Het einde van Harry Potter

Twee bekentenissen op de vroege morgen: de boeken van Harry Potter vond ik knap smakelijk en spannend geschreven, de films daarentegen zo zacht als boter en slap als een uitgemolken theezakje. En dan komt er ineens dit voorbij: de trailer van HP's laatste optreden, het beroemde afsluitende deel 7. Ze hebben er zelfs twee films voor nodig om ons leven daarmee te verrijken.



Oké, de kinderen zijn allang geen kinderen meer. Het is ze vergeven. Volgens mij hebben ze er een soort vierde Lord of the Rings van hebben willen maken. Ja, Harry Potter lijkt in alle opzichten volwassen te zijn geworden. Maar trailers beloven wel vaker meer dan ze waarmaken. We gaan het zien (ooit, op dvd wel te verstaan).

Bedankt, JK Rowling, voor het aan het lezen krijgen van miljoenen kinderen.

En nu gauw verder met die andere pageturner-toverkinderen-serie:
De geheimen van de onsterfelijke Nicolas Flamel van Michael Scott.

Lang leve de kleine prins

Kijk ook eens op de wauw-site van onze kleine vriend.
Dank Antoine, voor je blijvende inspiratie.

De pareltjes van Biebsearch junior

Gisteren was het zover: op de grens van voorbereiding naar realisatie kwamen de pilotdeelnemers van Biebsearch junior bij elkaar. Negen van de twaalf schooldirecteuren, alle zes bibliotheken, beide ondersteunende provinciale bibliotheekcentrales en onze externe deskundigen. Dertig man sterk zaten we de hele dag in een sfeervolle Latijnse School in hartje Deventer. Een pluim voor de blijk van betrokkenheid die alle aanwezigen op deze mooie vrijdag middenin de drukke zomervakantie-hectiek hebben getoond.

Over de resultaten schrijf ik binnenkort een nieuwsbericht op onze website. Wel licht ik hier al graag een tipje van de sluier op, want we hadden niet alleen een vol maar ook zinvol programma. Terugkijken op het laatste half jaar ging snel, iedereen weet hoe druk hij is geweest met het opstellen van z'n eigen schoolwerkplan en het invullen van de eerste 0-metingen ten behoeve van de evaluaties. Iets langer heb ik stilgestaan bij de landelijke ontwikkelingen waar dit project nauw bij betrokken is en het op de rij zetten van de nieuwe producten die nu als eerste ingeregeld moeten worden.

Daarna was het woord aan de deelnemers. Zij vertelden welke producten en diensten er uiteindelijk in hun werkplan zijn gekomen, op welk pareltje dat ze (gaan) doen ze vooral trots zijn, waar ze veel verwachtingen van hebben en hoe ze de samenwerking tot nu toe ervaren. Dat leverde een paar mooie opstekers op voor zowel de scholen als de bibliotheken. Daarna was er ruimte voor wat kritische kanttekeningen of aandachtspunten. Die blijken vooral te liggen bij de bibliotheken: hoe maken wij - in deze tijden van zwaar bezuinigingsweer - de politiek duidelijk dat we met deze samenwerking het opbrengstgericht werken ondersteunen, betere lezers helpen afleveren en daarmee een maatschappelijk belang dienen. Opdat de gemeente ons daarin financieel blijft ondersteunen, want met een Biebsearch tegen kostprijs is er geen school die nog met ons om tafel blijft zitten.

Na de zomerse lunch in een overwoekerde binnentuin was het woord aan onze externe hulptroepen. Marianne en Lonneke van Cubiss presenteerden de resultaten van de eerste metingen rondom het proces, de mediawijsheid in scholen en de leesattitude bij leerlingen van groep 7. Kees Broekhof praatte ons bij over de consequenties voor scholen ten aanzien van het vernieuwde opbrengstgericht werken en toonde aan hoe bibliotheken met hun leengegevens deze werkcyclus kan verrijken. Reinoud Jager sloot de dag af met een visuele presentatie van de ontwikkelingen rondom de nieuwe landelijke bibliotheeksite, de widgets vanuit o.a. Leesplein en Jeugdbiliotheek die iedereen straks naar z'n eigen iGoogle of Hyves kan slepen en de denkrichting voor een onderwijsportal. Het verhaal is nog niet klaar, maar waar we naartoe willen is voor alle betrokkenen nu wel duidelijker geworden.

En toen was de intensieve dag alweer voorbij. Veel informatie, hier en daar wat discussie en verschillende invalshoeken en een (bijna compleet) lijstje met afgevinkte verwachtingen voor deze dag. Wat gelukkig overheerste - of wat sommigen mij in ieder geval na afloop kwamen vertellen - was het gevoel dat er iets moois in gang was gezet, dat er veel kansen liggen en dat het een interessante bijeenkomst was geweest.

Dank aan iedereen die zich sinds oktober 2009 al voor dit project heeft ingezet, die mij op alle mogelijke manier vanonder de schijnwerpers en vanaf de zijlijn heeft bijgestaan en dank aan iedereen die de dag van gisteren tot een succes heeft gemaakt. Ik begin het intensieve uitvoeringsjaar in ieder geval met die mooie eyeopener van Kees en ons beste verkoopargument in gedachten: kinderen leren met slechts een kwartier lezen per dag al 1000 nieuwe woorden in een jaar. Mooi toch dat we daar als bibliotheken vrij eenvoudig een bijdrage aan kunnen leveren!

UPDATE: Het nieuwsbericht met alle presentatie staat online!

inDruk maakt indruk

Open publication - Free publishing - More indruk

Alsof we nog niet druk genoeg zijn

Met trots: onze bibliotheekideeënbus

Vergroot uw Whuffie - 2

Ik had het beloofd: een samenvatting van Tara Hunts maffe whuffieboek en eens kijken hoe bibliotheken het er vanaf brengen en waar onze kansen liggen als het gaat om het vergaren van sociaal kapitaal. En belofte maakt schuld, het wordt tijd m’n whuffieproject te starten.

De eerste marketingstrategie zegt: draai de megafoon om.
Niet proberen klanten naar jou te laten luisteren en aandacht aan jou te schenken, maar luisteren naar hen en aandacht aan hen schenken. Anders mis je die mooie voordelen van luisteren: innovatie die door klanten wordt aangedragen, een relatie opbouwen, proactief problemen oplossen en klanten een goed gevoel geven, zodat ze anderen gaan vertellen wat voor goed gevoel je hun gegeven hebt. En al deze voordelen leveren weer meer whuffie op.

Dat praten, dat kennen we wel. Via reclame, e-mailmarketing, zoekmachine-optimalisatie en PR. Voor luisteren moesten we het vroeger doen met fora, klantenpanels of discussiegroepen. Maar met de komst van web2.0 zijn de mogelijkheden om middenin de gemeenschap te staan, je als organisatie open en transparant op te stellen en echt te communiceren met je klanten, legio. Tara noemt het voorbeeld van een prominente blogger die een kwaad bericht schreef over de slechte klantenservice van Dell, wat een lawine aan klachten en haatsites veroorzaakte. Dell reageerde met een eigen blog om commentaren van klanten te verzamelen en er in alle openheid op te reageren. Ook stelden ze een ideeëntool beschikbaar waar klanten konden meedenken over verbeteringen aan hun producten en zo betrokken werden bij nieuwe ontwikkelingen. Ze herwonnen niet alleen het vertrouwen van de klant maar ook hun leidende marktpositie. Dell toonde aan dat de heersende zakelijke opvatting dat bedrijven discreet moeten zijn om succes te hebben, niet juist is. Het risico van ‘innovatie door initiatieven van de klant’ was duidelijk belangrijker dan de angst voor bedrijfsspionage.

Heel mooi, maar hoe doe je dat precies: luisteren en daarna omgaan met de feedback die je krijgt? Tara geeft tips.

• Zorg voor adviezen van experts, maar richt je ontwerp op een breed deel van de gemeenschap: de klant wil graag zonder handleiding je product of website kunnen gebruiken.
• Reageer altijd op feedback, ook als je moet antwoorden ‘nee, bedankt’: een plausibele reden wordt meer geaccepteerd dan niet gehoord worden.
• Vat negatieve feedback niet persoonlijk op: een open en niet-confronterende reactie op negatieve feedback kan zelfs meer whuffie vergaren dan een reactie op positieve feedback.
• Laat je waardering blijken aan degenen van wie je de ideeën doorvoert: vermeld hun naam in een blogbericht, vernoem een product of feature, stuur de pers hun kant op, stuur geschenkbonnen of hebbedingetjes, upgrade hun account.
• Wanneer je een nieuw idee doorvoert, vraag er dan aandacht voor en vraag iedereen om feedback te leveren op het al dan niet verbeteren van hun ervaringen.
• Voer liever voortdurend kleine veranderingen door dan te wachten tot je alles in één keer door kunt voeren: flexibiliteit laat de klant zien dat je bereid bent in hun behoeften te voorzien en het kan je beschermen tegen grote, dure fouten.
• Ga niet zitten wachten tot de feedback jouw kant op komt, maar ga ernaar op zoek: ondanks het perfecte feedbacksysteem op je website reageren sommige klanten gewoon liever via een persoonlijk blog, twitter of via andere fora.
• Hoeveel mensen jou ook leuk vinden, er zullen er altijd een paar zijn die jou niet leuk vinden: de beste manier om je whuffievoorraad er doorheen te jagen is het gevecht met deze doelgroep aan te gaan.

Als ik deze tips langs de bibliotheeklat leg, zie ik wel wat verbeterpunten. Ik kan iets zeggen over ingewikkelde zoeksystemen, klantonvriendelijke telefoon-centrales, onbereikbare klantenservices, het te lang wachten met het in de etalage zetten van nieuwe producten of het doorvoeren van verbeteringen, het bescheiden lanceren van een nieuwe dienst, het te weinig proactief omgaan met de klant. Maar meer nog dringt de vraag zich op waar die meedenkende klant eigenlijk verstopt zit. Zijn wij wel een branche die dit soort meedenkgedrag oproept? Hebben klanten wel behoefte om zich te laten gelden, anders dan te klagen over boetes, abonnementstarieven en titels die niet op de plank staan? En zo niet, ligt dat dan aan die klant of aan ons?

Het lijkt me geweldig om een nieuw product naar de bedenker te vernoemen – of een klant op een andere manier flink in het zonnetje te zetten – maar dan moeten die nieuwe ideeën wel worden aangedragen. Waar blijft de nationale LibraryIdeaStorm? Daar zijn dus leuke tools voor te krijgen. En dan gaan we natuurlijk ook werken aan de uitstraling dat wij er voor u zijn en graag horen wat u van ons verwacht en waar het beter kan. Web2.0 is juist dáárvoor gemaakt en als we toch met landelijke formules bezig gaan, nemen we deze er wat mij betreft gelijk in mee.

Ik zet mijn deur hierbij vast open: ideeën over uw bibliotheek?
Laat maar horen!

Je armen houden vast wat ik ben

liggen, bij jou
ik lig bij jou, je armen
houden me vast. je armen
houden meer vast dan ik ben.
je armen houden vast wat ik ben
als ik bij je lig en
je armen me vasthouden.

Ernst Jandl

Het worden weer zware tijden...

Scribbles (ver)wacht een geslaagd weekend!

Voelen wat je lichaam vertelt

Terwijl het ene deel van Nederland juicht of vloekt bij de verkiezingsuitslag, zich afvraagt hoe het verder moet met dit land en voor een twitter-overload zorgt om al z'n zegjes met de wereld te delen, bereidt een ander deel van het land zich voor op de naderende voetbal-overload. Ondertussen zak ik onderuit op de bank, glijdt het allemaal wat langs me heen, heb ik m'n eigen innerlijk om even bij stil te staan.

Soms heb je dat hè, zo'n overload aan prikkels, gebeurtenissen of emoties. Soms is een flinke wandeling of een doos chocola voldoende, soms heb je net even wat meer nodig. Daar heb ik sinds kort de perfecte oplossing voor: een masserende vriendin. Die vriendin gaat gelukkig al een tijdje mee, maar zij heeft begin dit jaar haar oude werkomgeving verlaten om zich fulltime te richten op haar eigen massagepraktijk. Want daar heeft ze nu de welverdiende papieren voor. Kijk, dan ben je niet zomaar een vriendin, dan ben je in mijn ogen een moedige vriendin! Dus daar mag wel even over geblogd worden.

Haar Parelpraktijk voor massage en reflexie gaat nu eens niet over het losmaken van gespannen spieren. Dit gaat over bewustwording, ervaren, aandachtig voelen, een ontdekkingsreis in het grensgebied van lichaam en geest. Dit gaat over holistische massagetherapie. En laat die vriendin van mij daar nou heel goed in zijn. Dat is fijn voor iemand als ik, die zowel lichamelijk als geestelijk door kan denderen, zonder stil te staan bij hoe iets voor mij voelt, wat iets met mijn lijf en geest doet of hoe die twee onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zo heb ik al mogen ervaren hoe een hoofdmassage de geest tot rust brengt, hoe een been- of buikmassage lichtheid in bepaalde organen brengt en hoe een voetmassage het hele lichaam warm maakt. En vaak werkt het zelfs nog een paar dagen door. Maar dan moet je wel aandachtig blijven en niet weer gelijk op die automatische piloot doordenderen. Dat moet ik dus gewoon vaak oefenen. Gelukkig blijft die praktijk van haar er nog wel even.

Vanavond is zo'n avond dat ik m'n hele lijf wel weer wat aandacht mag geven. Het proefmonstertje voetencrème lag juist op zo'n moment te wachten. Zoals zij zal ik het niet kunnen, maar ik weet nog wel waar de pijnpunten zaten en wat met wat verbonden is. Veel tenen, Margriet, ik ga vooral die tenen masseren.

Bent u nieuwsgierig en kunt u wel wat aandacht en bewustwording gebruiken? Maak dan via margriet@parelpraktijk.nl een afspraak voor een kennismakingsmassage. Nu tegen een extra voordelig zomertarief! De praktijk ligt op loopafstand van station Gouda. Voor mij is die reis al een vast onderdeel van de behandeling, dat stelt het denderen lekker nog even uit. Ik kan u alleen maar aanraden het gewoon zelf een keer te ondergaan. En wens u een fijne ontdekkingsreis.

Update: Op 15 juni 2012 is Margriet afgestudeerd als massagetherapeut. Dat lijkt me zeker een felicitatie en een nieuw bezoekje waard!

Verborgen angst voor bezuinigingen

Sunday Postsecret 06-06-2010

Alles is Liefde presenteert: de Bloggids

Lang geleden - veel te lang naar mijn gevoel - heb ik geschreven over de voortgang van die vijf 'wilde ideeën' die onze Overijsselse Alles-is-Liefde-crew had bedacht. Sommige ideeën waren al opgestart of ingepland, anderen waren nog in ontwikkeling. Inmiddels is onze eigen twittershow alweer bijna vergeten. Evenals de provinciale uitrol die daarop zou volgen. Hoe zit het met de interesse daarvoor jongens?

Gister zag ik ineens een tweet voorbij komen met een link naar een nieuwsberichtje op de nieuwe website van de Overijsselse bibliotheken. Dat bericht ging over de Bloggids. Hé, die was toch ook van onze crew? Ja, dat klopt! En die is dus nu echt klaar? Ja, weer helemaal goed. Hoe zat het ook alweer? Simpel, die Bloggids bevat een verzameling webblogs met interessante en leuke informatie voor iedereen die van de bibliotheek en van boeken houdt. Makkelijk toch? En zeg nou zelf, hij is toch echt heel mooi geworden.

Bijna nog mooier is de widget die je er gratis bij krijgt en die iedereen die dit leest nu natuurlijk op z'n eigen weblog gaat zetten. Met dank namens de crew!

En de rest van die 'wilde ideeën'? Tja, ons interactieve 2.0-verhaal Interwrite loopt zo te zien gewoon door. Het verhaal groeit nog steeds en wordt naar verwachting in het najaar afgesloten. Maar voor de rest zou ik het eerlijk gezegd niet weten. Als ik zelf niet zo druk was met m'n eigen project zou ik hierbij bijna een oproep doen aan m'n lieve Liefde-collega's om dat gezamenlijke enthousiasme weer eens te bundelen en bij elkaar te komen voor een creatieve en inspirerende afsluiting van dit seizoen.

Als zeilen, lezen en internet samenkomen

Bieb Hengelo uitgewaaid

U hebt al vaker kunnen meegenieten met de avonturen die onze stoere (mannelijke) personeelsvereniging voor ons organiseert. Dit weekend was het weer raak. De PV bestaat dit jaar 25 jaar en dat moest gevierd worden. Met niet zomaar een bowlingcompetitie of workshop bloemschikken natuurlijk. Wat we wel gingen doen was een verrassing. Zeg maar gerust een Groot Geheim. Hoe we ook probeerden informatie boven tafel te krijgen - voor kledingadviezen of om gezondheidsredenen - de jubileumcommissie gaf geen krimp. We konden het doen met: geen hakken en regenkleding mee. Fijn.

Maar de cryptische omschrijving was voor mij wel duidelijk. Varen, dat gingen we doen. Vast lekker in zo'n fluisterbootje over de weerribben. Prima. De weersvoorspellingen waren niet zo gunstig, dus de stormpet ging mee. Mij kon niks gebeuren.

Tja, en dan sta je ineens met z'n allen in Galamadammen (zoek dat maar even op), tussen drie flinke skûtsjes en drie stoere schippers. Sommigen van ons helaas net iets te 'gezellig' gekleed. Zwemvest verplicht, sterke mannen aan de touwen, vrouwen plat op het dek (pas op je hoofd dames) en daar gingen we richting Heeg. Bankjes? Kussentjes? Drankje? Dacht het niet. Dit was het serieuze werk.

De heenweg zaten we vooral benedendeks opgevouwen bij elkaar op schoot, want er kwam een flinke bui overdrijven. Hulde voor de mannen die - met soms niet meer dan een regencape - aan de touwen bleven hangen. De terugweg was gelukkig droog, maar oei, de wind had er zin in. Ik zat op een echt wedstrijdschip, met echte wedstrijdschipper Henk. Dus we gingen in wedstrijdtempo door de golven en hingen soms bijna verticaal. Onze eigen Danny (die als schipper zeker niet zou misstaan!) zat helaas op zo'n langzame schuit. Maar ja, als je hobby fotografie is, dan zit je wel ineens eerste rang. Dus de mooie plaatjes hieronder tonen uw moedige Scribbles door de lens van haar fijne collega.

Weer eenmaal veilig geland ging de reis verder naar Albergen voor een heerlijk diner bij onze oud-collega Lidy, die met een prachtige galerie een nieuwe weg is ingeslagen. Ook heel geschikt voor vergaderingen, workshops of teambuildingsdagen in een inspirerende omgeving!

Dank PV, het was weer een woeste dag.
Ook doen? Vraag naar schipper Eus.