Kleingeluk

Ze rennen langs me heen, moeder en dochter. Rugtas in de ene hand, kind in de andere. Blik op iets achter al die schappen, geen oog voor dichtbij. Even snel komen ze weer terug, nog steeds in focus. Dochter houdt nu ook iets vast, een grote groene map. Blij en trots. Ze schuiven langs alle mensen tot vooraan in de rij, er kan afgerekend worden. Iedereen blij.

Inmiddels sta ik zelf ook in te pakken.
'Bonnetje?' Ja graag.
'Dierenplaatjes?' Nee bedankt... Ach ja, doe maar.

Ik strek m'n arm en hang de plaatjes langzaam voor de ogen van het meisje. Ze pakt ze voorzichtig aan, draait haar hoofd naar achteren, twee stralende ogen zoeken de gulle gever.

'Dank je wel... Astrid', klinkt het zacht en dankbaar.

Oké, daar doe je het dus voor.
Ik zal ze voor je sparen, lieve Elise.

Waterkoud

Zo vond er dus laatst een onhandig kastje-glas-boek ongeluk plaats naast m'n bed. Een goede manier om snel wakker en in beweging te komen, dat moet gezegd. Maar ik zat dus ook met zo'n helaaspindakaas doorweekte bundel papier in m'n handen.

Een perfect moment om die tip te testen van een ervaren boekenherstel-collega: de koelkast. De wat? Ja, echt. Niet op de verwarming, in een doos kranten, tussen de rijst of bewerken met een fohn, maar gewoon in de koelkast leggen. Oké, het vraagt even geduld en ziet er best grappig uit, elke keer dat je naar de boter, kaas of eieren grijpt. Maar het moet gezegd: een supertip. Zoveel dagen later is m'n boek droog en bijna onzichtbaar kreukvrij. Wel een beetje koud, maar dat lees ik er zo weer af!

Vertraging

Dat is nou jammer.

Na een heerlijk ontspannen weekend.
Met veel gerealiseerde voornemens voor lichaam en geest.

Na een productieve Bibliotheek op school-dag.
Met inspirerende gesprekken over centrale ondersteuning voor bibliotheken in Overijssel.

Na een strakke hang-out met m'n vaste landelijke collega's.
Met stevige afspraken voor een sterke communicatie op de Bibliotheek2daagse en de NOT.

Na al die voortvarende stappen, denkt m'n lijf: "het is wel even mooi geweest".
Dikke keel, natte neus, warme wangen, rillerige rug. U kent het wel.

Het goede nieuws: ik had m'n agenda al leeg georganiseerd.
Dit wordt een rustige week, lieve mensen.
De versnelling staat in z'n één.

Genoeg

Via @Postsecret

Vertrouwen

Het heeft een paar maanden geduurd, maar de klank is weer warm en helder. Enschede's trots Erik Put heeft me alles bijgeleerd over het verschil van met zilver, titanium of aluminium omwikkelde snaren. Over de beste lak en poetsbeweging. En over het millimeterwerk in de plaatsing en ronding van kam, stapel, zangbalk, toets en staartstuk. We hebben van alles geprobeerd en verschoven. Maar beter dan dit gaat ze niet worden.

Het is nu aan mij om m'n vingers weer soepel te maken, met de armen te strijken, de schouders te ontspannen en de adem te laten zakken. Het lijkt wel yoga. Dat gaat de toon alleen maar ten goede komen. Komt de muziek vanzelf wel weer.

Zonder

ik zou zo graag
eens vrij met jou
ik zou zo graag
een wonder
zonder remmen
zonder schaamte
in het riet bij de rivier
zonder tijd en zonder iets
dat zou ik het liefst
kabbelend water in de zon
een grutto in de verte
een vlindertje erbij
vrij en vrijen verder niets

Hans Hagen
uit: Hoe angst klinkt (2012)


Foto: National Geographic

Toverwoord

Ik leer veel, als kernteamlid bij #debibliotheekopschool. Alleen al doordat ik aan tafel mag zitten bij  SIOB en bij alle lagen binnen de PSO's en de G4-bibliotheken. Maar vooral ook doordat ik meewerk met de 'bouwsteen'-specialisten van o.a. lezen, communicatie, HRM en exploitatie. En daarnaast komt er heel wat om de hoek kijken om die digitale bouwsteen te begrijpen en om te zorgen dat er straks een implementatieplan ligt. Ja, veel leermomenten in dit project.

De leukste van vandaag was een nieuw woord. Of eigenlijk een nieuwe context voor een bekend woord. Vandaag zat ik om tafel met een redacteur/tekstschrijver, om haar te 'briefen' (ook zo'n dingetje) over het magazine dat we gaan maken voor onderwijs, overheid en bibliotheken. Om uit te delen op de NOT 2013, die stip op de horizon van dit project. We spraken over de opzet, de onderdelen, hoe je het persoonlijk maakt, hoe je zorgt dat het enthousiasmeert. We spraken over artikelen, facts & figures, beeldmateriaal. En over strooigoed.

Huh?

Ja, strooigoed. Heel belangrijk. En logisch. In deze context.

Zwanenzang

Meestal reis ik het land door met de trein. Vandaag werd het de auto, naar het noorden. Vanaf het asfalt trekt er toch wel een andere wereld aan je voorbij. Met het opvallendste verschil de laag overvliegende vogels. Meestal roofvogels. Of reigers.

Vandaag werd ik getrakteerd op iets dat ik nog nooit eerder heb gezien. Een (echt)paar sierlijke, synchroon vliegende, grote witte zwanen. En ze vlogen zelfs een eindje voor me uit, en met me op, alsof ze wisten hoe bijzonder ze voor me waren. Twee engeltjes langs m'n zij.

En wat nog mooier was, een kilometer of wat verderop zag ik weer zo'n stelletje. Het zal m'n geluksdag wel zijn vandaag. Dank je wel.


Foto

Handwerk

Zo'n dagje Den Haag voor #deBibliotheekopschool is altijd weer lang en vol interessante ervaringen. De mensen, de gespreksonderwerpen, de spoorwegavonturen tussen eindstation A en eindstation B. Genoeg prikkels voor de rest van de week.

Maar er zijn twee vaste ingrediënten aan zo'n dag in de West, die zorgen dat ik altijd moe maar heel voldaan thuis kom: een geurig boodschappentasje vol Lush en een lijf dat, door een warme aanraking in de Parelpraktijk,ontspannen en weer helemaal 'bij mij' is gemasseerd.

Twee aanraders, dus!

Zoemtijd

Wel eens een boom horen zoemen? Dat is heel grappig.
Een kadootje dat ik vandaag kreeg van moeder natuur.
Als je er dicht langs loopt, voel je de lucht gewoon trillen.
Wel oppassen dat je niet geraakt wordt natuurlijk.

Maar met dit heerlijke herfstzonnetje zijn die bijtjes zo druk,
dat ze een argeloze voetganger helemaal niet opmerken.
Die zijn veel te vlijtig met blije bijtjes te zijn,
met om en door al die bladeren te vliegen,
op zoek naar hun nest,
ergens in een oksel van die enorme boom.

Ontspanning

Vandaag ben ik trots, dat mag gezegd. Op mezelf, ook niet onbelangrijk.
Want na een Leeg en Ontspannen weekend zijn eindelijk al die Kleine Klusjes, die elke week meeverhuisden naar Betere Tijden, afgehandeld.
Niks meer To-Do. En dat voelt goed.

Het enige dat ik daardoor nog niet heb gevoeld, is de Zachte Herfstwind langs m'n wangen.
Of het kietelen van een Vallend Blad, het trekken van Koude Lucht in m'n longen.

Vandaar die hoofdpijn, dat zal het zijn.
Er wacht dus nog een Mooie Ervaring voor de avond.
Daar buiten, aan de andere kant van het glas.


Foto: National Geografic

dag·boek

web·log (het, de; o en m; meervoud: weblogs)
soort dagboek dat iemand bijhoudt op een website

dag·boek (het; o; meervoud: dagboeken) 
schrift waarin je elke dag opschrijft wat je beleefd hebt

be·le·ving (de; v; meervoud: belevingen)
manier waarop je iets ervaart of interpreteert



dus als ik schrijf
in een schrift
of op een website
wat ik beleef
hoe ik dat ervaar
wat mijn blik ziet

en ik doe dat dagelijks
of misschien,
om te beginnen,
regelmatig
dan kan het dus zijn
dat ik een - soort van -
dagboek bijhoud

ja, ik denk dat
dat wel kan
aan belevingen geen gebrek
de dagen vliegen voorbij
en het web is geduldig

dag boek,
hallo wereld