In elk leven

in elk leven
is wel iets dat
nooit meer goed komt
een hamerteen
b.v.


Bert Schierbeek (1993)

Challenge Day: laat je zien!

Gisteravond was de KRO documentaire Over de streep op tv. Hebt u hem al gezien? Een succesvol Amerikaans concept is door filmmaakster Jessica Villerius voor het eerst naar Nederland gehaald en 'getest' op het Amsterdamse IJburgcollege. 75 scholieren van 15 jaar en de 20 begeleidende volwassen worden verrast door wat ze die dag meemaken. Door wat ze van zichzelf laten zien, maar vooral door wat ze over de ander leren. En daarna zal het nooit meer hetzelfde zijn.

De website bij het programma biedt een mooi overzicht van wat dit concept in deze school teweeg heeft gebracht. En de reacties liegen er niet om:
"Dus minister Rouvoet....werk aan de winkel!"

Ik sluit me daar bij aan. Dit is heftig. Ja, 't is een tikkeltje Amerikaans, maar die jeugd kan dat echt wel aan. En hé, het werkt! Stoere jongen die het droog houdt. Durft ú het aan? Kijk dan zelf maar. Dikke pluim voor de makers en voor iedereen in die gymzaal.

Samenwerken voor beginners

Kansen (en gevaren) van samenwerken

Zeg Scribbles, jij zat toch in de bibliotheek ofzo? Iets met boeken en scholen en leuke projecten en allemaal internetdingetjes enzo? En dit blog, dat was toch een biblioblog? Hoe zit dat nou eigenlijk?

Eh ja, dat is nog steeds allemaal wel waar. Maar ja, ik laat me soms een beetje afleiden door dingetjes die ik lees of zie. Door dingen die me bezighouden in het leven, zoiets. En dan wil ik daar soms wel eens wat over kwijt, vandaar. Maar back to business... boeken, onderwijs, web2.0. Hoe zat het ook alweer?

Biebsearch junior, dat leuke project dat ik mag leiden in Overijssel en Flevoland, dat gaat als een speer. Ik loop alleen een beetje achter met daarover te publiceren. Dus ik had vandaag weer een mooi nieuwsbericht geschreven voor de site. Over dat ik met alle scholen in Overijssel hun werkplan heb vastgesteld en dat de bibliotheken nu samen met de scholen de jaarplanning invullen. Over dat Karin daar in Flevoland net mee is begonnen en iedereen flink tempo maakt om alles voor de zomer af te ronden. Over dat ik me nu vooral bezig hou met het informeren van het werkveld, het leggen van contacten met deskundigen en het uitzetten van lijntjes op de achtergrond. En over die belangrijkste ontwikkeling: de verkenning van een samenwerking tussen Biebsearch, Boek-1-boek en Schoolbieb.nl, waarbij ook de lijntjes richting Kennisnet, Jeugdbibliotheek, Leesplein, de ideale website en de bibliotheekcatalogi en elektronische leeromgevingen niet worden vergeten.

Maar ja, ondertussen vond er onder mijn vingers en achter mijn rug om een onderhandeling plaats tussen Vista, Chrome en Joomla. Eén van hen heeft het spel kennelijk vuil gespeeld, want ineens sloeg Chrome dicht en was alles weg. Foetsie. Dus, wat doe je dan na een paar keer vloeken? Dan leg je de laptop weg, zet wat thee en snijdt een groot stuk appeltaart af. Bericht weg, inspiratie weg. Het zal wel ergens goed voor zijn geweest, er moest kennelijk een beter stukje geschreven worden. Morgen nieuwe kansen.

Maar goed, ondertussen is die wel-werkende samenwerking wel mooi in gang gezet. En hij neemt serieuze vormen aan. Onder aansturing van Stichting Bibliotheek.nl zitten de drie genoemde partijen volgende maand voor de vierde keer om tafel. Het uitgangspunt is om te komen tot één brancheformule richting het onderwijs. Zodat die klant van ons, al die scholen dus, voor hun informatie en producten in principe op één plek terecht kunnen en in principe maar met één verhaal geconfronteerd worden. Hét onderwijsverhaal van dé Openbare bibliotheek. Een verhaal met het beste van Biebsearch, het beste van Boek-1-boek en het beste van bronnen als Schoolbieb en alle andere genoemde partners. In zo'n vorm gegoten, dat elke school en elke bibliotheek het naar eigen inzicht kan vullen en uitrollen, inclusief de bijbehorende Onderwijsportal.

Nu zitten we nog in de verkennende fase, en we willen zeker niet  - zoals Vista, Chrome en Joomla kennelijk wel wilden - straks ineens de branche overvallen en alles wat er is en draait van de kaart vegen. Foetsie. Maar het idee van één sterk verhaal richting onderwijs moet mijn collega's toch wel fijn in de oren klinken, toch? Goed naar elkaar kijken en luisteren, lopende lijnen met elkaar verbinden en dan met de herkenbaarheid van een Happy Meal onder één naam die scholen in. Zegt u het maar: is dat wat?

Foto

Van inzicht naar ontdekking

Bent u een trouwe lezer? En een oplettende? Dan hebt u vast wel gemerkt dat hier niet alleen de header iedere week verandert, maar dat er ook telkens iets nieuws te 'leren' valt. Of nou ja, leren, dat ik bepaalde inzichten met u deel, die u de ene keer wel en de andere keer misschien niet raken. Vond u ze mooi? Of herkenbaar?

Die inzichten bedenk ik natuurlijk niet zelf. Die komen uit een kaartendoosje. Elke week trok ik een nieuwe kaart en, volgens de wet van de synchroniciteit, was dat psychologische inzicht op dat moment van belang in mijn bewustwordingsproces. Tja, vaak was dat inderdaad wel pijnlijk waar. En de laatste kaart van de stapel vatte dit inzichtjaar misschien wel mooi samen: al mijn behoeften mogen gevoeld worden.

Volgens de 'gebruiksaanwijzing' dagen deze inzichten uit om contact te maken met ontkende en niet-geleefde delen van jezelf. En komen ze het meest tot hun recht als je een verlangen hebt om eerlijk te willen kijken naar de onbewuste overtuigingen en gevoelens die je in jezelf meedraagt. Ik heb het doosje ooit gekocht, omdat het geïnspireerd is op de lezingen van Eva Pierrakos, bekend onder de naam Padwerk. Een serie boeken die ik iedereen aanraad die door het grote bos zelfhulpboeken de juiste hulp niet meer ziet.

Maar goed, we zijn rond, de kaarten zijn op. U hebt de kans gehad alle wijsheid te absorberen en er al dan niet iets mee te doen. Zijn we daarmee dus uitgeleerd? Mooi niet. Ik heb nog veel meer kaartendoosjes en ik vind dit veel te leuk, een beetje onopvallend kietelen. Maar het was misschien soms ook wel een beetje te 'spiritueel'. Dus m'n nieuwe doosje bevat een nieuw soort wijsheid, lekker aards. Ik nodig u uit om met mij op ontdekkingsreis te gaan.

Bent u op zoek naar uw passie, verlangens en wensen? Deze ontdekkaarten, van Hanneke Middelburg, stimuleren om na te denken over uzelf in het hier-en-nu, over uw wensen, gevoelens en uw relaties met anderen. En het inzicht zit hem hierin: de vragen die de meeste weerstand oproepen, zijn de vragen waar u het meeste van kunt leren.

De ontdekvragen zijn verdeeld over vier categorieën.

• Zijn - over wie je bent in het heden en de rol die het verleden hierbij speelt.
• Worden - over je dromen en de manier waarop je deze vorm wilt geven.
• Emoties - over je gevoelens en de manier waarop jij je uit.
• Contact - over de contacten en relaties die je hebt of hebt gehad.

Ik trek ze natuurlijk kriskras door elkaar, en volgens het principe van de synchroniciteit... Nou ja, u snapt wel.

De eerste ontdekking ligt al klaar. En hij is wel weer raak, moet ik zeggen. Leuk is dit toch. Maar ja, u moet nog één nachtje slapen, dan mag u weer een jaar mee op reis! Tot morgen.

Foto

Van lezen-1.0 naar ontmoeten-2.0

Sunday Postsecrets 02-05-2010

Wat geluk niet kopen kan

Over de roep om ideale moeders en vaders

Ik ken twee hedendaagse filosofen die hedendaagse thema's op een toegankelijke manier onder de aandacht weten te brengen: Richard David Precht, die u hier al vaker tegenkwam en Alain de Botton, die op Biebloghengelo goed vertegenwoordigd is. In 2004 verscheen zijn boek Statusangst, over het spanningsveld tussen (zelf)waardering, verwachtingen en (on)afhankelijkheid.

Deze week kwam ik hier onderstaand filmpje tegen. Alain schrijft dus niet alleen toegankelijk, hij krijgt het ook voor elkaar om de hoogtepunten van zijn gedachtegoed even zo toegankelijk te verwoorden. Dat levert 17 wervelende minuten op, waarin hij spreekt:

• over hoop en realiteit,
• over jobsnobisme en haar tegenovergestelde: je moeder,
• over de emotionele beloning van ons materialisme,
• over het verband tussen jaloezie en gelijkheid,
• over twee soorten zelfhulpboeken,
• over een meritocratische samenleving, waarin je krijgt wat je verdient,
• over de evolutie van een onfortuinlijke naar een loser,
• over de angst voor oordeel en spot,
• over de kracht van tragedie en kunst,
• over het verlangen naar een hogere macht, betrouwbaarder dan de mens,
• over succes en ruimte voor gemis,
• over de kracht van invloeden van buiten,
• over het najagen van je eigen dromen en het kunnen relativeren en
• over ons vermeende recht op geluk en het toeval, dat daar anders over denkt.

En dan is er zelfs nog tijd voor humor.

Dus, fasten your seatbelts en stap mee in Bottons achtbaan. Diegene die tot na het applaus kan blijven zitten, krijgt nog een klein toetje!



Zo, nu even snel Alain followen, nog één vakantiedagje dromen en dan morgen maar weer gewoon hard aan m'n status werken...

Antwerp: 't stad is van iedereen

Het zit er alweer op. Drie en een halve dag zwerven door de straten van Antwerpen. Een smeltkroes van culturen en architecturen. Met de poëzie letterlijk op straat, een prachtige historische binnenstad en een fascinerende Joodse, Marokkaanse en Chinese wijk. En dat je werkelijk overal en altijd even snel of uitgebreid iets kunt eten en drinken, is voor ons snoepers soms net een verleiding teveel. Het hotel Bed, bad & brood is een aanrader: perfecte locatie, mooie kamers, fijne mensen en elke morgen een lekkere verrassing bij het ontbijt! Hoogtepunten: de chique van Kristien Hemmerechts' Zurenborg en de deurbel van meneer Moeyaert. Minpuntje: m'n vakantieprobleem is met een bezoek aan De Groene Waterman eigenlijk alleen maar groter geworden.

Awel, alles sal rech kom. En ondertussen mag u even meegenieten van een paar ferme fotokes.

5e vakantieactie: flaneren in Moeyaertstad

en logeren in het mooiste hotel uit dit boekje!

Sociale liefde

Vanmorgen bij het scannen van m'n feeds werd ik getriggerd door een link naar FrankWatchings artikel een tweede liefde. Waarin Sander Duivestein vertelt over de vriend van een vriendin, die digitaal contact had met een andere vrouw op Second Love: een site waar je je aan kunt melden om andere mensen te ontmoeten, als de sleur een beetje in je relatie is geslopen, en je wel zin hebt om een keertje 'naast het potje te pissen'. Voor Sander een mooie gelegenheid om stil te staan bij de kracht van sociale media en de vraag of je al vreemd bent gegaan als je je bewust bij zo'n site aanmeldt, ook al heb je nog niemand in real life ontmoet. Interessant vraagstuk. Waar begint digitaal vreemdgaan?

Dat sociale media wel degelijk een sociale functie hebben, staat voor mij buiten kijf. Alle digitale felicitaties die op m'n verjaardag binnenstromen zijn me net zo dierbaar als de vrienden die me een hand, zoen of knuffel komen brengen. Elke reactie op een blogpost of tweet geeft toch een soort contactgevoel. Dat ik niet al m'n volgers persoonlijk ken is part of the game en doet aan dat gevoel niets af. Het kan me soms net die glimlach of dat hartsprongetje bezorgen dat ik op dat moment nodig heb. En dát we dat contact soms nodig hebben, is van ver voor het digitale tijdperk. Daarvoor zijn we mensen, nietwaar.

Anders wordt het als je digitale sociale contacten belangrijker gaan worden dan je fysieke relaties. Als je een spontaan (of zelfs gepland) filmavondje afwijst, omdat je zo lekker zit te chatten. Als je niet meer merkt dat de klok ineens drie uur verder staat en je partner al in bed ligt. Waarbij je je kunt afvragen wat er eerder was: de sleur of de behoefte aan een second love.

Volgens mij is ook sleur van alle tijden. Net als het ervoor weglopen, door ieder in z'n eigen stoel achter de tv te kruipen, door willekeurig welke hobby aan te nemen of door andere relaties aan te gaan. Wat misschien wél bij deze tijd hoort, is dat je voor dat vluchten de deur niet meer voor uit hoeft. En zeg eens eerlijk: moet u thuis nog gezellig de computer delen of heeft u allemaal al uw eigen beeldscherm? Zo snel kan het gaan!

Sanders artikel bevat ter illustratie onderstaand filmpje met wat statistieken over de power en omvang van sociale media. De cijfers zijn net zo indrukwekkend als de snelheid waarmee ze voorbij komen. Misschien oud nieuws voor sommige lezers, maar ik vind het imposant genoeg om nog een keer te plaatsen.



Blijf ik alleen nog met twee mixed emotions achter. In de eerste plaats de retweet die ik onlangs voorbij zag komen. Waarin iemand zich afvraagt hoe het kan dat hij, met meer dan 300 vrienden op facebook, toch alleen op de bank zit. En in de tweede plaats dat beschamende gevoel dat aan me knaagt vanaf het moment dat ik deze post begon te schrijven. Het feit dat ik enkel en alleen op die feed klikte omdat ik werd getriggerd door de titel 'een tweede liefde' en de woorden 'betrapt' en 'mailbox'.

Nou ja, waarschijnlijk zijn eenzaamheid en stoutmoedige nieuwsgierigheid ook gewoon van alle tijden...

Een momentje voor mezelf

Vandaag trek ik weer die wijsheid van Yogi Tea die me het meest aanspreekt.

If you want to learn, read.
If you want te understand, write.
If you want to master, teach.

En dat smaakt altijd naar meer...

Foto

Trots op Cultuur

Een paar keer per jaar valt hier het blad van de vakbond voor musici en acteurs door de brievenbus. Ondanks hun brede kunstenaarsdoelgroep richt de inhoud zicht toch vooral op pop- en jazzmusici. Waaruit ik opmaak dat zelfs bij de vakbond klassieke musici en acteurs op een tweede plaats komen te staan. Maar dat terzijde.

In het laatste nummer wordt een interessant item gewijd aan de komende kamerverkiezingen. Kunst, cultuur en intellectueel eigendom kregen daarbij de laatste jaren nauwelijks aandacht. Dit jaat lijken deze onderwerpen - en auteursrecht in het bijzonder - ineens meer in de belangstelling te staan dan ooit. Om haar leden te helpen bij het maken van een kunstminnende politieke keuze, heeft de vakbond acht partijprogramma's doorgespit en een samenvatting van de diverse standpunten gepubliceerd. Interessant.

Altijd terugkerende thema's zijn amateurkunsten, kunstonderwijs, subsidies en de publieke omroepen. Maar dit jaar gaat het ook opvallend veel over auteursrechten en het verbod op downloaden. De partijprogramma's verschillen daarover niet alleen qua inhoud, maar ook qua lengte. Vooral de meer rechtse partijen zijn vaak snel uitgepraat. Trots op Nederland spant de troon waar het gaat over het belang van kunst. Ik citeer:

Het kortse hoofdstuk over kunst, cultuur en media staat op naar van Trots op Nederland. Wij drukken het hier integraal af.

Cultuur
In Nederland hebben we drie cultuursectoren:
1. De media. Het publieke omroepbestel wordt teruggebracht naar één televisie- en één radiozender.
2. Orkesten en podiumkunsten. Gebruik maken van diverse kunstuitingen en podia is een zaak van de burgers en niet van de overheid. Cultuursubsidies schaffen we dan ook af.
3. Musea, monumenten en archieven. Dit is ons nationale erfgoed en wordt door de overheid in stand gehouden, maar wel met particulier initiatief. Er worden slechts aanvullende subsidies gegeven. Als er geen particulier initiatief is voor instandhouding dan gaat de overheid dat ook niet doen.

Waarvan akte.

Mochten mevrouw TON en de hare echt aan de macht komen, dan wordt er vanuit dit huishouden in ieder geval één werkloze aan de statistieken toegevoegd. En dan kom ik nog even bij u terug met de vraag of u alstublieft een petitie wilt ondertekenen waarin u het instandhouden van de bibliotheek binnen onze samenleving ondersteunt. In de hoop dat er ergens nog wat aanvullende subsidie bij mevrouw TON op de plank ligt.

Op basis van de samenvattingen een keuze maken is wat kort door de bocht. Wel blijkt dat GroenLinks en D66 de enige partijen zijn die invoering van zoiets als het auteurscontractenrecht voldoende prioriteit geeft om uberhaupt in haar verkiezingsprogramma op te nemen. Bij het al dan niet verbieden van downloaden kom ik de term e-book nog nergens tegen. Misschien is dat iets voor over vier jaar.

Een actueel en volledig overzicht van de partijstandpunten rondom kunst en een definitieve beoordeling daarvan door de vakbond is te vinden op hun website. Toch aardig om eens in de gaten te houden.

Foto

Zelfs voetbal verrijkt onze taal: Feestfile

Foto: Carlo ter Ellen