdens dat aftellen. Want terwijl ik op de website zoek naar een compleet programmaoverzicht, word ik verwezen naar de Conference Compass . Een app [de ConPass , briljant] waarin alles te vinden is over deze conferentie. En waar je natuurlijk je eigen programma kunt samenstellen. Wie ik moet spreken, welke stands ik moet bezoeken, bij welke sessies ik moet zijn, dat soort dingen. Oh mai, wat een speelgoed. Maar

winterweer winterjas winterbanden winterdienstregeling wintersoep winterwijn wintersport wintertenen winterpret winterfruit

De opdracht luidde: maak een foto van uw schoen en mail deze voor 5 december middernacht naar de schrijver. De prijs beloofde: een boek voor in de schoen. Vanmorgen verscheen het verlossende bericht op Facebook: Uit de grote stapel van meer dan honderd schoenen haalde de sint er op goed geluk drie. De winnaars van de Sinterklaaswedstrijd zijn (1) Astrid van Dam, (2) Malou Vandevorst en (3) Dave & Evelyn (en Otto, Lili en Annabel) Werbrouck. Zij ontvangen binnenkort een boek van Bart Moeyaert. Dat boek komt misschien per paard, maar waarschijnlijk toch per post. Ik geef toe, het is een beetje veel Moeyaert geweest op dit blog, in de korte tijd dat ik weer regelmatig wat krabbel. Het was toeval. Ik zal me nu weer even stilhouden. Is niet moeilijk, ik heb straks weer een warm boek om tegenaan te kletsen. Dank u wel, meneer Bart, voor zoveel Goed Geluk.

Kijk, sommigen krijgen een letter in hun schoen, of een iPad in de openhaard, of dat langverwachte boek in een mega-surprise. Maar ik, ik kreeg dit jaar van de lieve Sint een papegaai in de auto. Kijk, daar heb je tenminste wat aan. En hij deed er gelijk een APKtje en Beurtje bij, zo was die Goedheiligman dan ook wel weer. Jammer alleen dat in het gedicht nergens stond vermeld naar welke Declaratie-Piet ik de rekening kan sturen. Maar goed, je kunt niet alles hebben... Die papegaai gaat me nog wel van pas komen. Want deze wereldreizigster zit straks uren in de auto naar Middelburg en ook steeds vaker naar andere NS-onvriendelijke oorden. Dan heb je natuurlijk niks aan zo'n mooie platte travelmate . Dan heb je behoefte aan hele andere speeltjes. Hands-free speeltjes. Dat wordt dus lekker beppen. Tenminste, als iemand m'n nummer even draait. Want dat draai-scroll-zoeken in dat telefoonboek, dat kan natuurlijk echt niet tijdens het rijden. Dus, ik wens u allen een hele fij

Op twitter komt een oproep voorbij om mee te stemmen op een nieuwe naam voor de NVB. Wat bij mij gelijk de vraag oproept waarom ze überhaupt een nieuwe naam nodig hebben. Even Googelen dus en ik snap het al: er bestaat gewoon al een Nederlandse Vereniging van Banken . Maar goed, ik heb het hier natuurlijk over ónze  NVB , dé beroepsvereninging van informatieprofessionals. Of liever - zo lees ik na even zoeken - sinds 1912 staat NVB voor de Nederlandse Vereniging van Bibliothecarissen en Bibliotheekambtenaren . Zo! En ook niet onbelangrijk: in 1999 veranderde de NVB haar naam van Nederlandse Vereniging van Bibliothecarissen, Documentalisten en Literatuuronderzoekers in Nederlandse Vereniging voor Beroepsbeoefenaren in de bibliotheek-, informatie- en kennissector. Ik bedoel maar, ik werk dus in een sector met hele ingewikkelde namen! Dat de naamswisseling niks te maken heeft met die bestaande Bankenclub ontdek ik uiteindelijk ook op hun site. Op 15 november was het 100-jarige

En daarmee was vandaag de eerste echte, grijze, natte, winterkoude decemberdag. Waarop er hier en daar zelfs wat witte vlokken naar beneden dwarrelden. Bij de één wat meer dan bij de ander, zo te zien. Hier in het oosten mocht het geen naam hebben. Maar we hebben het wel gevoeld hoor. Warme-chocomel weer, met-z'n-allen-voor-de-openhaard weer, kacheltje-nog-wat-hoger weer. Dat soort weer. Eerlijk gezegd, ik ben niet zo'n wintermens. Ik dartel liever zonder jas over straat, dat soort weer. Maar de knusheid en rode gloed van de winter, tja, die vind ik dan wel weer heel aanstekelijk. En dan ben ik dankbaar dat ik een knus huisje heb, waar de kachel nog een streepje hoger kan en waar ik zo nu en dan iets warms met lieve mensen kan delen. Want er zijn helaas nog genoeg zielen voor wie vandaag het zware seizoen ook weer goed voelbaar was. Voor hen steek ik vanavond een extra kaarsje aan. © AP. Archieffoto

Het is weer bijna #b2d2012. En daar mag half bibliotheekland zich weer presenteren. Terwijl de andere helft er naar kijkt, zich informeert en er iets van vindt. En samen vieren we feest, ook niet onbelangrijk! Dit jaar sta ik weer op de beursvloer, namens de Bibliotheek op school natuurlijk. En dit jaar mag ik vier mini-sessies geven. Om u te laten kijken, te informeren, er iets van laten vinden en om u te prikkelen. Want ik heb me behoorlijk uitgesloofd om de juiste beelden bij de juiste woorden te vinden. Woorden met als rode draad de bouwstenen en tools van deze aanpak en het noodzakelijk teamwork om alles te realiseren. En dat is echt zo leuk om te doen. Want hoe meer foto's ik ontdekte, hoe duidelijker het verhaal werd. In plaats van beeld bij tekst te zoeken, ontstond er vanzelf tekst bij het beeld. En oh oh, wat heb ik - onder het bezielde toeziend oog van beeldspecialist Essen2punt0 - een paar prachtige plaatjes voor u in petto! Dus ik zou zeggen: meld u aan voor d