Astrids Scribbles

Hai, meet Léah. Jazz singer, story teller en yoga teacher. Met ook nog een leuke dans- en acteercarrière in haar rugzak. Léah is een inspirerende vriendin met een missie. Ze wil haar achtste cd afmaken, twee muziekvideo's opnemen en een live concert organiseren. Om dat te financieren doet ze heel modern aan crowdfunding. En is ze dus op zoek naar u, de liefhebber en sponsor. Haar verhaal kan ze heel goed zelf vertellen. Deze video laat mooi zien wie ze is, wat ze doet en waarom ze dit graag wil. Voor alle mogelijke ondersteuning - groot of klein - verwijs ik naar haar Kickstarter projectpagina . Mijn verhaal? Léah was m'n eerste yogaleraar tijdens meerdere retreats en workshops. Zij heeft me de stevige basis gegeven die me altijd helpt bij welke andere leraar of yogavorm dan ook. Haar 'tone of voice' maakt van elke les een bijzondere reis. En haar 'art of living' geeft onze vriendschap net dat beetje meer. Een inspirerende vrouw dus, en die gun ik gr...

De kracht van muziek wordt hier weer eens bewezen. Oh ja, en de creatieve mogelijkheden van techniek, niet te vergeten. Ja, de wereld kan dus echt ook heel leuk zijn. Nog steeds.

Words Possession of the beggar and the king Everybody, everyday You and I, we all can say Words Regarded as a complicated tool Created by man, implicated by mankind Words Obsession of the genius and the fool Everybody, everyday, Everywhere and everyway Words! Find them, you can use them Say them, you can hear them Write them, you can read them Love them, fear them Words Transmitted as we're fitted from the start Received by all and we're sentenced to a life with Words Impression of the stupid and the smart Everybody, everyday You and I, we all can say Words Inside your head can come alive as they're said Softly, loudly, modestly or proudly Words Expression by the living and the dead Everybody, everyday Everywhere and everyway Words! Find them, you can use them Say them, you can hear them Write them, you can read them Love them, fear them

Het lied is veel te licht voor woorden En ook te kort naar mijn gevoel Bestaat uit simpele akkoorden Het heet De waarheid krijgt een stoel Een meisje met wat hoge noten En een paar lagen van verdriet In het refrein wordt er gefloten Maar voluit vrolijk wordt het niet Het liedje gaat over de ware En over pijn en eeuwig spijt Over verdriet dat je na jaren Niet zomaar weggefloten krijgt Kortom een lied te licht voor woorden En veel te kort naar mijn gevoel Een handvol simpele akkoorden Het heet De waarheid krijgt een stoel Tekst: Bart Moeyaert Muziek: Tijs Delbeke

Al mijmerend over het wie, wat en waarom van iemand missen (kijk maar even in de zijlijn naar onze weekkaart), denk ik gelijk aan dat prachtig zachte liedje van Maaike Ouboter. Ze maakte er nogal wat indruk mee tijdens De Beste Singer-Songwriter contest en daarna op Facebook. En terecht. De jury legt hier heel mooi uit waarom dit eenvoudige liedje zo lekker hard binnenkomt. Ik weet niet of ze nog in de race is, maar voor mij heeft ze de titel gewonnen.

Ik vond het wel gelijk een mooi liedje, maar zag het als songfestivalhit nog niet echt voor me. Anouk gelukkig wel en ze heeft haar gelijk bewezen. Ik vind het stoer en ben blij dat de melodie zich als oorwurm al de hele dag door m'n hoofd slingert. En voor wie nog niet snapt waarom dit zo'n mooie overwinning is, legt dominee Gremdaat het nog één keer uit. Dit ben ik en zo zal ik het doen!

Sommigen zijn al blij als ze muziek kunnen maken op  bij elkaar geraapt afval . Voor anderen zit de uitdaging in het arrangeren van meesterwerken en daar ook nog mooie opnames van maken. Zoals voor de vijf heren, die onder de naam ThePianoGuys een paar opvallende kunstwerkjes in elkaar hebben gezet. Oké, ik weet niet zeker of meneer Bach dit ook echt leuk vind, maar ik word er wel blij van.

De wereld stuurt ons afval, wij sturen muziek terug. Een kort verhaal over de kracht van muziek, creativiteit, fantasie en dromen. En over de kracht van samenwerken, doorzettingsvermogen en overleven. Een verhaal dat voor mij bewijst dat - ook al verliezen we alles door de grootste crisis, of hebben we al helemaal niks bij de geboorte - de mens altijd op zoek gaat of teruggrijpt naar de Kunst. In welke vorm dan ook, we kunnen niet zonder. Volg deze volhouders ook op Facebook .

U kent ze vast nog wel, de heren van muziektheatergezelschap #RoodVerlangen . Die heren - Auke Reuvers en Nico-Jan Beckers - die al zoveel theatervoorstellingen hebben gemaakt, die al zoveel  verschillende verhalen met hun klarinet en accordeon hebben verteld. En die ooit vijf schooljaren als huisgezelschap van Bibliotheek Hengelo op bijna alle basisscholen voor alle groepen voorstellingen hebben gespeeld binnen het taalbevorderingsproject Toon je Taal! Goed, die heren dus. Die spelen nog steeds. Niet alleen met Laurens ten Den en Mareen Hoek overal in Nederland. Maar tegenwoordig ook met Jan-Christoph Tonigs en Cornelia Kupferschmid over de grens in Duitsland. In hun laatste project zijn ze zelfs onderdeel van een toneelgezelschap, dat zowel in Duitsland als in Nederland een voorstelling speelt over een verwaarloosd en vergeten Hotel  met een bijzondere geschiedenis. En omdat deze heren al zo lang zo veelzijdig en succesvol zijn, is Rood Verlangen nu genomin...

Kijk, ik kan natuurlijk beginnen over alle toetsen die deze kleine vingertjes net niet helemaal goed weten te raken. Maar dat zou kinnesinne zijn. Dankzij facebook en andere 2.0 dingetjes kan iedereen zich nu verwonderen over dit kleine talent. En het mooie is, de wereld zit er vol mee, met dit soort aaibare wondertjes. Dus laten we er vooral nog even van genieten. Voor je het weet worden ze groot, gaan ze echt studeren en nadenken over het wat en hoe van hun kunnen enzo. Ik zeg: niet doen, blijf lekker onbevangen.

Het heeft een paar maanden geduurd, maar de klank is weer warm en helder. Enschede's trots Erik Put heeft me alles bijgeleerd over het verschil van met zilver, titanium of aluminium omwikkelde snaren. Over de beste lak en poetsbeweging. En over het millimeterwerk in de plaatsing en ronding van kam, stapel, zangbalk, toets en staartstuk. We hebben van alles geprobeerd en verschoven. Maar beter dan dit gaat ze niet worden. Het is nu aan mij om m'n vingers weer soepel te maken, met de armen te strijken, de schouders te ontspannen en de adem te laten zakken. Het lijkt wel yoga. Dat gaat de toon alleen maar ten goede komen. Komt de muziek vanzelf wel weer.

Gespot op facebook en zo'n kans kan ik niet laten liggen.  Want oh my, dit is niet alleen grappig, dit lijkt nog wel aardig te kloppen ook... Al die honderden uitzonderingen die ik ken daargelaten natuurlijk. Welk instrument speelt/speelde u eigenlijk?

In het kader van waar-zal-ik-u-nu-eens-mee-vermaken hierbij een fris nummer om wakker te worden in een bijzondere uitvoering. Mooi gevalletje van samen-spelen.

De boodschap was duidelijk: dit concert zou maar één keer plaatsvinden. En het zou bijzonder zijn. Nog voordat de ernst van deze zaak bij me binnendrong had ik al een kaartje in huis. Dus ik was veilig, ik zou erbij zijn. En dat bleek geen vergissing. De Russische componist Igor Stravinsky schreef in 1918 L' Histoire du Soldat . Een soort melodrama , om te lezen, te spelen en te zingen , voor een spreker, twee acteurs, een danseres en een klein kamerensemble van zeven instrumentalisten. Het libretto kwam van Charles-Ferdinand Ramuz. Over een soldaat die twee weken van het front mag, op weg naar huis de duivel tegen het lijf loopt, zijn viool ruilt voor een onnoemelijk groot fortuin en met wie het slecht afloopt. Sindsdien is het in vele talen vertaald en in vele bezettingen en uitvoeringen gespeeld. Met en zonder tekst, met en zonder ballet. Violiste Janine Jansen vroeg de Antwerpse schrijver Bart Moeyaert  (u weet, ik ben nogal een fan ) om voor haar kamermuziekfestival ee...

Met regelmaat zie ik een mooi filmpje van TED verschijnen op de verschillende bibliobloggen die ik volg. Over nieuwe technologieën, ontwikkelingen rondom informatie of sociale media, bijzondere wereldbeelden of gewoon omdat iemand iets interessants te vertellen heeft. Scribbles bleef daarin tot nu toe achter. Tot vandaag, want ik heb nu een mooi TED-filmpje voor u. Mijn vrienden van het Calefax Rietkwintet mochten namelijk ook een keer optreden in de Amsterdamse Stadsschouwburg. En dat werd een klein feestje. Want fagotist Alban Wesly vertelt niet alleen op zijn geheel eigen wijze over het ontstaan van Calefax, de mooie dingen die ze doen over de hele wereld en het belang van 'een droom' hebben, ze laten natuurlijk ook even van zich horen. Dus als u benieuwd bent hoe het klinkt om deze vijf instrumenten al spelend in elkaar te zetten of hoe verschillende componisten waarschijnlijk gecomponeerd zouden hebben voor deze bezetting, klik dan gewoon op play en zak een kwartiertje...

Meer van dit moois vindt u bijvoorbeeld hier en hier . Met dank aan m'n favoriete Antwerpse schrijver voor deze muzikale tip.

Om u nog een beetje muzikaal het jaar uit te leiden hierbij een spoedcursus muziekgeschiedenis door de formidabele King's Singers. Vierhonderd jaar in een minuut of tien. Of, om in de stijl van Edwin te spreken: ken uw klassiekers! En, hoeveel componisten, composities en muziektermen telt u?

Deze week werd ik via twitter uitgenodigd voor een reünie . Het Ricciotti ensemble - waar ik zo'n 20 jaar geleden concertmeester mocht zijn - bestaat precies 41 jaar. Tijd voor een feestje, logisch! Nou ben ik sowieso niet zo van de reünies en dit is me net een trip down memory lane te ver, maar het gaat vast een groot festijn worden. Met veel oud en nieuw Ricciotti repertoire natuurlijk. Op de website kwam ik dit filmpje tegen. Typerend. En bijna net zo leuk als een Blogkermis, Waar Is Die Toch Gebleven?! En dat stuk, dat was in mijn tijd al een favoriete uitsmijter! Toch leuk. Ik wens jullie een muzikaal weekend, jongens. Bijsluiter De gepikte vogel van Jurriaan Andriessen Het Ricciotti speelt 'Gepikt' in de zweefmolen van Austerlitz tijdens de zomertournee van 2010, nadat ze bovenop de pyramide even verderop een wild op hebben gespeeld. Het stuk Gepikt heeft in het midden een act, een soort van andere dimensie, waar u nu door het kijken van dit filmpje...

Ik hou van Wende . Vooral de Franse Wende dan, de Engelse heb ik nog niet zo omarmd. M'n oog viel op een uitzending waarin ze een paar dagen pelgrimeert richting Santiago de Compostela. Toch even kijken, matig programma, maar wel een paar warme klik-momenten: De flarden van Wende's muziek die voorbij komen, zijn mijn dierbaarste liedjes. Ze laat op 20min.30 een mooie Dancer's Pose zien van haar geliefde yoga. Ze heeft iets met kerken, waar haar ouders haar als kind vaak mee naartoe namen. Maar wat me bovenal intrigeert is die andere muziek, die telkens op de achtergrond klinkt, die van Kate Bush. Dat is lang geleden zeg, en wat is dat nog steeds bijzonder. Ik zie de langspeelplaten weer voor me die ik grijs gedraaid heb en waarbij ik m'n altstem schor zong. Een muzikale erfenis van m'n vader, hij was de eerste bij ons thuis die haar ontdekte. Ik hou van Kate Bush. Voor de feestdagen ga ik maar eens op zoek naar wat nieuwe cd's van die oude liefde. En wi...

U wist het vast nog niet, maar er vindt volgende week een bijzondere voorstelling plaats in ons mooie Dinkelland. Een voorstelling die ook al te zien was op het Frysk Festival, Oerol en het New Island Festival in New York. Ik bedoel maar. Houdt u van een cross-over van muziek, film en natuur, dan moet u hier zeker bij zijn! Kunstenaar, slagwerker en vogelkijker Sytze Pruiksma ( MySpace ) maakte speciaal voor het Dinkeldal een film en een Dinkeldalsuite onder de naam Laand . De natuur is Sytze's grootste inspiratiebron, hij luistert ernaar als naar muziek. Hij neemt geluiden van de natuur op en mixt deze met eigen muziek op natuurlijke instrumenten. Cameraman Herman Zeilstra maakt beelden bij de geluiden, die geprojecteerd worden op twee enorme schermen. Vanuit een strandstoel geniet u in de open lucht van de beelden van ons mooie Twentse landschap in combinatie met door Sytze gespeelde muziek. Voor deze speciale Dinkeldaleditie van KUNSTen OP STRAAT wordt de muziek aangevul...