Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit december, 2014 tonen

Bollenbak

De laatste dag van het jaar. Een paar tradities zijn even hardnekkig als onvermijdelijk: vuurwerk en oliebollen. Klokslag twee uur loop ik over het winkelcentrum voor wat laatste boodschapjes. Het is er druk. Heel druk. Bij de oliebollenkraam staat al sinds de vroege ochtend een lange rij. Daar ga ik dus niet tussen staan, ik heb echt m'n grenzen. Dan valt m'n oog op een tafeltje voor de etalage van Bakkerij Bart. Die zijn slim. Oliebollen kun je vandaag overal verkopen. En er staat maar één klant! Oké dan, ik geef me over en ben gelijk aan de beurt. Terwijl het meisje m'n bescheiden bestelling inpakt, komt de grote baas aanlopen met een nieuwe lading warme bollen. Ze kijkt verschrikt op als hij de volle tray neerzet. "Nog meer!?", roept ze verbaast. We lachen allebei, de grote baas en ik. "Ja joh", zegt hij, "dit is nog maar het begin." Nou, ik heb eigenlijk m'n buik al wel vol van deze dag. Net als zij, waarschijnlijk. Ik wens u

Let is OM

Treingein

Het was een lange dag. Ver weg, met heel veel collega's. Op het moment dat ik normaal gesproken al m'n slaapmutsje op zet, zit ik nog met een paar van hen in de trein. We giebelen ons wat door de opvallendste momenten van deze dag heen. Ja, de stemming zit goed in de vermoeide lijven. Dat valt ook de conducteur op, die vlak voor ons eindpunt toch nog even z'n ding komt doen. Wanneer hij de kaart van één van ons tegen z'n apparaat houdt, klinkt het onheilspellend droog: "Oh jee... (Wat nu dan! Echt niet. Geen gedoe met vergeten in te checken of ander onnodig oponthoud.) ...hij doet het."

Knieval

Even een zaterdagse frisse neus halen in het bos. Voetbal gaat mee natuurlijk, want er moet wel gerend en gespeeld worden. Ik zet m'n beste beentje voor en trap een stoer balletje mee. Op zeker moment roept de jonge dame 'ho stop, ik moet even m'n veter strikken, de lus is te groot!' In plaats van de bal neer te leggen en handschoenen uit te doen, komt ze op mij afgelopen. 'Astrid, jij moet het doen', klinkt het snotterend en de voet steekt al naar voren om de opdracht wat kracht bij te zetten. 'Oh, dus nu moet ík door de knieën!', probeer ik nog met enige superioriteit. 'Ja, jij zit toch op yoga?!' Oké, zelfs je hobby's kunnen dus tegen je gebruikt worden. Het is wat.

Valkuil

Ik bel op om haar te feliciteren met haar 74ste verjaardag. Natuurlijk vraag ik hoe het gaat. Nou... Het gaat. Ik ben gisteren gevallen. - Hè? Wat nu dan! Ja nou, we liepen in de stad, door dat ene smalle tussendoor straatje. Maar ja, dat was opgebroken. Er stond wel een hek voor dat je er niet doorheen mocht, maar ja, iedereen liep er gewoon langs, dus wij gingen er ook achteraan. - Eh ja, logisch hè... Nou ja... het was dus ook helemaal donker enzo. Je zag echt helemaal niks. - Nee, er werd gewerkt. Geen doorgang, geen licht. Ja, dat weet ik wel, maar ja... Nou, en toen maakte ik een misstap en viel ik zo in een diepe kuil. - Hè?! Een kuil? Joh! Ja, heel eng. M'n bril was he-le-maal stuk, die heeft de klap tegen m'n gezicht opgevangen. En die was net nieuw! Nou ja, het had nog veel erger gekund. De vorige keer, toen ik bijna net zo viel, had ik m'n sleutelbeen gebroken, weet je nog? - Ja natuurlijk. Joh, je hebt nu dus gewoon onwijs veel geluk gehad. J

Basisbehoeften

Ik maak weer eens een lange treinreis door het land. Stilte coupé, altijd spannend. Maar het gaat heel lang goed. Tot er op de terugweg in Almelo een stel scholieren instapt. Ze zitten nog vol van de dag en hebben geen oog of oor voor de wereld om hen heen. Gezellige kwibbel-kwebbel-kakeldames. Ach ja, zo gaat dat. Het is nog maar een klein stukje, ik ben mild, laat ook maar. Vlak voor we uitstappen beginnen ze over de soorten treinen. Eén van de dames reist normaal altijd met dat k*ttreintje naar Zwolle. Die heeft niet eens wifi! "Stel je moet naar Amsterdam, dan zit ik eerst tot Zwolle in dat ding en de trein daarna heeft ook niks. Dan heb je gewoon twee en een half uur geen wifi. Dat is toch raar?!" Nee, twee en een half uur geen klets aan je kop, dát is pas raar...