Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit november, 2012 tonen

Stadsverlichting

Vandaag valt m'n oog op een klein maar fijn bericht in de krant. In New York is afgelopen maandag voor het eerst sinds mensenheugenis geen enkele moord gepleegd. [...] Dit jaar zijn er 366 moorden gepleegd, 23 procent minder dan in 2011. Het lijkt erop dat 2012 het veiligste jaar wordt sinds 1960. Dat is toch ook wat, dat het de krant haalt als er een keer niks gebeurd. Het zou me niet verbazen als dit het werk is van een georganiseerde bende. Een groep mensen die bij elkaar komt om hun energie en aandacht te richten op... het verspreiden van vrede en verlichting. Gewoon in stilte, u hebt er niks geen last van. Via het creëren van een krachtig meditatief veld. Kijk, want dat is dus wat  Stadsverlichting  is en doet. Wetenschappelijk bewezen dat samen mediteren een positief effect heeft op de omgeving, echt waar. Gewoon vanuit je eigen huiskamer. Dus huppekee, zet uw deuren open of sluit aan bij een huiskamer bij u in de buurt. Ja, ik weet het zeker: ergens diep in New Yor

Kinderkracht

Tja, daar heb ik gewoon weinig meer aan toe te voegen. Voor dit soort spiegelende boodschappen mogen ze wat mij betreft best kinderen inzetten.

Boekenliefde

Via Postsecret.com

Introspectie

Op 20 oktober 2012 was de  Vlaamse TEDx avond gewijd aan dit thema, vol mooie sprekers. Waarbij onder andere auteur Bart Moeyaert zijn gedachten over introspectie met de luisteraar deelde. Dat leverde elf en een halve minuten vol stilte op. Innerlijke stilte. Luister maar... En sta daarna nog eens even stil, bij een paar van die gouden gedachten: I like the thought that you are here to hear other people think. To sit back and listen, is just a state of being. To sit back and introspect, that's a state of motion. It would be nice if you would be talking to somebody else and suddenly realise 'this is what I was thinking'. That would me nice. Maybe you could write it down, in a personal notebook, and not on Facebook. That would be nice too. Change is what happens if you like the state of motion called 'introspection'.

Glimlachmoment

Waar drie duiven vechten om een pepernoot, op het perron van Amsterdam Centraal, rolt de pepernoot eigenwijs tussen de spoorrail, drie duiven verbaasd en verstrooid achterlatend.

Oei-ik-gloei

Want terwijl iedereen om me heen zichzelf verblijdt met iPads, bracht mijn Sinterklaas iets veel mooiers in de schoen. Omdat de mini-laptop in m'n mobiele rugzakkantoor z'n beste tijd wel heeft gehad. Omdat ik als rondreizende Lifebrarian goed spul verdien. Omdat je altijd het nieuwste van het nieuwste nodig hebt als je over een jaar nog een beetje bij de tijd wilt zijn. En omdat er vast nog meer goede redenen te verzinnen zijn, zoals gewoon lief vragen. Daarom kreeg ik vandaag een nieuwe laptop. Nou ja, laptop, dit valt meer onder de categorie 'envelopjes'. Zo dun en licht als een gemiddelde stapel vergaderstukken (voor wie nog weet hoe het voelde voordat je alles in zo'n digi-vlopje bij je had). Maar ook één uit de categorie 'Staat 'ie al aan? Oh jee, en nu?' U begrijpt, ik ben die Goeie Sint natuurlijk erg dankbaar. Maar u moet ook begrijpen dat ik voorlopig even van de wereld ben, om mezelf een beetje wegwijs te maken in dat mooie nieuwe kanto

Waterpret

En dan komt er 's morgens vroeg ineens geen warm water meer uit de kraan. Weg douche, foetsie vertrouwde rituelen. Zo zeg, dat geeft de dag direct een heel andere kleur. Het voordeel van huren is één telefoonnummer voor alle storingen. Het nadeel is dat zo'n monteur de klacht kan afmelden als opgelost, nadat hij in het centrale ketelhuis heeft vastgesteld dat er niks aan de hand is, zonder bij de bron op de bel te drukken om dat nog even te controleren. Dat werd dus twee keer dat telefoonnummer bellen. Maar dan staat er een uur later ook een vrolijke jongen voor m'n warmtewisselaar (ja, ik geloof dat hij het zo noemde), die alle buizen even door laat stromen en zorgt dat ik de winter warmpjes door kom. Heel fijn. En goed om weer even gevoeld te hebben hoe verwend vanzelfsprekend ik het vind dat alles het gewoon doet, die primaire dingen als stroom en water enzo. Met dank aan alle verstopte buizen. Voor u is dit alles trouwens ook goed nieuws. Want morgen zit er wee

Teamwork

Het was weer een volle dag met #debibliotheekopschool vandaag. In Den Haag, voor de verandering. Een dag waarbij datgene centraal stond dat steeds beter vorm krijgt, dat steeds belangrijker en leuker wordt en dat de rode draad vormt van onze acties tijdens de naderende Bibliotheek2daagse . Teamwork! Want vandaag heb ik veel spijkers met koppen geslagen met het kernteam, met het digitale team en met het communicatieteam. In kleine bezetting, in grote bezetting en zelfs in virtuele aanwezigheid. Flexibel als we zijn. Wat gelijk ook zorgde voor nog meer verbinding met het team dat die doorgaande lijn van 0-18 jaar maakt. Zodat we straks in Middelburg echt met elkaar de stands bemensen en de sessies verzorgen. En dat is een goede zaak. Daarmee heb ik zelf ervaren dat de Bibliotheek op school valt of staat bij goed teamwork. Zoals u dat ontdekt in uw eigen bibliotheek, bij het implementeren van deze aanpak. Om dat te benadrukken vertellen we u in Middelburg graag hoe uw Bibliotheek

Vingertjesvlug

Kijk, ik kan natuurlijk beginnen over alle toetsen die deze kleine vingertjes net niet helemaal goed weten te raken. Maar dat zou kinnesinne zijn. Dankzij facebook en andere 2.0 dingetjes kan iedereen zich nu verwonderen over dit kleine talent. En het mooie is, de wereld zit er vol mee, met dit soort aaibare wondertjes. Dus laten we er vooral nog even van genieten. Voor je het weet worden ze groot, gaan ze echt studeren en nadenken over het wat en hoe van hun kunnen enzo. Ik zeg: niet doen, blijf lekker onbevangen.

Voorwaarts

Het is een tijd vol stappen. Groot en klein, fysiek en digitaal, fysiek en mentaal, soms met gezwinde spoed, dan weer in de eerste versnelling. Maar één ding is zeker, alles stapt vooruit. Richting Bibliotheek2daagse , met een mooie stand in de kloostergang voor 0-18 jaar. Met een geactualiseerde Gids voor bibliotheken en PSO's. Met nieuwe visuals van het benodigde teamwork en een routeplanner voor een goede implementatie. Met een nieuwsbrief vol updates. Richting NOT2013 , met veel interviews en geregel voor een verleidend Magazine. En ondertussen stappen alle deelteams gestaag richting een nog beter gevulde toolkit . Daar tussendoor probeer ik ook wat stapjes vooruit te zetten op de yogamat, door een lekker boek, over de vioolsnaren en in de keuken. Met soms een hobbeltje, soms de wind mee en zo nu en dan even op de handrem. En heel soms een spannende stap in het onbekende. Goed voor lichaam en geest, denk ik dan maar! Namasté

Lief

En dan eindigt een lange en productieve dag met een fijne mail. Waarin m'n favoriete schrijver de cover van z'n nieuwste boek onthult. Het boek van zijn bewerking van De geschiedenis van een soldaat , dat ik hem vorig jaar live hoorde voordragen, onder de muzikale begeleiding van Janine Jansen en haar ensemble. Het is een prachtige cover. Met mooie tekeningen. Met een bijzonder verhaal erin. En wat een lieve titel! Het wordt nog een koude winter, tot de verschijning in maart 2013.

Hartverscheurend

Een liefdevolle schrijfoefening uit de inspiratiekaarten van Saskia de Bruin. Omdat het er een mooie herfstige zondag voor is, en omdat we het meest vanzelfsprekende soms gewoon even vergeten. Hoe houd jij van jezelf? Op welke manier heb je jezelf lief? Hoe betoon je jouw liefde voor jezelf? Schrijf hier 15 minuten over. Niet nadenken, gewoon spontaan en impulsief opschrijven. Is er voldoende liefde? Heb je jezelf vandaag al liefgehad? Mooi? Dan staan hier nog een paar oefeningen voor u klaar!

Woorden

Gisteren stond er een mooie column van Ilja Leonard Pfeijffer in #nrcnext. Hij schrijft over de kracht van het woord, waarbij hij een vergelijking maakt tussen ons jongste regeerakkoord en de overwinningsspeech van Obama. Die Ilja omschrijft als schitterend, meeslepend en inspirerend, als een klassieke redevoering. Ja, daar moet je talent voor hebben (en een goede tekstschrijver). En terwijl het Obama wel eens is verweten dat hij 'alleen maar woorden' gebruikt, stelde deze wereldleider daar krachtig tegenover "dat alle historische veranderingen beginnen met woorden en dat het de taak van de politiek is om het volk met behulp van woorden te inspireren, en te doen geloven dat verandering mogelijk is en dat met hun hulp overmorgen beter kan worden dan morgen." Om te vervolgen met dat waar het in onze Nederlandse politiek zo aan ontbreekt: "ontroering, inspiratie, geloof en hoop. Het ontbreekt aan poëzie. Het ontbreekt aan woorden." Ah... dank je wel, Il

Peptalk

Voor iedereen die dat ook even nodig heeft. Uit het #Feelgood Werkschrift : ontdek je verborgen talenten . Wees niet te hard voor uzelf! U verdient een schouderklopje als u iets bereikt hebt. Zelfs als u veel minder hebt bereikt dan wat u had gewild. Wat is halverwege het parcours uw visie? Naar het einddoel kijken en ontmoedigd denken: 'Pfff! Nog zó ver!' Of naar uw vertrekpunt kijken en tevreden zeggen: 'Wow! Wat ben ik al ver gekomen!' Zo'n dag, dus...

Zeeuwsmeisje

En zo deed ik in 30 uur een rondje Zeeland. Op werkbezoek voor #debibliotheekopschool . Alles voor de Goede Zaak! Hoeveel ervaringen kun je stoppen in zoveel uren? Telt u maar even mee. Negen uur over treinrails schuren in zes verschillende soorten treinen. Niets zo wisselvallig als de NS! Een spontaan en gezellig hapje en drankje met de beroemde Middelburgse collega's Edwin Mijnsbergen , Maringe Vogel en partners. Waarmee ik ook gelijk kennis maakte met hun stamcafé  Bommel , een aanrader voor iedereen die er straks tijdens de Bibliotheek2daagse even tussenuit wil.  Een bijzondere nacht in de kleinste schoenendooskamer van Hotel du Commerce . Met een even bijzonder smaakloos ontbijtje. Oké, ik had een bed, stroom, warm water en iets te eten, dat heeft niet iedereen op deze wereld. Maar meer dan dat kan ik er ook niet van maken. Voor wie tijdens de B2D in dit hotel verblijft: sterkte.  Een inspirerend flitsbezoek aan boekhandel de Drvkkery , die het retailconcept tot in

Vredesvuur

Het was weer Culturele Zondag in Enschede. De hele middag doorlopend grote en kleine optredens verspreid over grote en kleine podia in de binnenstad. Gezellig. En genoeg variaties op het thema In Vuur en Vlam. Ook daarin zette iedereen z'n beste beentje voor. Natuurlijk konden we met onze Wereldvredesvlam Twente niet ontbreken. Een kraampje met kaarsen, informatie en een gezellige babbel, aangevoerd door de stoere Elna. Die zelfs met een dienblad kaarsen rondjes liep langs alle terrassen en zo meer verkocht dan voorzichtige ik achter m'n veilige tafeltje. Met dank aan kroegbaas Laurens, die zorgde voor de innerlijke warme mens. Maar het was leuk, totdat de regen zich ermee ging bemoeien. Niet eventjes, gewoon continu. Het buitenleven droop langzaam weg, stilstaan bij twee gezellige dames was ineens ook niet meer zo aantrekkelijk. En daar doe je niks aan. Het goede nieuws: doneren voor vredesbrandstof kan nog steeds en gewoon vanuit je luie stoel. Wat het afsluiten

Imagodenken

Het werd een avondje uit, met collegavriendin @essen2punt0. De #omdenkshow speelde in Goor, van die meneer van die leuke boekjes . Een theatraal lesje in omdenken dus. Het verschil tussen denken in problemen of mogelijkheden. Of, zoals oprichter Berthold Gunster het in één zin mooi samenvatte: de ja-en denker bedacht het vliegtuig, de ja-maar denker de parachute. Samen met acteur Tim Winkel bracht hij z'n theorieën gelijk in de praktijk. Wat tot komische, herkenbare, pijnlijke en leerzame sketches leidde. En het publiek werd niet gespaard. Maar Goor en omgeving zit vol talentvolle omdenkers, dat hebben we ook geleerd. Nog even voor de mensen die gisteren ook in de zaal zaten een klein excuus. Want ik snap dat het wat vreemd was, twee dames die ineens onder de stoel schieten van de lach. Als enige. Maar ja, het was toch echt wel heel erg grappig. Voor die twee dames dan. Als er ineens een softe jongeman op toneel verschijnt, een verdwaalde hippie, zacht mompelend, geen ruimt

Dilemma

Wat een naar en lastig en pijnlijk moment. Ik rijd door de binnenstad, uitdovende ochtendspits in Hengelo. Ik sluit aan in een file waar ik hem niet verwacht. Verderop op het naastgelegen fietspad lijkt iets op de grond te liggen. Een gekantelde fiets? Er is niemand bij, dan weer wel, dan weer niet. Ik let vooral op het verkeer. De eerste auto schiet link om de file heen. Tegenliggers passeren, de volgende een auto duikt er omheen. Langzaam kom ik dichterbij. Er ligt niet alleen een fiets op de grond, maar ook een oude meneer. Benen verdraaid in z'n frame, wang op de grond. Hij moet al fietsend zijn omgevallen. Wat een naar gezicht. Een voetganger zakt bellend door z'n knieën. De auto die de file veroorzaakte door kennelijk een soort hulp van de zijlijn te geven, rijdt nu weg. Dus wat doe ik? Ook stoppen en weer een file veroorzaken, terwijl er al actie wordt ondernomen? Stoep en fietspad oprijden? Mijn eerste reflex is toch altijd; niet in de weg staan, plaatsmaken voor