Naar aanleiding van Kijken in de ziel kocht ik het boek Contrapunt van Anna Enquist . Vorm en inhoud spraken tot de verbeelding: een vrouw analyseert de Goldbergvariaties van Bach en parallel aan wat ze in elke variatie ontdekt analyseert ze het leven van en met haar verongelukte dochter. Ik ken muziek, ik analyseer me te pletter, ik ben een dochter. Genoeg overeenkomsten voor die klik . Luisterend naar de openings Aria door Ivo Janssen en lezend in het eerste hoofdstuk hoor ik mezelf ineens - tegen niemand in het bijzonder - zeggen: 'dit gaat pijn doen'. De muziek is nieuw voor me. Ondanks mijn jaren als violist, ondanks dat sommige van Bachs werken nog steeds in m'n vingers zitten, ondanks dat er altijd muziek om me heen klinkt, heb ik deze Goldbergvariaties nog nooit beluisterd. Foei, want wat zijn ze mooi. Enquist krijgt het voor elkaar om een literaire muziekanalyse te schrijven. 32 delen, 1 openingsthema, 30 variaties, in 10 groepjes van 3 gecomponeerd, elk groepj