Astrids Scribbles

Ken je die film? Over dat jeugdelftal dat - met uitzondering van hun 13e man - na de wedstrijd nog even een grot in duikt en ineens ingesloten wordt door regenwater. Hoe de jongens pas na tien donkere dagen worden gevonden en misschien wel maanden moeten wachten op daglicht. Hoe er een internationale reddingsoperatie op touw wordt gezet, met meer dan twintig duikers, waarvan er zelfs één noodlottig om het leven komt. Hoe ze uiteindelijk - in een race tegen de weergoden - één voor één naar buiten worden gebracht. Begeleid door twee duikers, meerdere zuurstoftanks en kalmerende middelen om niet te paniekeren in de beklemmende mix van water, rots en duisternis. Met als slotscène natuurlijk het beeld van die laatste man die, verzwakt maar dankbaar, de grot verlaat: de coach van het elftal. Een voormalige monnik, die de jongens leerde mediteren om rustig te blijven tijdens het hoopvolle wachten. Die het schaarse eten onder de jongens verdeelde, niet wetend hoe lang ze moesten overleven...

U merkt het misschien nog niet, maar die verkiezing voor Beste Bibliothecaris van Nederland is offline in volle gang. Interview en fotoshoot afnemen, artikel en profieltekst goedkeuren, het kwam allemaal al voorbij deze zomer. Ik krijg het helemaal warm van de mooie woorden die vanaf eind september gepubliceerd gaan worden. Wat een feestje! Maar ja, of we dus ook 'even' een filmpje van onszelf willen aanleveren voor bij je profiel. Nou, dan moet je dus echt aan de bak. Script schrijven, bespreken en herschrijven. Amerikaans strijkkwartet mailen of je hun muziek mag gebruiken en een enthousiast antwoord terug krijgen. Locaties en medespelers regelen, die ook allemaal gelijk ja zeggen. En dan een draaidag inplannen. Spannend. Zo sta ik dan ineens, op de warmste dag ooit in september, te zweten op m'n matje in de mooiste studio van Deventer. Daarna door naar een blije klas en goed voorbereide leesconsulent. Met alle aandacht voor boekintroducties, voorlezen en h...

Twee bekentenissen op de vroege morgen: de boeken van Harry Potter vond ik knap smakelijk en spannend geschreven, de films daarentegen zo zacht als boter en slap als een uitgemolken theezakje. En dan komt er ineens dit voorbij: de trailer van HP's laatste optreden, het beroemde afsluitende deel 7. Ze hebben er zelfs twee films voor nodig om ons leven daarmee te verrijken. Oké, de kinderen zijn allang geen kinderen meer. Het is ze vergeven. Volgens mij hebben ze er een soort vierde Lord of the Rings van hebben willen maken. Ja, Harry Potter lijkt in alle opzichten volwassen te zijn geworden. Maar trailers beloven wel vaker meer dan ze waarmaken. We gaan het zien (ooit, op dvd wel te verstaan). Bedankt, JK Rowling, voor het aan het lezen krijgen van miljoenen kinderen. En nu gauw verder met die andere pageturner-toverkinderen-serie: De geheimen van de onsterfelijke Nicolas Flamel van Michael Scott.

Voor wie de kunstfilm niet schuwt, voor liefhebbers van filmmakers als Lars von Trier en Susanne Bier : ga deze film zien zolang het nog kan . Waarom? Lees deze perfecte recensie van Filmtotaal. Daarom. In een Villa Kakelbont aan culturen, kleuren, emoties, verbaal geweld en heel veel muziek zien we hoe dicht liefde, afgunst, vrolijkheid en wanhoop bij elkaar kunnen liggen. De personages zijn levensecht, verre van perfect, soms vrij onsympathiek maar tegelijk ook liefdevol en beminnelijk. Het zijn mensen. De regisseur (van Silence of the Lambs) sleurt de kijker mee het moeras in, diep in de emotionele blubber van liefde, haat, jaloezie en onmacht. 5 sterren

Voor iedereen die gister bij ons filmavondje was. Om nog meer inspiratie op te doen voor de Alles-is-liefde-brainstorm . En voor alle andere fans van Amélie natuurlijk. Tot morgen!

De VPRO lijkt op de hoogte te zijn van onze Alles-is-liefde-crew en onze plannen om net-als-in-de-film onze klanten gelukkig te maken met na-23-dingen-diensten . In de 6&7-rubriek (op pagina 6 en 7 van de gids, logisch) staat een kort interview. Ik citeer het begin: NET ALS IN DE FILM, IK WIL HET Hoogleraar communicatiewetenschap aan de UvA Ed Tan doet met drie studenten tot eind mei onderzoek naar de positieve effecten van films. Kun je je gelukkig kijken? Tan: 'Er zijn twee opvattingen over geluk in het spel: die waarbij je het omschrijft als een optelsom van blijheid en vrolijkheid, een goed humeur en fijne stemming. Dat is de hedonische definitie. Op mensen die zich daarin herkennen heeft de feelgood -film het meeste effect.' Zoals? 'Le fabuleux destin d'Amélie Poulain , waain je iemand ziet die extreem vriendelijk is.' Welk genre raadt u de tobbers onder ons aan? 'Bij de andere omschrijving van geluk speelt zelfvervulling een rol. Als je dingen doet ...

Ga deze film zien! En ik leg niet uit waarom. Kijk zelf maar. Agenda Concordia

Iemand zei laatst: "Wat hebben jullie toch een leuk team in Overijssel". Dat klopt. We hebben leuke mensen en die doen leuke dingen. Eén van die dingen is onlangs gestart. We realiseren ons namelijk dat er - na een explosie van 23dingencursussen - nog niet echt veel is gedaan met de energie die daarbij is vrijgekomen. Dus dat gaan we oppakken: het vervolg op 23dingen. Onze captain-of-leuke-dingen heeft een Alles-is-liefde-crew samengesteld en legt uit dat we niet trots en bevooroordeeld moeten zijn, maar dat we de juiste keuzes moeten maken. Keuzes met het hart. Beginnend met de vraag: wat is eigenlijk het probleem. Om ons een handje te helpen noemt hij vier probleemgebieden. Onze klanten, want die laten zich maar moeilijk bereiken Onze collega's, want die zijn weer een beetje ingedut Onze bazen, want die moeten ons meer tijd, geld en aandacht geven Wijzelf, want we durven, kunnen of willen die volgende stap nog niet te zetten Of we hier alvast even op willen reageren....