zondag 18 december 2022

Koffietijd

0 reacties


In plaats van een ommetje door de volkstuinen kiezen we deze tweede helft van de lespauze voor een snelle koffie in de warmte van de uitspanning bij de naastgelegen speeltuin. De serveerster ziet ons twijfelend kiezen tussen de laatste tafeltjes voor het beste plekje. Als ze langskomt voor de bestelling zegt ze dat we ook wel boven mogen gaan zitten hoor. 'Ach nee, we hebben toch niet zoveel tijd en nemen alleen koffie.'

Maar ja, welke. De keuze is reuze. En we willen onszelf wel echt even verwennen. Wat is ook alweer het verschil tussen een caffè latte en een latte macchiato? Maar wat is dan een flat white? En een cortado, dat is toch een espresso met melkschuim? Kan dat eigenlijk ook allemaal met havermelk? Ze doet haar best de verschillen duidelijk te maken. Iets met een enkele of dubbele shot, met of zonder schuim, wel of niet in laagjes en zelfs of het in een beker of glas zit. Maar goed, ze geeft zelf ook wel toe dat de naamsverschillen soms groter zijn dan wat er in je kopje zit.

Uiteindelijk, met wat hulp, komen we tot een wijs besluit en doen onze bestelling. We worden ons pas bewust van de hilariteit van deze hele scène als de serveerster zegt: 'Nou zeiden jullie net dat je maar weinig tijd hebt, maar we zijn inmiddels toch al wel even bezig. Dus eh... moet ik nu harder rennen?'


zondag 11 december 2022

Over een appel en een boom

0 reacties

Ongemerkt publiceerde ik de vorige keer mijn 1000e scribble. Sorry, misschien had ik er wat ballonnen voor op moeten laten, maar zo gaat dat soms. Je ziet niet alles, of vindt het de moeite van het vermelden of vieren niet waard.

Even onopgemerkt was - tot nu toe - mijn spirituele familiegeschiedenis. Daar ga ik toch maar eens iets langer bij stil staan. Ik doe namelijk een klein onderzoekje voor m'n tentamen ethiek. Er zit wel een mooi verhaal in het leven van m'n grootouders dat ik langs de verschillende ethische modellen kan leggen. Iets over handelen in overeenstemming met je morele overtuigingen, ook al heeft dat grote consequenties. Ik vind het een verhaal van moed, autonomie en bijdragen aan een betere wereld.

Als bijvangst in de gesprekken met nog levende familieleden ontdek ik, in zowel de vrouwelijke als de mannelijke familielijn, een idealistische Orde van Goede Tempeliers, kampeerpartijen in Ommen waar Krishnamurti lezingen gaf, banden met theosofen, vrijmetselaars en rozenkruisers, een healer en een medium. De Tweede Wereldoorlog en de wederopbouw van een hernieuwd leven hebben kennelijk die spiritualiteit wat op een lager pitje gezet, want ik heb er niet veel van gemerkt als kind. Dan is het toch mooi om te voelen hoe ik als nieuwe generatie in een andere tijd die draad weer oppak. Kennelijk kruipt er toch nog wat bloed...

Voor mij een mooi verhaal om te vermelden én om te vieren.
Ter nagedachtenis van, zal ik maar zeggen!