Astrids Scribbles

We zitten midden in de module Moreel Beraad. We leren waar een ethisch dilemma aan moet voldoen, welke vormen van moreel beraad er zijn en hoe je als geestelijk begeleider een goede gespreksleider bent. We oefenen in groepjes met zelf ingebrachte casussen. Twee dingen zijn cruciaal in dit proces: wat is de werkelijke kernvraag en waar ligt het 'hittepunt' van het dilemma. Zo puzzel je als groep stapsgewijs naar een besluit waarmee je de minste morele schade aanricht. Het analytische van deze rol ligt me wel. In de praktijk word ik onverwacht uitgedaagd. De hele weg van Enschede naar Utrecht loopt mijn morele stressthermometer op naar een vurig hittepunt door de schaamteloze houding van een medereiziger. Best knap eigenlijk, dat je zo stoïcijns helemaal je eigen ding kunt doen. Ondertussen oefen ik op de zinsconstructie van de juiste kernvraag: "Moet ik de reiziger op dit moment aanspreken op het vervuilen van de zitplaats en bezethouden van twee extra plekken, als hij verd

Vakantie betekent op dit moment tentamens maken en voorbereidingen treffen voor m'n stage en scriptie. Maar er moet ook tijd zijn voor er even tussenuit én quality time met m'n middelbare school bestie. Zo treffen we elkaar bij een leuke Italiaan voor een quality lunch. En gossie wat valt er veel bij te praten. De ober komt voor een drankje, dat is nog wel snel geregeld. Als hij opnieuw komt voor de bestelling moeten we hem teleurstellen. We hebben de kaart nog niet eens aangeraakt. "Geef ons even wat tijd", zeg ik. "Vrouwenlunch, dit gaat duren." Hij vindt het allemaal prima en stelt ons lachend gerust. Hij heeft de tijd.  Als we uiteindelijk diep in onze heerlijke salade zijn verdwaald, komt de ober eens even checken. Of we nog iets willen drinken? "Hmm, mag ik misschien toch een koude witte?", vraag ik voorzichtig. Natuurlijk mag dat. "Ach ja, vrouwenlunch hè", zeg ik verontschuldigend. Na een paar knusse uren meld ik me bij de ober om