Astrids Scribbles

Het lied is veel te licht voor woorden En ook te kort naar mijn gevoel Bestaat uit simpele akkoorden Het heet De waarheid krijgt een stoel Een meisje met wat hoge noten En een paar lagen van verdriet In het refrein wordt er gefloten Maar voluit vrolijk wordt het niet Het liedje gaat over de ware En over pijn en eeuwig spijt Over verdriet dat je na jaren Niet zomaar weggefloten krijgt Kortom een lied te licht voor woorden En veel te kort naar mijn gevoel Een handvol simpele akkoorden Het heet De waarheid krijgt een stoel Tekst: Bart Moeyaert Muziek: Tijs Delbeke

U kent ze vast nog wel, de heren van muziektheatergezelschap #RoodVerlangen . Die heren - Auke Reuvers en Nico-Jan Beckers - die al zoveel theatervoorstellingen hebben gemaakt, die al zoveel  verschillende verhalen met hun klarinet en accordeon hebben verteld. En die ooit vijf schooljaren als huisgezelschap van Bibliotheek Hengelo op bijna alle basisscholen voor alle groepen voorstellingen hebben gespeeld binnen het taalbevorderingsproject Toon je Taal! Goed, die heren dus. Die spelen nog steeds. Niet alleen met Laurens ten Den en Mareen Hoek overal in Nederland. Maar tegenwoordig ook met Jan-Christoph Tonigs en Cornelia Kupferschmid over de grens in Duitsland. In hun laatste project zijn ze zelfs onderdeel van een toneelgezelschap, dat zowel in Duitsland als in Nederland een voorstelling speelt over een verwaarloosd en vergeten Hotel  met een bijzondere geschiedenis. En omdat deze heren al zo lang zo veelzijdig en succesvol zijn, is Rood Verlangen nu genomin...

Op twitter komt een oproep voorbij om mee te stemmen op een nieuwe naam voor de NVB. Wat bij mij gelijk de vraag oproept waarom ze überhaupt een nieuwe naam nodig hebben. Even Googelen dus en ik snap het al: er bestaat gewoon al een Nederlandse Vereniging van Banken . Maar goed, ik heb het hier natuurlijk over ónze  NVB , dé beroepsvereninging van informatieprofessionals. Of liever - zo lees ik na even zoeken - sinds 1912 staat NVB voor de Nederlandse Vereniging van Bibliothecarissen en Bibliotheekambtenaren . Zo! En ook niet onbelangrijk: in 1999 veranderde de NVB haar naam van Nederlandse Vereniging van Bibliothecarissen, Documentalisten en Literatuuronderzoekers in Nederlandse Vereniging voor Beroepsbeoefenaren in de bibliotheek-, informatie- en kennissector. Ik bedoel maar, ik werk dus in een sector met hele ingewikkelde namen! Dat de naamswisseling niks te maken heeft met die bestaande Bankenclub ontdek ik uiteindelijk ook op hun site. Op 15 november was het 100-jar...

Ik leer veel, als kernteamlid bij #debibliotheekopschool . Alleen al doordat ik aan tafel mag zitten bij  SIOB en bij alle lagen binnen de PSO's en de G4-bibliotheken. Maar vooral ook doordat ik meewerk met de 'bouwsteen'-specialisten van o.a. lezen, communicatie, HRM en exploitatie. En daarnaast komt er heel wat om de hoek kijken om die digitale bouwsteen te begrijpen en om te zorgen dat er straks een implementatieplan ligt. Ja, veel leermomenten in dit project. De leukste van vandaag was een nieuw woord. Of eigenlijk een nieuwe context voor een bekend woord. Vandaag zat ik om tafel met een redacteur/tekstschrijver, om haar te 'briefen' (ook zo'n dingetje) over het magazine dat we gaan maken voor onderwijs, overheid en bibliotheken. Om uit te delen op de NOT 2013 , die stip op de horizon van dit project. We spraken over de opzet, de onderdelen, hoe je het persoonlijk maakt, hoe je zorgt dat het enthousiasmeert. We spraken over artikelen, facts & figure...

Via nrcnext

Het bezuinigingsbijltje hakt er lustig op los in bibliotheekland. En dit is nog maar het begin, wordt mij verteld. Ondertussen schieten de ingezonde brieven over deze culturele kaalslag als paddenstoelen uit de lucht. Ook hoor ik veel noodklokken luiden. In veel gevallen zijn het prominente schrijvers of Neerlandici die aan de bel trekken. Mooi! Vandaag in de Volkskrant prijkte weer zo'n pareltje, dit keer van kinderboekenschrijvers Thijs Goverde en Mirjam Oldenhave . Woorden die om een prijzenswaardig afsluitend 'Amen' vragen. Vandaag prijken ze dus ook op dit blog. Bedankt, Thijs en Mirjam. Dat de Nederlandse cultuur bedreigd wordt; dat de vijanden van onze beschaving zich als parasieten in ons midden hebben genesteld; dat de heersende elite het straatschorem al veel te lang vrij spel heeft gegeven - niemand zal het betwisten. Alleen over de vraag wie hier nou eigenlijk het schorem is, wordt nog enigszins gesteggeld. Het antwoord vonden wij in de Schilderswijk. In ...

Vanmiddag was ik op bezoek in bibliotheek Enschede voor de serie Dat spreekt boekdelen , waarin bekende Enschedeërs in gesprek gaan met hun favoriete schrijver. Dit keer was het podium voor uitgever Paul Abels , die zijn goudhaantje A.L. Snijders meenam. U weet wel, die van die Zeer Korte Verhalen, die onlangs die prestigieuze Constantijn Huygensprijs heeft gewonnen voor zijn gehele oeuvre. Ach, natuurlijk weet u dat, want deze man staat ineens volop in de belangstelling. Ik had mezelf vooraf nog afgevraagd wie van de aanwezigen meneer Snijders al zouden hebben gekend, gelezen en gewaardeerd vóórdat hij die prijs won. Maar, toen ik de ruim 60, vooral grijze toehoorders eens observeerde, had ik toch het idee hier tussen verstokte fans te zitten. Gelukkig maar. Abels en Snijders kwamen zeker vijf minuten te laat gemoedelijk binnenlopen. Het bleek dat ze eerst even lekker soep hadden gegeten. Dat zette de toon voor een ontspannen middag. Abels vertelde eerst kort hoe hij Snijders ontd...

Gelukkig was er nog tijd voor een aardigheidje .

Foto: Carlo ter Ellen

Met veel vrede en vrijheid, veel wijsheid en... mooie woorden. Because words, they can do anything.

Ik blogde al eens over een onderzoek waaruit blijkt dat kinderen, die veel sms-afkortingen gebruiken, een betere leesvaardigheid ontwikkelen. Deze week blogde NRCnext over een hoogleraar, die aantoont dat internet goed is voor je schrijfvaardigheid. Zij noemt drie redenen waarom bloggen, twitteren, sms-en en chatten het schrijven bevordert. Mensen schrijven voor de lol. En iedereen mag meedoen, want je wordt op fora en blogs niet afgerekend op je schrijffouten. Schrijven op het web vereist retorische vaardigheden, want je (wisselende) publiek moet geprikkeld worden. Het nodigt uit tot creativiteit, denk aan twitterhaiku's , 160's , korte-verhalen-wedstrijden of schrijfblogs . Klinkt logisch. Maar de spelling dan? Die bleek niet slechter dan 20 jaar geleden. Sommigen vinden het zelfs heerlijk dat 'op internet het medium van schrift eindelijk uit de klauwen van de schoolmeesters bevrijd wordt. De samenleving laat spelling daar spontaan los.' Ben ik beter gaan schrijven...

Naar aanleiding van Kijken in de ziel kocht ik het boek Contrapunt van Anna Enquist . Vorm en inhoud spraken tot de verbeelding: een vrouw analyseert de Goldbergvariaties van Bach en parallel aan wat ze in elke variatie ontdekt analyseert ze het leven van en met haar verongelukte dochter. Ik ken muziek, ik analyseer me te pletter, ik ben een dochter. Genoeg overeenkomsten voor die klik . Luisterend naar de openings Aria door Ivo Janssen en lezend in het eerste hoofdstuk hoor ik mezelf ineens - tegen niemand in het bijzonder - zeggen: 'dit gaat pijn doen'. De muziek is nieuw voor me. Ondanks mijn jaren als violist, ondanks dat sommige van Bachs werken nog steeds in m'n vingers zitten, ondanks dat er altijd muziek om me heen klinkt, heb ik deze Goldbergvariaties nog nooit beluisterd. Foei, want wat zijn ze mooi. Enquist krijgt het voor elkaar om een literaire muziekanalyse te schrijven. 32 delen, 1 openingsthema, 30 variaties, in 10 groepjes van 3 gecomponeerd, elk groepj...