Scribbles groet 's morgens de nieuwe dingen

Weer een jaar voorbij. Mijn eerste volle blogjaar zelfs. Tijd dus voor wat statistieken? Och, wat zeggen cijfers. Ik moet toegeven dat ik daar nauwelijks iets mee doe. Maar zo te zien neemt het aantal bezoekers gemiddeld nog steeds langzaam toe. Da's mooi. Bedankt trouwe lezers, voor de tijd die u me gunt!

Ik vraag me zo aan het eind wel af hoe het eigenlijk zit met de meest gebruikte thema's op m'n blog. Dat zegt tenslotte meer over wat en hoe ik het afgelopen jaar heb beleefd dan m'n bezoekerstatistieken. Nou, daar komt dan m'n enige lijstje: Scribbles' Thema Top 5

1. humor (151) en dat wil ik graag zo houden
2. opmerkelijk (98), wat misschien ook wel iets zegt over m'n naïviteit...
3. 23dingen (59), nog steeds de basis van het hoe en waarom van deze hobby
4. leermoment (56) en dat terwijl één van m'n stagebegeleiders ooit zei dat ik niet leergierig genoeg was
5. bibliotheek (47), tja het blijft wel een biblioblog natuurlijk

Waarmee die top 5 grappig genoeg gelijk is gebleven aan die van 2008, alleen in een wat andere volgorde. Kennelijk heb ik m'n toon en inhoud dus wel gevonden! Veel interessanter is natuurlijk de vraag welke hoogtepunten de bibliotheekbranche en het leven mij in 2009 hebben gebracht. Awel, kijkt u even met me mee achterom?

Het jaar begon in januari met m'n persoonlijke Blogkermis, over nut en noodzaak van klassieke media. Een kermis die veel reacties opriep en die ik heel creabea in februari afsloot met een visualisatie over nut en noodzaak van kritisch lezen. Het was een leuke discussie. Bedankt kritische kermisklanten, voor jullie inspirerende inbreng. Maar eh... waar is die blogkermis eigenlijk gebleven?

In februari kondigde ik het boek Wie ben ik en zo ja, hoeveel? van Richard David Precht aan, dat ik pas in mei las en waarmee ik onlangs zelfs op de foto ging voor een tentoonstelling in de Enschedese bibliotheek. Onder aanmoediging van wat twittervrienden durfde ik die spotlights wel aan. Hoe een mooi boek nog meer moois oplevert. Bedankt web2.0, voor het openen en verbinden van (nieuwe) werelden.

In maart ging ons kenniscentrum Onderwijsvragen Twente online: een samenwerking tussen bibliotheek, pabo en onderwijsbegeleidingsdienst. Een project waarmee we in november genomineerd werden voor de Bibliotheek Innovatieprijs en die een maand later werd uitgereikt aan... Amsterdam. Geeft niet, we gaan net zo enthousiast verder met het beantwoorden van vragen en het toegankelijk maken van kennis over passend onderwijs. Bedankt aan iedereen die hieraan heeft meegewerkt, de nominatie was met recht terecht.

In april startten we als eerste met een pilot 23onderwijsdingen. De voor het onderwijs bewerkte cursus was nét klaar en een groep mediathecarissen wilde er wel eens het fijne van weten. Strak voor de zomervakantie hebben ze de eindstreep gehaald, de één iets enthousiaster dan de ander. Deze ervaring leverde een verbeterde vorm en inhoud op, waarmee we in oktober met een tweede groep aan de slag gingen. Nu, halverwege die rit, zien we opnieuw wisselende resultaten. Zo zal het ook wel blijven, ben ik bang. Web2.0 is gewoon niet ieders ding. Bedankt coaches, voor jullie geduldige begeleiding.

Mei eindigde af met de eerste Alles-is-liefde bijeenkomst: een gepassioneerde club 23dingers, die op speelse wijze onderzoekt hoe ze al die dingen in kan zetten voor onze klanten. In september ontstonden er concrete ideeën en in november verschenen de eerste resultaten. Direct gevolgd met een uitstel van onze twittershow, maar dat komt goed. Ik ben benieuwd welke passies we in 2010 gaan verwezenlijken. Bedankt crew, voor een paar verfrissende middagen.

Juni begon met een provinciaal overleg waarin alle lopende en nieuwe onderwijsdingen uit de Overijsselse bibliotheken weer even de revue passeerden. Daardoor realiseerde ik me dat we eigenlijk best veel doen en dat daar ook best veel leuke dingen tussen zitten. Wat een blogpost opleverde die net zo energiek was als een gemiddelde dag uit het leven van een onderwijsconsulent. Vorige week ontving ik de notulen van het laatste overleg. Ik weet het zeker, die ochtend is er nóg meer nieuws en spannends over tafel gegaan. Bedankt Overijsselse bibliotheken, voor het in beweging blijven.

In juli was er eindelijk vakantie. Even lekker niks, lekker thuis, met ruimte voor ontspanning, verwennerijen, reflectie, goede voornemens en uiteindelijk een nieuw jasje voor Scribbles. Ik ben gegroeid op m'n blog, dus m'n blog mocht meegroeien. En die jas zit nog steeds lekker, óók tijdens de feestdagen! Tussendoor heb ik via autodidactische html-kunde nog wat verbeteringen aangebracht. De laatste stap is het middenframe versmallen, zodat die jas ook binnen een 15" scherm past. Ik weet nu hoe het moet, maar ja, dat levert op andere punten weer kleine schoonheidsfoutjes op. Sorry Henk, 'kleine' volgers blijven helaas scrollers.

In augustus verscheen in Mediacoach een interview met de Vlaamse filosoof en beeldenmaker Paul Bottelberghs. Dat artikel inspireerde mij tot het schrijven van een post over multimediale geletterdheid en over de invloed van taal op ons wereldbeeld. Ik weet van de hoofdredacteur dat het een bijzonder en inspirerend gesprek was. Geen wonder dat het een mooi artikel heeft opgeleverd. Bedankt Henny, voor de kennismaking met het redacteurschap en de fijne samenwerking.

In september bestond Bibliotheek Hengelo 90 jaar. Dat vierden we met allerlei kleine en grote acties voor de klant, de opening van onze winkel en tot slot een personeelsuitje naar Beeld&Geluid en de OBAmsterdam. Ik ben benieuwd hoe we dit bij ons volgende jubileum gaan overtreffen! Bedankt collega's, mede door jullie ga ik al 11 jaar met plezier naar m'n werk.

Oktober werd overheerst door landelijke campagnes, griep en een traditionele Limburgvakantie. Wanneer de werkdruk oploopt, lopen lichaam en geest langzaam leeg. Gelukkig was daar een aflevering van Boeken met als gast Rob Riemen. Zijn verhaal over de Adel van de Geest laadde mij weer helemaal op. Bedankt VPRO, voor het blijven stimuleren van onze geest via mooie televisie.

In november was het zover: als projectleider startte ik m'n nieuwe project met drie sessies. Hierin onderzocht de pilotgroep van schooldirecteuren, bibliotheekdirecteuren en -specialisten de ideale leeromgeving om het leesonderwijs te verrijken en de mediawijsheid te vergroten. En natuurlijk onderzochten we de rol van de bibliotheek in die leeromgeving. Dat leverde in december een mooi ontwerpplan op. 2010 wordt voor mij dus vooral het jaar waarin dit ambitieuze serviceconcept gerealiseerd gaat worden. In Overijssel én in Flevoland. Ik verwacht een jaar vol leermomenten! Bedankt Mark, voor je aansturing en vertrouwen.

En december was tenslotte de maand waarin ik weer heel even aan m'n geliefde Berlijn mocht snuffelen. Met zes onderwijscollega's bezocht ik een internationale e-learning conferentie. Indrukwekkend. En gezellig. Voor mij persoonlijk ook vooral de start van een hernieuwde samenwerking met een paar fijne collega's. Onze vervolgreis heb ik via deze tweet proberen te regelen, tot nu toe zonder reactie helaas. Bedankt GPS, voor alle mooie kansen.

Alleen maar hoogtepunten dus? Ben je mal.

2009 was ook het jaar waarin ik veel te weinig naar het filmhuis ging, te weinig buiten kwam, teveel voor het beeldscherm zat en teveel achter mezelf en het leven aan rende. Om lichaam en geest te beschermen wordt het tijd het roer hier en daar wat om te gooien. Dingen anders of zelfs níet meer doen, de grootste uitdaging van allemaal...

2010 wordt wat mij betreft het jaar van het loslaten en stromen, het zaaien van nieuwe én oogsten van volgroeide dingen. Iets wat natuurlijk niet vanzelf gaat. Gelukkig leerde ik tijdens yoga De Groet naar de Vier Windrichtingen (dank Elna): een oefening als sleutel tot succes, door die richtingen te groeten met

Ik accepteer alles wat het leven me aanbiedt
Ik ben dankbaar voor alles in het leven
Ik laat los en stroom met het leven mee
Ik vertrouw erop dat alles wat in mijn leven gebeurt het beste voor me is

Volgens mij werkt het.
Dus zo groet ik ook het nieuwe jaar.
En wens u hetzelfde toe.
Maak er iets moois van!

Schilderij: Morning Sun (1952) Edward Hopper

De wetten van de suggestie

Ik werd getipt over het boek De wetten van de tango, van Marleen de Vries. Een autobiografische 'roman' van een jonge vrouw, die o.a. in Berlijn en in Buenos Aires heeft gewoond. Haar drijfveer bij alle keuzes die ze in de jaren waarover dit boek gaat maakt, is haar liefde voor de tango en haar onvoorwaardelijke liefde voor een Argentijnse spermatoloog en tangodanser.

Ik las met veel plezier de beschrijvingen van de mensen en het leven in die twee wereldsteden. Ondanks veel verschillen, zijn er ook veel overeenkomsten en ze heeft een scherp oog en gevoel voor hoe een samenleving in elkaar steekt. Ook trekt ze verrassende vergelijkingen tussen de wetten van het leven en de liefde en de wetten bij het dansen van de tango. De boventoon wordt echter gevoerd door alle ins en outs over die Grote Liefde. Een relatie waarin alles zo heftig is, zo gepassioneerd en vooral zo lichamelijk. Ik vond het grappig om te merken dat ik daar geen enkel punt mee zou hebben gehad als het een 'gewone' roman was geweest, maar nu... Autobiografisch betekent dat de schrijfster - die vrouw van dat fotootje op de achterflap - alles zelf heeft meegemaakt. En dan denk ik 'dit wil ik helemaal niet weten'. Waarom aan de hele wereld vertellen hoe perfect en hoe vaak en met wie allemaal?

Het boek voelt vooral als een soort afrekening met haar rol als minnares. Want ondanks alle passie kan of wil die goddelijke, maar getrouwde Argentijn zijn vrouw niet voor haar verlaten. Ik hou waarschijnlijk gewoon meer van suggereren en het dan aan de kijker of lezer overlaten om het zelf in te vullen. Gelukkig maakten haar schrijfstijl vol humor en zelfspot veel goed.

Tijdens het lezen moest ik vaak denken aan een prachtige animatie die ik eens zag. Een kort verhaal, dat de wereld van de tango en die van de suggestie mooi samenbrengt. Waarmee dit boek vooral aanleiding geeft om dat filmpje nog eens op te zoeken. Bij deze dus.

Aan deze digihype doet Scribbles niet mee

Fijne feestdagen allemaal!
(voor wie geen kaartje heeft gehad...)

Hoezo, 'sociale' netwerken...

Rara, wie ben ik?

De hele maand februari 2010 exposeert Maarten Dors in de Openbare Bibliotheek Enschede zijn werk Enschedeërs en hun favoriete boek, waarin bekende en niet bekende Enschedeërs worden geportretteerd met hun meest favoriete boek. Volgens sommigen gejat van Hengelo, maar volgens mij valt dat wel mee. Ander doel, andere fotograaf, andere aanpak, en ach, we zijn toch zeker partners?

Het leukste weblog voor Wakker Enschede bestede hier natuurlijk aandacht aan en ook twitter werd ingezet om inwoners naar de laatste fotoshoot te trekken. Met succes. En ja, Scribbles ging overstag. Omdat ik geen tijd meer had om over m'n écht favoriete boek na te denken, vertrok ik richting bieb met het boek dat ik in ieder geval op de plank had staan, dat nog een originele kaft had, dat me veel lees- en blogplezier heeft bezorgd en waarvan de titel me direct een compositie-idee gaf.

Het werd een kort maar gezellig samenzijn van een paar enthousiaste Enschedese twittervrienden. Of ik uiteindelijk in die tentoonstelling hang, merk ik in februari wel. Maar deze prachtige foto heb ik in ieder geval binnen. Met dank aan Eazy, de onopvallendste fotograaf van Wakker Enschede!

Horen, erbij zijn of zwijgen

Het waren twee rare dagen. In aansluiting op de ledenvergadering vond gister in Utrecht de uitreiking plaats van de Bibliotheek Innovatieprijs. U weet wel, daarvoor was Hengelo genomineerd. Een bijzondere dag dus. De bekendmaking van die nominatie was sneller dan de gebaande, officiële wegen de wereld in geslingerd (met dank aan web2.0), dus ik ging er vanuit dat dat met de prijsuitreiking ook wel zo zou gaan. Dat ik er zelf niet bij was, compenseerde ik dus met een open twitterkanaal. Grote kans dat ik de uitslag toch bijna real time zou horen.

Het werd kwart voor twee... het werd twee uur... het bleef zo heel erg stil. Was het een complot? Was er een twitterstoring? Had men alle banden met de buitenwereld verbroken of verboden? Die winterchaos speelde zich toch vooral rond de spóórwegen af? Tuurlijk, het programma kon uitgelopen zijn, maar dat kun je toch óók even twitteren?

Uiteindelijk kreeg ik na een uurtje ofzo - viavia - een verlossend mailtje. OB Amsterdam had met haar NovaLocal de volle 30.000 euri gewonnen. Niks delen met elkaar, gewoon ouderwets één nummer 1. Jammer voor ons, hulde voor Amsterdam! Wat rond die tijd wel binnenkwam bij m'n manager, was een grote bos bloemen van bestuur&jury van de BIP2009. Gefeliciteerd met uw nominatie. En bedankt!

Vandaag verscheen het juryrapport op de VOBsite. Met NovaLocal heeft de branche zich opnieuw op de kaart gezet, complimenten voor de makers. Wel jammer dat de URL van ons kenniscentrum Onderwijsvragen Twente overal verkeerd wordt geschreven. Het is lang geleden dat ik ergens Twenthe met een H zag staan.

Dat het qua communicatie ook anders kan, bleek slechts 24 uur later. Vandaag was de prijsuitreiking van De Beste Bibliotheek van Nederland. Een hele rij genomineerden, opnieuw een volle zaal. Terwijl één enthousiasteling de buitenwereld op de hoogte hield van alle toespraakjes en de top 14 real time twitterde, fietste een collega er vanuit 'ons Eanske' halverwege tussendoor met de opmerking dat de uitslag allang op diezelfde VOBsite stond. Proficiat DOK Delft! Maar vandaag liep je dus zelfs achter als je erbij was.

Wat mij betreft de wereld op z'n kop.
Of zie ik dat verkeerd...

Oh ja, en die grote bos bloemen, die kwam m'n manager vanmorgen mooi even langsbrengen. Voor bewezen diensten en op het goede nieuwe jaar met mooie nieuwe kansen. Bedankt, mijn inzet heb je!

Een nieuwe digitale leeromgeving: zoiets?

Het ontwerp van een nieuw project

Ik had het beloofd: wie me volgt zit op de eerste rij bij de ontwikkelingen van m'n nieuwe project. Het is tijd voor een eerste terugblik. Vorige week heb ik samen met de pilotscholen en -bibliotheken de ontwerpfase afgesloten.

In drie sessies hebben we, op basis van de verschillende projectdoelstellingen, gesproken over de ideale situatie binnen het onderwijs, dat wat scholen nodig hebben om die situatie te realiseren, dat wat er met dit project zou moeten veranderen en de rol die de scholen hierin zien voor de bibliotheken.

Het waren leerzame sessies. Voor mij als projectleider, maar zeker ook inhoudelijk wat betreft de wensen en ideeën van de schooldirecteuren. Dat de bibliotheek er in de eerste plaats is voor boeken en leesbevordering, weten we wel. Dat mediawijsheid nog lang geen plek binnen het curriculum heeft verworven, verbaast me niet. Maar dat scholen ook nog niet echt weten wat mediawijsheid inhoudt en voor informatie of hulp naar de onderwijs-begeleidingsdienst stappen, was wel een leermoment. Ze weten niet dat mediawijsheid - naast lezen - de belangrijkste taak is van bibliotheken. Zelfs in opdracht van OC&W. En dat is onze eigen schuld. We hebben dat dus nog niet goed genoeg uitgelegd, nog niet vaak genoeg verteld, nog niet voldoende laten zien. Gaan we wat aan doen!

De uitkomsten van deze fase geven dit project een mooi en stevig fundament. De hoofddoelstelling is ambitieus, maar bevat wel alle onderdelen waar het om draait:

Het verrijken van het leesonderwijs, het vergroten van de mediawijsheid en het verbinden van informatiebronnen via een duurzame samenwerking tussen basisschool en bibliotheek.

Uit alles wat de scholen en bibliotheken in verschillende werkvormen hebben besproken, heb ik vier inhoudelijke hoofdlijnen voor het te ontwikkelen serviceconcept gefilterd. Hoofdlijnen die datgene benoemen wat de scholen willen veranderen, nodig hebben en van ons verwachten.

• Fysieke en digitale collecties, die op school worden afgeleverd en uitgeleend, zodat het kind veel, gevarieerde leeskilometers kan maken en het technisch en begrijpend lezen uitdagender wordt.
• Fysieke en digitale boekpromotie, zodat het kind boeken leert kiezen en ontdekken, de ouder (voor)lezen leert waarderen en die de leerkracht stimuleert zijn didactische kwaliteiten te versterken.
• Voorlichting en instructies rondom mediawijsheid, zodat kinderen betere zoekstrategieën aanleren, leerkrachten deskundiger worden en er schoolbreed draagvlak ontstaat voor een doorgaande lijn mediawijsheid.
• Een kindvriendelijke, digitale leeromgeving, die goede content en zoekmachines verbindt en toegankelijk maakt en die het kind helpt om te leren en de leerkracht helpt om te onderwijzen.

Bij elke hoofdlijn hebben we een aantal productlijnen vastgesteld, zoals 100% lidmaatschap, boektransport tussen school en bibliotheek, een digitale omgeving om te zoeken, bestellen en ontdekken, leesactiviteiten, workshops, scholing en doorgaande lijnen boekpromotie en mediawijsheid. Elke productlijn heeft nu ook een paar meetbare productdoelen. De bibliotheek krijgt een rol als informatiemakelaar en zorgt voor een kind- en docentvriendelijke omgeving waarin collecties, boekpromotie en mediawijsheid samenkomen.

Misschien lijken dit allemaal open deuren, maar als je echt wilt samenwerken en een serieuze partner voor het onderwijs wilt zijn, moet je van die aanbodstoel afkomen, luisteren naar wat het onderwijs wil en een antwoord geven op hun vragen. Door dit samen te onderzoeken en formuleren, is het cement voor de samen op te bouwen muur van productstenen een mooie, dikke samenwerkinssmurrie. Daar gaan we een paar stevige muurtjes van bouwen!

Het fundament - die alles verbindende leeromgeving - leggen we bij elke partner neer. Bibliotheek en school bepalen daarna de bouwsteentjes die het best bij die school passen. De één wil wat meer boekpromotie, de ander meer mediawijsheid. De één wil vooral de bibliothecaris in de klas, de ander wil liever bijgeschoolde leerkrachten. U vraagt, wij draaien. Wat er nog niet is, kunnen we gaan ontwikkelen. Die zoektocht pakken we op in de realisatiefase.

De laatste uitdaging diende zich kort geleden aan. Dit project heeft ook een landelijke subsidie van OC&W gekregen, aangevraagd door de FlevoMeer Bibliotheek. In januari schuiven een paar collegascholen en -bibliotheken aan. Dus ik moest maar eens een TomTom aanschaffen voor wat ritjes naar de polder. Lelystad is met de trein alleen via Amsterdam te bereiken, heb ik me laten vertellen. Om over Dronten, Biddinghuizen of Almere maar te zwijgen.

Is het nog steeds leuk? Ja hoor. Al minder spannend? Dat niet echt. Maar de eerste hobbel is genomen. De rest zal ook wel rustig doorhobbelen. En gelukkig heb ik nog altijd een sterke en deskundige achterban om op terug te vallen. Waarvoor dank. Op naar fase twee!

Waarom ik Google Chrome gebruik

Je mist altijd meer dan je meemaakt

Het is alweer een week geleden, maar ik was dus op de Online Educa Berlin 2009. We hadden stralend fris winterweer, we hebben veel collegiale pret gehad, Berlijn is een klein verlicht sprookje tijdens de kerstmaand, maar uiteindelijk gaat het om de inhoud natuurlijk. En die was er in overvloed.

Vooral de zogenaamde Keynote Speakers, zij die de met 2000 man gevulde zaal mochten toespreken, waren om te smullen. Goed verhaal en inspirerend gepresenteerd. Maar daar ben je dan ook Keynote Speaker voor natuurlijk.

Bij de keuzesessies was het een soort Russische roulette: zou de spreker de (hoge) verwachtingen van de sessiebeschrijving en de titel van z'n verhaal waar kunnen maken? Dat viel nog wel eens tegen. Slecht Engels, slecht verhaal, slecht gepresenteerd. Verkeerde keus gemaakt... En weglopen, tja, dat doe je niet zo gauw vanuit het midden van de zaal.

Maar gelukkig zaten er ook pareltjes tussen. Zo heb ik o.a. gefascineerd geluisterd naar een panel van zes jongeren, die in gesprek gingen over hoe zij e-learning voor zich zien, welke middelen zij (zouden willen) gebruiken. Op het podium zat de elite van Berlijn: zes intelligente jongeren van twee internationale scholen uit Berlijn.

Wat blijkt: hun digitale wereld bestaat uit Facebook, MSN, het mobieltje en een beetje e-mail en Skipe. Hun zoektocht op internet begint bij Google en Wikipedia. That's it. Ze hadden weinig positiefs te vertellen over de mediavaardigheden van hun docenten en mopperden nogal op de verouderde technologie in school. Ze wilden liever niet dat hun docenten Facebook leerden kennen en gebruiken, tenzij je je privé-gedeelte kon afschermen. En als een vriend jouw foto's op internet misbruikt, dan spreek je hem daar gewoon op aan, dan haalt hij ze er wel weer vanaf en dan zijn ze van internet verdwenen. Ach zo.

Een brede discussie beginnen over het veranderen van het onderwijssysteem, zodat e-learning echt een plek krijgt en docenten worden aangesproken op hun vaardigheden, zagen ze niet zo zitten. Waarom moesten zij als eerste de kastanjes uit het vuur halen, de wijsneus uithangen tegenover de docenten, met het risico dat ze 'bestraft' zouden worden met slechte cijfers? Dus blijven (ook) de studenten hangen in hun 'comfort zone', zoals iemand uit de zaal opmerkte.

Ik snap die redenering wel, natuurlijk is een goed cijfer op dat moment in je leven het belangrijkste. Maar juist van deze jongeren, de crème de la crème, hadden wij wel iets meer 'inzicht' verwacht. Iets meer bagage om boven die dagelijkse lespraktijk uit te stijgen. Maar ja, als je powerpoint onder 'nieuwe media' plaatst en je hele schoolleven regelt via Facebook en je mobiel, dan is dat wellicht wat teveel gevraagd.

Misschien klink ik wat cynisch, maar het was echt een interessante sessie. Jongeren die heel erg hun best doen politiek correcte antwoorden te geven, een zaal die graag een discussie aan wil die er kennelijk nog niet in zit, en dat alles onder de spotlights op een podium in hartje Berlijn. Tja, ik zat daar niet toen ik 18 was, dus petje af voor de jongeren die die confrontatie wel aandurfden.

De algehele les? Focus op de pedagogiek, niet de technologie. Die technologie is er wel, alles kan. Maar hoe ga je dat goed gebruiken binnen de lespraktijk en hoe leid je de docenten - die van een generatie zijn die dit onmogelijk allemaal nog echt kunnen begrijpen - hiervoor op. Het onderwijs moet veranderen. Waarom zien klaslokalen er in basis nog net zo uit als 100 jaar geleden? Kijk eens naar buiten, naar hoe die wereld in 100 jaar is veranderd. Dan mag het onderwijs echt niet achterblijven.

Kortom; werk aan de winkel!

De cd met alle powerpoints en samenvattingen brandt in m'n tas. Het merendeel heb ik dus niet gezien, inclusief ongetwijfeld een heleboel pareltjes. Wat dat betreft had het voor mij wel iets minder groot mogen zijn. Maar gelukkig doet deze e-learning conferentie z'n naam eer aan, want op de website staat voor alle geïnteresseerden nu een korte video, een fotoshoot en podcasts van de mooiste parels. En ja, ze zitten op Facebook en er werd (en wordt nog steeds) heel veel getwitterd!

Wat mij betreft, tot volgend jaar.
(en dat heb ik de baas die dit voor ons mogelijk heeft gemaakt maar ook gelijk laten weten!)

Online Educa Berlin 2009 in een notendop

We zullen ze nooit meer helemaal begrijpen, maar we kunnen ze wel observeren.

Wie zoet is krijgt...

Een fysieke conferentie over e-learning

Ik heb het al even kort genoemd, maar morgen gaat het dan echt gebeuren: met zes collega's die zich net als ik provinciaal inzetten voor het onderwijs mag ik naar 's werelds grootste e-learning conferentie in Berlijn. Zeg maar, 'mijn' Berlijn. Ik vind dat niet zo erg.

De grap is zelfs dat we logeren in hetzelfde hotel als waar ik de allereerste keer verbleef. En als ze dat internationale ontbijtbuffet sinds die tijd niet veranderd hebben, dan krijg ik 's morgen nog een probleem: wordt het yoghurt met muesli, plukbrood met feta en olijven of toch die worstjes en witte bonen in tomatensaus. Een goede bodem is niet verkeerd, toch?


Die conferentie, oh ja. Die heeft een heel vol programma. Ik heb nog vier treinuren om daar de meest interessante lezingen en workshops uit te selecteren. Iets waar bibliotheken en scholen nog profijt van kunnen hebben en wat mijn project kan verrijken. En we mochten van de baas ook best een avondje vrij nemen om wat rond te lopen en naar een kerstmarkt te gaan ofzo. Fijn.

Wat ik tijdens dit bliksembezoekje - want ik ben strak voor pakjesavond alweer thuis - in ieder geval ga opzoeken, dat is het stiltecentrum bij de Brandenburger Tor. Ik ben een beetje opgebrand geraakt deze laatste week en hoop op die plek weer wat mentale rust, levensenergie en inspiratie op te doen voor het enerverende 2010 dat voor de deur staat.

Die mentale rust beleef ik het toch ook het best offline, dus de stekkers gaan er even uit, lieve volgers. Als alle pepernoten op zijn, de chocoladeletters écht groen zijn uitgeslagen en alle goedbedoelde kadootjes zijn omgeruild, komt er wel een keer een verslagje of een ander levensteken van uw Scribbles. In de tussentijd kijk ik vooral naar de maan die weer zo mooi door de bomen schijnt...