Tussenstand: retail tot nu toe succesvol!

Kris Kras Kruisletter Kunst

Met dank aan ZBtweets!

Crab Canon: contrapunt to the extreme

De taal van muziek

Naar aanleiding van Kijken in de ziel kocht ik het boek Contrapunt van Anna Enquist. Vorm en inhoud spraken tot de verbeelding: een vrouw analyseert de Goldbergvariaties van Bach en parallel aan wat ze in elke variatie ontdekt analyseert ze het leven van en met haar verongelukte dochter. Ik ken muziek, ik analyseer me te pletter, ik ben een dochter. Genoeg overeenkomsten voor die klik.

Luisterend naar de openings Aria door Ivo Janssen en lezend in het eerste hoofdstuk hoor ik mezelf ineens - tegen niemand in het bijzonder - zeggen: 'dit gaat pijn doen'. De muziek is nieuw voor me. Ondanks mijn jaren als violist, ondanks dat sommige van Bachs werken nog steeds in m'n vingers zitten, ondanks dat er altijd muziek om me heen klinkt, heb ik deze Goldbergvariaties nog nooit beluisterd. Foei, want wat zijn ze mooi.

Enquist krijgt het voor elkaar om een literaire muziekanalyse te schrijven. 32 delen, 1 openingsthema, 30 variaties, in 10 groepjes van 3 gecomponeerd, elk groepje afsluitend met een canon, die steeds 1 interval verder uit elkaar ligt, tot slot het thema in de herhaling. Elk deel opgedeeld in 2 zinnen, die allebei worden herhaald, met een vast akkoordschema van 32 basnoten. En toch klinkt het thema in elke variatie bijna onherkenbaar anders. Daarin begint de analyse pas echt. Een contrapunt zoals alleen Bach dat kon schrijven.

De schoonheid van de compositie van Enquists boek zit hem vervolgens in hoe ze in 32 hoofdstukken de gevoelens bij elk deel associeert met een periode of anekdote uit het leven van 'een vrouw' en 'de dochter'. Dat ik als lezer weet dat het over haar eigen gezin gaat en dat het niet goed afloopt, bezorgt me vanaf het begin al een onderhuids kippenvel. Want ik lees mooie verhalen, over liefdevolle mensen en kansrijke levens. En Enquist gebruikt een schrijfstijl die me aanspreekt: compacte zinnen, beschouwend, zonder (vals) sentiment.

Waarom dan die pijn? Soms steekt het iets te missen dat je ooit had. Maar even groot is het gemis van dat wat je nooit gehad hebt. Ik realiseer me nu waarom ik in de muziek vastliep. Ik analyseerde alles, behalve de muziek. Ik voelde me een slag in de rondte, behalve bij muziek. Het is gewoon niet mijn taal. En dan komt al lezend ook die onvermijdelijke vraag naar boven: hoe zien de Goldbergvariaties van mijn leven er eigenlijk uit. Daar kan ik m'n analytische talenten nog wel eens op loslaten. Zijn die theorielessen toch niet helemaal voor niets geweest.

Voor de liefhebber een live opname van het thema; eenvoudig en lief, het begin van een persoonlijk verhaal.

Bibliotheken nog niet klaar voor Homo Zappiens

De zappende zoon en vaders sokken

Bestudeer het gedrag van kinderen en je weet hoe de toekomst eruit ziet. Aldus Wim Veen in zijn boek Homo Zappiens; opgroeien, leven en werken in een digitaal tijdperk (full-text!). De kenmerken van deze generatie - zoals genoteerd in 2006 - zijn inmiddels grappig herkenbaar:

• Hij is niet bang voor nieuwe technologie, maar beschouwt deze als een 'tweede huid'.
• Hij wil de regie in handen houden over alle communicatie: niet passief informatie consumeren, maar terugpraten.
• Hij denkt in (bewegende) beelden en niet in tekst.
• Hij verwisselt net zo makkelijk van identiteit als z'n vader van sokken: er is altijd een beschikbaar netwerk om hem heen dat hem leert delen en samenwerken.
• Hij kan makkelijk switchen tussen informatiekanalen en er meerdere tegelijk bedienen: de zappende zoon speelt onder het leren en leert onder het spelen.

Daarnaast weet de Homo Zappiens dat je met samenwerken meer bereikt dan wanneer je een klus alleen opknapt. Hij vindt dat binnen een organisatie iedereen gelijk is en van elkaar kan leren. Hij wil geen voorgekauwde teksten, vast procedures of regels. Hij wil ontdekken, vrijheid en de deuren opengooien.

Volgens Wim Veen leiden al deze kenmerken tot nieuwe competenties, die een revolutie inleiden in de manier waarop we in de komende eeuw overheid, bedrijfsleven en onderwijs inrichten. Dat geloof ik onmiddelijk. Ik vraag me wel af of de mensen die zich met de nieuwe inrichting bezig (gaan) houden wel over de competenties beschikken om die revolutie te leiden. En wat doen we met de vaardigheden die onze zappende zoon langzaamaan aan het verliezen is? Zijn die straks echt niet meer nodig of gaan we die nog node missen? Ik denk bijvoorbeeld terug aan mijn blogkermis van een tijdje geleden. Wat ik gevoelsmatig graag zou aanvullen met de 'nut en noodzaak' van concentratievermogen en taalbeheersing. Is dat arrogant? Misschien. Een kenmerk van mijn generatie is dat in ieder geval wel, ben ik bang.

Ondertussen doen wij bibliotheken ons best het onderwijs te helpen met het inrichten van een goede leeromgeving voor die Homo Zappiens. En we proberen docenten net zo digitaal vaardig te maken, hun angst voor nieuwe technologiën weg te nemen en het spelend leren ook onderdeel van hún dagelijkse praktijk te maken. Maar ja, ook wij zijn daarin zoekende, vervallen soms in vaste procedures of vergeten de deuren open te gooien. Kortom; het valt allemaal niet mee, werken in een digitaal tijdperk. Maar spannend is het wel!
Wim Veen

Studiedag Makkelijk Lezen Plein in School

In de OBAmsterdam, alweer!

Kluun is blij

Met z'n overwinning in Hengelose Top 90.
En dankt ons, kort maar krachtig.
Graag gedaan (en thanx voor alle extra trafic naar ons Bieblog!)

Om eeuwig te koesteren

De macht van de media is enorm. Als je wilt weten hoe een samenleving eruit ziet, hoe het gesteld is met de mensheid, moet je gewoon de tv aanzetten. Wat krijgen we te zien? Wat wordt ons verteld? Dat we het schríft bewaren is evident, maar pas sinds kort zijn we ons ook bewust van de waarde van het beeld. Dus dat enorme archief wordt nu met man en macht gedigitaliseerd en opgeslagen. Godzijdank. Wie zich wil verliezen in de geschiedenis van onze samenleving moet beslist een dagje naar Beeld & Geluid. De website is al een hele belevenis, maar het gebouw en alles wat je in de Experience kunt beleven zijn een hoog staaltje cultureel erfgoed.

De macht van kennis is (hopelijk) even groot. Ik koester de illusie dat de bibliotheek dé plek is waar dat soort kennis verzameld wordt. Een plek die mensen inspireert, die schrijvers, kunstenaars en filosofen voedt, die talenten ontplooit, die ruimte biedt voor bezinning en reflexie. Voor iedereen, op alle niveau's. Ook een spiegel van de samenleving dus, net als Beeld & Geluid. Bibliotheken zouden eenzelfde soort Experience moeten bieden. Bij het binnenstappen van 'onze' OBAmsterdam voelde ik dat zo'n plek ook echt bestaat. En ik dacht aan dat mooie citaat dat ik onlangs tegenkwam:

The library is not a shrine for the worship of books. It is not a temple where literary incense must be burned or where one's devotion to the bound book is expressed in ritual. A library, to modify the famous metaphor of Socrates, should be the delivery room for the birth of ideas – a place where history comes to life.
Norman Cousins

Zeven dag per week open, van 10 tot 10. Voor mensen die zich willen laten inspireren, die een plek zoeken om te werken, te lezen, om van het uitzicht te genieten of gewoon te genieten. Ja, dan is dat gebouw dé plek om te zijn. Daar worden ideeën geboren en komt de geschiedenis tot leven.

De macht van voedsel is ook niet te onderschatten. Bij Jamie Olivers Fifteen word je vreselijk verwend, maar de prijs is hoog. Leermoment: het bordje hoeft niet perse leeg. Gelukkig had ik 2 uur de tijd om alle indrukken en calorieën van de dag te laten zakken. Dat was nodig! Bedankt Bieb, voor een indrukwekkende dag.

De beste zin van 2008

Heb ik weer. Ben ik net bekomen van de ontdekking van de Dutch Bloggies verkiezing, blijkt er ook zo iets te bestaan als de Tzumprijs voor De beste Nederlandse zin. Nou ja zeg. Goeie jury die dát kan bepalen.

Ik blogde al eerder over de mooie zinnen van Bart Moeyaert. Een nominatie waard, wat mij betreft. Maar die schoonheid, die wordt toch ook bepaald door de context van het verhaal waarin de zinnen staan. Als je ze er gewoon uitplukt, kun je ze dan beoordelen als de beste of de mooiste zin? Rare verkiezing...

Maar goed, de beste zin van 2008 is geschreven door de Vlaming Erwin Mortier en staat in zijn roman Godenslaap. Welgeteld 75 woorden schrijversgeweld over schrijven. Dat vind ik dan wel weer aardig. En ik moet toegeven, het is een zin waar je U tegen zegt!

Ik volg de cadans van mijn handschrift en zoek naar de in letters gestolde, kwezelachtige wellust van het meisje dat ik ooit geweest moet zijn, het wicht dat op de drempel van haar adolescentie haar schriftuur even strak aantrok als de dunne lederen veters waarmee ze haar laarsjes dichtreeg – hoe ze het vlees van het woord in de baleinen van de zinsbouw dwong, tot haar eigen lijf vol striemen stond en ze naar uitbraak verlangde.

Stadsdichter dicht de bibliotheek

Gelijk bos en bron
stammen naast een stroom
staan kaft aan kaft
band na band boeken
voor uitleen bijeen

Waar frisse wind
in open dialoog
op podium in klare taal
of via beeldscherm digitaal
de weg wijst
naar vindplaats
van kennis en cultuur
van overal

Al negentig jaar
een dwaalplek
en drenkplaats
voor de geest
tot groeien bereid


Negentig jaar Bibliotheek Hengelo, 09-09-2009
© Fred van de Ven, Eerste Stadsdichter van Hengelo

Bibliotheek Hengelo 90 jaar

Met een snelle impressie van het nieuwe winkelconcept.



En na de begane grond gaan we vrolijk verder met de eerste en tweede verdieping. Kijk ook op ons Bieblog voor het winnende boek.

De kracht van tijd

Eind mei was de Overijsselse Alles-is-liefde-crew voor het eerst bij elkaar. Een clubje enthousiaste mensen: bibliothecaris, web2.0-gebruiker en innovator. De brainstormsessie leverde toen een tigtal gepassioneerde en humoristische ideeën op om op een interactieve manier als bibliotheek te zijn waar onze klant is en om onze dienstverlening digitaal te verrijken. Met dit 23dingen-laboratorium tonen we naast onze liefde voor het vak toch ook vooral ons doorzettingsvermogen.

Vandaag waren we opnieuw bij elkaar, om na het brainstormen de focus te leggen op een concreet plan. Voorwaarden: het sluit aan bij je eigen passie - projectplannen zijn verboden - er is een klein budget voor ondersteunend materieel - over 2 maanden is het klaar!

En dan blijkt dat, na een inventarisatie van persoonlijke voorkeuren, er binnen een uur vijf van die voorstellen op 1 flip-over of 4 post-its uitgewerkt kunnen worden tot een concreet plan. Dit gaan we doen, dat hebben we nodig en dit laten we over 2 maanden zien. Zo simpel kan het zijn. De jury, die onze Captain-of-leuke-dingen had opgetrommeld om alle plannen te beoordelen, had veel lof voor de innovatieve energie en een tip voor elk groepje om het idee nog wat aan te scherpen. Aan de slag dus!

Waarmee? Tja, dat kan ik natuurlijk nog niet verklappen. Daarvoor moet u wachten tot de crew weer bij elkaar is geweest om de eerste resultaten te presenteren. Een tipje van de sluier dan? Oké, dit is wat u van ons kunt verwachten:

• iets met games
• iets met schrijven
• iets met een roadshow
• iets met een filmpje
• iets met een weblog

Heb ik daarmee teveel weggegeven? Nee hoor, want dit kan echt nog alle kanten op. Maar één ding weet ik zeker: de crew gaat er met liefde tegenaan en in november gaat u het merken.

Na de sessie in mei sloot ik m'n blogpost af met een opmerking over de asana Wild Thing, die op dat moment op de cover van Yoga magazine over Passie stond. Het nummer van nu gaat over Inzicht, waarvoor de Lotushouding zich uitstekend leent. Mijn inzicht van vandaag is dat je in een uur soms meer bereikt dan in een maand of een jaar en dat het zeer verfrissend is om zonder formaliteiten aan de slag te gaan. Succes jongens!

Foto

Boekpromotie op één A4-tje

Boekpromotie 2.0

Stel je voor... je bent een jonge, beginnende schrijfster en je wilt dat je nieuwe boek niet onopgemerkt blijft. Wat doe je dan? Simpel, je brengt je hoofdpersonage heel 2.0 tot leven, zorgt dat ze overal op het web zit en contact maakt met potentiële lezers.

Daarom vinden we ene Flora Vos nu op Facebook, Hyves, Twitter en YouTube. En Flora schijnt overal om zich heen vrienden uit te nodigen voor haar netwerk. Om meer te weten te komen over deze Flora wordt u gelokt naar de site van schrijfster Hanna Bervoets. Voor de flaptekst van het boek, de proloog, visuele extra's, het laatste Flora-nieuws en nog veel meer.

Ik heb geen idee of het boek al deze aandacht waard is. Het begin leest lekker, maar of de schrijfster dat volhoudt moet nog blijken. Toch geef ik toe dat Hanna en Flora m'n aandacht wel hebben gevangen en als ik die opvallende kaft in de winkel zie liggen, zal ik zeker even aan het boek snuffelen. En wie weet wil ik die drie dingen dan ook wel weten:

Of
Hoe en
Waarom

Lees meer over deze boekpromotie op NRCnext.nl

Biblio Bloggies Award 2010?

Dinsdag verscheen op NRCnext.nl een post over de Dutch Bloggies. Blijkt er jaarlijks een verkiezing te zijn voor de beste Nederlandse weblogger. Wist ik veel!

Het reglement is lekker simpel:

• Stap 1: Iedereen mag weblogs nomineren via het nominatieformulier.


• Stap 2: De jury maakt een eerste schifting uit de lijst van nominaties.


• Stap 3: Door de jury wordt na de eerste schifting een longlist samengesteld.


• Stap 4: Per categorie komen 3 weblogs in de shortlist terecht en wordt er een winnaar gekozen.


• Stap 5: De uitreiking zal plaats vinden op een nog nader te bepalen locatie in Den Haag.

Nou zie ik wel een categorie Literatuur, maar dat is het net niet. Dus eh... waar laten we al die BiblioBloggers? Oh ja, die vallen natuurlijk gewoon onder de categorie Beste blog, Mooiste blog of Best geschreven!

Zonder gekheid, leuke verkiezing hoor, maar wordt het niet eens tijd voor een Biblio Bloggies Award? Met een prijsuitreiking op de volgende OCN of Ugame Ulearn misschien?

Als opwarmertje begin ik vast met een shortlist voor 2009:

• Welke BiblioBlogger(s) wilt u nomineren?
• En u mag er ook een leuke categorie bij bedenken!

Voor inspiratie kunt u terecht op die nog steeds langer wordende Biblioblogswiki. Ik ben benieuwd!

Ons BNG staat onder grote druk