vrijdag 22 september 2023
Alles wat ik niemand vertel
zaterdag 9 september 2023
Uit het veld geslagen
Mystagogie. Dat is zowel het mooiste als het meest ongrijpbare vak tot nu toe. De docent definieert dit als 'het verdiepen van het vertrouwen op een begeleiding vanuit en in het mysterie'. Waarbij 'een mystagoog, in het luisteren naar het levensverhaal, beluistert hoe het mysterie zich wil ontsluiten in de ander diens identiteit en zelfbewustzijn'. Snap je? Nee, ik ook nog niet.
Maar tijdens deze les worden weer twee prachtige mystieke teksten besproken, veel vragen gesteld en vallen er mooie stiltes na de antwoorden die ieder hier voor zichzelf op geeft. Ik leer dat mystagogie vooral gaat over en begint met luisteren. Dat kan vanuit bijvoorbeeld stilte, liefde, intuïtie of niet-weten. Net was past bij jou of de ander. Met dit luisteren kun je begeleiding geven en ontvangen vanuit het mysterie van wie wij zijn. Het mysterie van het onbekende eigene, de onvermoede mogelijkheden die je in je draagt en die verder reiken dan wat je al weet van jezelf, maar die toch ten diepste van jezelf zijn.
Een klasgenoot, die me in de pauze even opzoekt in het scherm, zegt dat mystagogie voor haar gaat over in het gesprek - in de relatie - samen op een diepere laag komen. Dat je het gesprek voert over de laag onder de woorden. Zodat het mysterie zich kan ontvouwen dat zich in het veld tussen de mensen afspeelt. Ja ja ja, natuurlijk. Het veld tussen de mensen, het gesprek over dat wat niet direct gezegd wordt, het mysterie van wat de mens ten diepste is, dat snap ik allemaal wel. Dat is ook wat mij drijft deze opleiding te doen. En zelfs online is het veld van mijn klas voelbaar. Ik ben erbij en deel met hen het mysterie van alles wat deze ochtend voorbij komt. Dankbaar en geïnspireerd lunch ik - ook voor het eerst - alleen en in stilte.
Hoe koud is dan de overgang als ik merk dat ondertussen de zoomverbinding is verbroken. Mijn nieuwe gastheer van de middagmodule heeft het klaslokaal verlaten. Als de les begint verschijnt in de groepsapp dat het voor de docent alleen mogelijk is dat er een geluidsopname wordt gemaakt. En daar zit ik dan. Een discussie is op dat moment niet mogelijk. Ik voel me een stout kind dat op de gang is gezet. Ik voel zelfs hoe het veld, waarin ik me die ochtend nog bevond, onder m'n voeten is weggeslagen. Zo krachtig kan dat dus zijn.
Afijn, nadat ik wat zelfbegeleiding heb losgelaten op de kolkende adrenaline, besluit ik het mysterie van dit besluit te laten voor wat het is en stort me op de mystieke teksten die we voor dag 3 moeten lezen. Houd ik de inspiratie toch nog een beetje vast.
maandag 28 augustus 2023
In het licht
Alsof er nog niet genoeg nieuwigheid en transformatie in gang was gezet dit jaar, werd deze zomer er ook één zoals ik nog niet eerder heb beleefd. Drie intensieve weken met drie heel verschillende reizen. Even bijkomen dus!
Met een nieuw gezin leer ik dat ons land op minder dan een uur rijden al heel mooi en rijk is. En dat je er echt even uit kunt zijn. Ik leer ook dat verwarring en verdriet zich het best laat oplossen door het in het licht te zetten. En dat ik op ieder moment kan besluiten m'n eigen lichtje weer aan te steken. Als we op de terugweg deze dagen evalueren, noteren we: gezellig, leuk en lekker, ontspannen, feestelijk en natuurlijk, vreugdevol en verrassend. Nou, dan hebben we dat toch goed gedaan voor een eerste keer.Dus ik keer terug naar de mantra die ik in m’n eerste studiejaar ontdekte: Ik. Ben. Hier. Nu. En die blijft nog wel even bij me, ook als ik de kloosterpoort weer achter me dicht trek.
vrijdag 11 augustus 2023
Over stilte en aandacht
De laatste module van de basisopleiding Spiritualiteit & Zingeving ging over de psychologie van Carl Jung. Waarbij ontstaan en inhoud van zijn beroemde Rode Boek natuurlijk voorbij kwam. Vooral dat 'ontstaan' raakte iets bij me en werd leidend in m'n afsluitende tentamen. Jung kwam eind 1913 - toen er al best wel wat chaos in de lucht hing - in een grote persoonlijke crisis terecht. Zo'n vijf jaar werd hij gekweld door angstvisioenen en hij besloot deze op te schrijven. Vooral 's nachts, in afzondering, in een klein, koud, donker huisje.
"Geduld is aandacht besteden aan andermans tijd, in helder besef dat je tijd in het meervoud vervoegt, samen met anderen, in de relationele gebeurtenis die ontmoeting heet, of liefde."~ Enzo Bianchi (geb.1943) ~
zondag 2 juli 2023
Verkeerde bed
Op de laatste schooldag van dit studiejaar bespreken we in kleine groepjes onze persoonlijke portfolio's, waarin we schrijven welke belangrijkste inzichten we uit alle modules hebben gehaald. Altijd mooi om te lezen hoe een ander uit dezelfde les andere dingen haalt. Dat wat bij jou het meest resoneert zegt niet alleen iets over wie je bent als mens, maar ook over waar je je op dat moment bevindt in je leven en groeiproces. En zo leer je altijd weer iets nieuws van de inzichten van een ander.
M'n klasgenoot vertelt over zijn persoonlijke les. Hoe hij zich meer bewust is geworden van het feit dat er vaak andere emoties zitten achter een simpele boosheid. In zijn werk heeft hij veel te maken met klagers en die kunnen soms bot en rot uit de hoek komen. Hij vertelt hoe hij meer contact probeert te maken met wat de ander beweegt, waar die boosheid vandaan komt, behalve die lekkende kraan. "Hij kan wel net zijn ontslagen, ruzie hebben gehad met een dierbare of gewoon met z'n been uit het verkeerde bed zijn gestapt."
Sorry, maar ik vind die verspreking zo hilarisch en krijg er zulke bizarre beelden bij, wat mij betreft nemen we deze op in het Nederlands boek der Spreekwoorden en Gezegden! #ikrekenhetgoed
zaterdag 17 juni 2023
Niet(s) aan de hand
maandag 12 juni 2023
Het licht herrezen
zaterdag 3 juni 2023
Van richting wisselen
woensdag 24 mei 2023
Boys will be boys
zondag 14 mei 2023
In plaats van een songfestival
Een zachte zaterdagavond. Ik zit in de auto voor een winkelcentrum met alle ramen open. Wachtend op m'n afspraak vermaak ik me met alles wat via de mobiel binnen handbereik is. Ineens klinkt er een stem. Onderzoekend naar waar dit vandaan komt kijk ik op. Op gepaste afstand staat een man bij z'n fiets, bijna beschaamd wegkijkend zoekt hij opnieuw contact.
"Mevrouw, sorry dat ik u lastigval, ik vind het heel vervelend om te vragen, maar heeft u misschien een paar euro's voor wat eten? Ik leef al vier maanden op straat, ben m'n baan kwijtgeraakt, m'n vrouw is bij me weg, ik doe m'n best, maar heb even niks meer en ik ga niet stelen, dat heb ik met mezelf afgesproken."
Och jee, daar gaan we weer, denk ik verwonderd. Ik doe echt niks, ik zit hier zelfs verstopt in m'n auto. Wat is dat toch. Heb ik een soort engelenaura om me heen, dat arme stumperds aantrekt?
"Dus alles in je leven zit op dit moment tegen", is m'n eerste reactie als hij is uitgepraat en weer beschaamd naar de grond staart.
"Ja mevrouw." En hij begint te vertellen. Ik kijk en luister, soms meelevend knikkend of glimlachend. Er komt een soms wat onsamenhangend verhaal, over een reorganisatie, vriendin terug naar Oekraïne, beide ouders jong overleden, broer ver weg, slechte relatie met schoonzus, vrienden waar hij soms terecht kan maar die hem eigenlijk laten vallen. Dat zou hij zelf nooit doen. Leger des Heils? Ja, daar was hij wel eens geweest, maar dat zijn allemaal mensen met een psychisch probleem, zo is hij niet. Humanitas? Dat zit vol. Wat hem echt zou helpen? "Een woonadres, want dan kan ik een uitkering aanvragen en weer iets gaan opbouwen. Ik ben beeldend kunstenaar, mevrouw"
Zo zit onze wereld dus in elkaar. Als je op straat staat, kom je er niet zomaar weer tussen. Werken? Eerst een woonadres. Uitkering? Eerst een woonadres. Maar dat is voor sommige mensen de verkeerde volgorde. En wat kan ik doen? Luisteren, erkennen, even niet wegkijken en als uitschot behandelen. Kunstenaar hè? Dan is de wereld al snel wat donkerder dan bij 'normale' mensen nietwaar? Ja mevrouw, zegt hij, dankbaar voor die herkenning.
Ondertussen heb ik het enige briefgeld dat ik in m'n portemonnee heb in m'n zak gestoken en ben bij hem komen staan. Ik feliciteer hem glimlachend met z'n geluksdag dat hij mij hier treft en dat ik iets heb met mensen die vastlopen in het leven. Als ik hem het geld geef en hem een goede maaltijd en lekker bed toewens, springen de tranen in z'n ogen. Ik voel zelfs de last die op dat moment van z'n schouders valt.
"Ach mevrouw, u bent een engel. Gelooft u in God? Weet u, gister zag ik een oude man op straat vallen. Ik reikte hem m'n hand om hem te helpen. Die wilde hij niet aannemen. Toen kwam er een mevrouw en die hand pakte hij wel. Als je eenmaal op straat leeft, willen mensen gewoon niks meer met je te maken hebben."
En dat is dus hoe we met elkaar leven. Maar deze avond even niet. Ik gaf hem ook een adres waar hij met zijn situatie volgens mij wel tijdelijk terecht kan en misschien zelfs iets kan gaan opbouwen. En daarna liet ik het los. Ik had m'n karmapunten voor dit weekend wel weer verdiend en keek nog even glimlachend naar boven. Jaja, boodschap gehoord. Het is niet onopgemerkt gebleven.
maandag 1 mei 2023
Bonusfail
Kijk, ik ben een ruimdenkend mens en ik heb best veel begrip. Ik snap dat je kopers wilt lokken en verleiden. Dat doen we in de bieb ook. We hebben daarvoor zelfs jullie 'retail inrichting' omarmt. En ook ik maak vaak dankbaar gebruik van je bonuskortingen door een voorraad vaste producten in te slaan of zelfs eens iets nieuws te proberen.
Ik snap ook nog wel dat je kopers met die oranje bordjes stiekem wilt misleiden. Door ze net een dag te lang te laten hangen. Of net een beetje tussen twee producten in. Of door er andere producten bij te plaatsen waardoor het lijkt alsof die ook onder de aanbieding vallen. Als dat jouw manier van zaken doen is, dan train ik mezelf altijd goed op te letten.
Ik heb ook echt begrip voor die vervelende controles bij de zelfscankassa. Er zal heus misbruik van worden gemaakt. Zowel uit boze opzet als misschien omdat je aan het eind van je budget altijd nog een stukje maand over hebt. Of omdat er domweg geen (werkende) barcode op een product zit... De meeste medewerkers tonen echt wel respect door m'n keurig ingepakte tas niet teveel overhoop te halen, dus ik toon begrip.
Maar mijn begrip houdt op als je zelf gaat lopen etteren met die zelfscanners, meneer Heijn. Kijk, als ik een bonusproduct scan én ik hoor die gezellige vallende muntjes (waardoor het hele gangpad weet dat ik een aanbieding heb gescoord) én de scanner toont m'n korting in het totaalbedrag, dan verwacht ik bij het afrekenen dat die korting ook is verrekend. Dat is toch de deal?
Gelukkig had ik dit keer niet veel boodschappen. Toevallig viel me op dat de bedragen anders waren dan na het scannen. En toen was ik helaas zo slim eens wél voor de milieu-onvriendelijke complete bon te kiezen, zodat ik kon checken waarom ik het gevoel had dat er iets niet klopte. En dat gevoel bleek juist.
Tuurlijk, als ik er iemand bijhaal, dan neemt die vriendelijk de tijd uit te zoeken aan wiens kant de fout zit en neem ik de tijd weer in een rij te gaan staan om zonder verdere discussie m'n gemiste korting uitbetaald te krijgen. Maar dat is toch zonde van zowel mijn tijd als die van je medewerkers?
Dus nu heb ik toch wel twee serieuze vragen, Albert. Ten eerste, hoe heb je dit technisch eigenlijk geregeld? Een correcte afrekening in de zelfscanner omzetten naar een verdwenen bonus bij het afrekenen? Best knap.
Maar ten tweede, hoe vaak heb je mij en je andere kopers - met nog enig vertrouwen in hun ziel - dit eigenlijk al geflikt? Rinkelen die muntjes lekker in je bonuszak?
Oh ja, en ten derde, wat ga je hieraan doen?
Met verwonderde groet,
Je bovenbuurvrouw
maandag 24 april 2023
Sit down and shut up
De laatste studiebegeleidingsdag van dit schooljaar eindigt met een festival vol workshops voor en door studenten. Snuffelen aan elkaars praktijkervaring. Ik dompel me onder in een kennismaking met de Nan Yar tarotlegging. Een eigen bewerking van de oeroude Marseille Tarot van medestudent en counseler Ingrid Schippers. Ook gelijk een mooie opwarmer voor onze laatste module, want dan duiken we in de voorspellende technieken van o.a. I Tjing, Tarot en handlezen. Ik ben meer van de orakelkaarten, dus het was is mooi eindelijk eens te leren hoe de tarot is ingedeeld. En wat in grote lijnen - bij alle varianten die er te krijgen zijn - de betekenis is.
Ook wij mogen natuurlijk een legging voor onszelf doen. Voor deze gelegenheid een eenvoudige 1-kaart legging. Daar hoort wel een vraag of motivatie bij. Ingrid noemt wat mogelijkheden, dus ik denk 'ik heb maar één kans, ik ga voor de hoofdprijs: m'n hoogste potentieel, of zielsbestemming'! Ik check nog even of ik die alleen uit de 21 archetypen mag trekken of dat ik het hele deck moet gebruiken. Nou, voor zo'n vraag zou ik het hele deck nemen, zegt ze.
Hè jammer, want die archetypen hebben zo'n mooie afbeelding. En ik wil eigenlijk graag een plaatje, een duidelijk personage. Niet zo'n 'gewoon' cijfer uit één van die vier series. Verder heb ik geen wensen. Tijdens het schudden vallen er al twee kaarten uit. Die leg ik braaf apart, want daar zit ook altijd een boodschap in. En dan trek ik mijn 'hoogste potentieel'.
Bevrijding - 10 van Uitdagingen (zwaard)
Bevrijd jezelf van elke vorm van vooroordeel. Het is slechts je Ego, dat tussen jou en de wereld staat.
Ja heerlijk. M'n oordelen en vooroordelen zijn zo vaak leidend. In de eerste plaats over mezelf, maar de ander wordt ook niet gespaard. Zelfs de tarot is beter als het een plaatje is, wat ik natuurlijk niet krijg. Hoe mooi dat ik deze wake-up call ontvang. Om m'n hoogste potentieel te leven heb ik m'n grootste draak te verslaan. Dank voor het zwaard.
En die andere twee kaarten? Nou, die gaan me helpen om daar te komen.
De Goede Daad - Ridder van Hulpbronnen (munt)
Elke goede daad geeft je de kans te laten zien wat je waard bent en legt de wereld aan je voeten.
Steeds beter en vaker zie ik hoe ik met een kleine en oordeelloze daad iets waardevols voor de ander kan betekenen. Milder zijn voor die ander maakt me ook milder voor mezelf. Lekker mee doorgaan dus.
Verbeeldingskracht - 8 van Gaven (kelk)
Alles wat je kunt verbeelden, is ook echt mogelijk.
Stel je toch voor. Werkelijk bevrijd zijn. Van zoveel meer dan alleen m'n vooroordelen. Werkelijk van zingevende waarde zijn door het goede te doen. Hoe klein ook.
Ik ben toch wel blij met m'n kaarten. Ook al hebben ze geen plaatje! Thuis heb ik een yoga-tarot deck met prachtige afbeeldingen. M'n verbeeldende Ego zoekt daarin de kaarten die ik uit het Nan Yar spel heb getrokken.
Afijn, de boodschap mag wel duidelijk zijn. Wat ik ook denk te moeten doen om m'n bevrijding te bereiken: Ga Zitten!
zondag 2 april 2023
De dag van de vlinder
donderdag 30 maart 2023
De weg van de sloeber
Het werd weer tijd voor een dakloze op m'n pad. Ik kom laat thuis na een enerverende avond met schrijver Fokke Obbema over de zin van het leven. In de hal van m'n flat zit een jongeman. Onderuitgezakt, smoezelig en duidelijk 'niet van hier'. We worden met regelmaat gewaarschuwd om vooral geen onbekenden binnen te laten, vooral 's avonds, want die versmeren de boel. Ach ja, en soms is het buiten gewoon te koud en het leven te zwaar.
Als ik hem vraag of hij iets zoekt, of ik kan helpen, mompelt hij eerst nog dat hij op iemand wacht, dat hij met vijf minuten wel weg is. Ik hoef maar even door te vragen om te horen dat hij toch eigenlijk geen plek heeft om te slapen, en geen werk meer, maar echt wel zo zal vertrekken. Ik ben inmiddels in de lege stoel naast hem gaan zitten, communiceren gaat fijner op gelijke ooghoogte. Ik zie vooral schaamte, leegte, moedeloosheid en heel veel moeheid. De walm van alcohol ontgaat me ook niet, maar geen hem eens ongelijk. Alles om niks te voelen en het een beetje warm te hebben.
Het kost niet zoveel moeite om de flarden van z'n verhaal tevoorschijn te luisteren. Hij komt uit Roemenië, 24 jaar jong, altijd gevoetbald, hij was zelfs professioneel keeper, vertelt hij met trots in z'n ogen. Wat doe je dan hier? Lang verhaal... Ja, dat zal. Zit je in de problemen? Nee, dat niet. Hij had 3 maanden werk, maar dat is gestopt. Hij hoopt morgen een telefoontje te krijgen! Maar ja, nu leeft ie op straat. Geen geld, geen hulp, alleen een verkreukelde ID-kaart en een piepklein rugzakje met wat kleren. Ja, Humanitas kent hij wel, maar die zijn nu gesloten. Daar kan hij morgen weer douchen, dat is wel lekker.
Terwijl ik in contact blijf peins ik me suf over wat ik voor hem kan doen. Ik ken geen opvangplekken met slaapplaatsen. En ik stop hem Toch ook niet in m'n eigen bed. Maar als ik nu wegloop, gooit de volgende bewoner die langskomt hem op straat. Uiteindelijk wijs ik hem op de beschutte plek in de diepte van ons trappenhuis. Uit het zicht voor iedereen. Het is niet veel, maar beter dan een tochtige hal of de straat. Als ik vraag alsjeblieft geen rotzooi te maken, haalt hij bedremmeld z'n schouders op. 'I don't have anything to make a mess'. Ach ja, dat is ook wel zo. De stumpert.
Ik vraag me nog lang af of ik er goed aan heb gedaan. Of ik meer had kunnen doen. Of ik hem ooit nog terugzie. Wat er van hem gaat worden. En bedenk me weer wat een rijkdom ik toch heb. Als ik de volgende morgen naar m'n werk loop, blijkt dat ik nog niet klaar ben met karmapunten scoren. Ik zie hem ineens gaan, richting Albert Heijn. Hij loopt zelfs alsof hij niet echt bestaat. Ik tik hem op z'n schouders en de ogen lichten weer een beetje op. Hij lacht en vertelt dat ie goed en lang heeft geslapen en over een uur bij Humanitas terecht kan.
De alcohol is duidelijk opgetrokken, dat doet hem goed. Hij zal wel honger hebben. Nee, nee, hij hoeft echt niks. Pas na twee keer aandringen lijkt een sandwich hem toch wel lekker. Oké, dan gaan we die halen. Pak maar waar je zin in hebt. Echt niks drinken? Nee, nee, niet nodig. Geen sap of melk? Oh, melk. Mag het ook chocolademelk zijn? Ja joh, het is jouw ontbijt. Met een dubbele sandwich en literpak chocomel verlaten we de supermarkt. Hij vraagt zelfs nog of ik ook wel lekker heb geslapen en of het goed met me gaat. Ja hoor, met mij gaat alles perfect. Ik heb elke dag een bed, een douche en ontbijt, ik ben echt helemaal oké. Hij glimlacht, bedankt me en gaat op zoek naar een plekje om z'n maag te vullen.
Ik weet ook niet wat het is met mij en dit soort arme sloebers. Sommige daklozen hebben echt wel een soort agressie of donkerte om zich heen waar ook ik even aan voorbij loop. Maar heel vaak zie ik toch vooral die andere kant, die kant waar iedereen met een beetje opstapeling van pech ineens in kan belanden. En dan verdwijnt de ware ziel heel snel achter een muur van schuld en schaamte. Het is een kleine moeite én doet wonderen om daar een beetje licht op te laten schijnen.
Terwijl ik me weer naar het 'gewone werkleven' begeef, voel ik blijheid dat ik toch nog iets voor hem heb kunnen doen. En het is net of er een zacht stemmetje in m'n oor fluistert: wel bij de les blijven Astrid, nu niet teveel laten afleiden van wat je hier te doen hebt. Oké dan.
zondag 26 maart 2023
Een tuimelende lemniscaat
zondag 19 maart 2023
Nieuw leven
Wat is er toch... knaagt een stemmetje al de hele week in m'n oor. Ik heb ergens last van. Ik merk het aan emoties, die met golven omhoog komen. Ik merk het aan pijntjes, die ik lang niet heb gevoeld. En zwemmen lukt ook al niet. Wat is er toch... Ik kan natuurlijk wel dingen aanwijzen die me in werk en privé bezighouden, maar dat is het niet alleen. Hoe dan ook, ik geef me er maar aan over. Zoveel heb ik al wel geleerd.
Gelukkig mag ik weer naar school. Nieuwe module, nieuwe docenten. Uit het kwantumhoofd en weer lekker in het hart. Zingeving bij ouderdom en verlies, hoe wonderschoon. Ik voel me gezegend met het weinige definitieve afscheid dat ik tot nu toe heb ervaren. Confronterend ook wel, want ik heb dus eigenlijk geen idee wat er dan loskomt of wat ik dan door moet. De thema's van deze les zijn echter pijnlijk actueel bij families die me dierbaar zijn: dementie en euthanasie. Hoe mooi om dat juist vandaag met deze fijne klasgenoten vanuit spiritualiteit en zingeving te onderzoeken.
Met frisse energie loop ik 's avonds weer van het station naar huis, dwars door de binnenstad. Er bekruipt me iets, wat is er toch...? Het is drukker op straat, mensen lijken agressiever, ligt er altijd zoveel troep aan het eind van een zaterdag, is er voetbal ofzo? Of ben ik gewoon extra gevoelig geworden? Dichter bij huis begint het ook nog eens te stinken naar een openliggend riool. Ik zie niks, maar ergens gaat er beslist iets mis. Dat blijkt precies voor de ingang van m'n flat te zijn. Twee mannen hangen met een grote slang boven twee rioolputten. Mijn hemel, wat een ontvangst, alsof alle shit van de wereld over me heen walmt. Ik verlang intens naar de veiligheid van m'n eigen plek. Dankbaar dat ik zo'n plek heb sluit ik snel de luiken, mooi geweest voor deze week.
Oh ja, we hebben de zondag nog. Lekker leeg, lekker geslapen. Maar... wat is er toch. Dat zware gevoel hangt er nog steeds. Als ik de gordijnen opentrek straalt het antwoord me toe: lente. Natuurlijk. Transformatie naar een nieuw seizoen. Andere kleren, andere kleuren, andere biologische klok. Hoe fijn het ook is om die lentezon te voelen en de natuur te zien ontwaken, ik moet bij iedere seizoenswisseling weer even schakelen hoor. Lente voelt alsof ik mezelf weer moet laten zien, letterlijk wat lagen moet afleggen. Is dat niet ook wat ik op dit moment op andere vlakken van mezelf vraag, me echt laten zien?
Ja, zegt dat stemmetje, het is tijd. En dan verandert ineens de kwetsbaarheid van een jonge bloesem in nieuwsgierigheid naar de nieuwe vrucht die eruit gaat komen.
woensdag 1 maart 2023
Het is gezien
zondag 19 februari 2023
Retourtje universum
Hoe je gewone leven ineens heel spannend kan worden. Dat bleek begin deze maand, toen ik tijdens de lessen kwantumfysica nonchalant verwees naar de mysterieuze tunnels van CERN onder Genève en Frankrijk. "Als iemand graag een rondleiding wil, dan laat maar weten", verscheen in onze groepsapp. Een klasgenoot, die de lessen vanuit Genève volgt, bleek wel wat te willen regelen. Sindsdien leef ik op adrenaline. Serieus? Daar kun je naar binnen? Onder de grond? Net als in Dan Browns Bernini Mysterie? Dichter bij het universum kun je niet komen toch? Ik ben geen avonturier, maar deze kans...!
Een bezoek aan CERN, de Europese organisatie voor nucleair onderzoek, kan een spannende en leerzame ervaring zijn. Hier zijn enkele dingen die u kunt verwachten:Al met al kan een bezoek aan CERN een unieke en fascinerende ervaring zijn die inzicht geeft in de wereld van de deeltjesfysica en het baanbrekende onderzoek dat wordt uitgevoerd in een van de meest geavanceerde wetenschappelijke faciliteiten ter wereld.
- Rondleidingen: CERN biedt rondleidingen voor bezoekers, die meestal worden geleid door natuurkundigen of andere experts die inzicht kunnen geven en vragen kunnen beantwoorden over het onderzoek en de experimenten die bij CERN worden uitgevoerd.
Dat is het plan!- Tentoonstellingsruimtes: Er zijn ook verschillende tentoonstellingsruimtes die de geschiedenis van CERN, de wetenschappelijke ontdekkingen die daar zijn gedaan en de technologie en apparatuur die bij de experimenten zijn gebruikt, laten zien.
Als deze ruimte de Synchrocyclotron heet, dan gaan we die zien.- Large Hadron Collider: U kunt de Large Hadron Collider (LHC) bezoeken, 's werelds grootste en krachtigste deeltjesversneller. Je leert hoe het werkt en het baanbrekende onderzoek dat daar wordt uitgevoerd.
Check!- Communiceer met wetenschappers: u krijgt misschien de kans om wetenschappers en onderzoekers die bij CERN werken te ontmoeten en met hen in contact te komen, en meer te weten te komen over hun werk en wat hen inspireerde om een carrière in de wetenschap na te streven.
Zeker, persoonlijke begeleiding door een Nederlandse wetenschapper.- Wetenschapseducatie: CERN biedt ook educatieve programma's voor studenten en docenten, waaronder workshops, lezingen en praktische activiteiten, om de interesse in wetenschap en technologie te stimuleren.
Voldoende educatie met punt 1-4 lijkt me zo.- Geniet van het landschap: CERN ligt in het prachtige landschap buiten Genève, Zwitserland, dus u kunt tijdens uw bezoek ook genieten van het natuurlijke landschap en de lokale cultuur.
Retourtje uitzichtsplateau op 3.840 meter en ijsgrotten is geboekt.
vrijdag 17 februari 2023
Muzikale twist
zondag 22 januari 2023
Ik zie, ik zie...
maandag 16 januari 2023
De nieuwe schrijfmachine
Oké, er is dus iets aan de hand in OpenSource land. Het heet ChatGPT en schrijft teksten. Stel de chatbot een vraag, geef hem een opdracht en hij komt met een goed leesbaar en origineel antwoord. Plagiaatcheckers herkennen de tekst niet als geschreven door een robot. Dus sneller dan het licht hebben scholieren en studenten de weg naar deze schrijfmachine gevonden en verwonderen docenten zich ineens over het niveau van de ingeleverde stukken. Ze voelen dat er iets niet klopt, maar wat? En wat nu?
Er zijn in korte tijd al vele artikelen over dit fenomeen verschenen. In mijn bibliotheekbubbel wordt er driftig over geblogd. Is dit het begin van het einde? Of het begin van een nieuw begin? Hoe gaat het onderwijs hierop reageren? Welke docent is de eerste die ChatGPT integreert in z'n opdrachten? Hoe dan ook een interessante ontwikkeling.
Dus ook ik ging vanmorgen maar eens kijken. Helaas, ik was niet de enige. Het scherm bleef wit, met in grote letters de opmerking dat ChatGPT haar capaciteit had bereikt. Lachen. Maar de echte lach kwam eind van de middag, toen de chatbot haar eigen talenten had ingezet om alle teleurgestelde bezoekers te informeren over de stand van zaken. In de vorm van een 'acrostic poem' of een 'screenplay', het wisselt elke keer dat je naar de site gaat. Geniaal!
En wat krijg ik als eerste uitleg?
Write a guided meditation about the status of ChatGPT.
"As you read this message, please take a moment to pause and breathe. Notice the sensations in your body and the rhythm of your breath. Remind yourself that you are not alone in wanting to try out ChatGPT. Many others are interested in it as well. Be patient and know that the website is doing its best to accommodate everyone. Trust that the right time for you to try ChatGPT will come. In the meantime, continue to focus on your breath and stay present in the moment."
zaterdag 7 januari 2023
Winterdip
zondag 1 januari 2023
23 woorden
plezier
vergeving