Vandaag wordt een Topdag!

Scribbles is in de war

Deze week verschenen er bijna gelijktijdig twee opmerkelijke berichten. In de nieuwsrubriek van Leesplein staat een bericht uit NU.nl, over een Brits onderzoek onder 88 (!) proefpersonen van 10-12 jaar, waaruit blijkt dat kinderen die veel afkortingen gebruiken bij het sms'en, gemiddeld genomen een betere leesvaardigheid ontwikkelen.


Volgens de onderzoekers is het aannemelijk dat het regelmatig gebruik van sms-taal de resultaten bij leestoetsen bevordert, omdat de afkortingen in sms'jes vaak fonetisch zijn. En het schijnt algemeen bekend te zijn dat een goed fonetisch bewustzijn tot een betere leesvaardigheid leidt. Daarnaast is het spelen met taal in algemene zin bevorderlijk voor de prestaties op taalkundig gebied, dus het gebruik van sms-taal moet dan ook worden toegejuicht. Want de kinderen oefenen in hun vrije tijd met geschreven taal en ze vinden het nog leuk ook!

Dus daar zit ik, met m'n projectsubsidies vol maatschappelijk verantwoorde argumenten over de verarming van het taalgebruik bij kinderen door de vluchtige communicatie van deze tijd...

Maar er is hoop. In De Pers van woensdag staat een artikel over taalinstituten die worden overspoeld met aanvragen voor cursussen Nederlands door autochtone, hoogopgeleide jongvolwassenen, met een piek tussen de 20 en 35 jaar. Deze groep voelt zich niet comfortabel bij het opstellen van plannen en e-mails en bij het geven van presentaties. Omdat het eigenlijk toch wel een beetje een taboe is, doen afstandsopleidingen - waarbij thuis gestudeerd kan worden - het erg goed. Het probleem zit vooral in de schrijfvaardigheid, wat weer komt door het toenemende e-mail- en smsverkeer. Maar slecht onderwijs is ook de aanstichter van het kwaad.

Saillant detail vind ik wel dat taalonzekere werknemers kennelijk werkzaamheden uitstellen en zich onttrekken aan activiteiten waarbij taalbeheersing belangrijk is, want na een cursus blijkt de bedrijfsproductiviteit ineens omhoog te gaan. Rijst bij mij de vraag op wat de ware achtergrond is van al die werkgevers die ineens met cursussen strooien.

Maar goed, Scribbles is dus in de war. Want wat moet ik nu met m'n taalbevorderingsproject? M'n gevoel zegt me dat een goede invloed van sms-taal volslagen onzin is. Maar ja, als we op ons gevoel de wetenschap gaan bedrijven, is het einde zoek natuurlijk. En die groeiende groep slechte schrijvers is volgens mij alweer bijna te oud om te bewijzen dat mijn gevoel juist is. Tenzij die groep blijft groeien.

Ik zal in m'n volgende marktonderzoek eens meenemen of scholen behoefte hebben aan sms- en chatbevorderingsprojecten. De klant is immers koning.

Blogkermis: over nut en noodzaak van kritisch lezen

Het is zover. De kermis is ingepakt, alle bezoekers zijn weer veilig thuisgekomen en Scribbles ruimt nog wat laatste puinresten weg. Bij de ingang van deze kermis stond een post over het gebruik van internet en 'klassieke' vakliteratuur als bron voor onderzoeksverslagen en werkstukken. En dat maakte dat het nogal druk werd bij de botsautootjes. Gezellig druk, dat wel.

Volgens mij zijn we het over een aantal zaken snel eens: knippen-en-plakken is van alle tijden, internet is niet meer weg te denken en waarom zouden we dat ook willen, printmedia zijn niet per definitie betrouwbaarder, kritisch lezen moet je leren, ook ouderen vertrouwen soms blind op wat er op internet of in printmedia verschijnt.

De reacties varieerden van conventioneel, origineel, vooruitstrevend tot ronduit verontwaardigd. Mijn inzet werd aan het eind zelfs vergeleken met de vroegere clichés over de bederfelijke invloed van strips. Ai, dat was natuurlijk niet de bedoeling geweest. En ik had toch echt het idee dat ik voldoende handvatten had gegeven voor een bredere visie op het probleem. Bijvoorbeeld over de vraag of verdiepingsinformatie zich wel leent voor een digitale variant en wat we zouden moeten doen aan de vindbaarheid en beschikbaarheid van die informatie op het net.

Maar hoe meer er gebotst werd, hoe meer bezoekers die autootjes trokken. Alsof er ineens geen stoere achtbanen en bizarre lachspiegels meer waren. Dat is ook m'n eigen schuld. Want zeg nu zelf, met de titel Over nut en noodzaak van klassieke media vraag je er gewoon om. Cultuurpessimisme, inderdaad.

Dat het onderwerp toch niet helemaal uit de lucht komt vallen, blijkt wel uit een betoog van Willem van der Oest en Roland Pelle in de Volkskrant van 10 januari 2009 (inloggen of betalen!). Onder de titel Alleen media die jongeren kwaliteit bieden, hebben toekomst schrijven zij over hoe jongeren hun informatie halen uit nieuwssites als NU.nl, GeenStijl en via bloggers. Dat de echtheid van nieuws steeds moeilijker te bepalen wordt en hoe de - al sinds jaar en dag bestaande - oppervlakkige en gemanipuleerde journalistieke berichtgeving versterkt wordt door ze op het internet te plaatsen. Zij vragen zich af of je nieuws naar jongeren kunt brengen op de manier waarop we ze een sportschoen of een game willen verkopen. En zeggen vervolgens dat dat alleen kan als journalisten zelf hun nieuws zien als een kwaliteitsproduct. Als ze elke journalistieke productie toetsen aan de waarheid van hun merk. Een soort betrouwbaarheidsindex dus.

Een leuke aanvulling op de vraag naar vorm; print of digitaal. Want uiteindelijk gaat het om de inhoud en ligt er ook een verantwoordelijkheid bij die inhoudmakers. En Willem en Roland introduceren een voor mij nieuwe term, waar bibliotheken volgens mij ook nog een aardige rol in kunnen vervullen.

Journalisten én uitgevers zullen duidelijk moeten maken waarom ze berichten en nieuws weergeven zoals ze het weergeven. Wat hun drijfveren zijn, en hun afwegingen. Maar ook ouders, leerkrachten en de overheid zouden zich hierachter moeten scharen en meewerken aan de verbreiding van de kennis over nieuws. Nieuwswijsheid is hét onderwerp voor de komende jaren. Laten we aan de slag gaan en het gaan regelen. We moeten zorgen dat nieuwswijsheid vorm en inhoud krijgt, het toegankelijk maken voor iedereen en gaan uitdragen onder kinderen en jongeren. Anders dreigen we een complete generatie te laten opgroeien die geen besef heeft van wat waar is en wat niet. En die al helemaal niet weet wie je daarbij kunt vertrouwen en wie je daarbij kan helpen.

Uiteindelijk is het met mijn kermis allemaal weer goedgekomen en was het vooral een leuke en leerzame ervaring. Ik heb alle mooiste bijdragen voor u verzameld en deze verrijkt met een vrije bewerking van de discussie met de laatste en meest fanatieke botser. Dus ga maar even lekker zitten voor deze primeur: Scribbles eerste Slideshare!

Scribbles Blogkermis

View more presentations from Astrids Scribbles. (tags: onderwijs mediawijsheid)

Met dank aan

• ZBDigitaal
  
• Jan Tweepuntnul
  
• BiebLies
  
• festina lente
  
• Mark Deckers
  
• Ecobibl
  
• schrijverdezes
  
• Theodora spinsels
  
• weerwatgeleerd
  
• Essen2punt0
  
• Moqub
  
• Jeroen Gerth
  
• John van de Pas, voor het betoog uit de Volkskrant

En kijk ook op de PBwiki voor alle biblioblogkermissen.

Scribbles is nog even bezig

Kermis
Ze loopt tussen de wagens
en pijpenstelen door,
het broertje aan haar hand
kijkt sip, alle kraampjes dicht,
botsauto's onder zeil, het
spookhuis enger dan voorheen,
de rups weer cocon.

Het meisje denkt: nu is het op zijn
mooist, maar ze zwijgt, want zo'n
kleine jongen kan nooit begrijpen
dat een verregende kermis zoiets is
als het boek nog in zijn folie,
een verhaal vóór het wordt verteld.

Kom, zegt ze, we gaan naar huis,
voor morgen is beter weer voorspeld.

Philip Hoorne

Via

Zorgverzekeraars bieden Basispakket 2.0

Scribbles is om

Ik heb het een tijdje uit kunnen stellen, maar als een plaatselijke collega je zo'n schattige Panda Poken aanbiedt, dan moet je wel door de knieën.

Dus ja, ook Scribbles poked.


Bibliotheek Zwolle was de eerste die een poken meetup organiseerde. In samenwerking met een middelbare school en ook nog eens gekoppeld aan maatschappelijk stages. Het kreeg veel publiciteit.

In Enschede wilden ze niet achterblijven. King of Poken Jilles Groenendijk was ingevlogen om de gadgets aan de man te brengen. Zij maakten voor deze meetup gebruik van een andere koppeling: Valentijnsdag. Ik had het niet beter kunnen verzinnen!

Natuurlijk denken we nu in Hengelo ook na over een leuke actie. Dus gaan we eerst zelf eens ontdekken hoe dat precies zit met zo'n poken. Wat voor leuke dingen je er allemaal mee kunt doen. En hoe je dit als bibliotheek zou kunnen inzetten. Maar, onder ons gezegd, niet te lang nadenken jongens. Gewoon doen. De mogelijkheden dienen zich vanzelf wel aan.

Wie of wat ligt er bij u in bed?

Deze week stond er een leuk berichtje in de nieuwsbrief van onze vereniging.

Uitgeverij Cossee heeft een notitieboekje op de markt gebracht voor mensen die van boeken houden en graag aantekeningen maken over wat ze lezen. Ik wil u de wervingstekst niet onthouden:

Hoe vaak realiseer je je, dat je je lievelingsboek uit enthousiasme hebt uitgeleend, maar dat je het boek helaas nooit meer hebt teruggezien? En wie was dat ook alweer aan wie je het boek te leen had gegeven? Hoe vaak overkomt het je niet dat je bij het lezen van een boek een passage wilt aanstrepen, onthouden en op een gepast moment weer wilt citeren? En hoe vaak denk je niet: dat komt me bekend voor. Heb ik dit al eens ergens gelezen? Als je je hierin herkent, is Uitgeleend en uitgelezen het ideale boekendagboek.

Uitgeleend en uitgelezen is een boekendagboek met drie rubrieken:
- Uitgelezen boeken en favoriete passages
- Uitgeleende boeken aan onbetrouwbare vrienden
- Boeken die absoluut nog gelezen moeten worden

Daarnaast bevat het fraaie citaten uit de wereldliteratuur over het genot van het lezen en het heeft achterin een insteekhoesje voor kaartjes, knipsels et cetera.

Zo heerlijk 1.0, zo'n feestje voor de ware leesbeesten. Wie echt van lezen houdt, houdt volgens mij niet zo van digitale leeslogboeken. Waarschijnlijk ook niet van LibraryThing. Dan wil je het gewoon voelen en ruiken, ook je notitieboekjes.

Ik zal zelf niet snel een boek uitlenen, wat in dit geval meer zegt over mij dan over de betrouwbaarheid van mijn vrienden. Ook maak ik zelden notities in of over een boek. Maar ik kan me bij die behoefte wel iets voorstellen. Dat onze vereniging aanbiedt om een speciale editie uit te brengen met naam en logo van je eigen bibliotheek, dat vind ik dan weer best een aardig idee. Leeskringen genoeg, zou ik denken.

Maar helemaal vrolijk word ik van het motto van Cossee, dat op verschillende cadeaus te vinden is:

Gaat u vooral met
een goed boek naar bed,
of in ieder geval
met iemand die er
een gelezen heeft

Slaap zacht.

De eerste spin-off online

23onderwijsdingen deltion 10-02-2009

View more presentations from Annemarie Van essen. (tags: commons deltion)

Bedankt, Essen2punt0!

Scribbles is ook een beetje schuldig

Wat draagt de bibliothecaris?

Elke zondag weer een feestje, die Postsecrets!

Duende: flamengo poëzie

Twee Hollanders. Twee kunstenaars. Bezeten door de Dionysische bezieling. Of Duende, zoals Lorca het noemt. De een leest gitaar, de ander speelt woorden. Samen omarmen ze de universele sfeer van het zuiden. Ze doorkruisen Spanje. Ze passeren Portugal en Brazilië. Ze ontmoeten Lorca, de flamenco, duende, Pessoa, Drummond de Andrade. Ze ervaren het vuur van de Latijnse liefde, het genot van de siësta, het gelik van de hete zon. Eric Vaarzon Morel en Gijs Scholten van Aschat duelleren met elkaar op het schroeiende scherpst van de snikhete snede. De één tot de tanden gewapend met snaren, de ander met de macht van de voordracht. En nooit eerder was een Hollandse winter zo heet.

En Scribbles was erbij. Het was een mooie avond, met die reus van het toneel en die duivel van de flamengo. Voor de pauze domineerde de muziek van Vaarzon Morel. Van de verschillende blokjes spraken de drie gedichten over taal me het meest aan. Hoe kan het ook anders. Na de pauze trok Gijs al zijn registers los. Want ja, poëzie over de Spaanse liefde en erotiek laat zich natuurlijk niet zonder vuur voordragen. Via de verzen van Drummond de Andrade werden we naar een gezamenlijk hoogtepunt gevoerd.

De vloer is bed

De vloer is bed wanneer de liefde overmant.
Op hoogpolig tapijt of op het hardst parket,
als liefde om naar bed te gaan niet wachten kan,
vormen wij lijf aan lijf het vochtige ballet.

Om uit te rusten van het liefdesspel gaan we naar bed.

Ook een avond genieten? Dat kan nog tot 15 februari.

Foto en tekst

Wie ben ik en zo ja, hoeveel?

Wat vraag je als biblioblogger pur sang voor je verjaardag? Juist: een boek. En dan het liefst een boek dat opvalt, bijvoorbeeld door z'n titel. Want zeg nou zelf, hier kun je toch geen kaas van bakken?

Volgens de flaptekst schreef Richard David Precht met dit boek

een weergaloze gids in het bijna onafzienbare gebied van alles wat wij weten over mensen: een uitnodiging om vrolijk en speels na te denken - over het avontuur leven en zijn mogelijkheden. Een opwindende ontdekkingsreis naar onszelf: wijs, humoristisch en onderhoudend!

Recensenten schreven:

Als je dit boek leest, heb je de eerste stap op weg naar het geluk gezet. Dit boek is onmisbaar. (Lesen)

Het leest als een thriller. (Scala)

Al nieuwsgierig?

De binnenflap licht nog een tipje van de sluier op:

De enige die ooit werkelijk wisten wat de zin van het leven was, waren de mannen van Monty Python: "Nu komt dan de zin van het leven. Welnu, daar is echt niks bijzonders mee. Probeer gewoon aardig te zijn tegen de mensen, vermijd vet eten, lees af en toe een goed boek, laat eens iemand bij je langskomen en probeer met alle rassen en volkeren in vrede en harmonie te leven." En als u het mij vraagt: blijft u nieuwsgierig, verwerkelijk uw goede ideeën en vul uw dagen met leven, niet uw leven met dagen.

Volgens mij wordt dit een mooie filosofische reis.