In tijden van drukte (en gebrek aan inspiratie, ik geef het toe) ben ik dankbaar voor blogberichten die zichzelf laten schrijven en me door anderen in de schoot geworpen worden. Vandaag was dat een tweet van LiesKnol waarin ze met haar gebroken klomp in de hand verwijst naar een ingezonden brief over lawaai in de bieb. Onze etiquette deskundige Beatrijs geeft antwoord. Het is kort, dus ik knip-en-plak: Beste Beatrijs, Regelmatig ga ik op zaterdagochtend naar de bibliotheek van de kleine gemeente waar ik woon. Mijn man let dan op onze twee kinderen en het idee is dat ik zo een paar uur ongestoord kan werken aan mijn deeltijdstudie. In de praktijk valt dat niet mee. Er rennen gillende kinderen rond, waar de ouders niets van zeggen, en volwassenen praten hard met elkaar of voeren mobiele telefoongesprekken. Ook de bibliotheekmedewerkers zelf kletsen volop zonder hun stem te dempen. Toen ik als kind naar de bibliotheek ging, leerde mijn moeder me dat ik daar stil moest zijn en fluis