Astrids Scribbles

Weer een jaar voorbij. Mijn eerste volle blogjaar zelfs. Tijd dus voor wat statistieken? Och, wat zeggen cijfers. Ik moet toegeven dat ik daar nauwelijks iets mee doe. Maar zo te zien neemt het aantal bezoekers gemiddeld nog steeds langzaam toe. Da's mooi. Bedankt trouwe lezers, voor de tijd die u me gunt! Ik vraag me zo aan het eind wel af hoe het eigenlijk zit met de meest gebruikte thema's op m'n blog. Dat zegt tenslotte meer over wat en hoe ik het afgelopen jaar heb beleefd dan m'n bezoekerstatistieken. Nou, daar komt dan m'n enige lijstje: Scribbles' Thema Top 5 humor (151) en dat wil ik graag zo houden opmerkelijk (98), wat misschien ook wel iets zegt over m'n naïviteit... 23dingen (59), nog steeds de basis van het hoe en waarom van deze hobby leermoment (56) en dat terwijl één van m'n stagebegeleiders ooit zei dat ik niet leergierig genoeg was bibliotheek (47), tja het blijft wel een biblioblog natuurlijk Waarmee die top 5 grappi

Ik werd getipt over het boek De wetten van de tango , van Marleen de Vries. Een autobiografische 'roman' van een jonge vrouw, die o.a. in Berlijn en in Buenos Aires heeft gewoond. Haar drijfveer bij alle keuzes die ze in de jaren waarover dit boek gaat maakt, is haar liefde voor de tango en haar onvoorwaardelijke liefde voor een Argentijnse spermatoloog en tangodanser. Ik las met veel plezier de beschrijvingen van de mensen en het leven in die twee wereldsteden. Ondanks veel verschillen, zijn er ook veel overeenkomsten en ze heeft een scherp oog en gevoel voor hoe een samenleving in elkaar steekt. Ook trekt ze verrassende vergelijkingen tussen de wetten van het leven en de liefde en de wetten bij het dansen van de tango. De boventoon wordt echter gevoerd door alle ins en outs over die Grote Liefde. Een relatie waarin alles zo heftig is, zo gepassioneerd en vooral zo lichamelijk. Ik vond het grappig om te merken dat ik daar geen enkel punt mee zou hebben gehad als het een '

Fijne feestdagen allemaal! (voor wie geen kaartje heeft gehad...)

De hele maand februari 2010 exposeert Maarten Dors in de Openbare Bibliotheek Enschede zijn werk Enschedeërs en hun favoriete boek,  waarin bekende en niet bekende Enschedeërs worden geportretteerd met hun meest favoriete boek. Volgens sommigen gejat van Hengelo, maar volgens mij valt dat wel mee . Ander doel, andere fotograaf, andere aanpak, en ach, we zijn toch zeker partners? Het leukste weblog voor Wakker Enschede bestede hier natuurlijk aandacht aan en ook twitter werd ingezet om inwoners naar de laatste fotoshoot te trekken. Met succes. En ja, Scribbles ging overstag. Omdat ik geen tijd meer had om over m'n écht favoriete boek na te denken, vertrok ik richting bieb met het boek dat ik in ieder geval op de plank had staan, dat nog een originele kaft had, dat me veel lees- en blogplezier heeft bezorgd en waarvan de titel me direct een compositie-idee gaf. Het werd een kort maar gezellig samenzijn van een paar enthousiaste Enschedese twittervrienden. Of ik uiteindeli

Het waren twee rare dagen. In aansluiting op de ledenvergadering vond gister in Utrecht de uitreiking plaats van de Bibliotheek Innovatieprijs. U weet wel, daarvoor was Hengelo genomineerd . Een bijzondere dag dus. De bekendmaking van die nominatie was sneller dan de gebaande, officiële wegen de wereld in geslingerd (met dank aan web2.0), dus ik ging er vanuit dat dat met de prijsuitreiking ook wel zo zou gaan. Dat ik er zelf niet bij was, compenseerde ik dus met een open twitterkanaal. Grote kans dat ik de uitslag toch bijna real time zou horen. Het werd kwart voor twee... het werd twee uur... het bleef zo heel erg stil. Was het een complot? Was er een twitterstoring? Had men alle banden met de buitenwereld verbroken of verboden? Die winterchaos speelde zich toch vooral rond de spóórwegen af? Tuurlijk, het programma kon uitgelopen zijn, maar dat kun je toch óók even twitteren? Uiteindelijk kreeg ik na een uurtje ofzo - viavia - een verlossend mailtje. OB Amsterdam had met haar N

Ik had het beloofd: wie me volgt zit op de eerste rij bij de ontwikkelingen van m'n nieuwe project . Het is tijd voor een eerste terugblik. Vorige week heb ik samen met de pilotscholen en -bibliotheken de ontwerpfase afgesloten. In drie sessies hebben we, op basis van de verschillende projectdoelstellingen, gesproken over de ideale situatie binnen het onderwijs, dat wat scholen nodig hebben om die situatie te realiseren, dat wat er met dit project zou moeten veranderen en de rol die de scholen hierin zien voor de bibliotheken. Het waren leerzame sessies. Voor mij als projectleider, maar zeker ook inhoudelijk wat betreft de wensen en ideeën van de schooldirecteuren. Dat de bibliotheek er in de eerste plaats is voor boeken en leesbevordering, weten we wel. Dat mediawijsheid nog lang geen plek binnen het curriculum heeft verworven, verbaast me niet. Maar dat scholen ook nog niet echt weten wat mediawijsheid inhoudt en voor informatie of hulp naar de onderwijs-begeleidingsdienst st

Het is alweer een week geleden, maar ik was dus op de Online Educa Berlin 2009 . We hadden stralend fris winterweer, we hebben veel collegiale pret gehad, Berlijn is een klein verlicht sprookje tijdens de kerstmaand, maar uiteindelijk gaat het om de inhoud natuurlijk. En die was er in overvloed. Vooral de zogenaamde Keynote Speakers , zij die de met 2000 man gevulde zaal mochten toespreken, waren om te smullen. Goed verhaal en inspirerend gepresenteerd. Maar daar ben je dan ook Keynote Speaker voor natuurlijk. Bij de keuzesessies was het een soort Russische roulette: zou de spreker de (hoge) verwachtingen van de sessiebeschrijving en de titel van z'n verhaal waar kunnen maken? Dat viel nog wel eens tegen. Slecht Engels, slecht verhaal, slecht gepresenteerd. Verkeerde keus gemaakt... En weglopen, tja, dat doe je niet zo gauw vanuit het midden van de zaal. Maar gelukkig zaten er ook pareltjes tussen. Zo heb ik o.a. gefascineerd geluisterd naar een panel van zes jongeren, die i

We zullen ze nooit meer helemaal begrijpen, maar we kunnen ze wel observeren.

Ik heb het al even kort genoemd, maar morgen gaat het dan echt gebeuren: met zes collega's die zich net als ik provinciaal inzetten voor het onderwijs mag ik naar 's werelds grootste e-learning conferentie in Berlijn. Zeg maar, 'mijn' Berlijn. Ik vind dat niet zo erg. De grap is zelfs dat we logeren in hetzelfde hotel als waar ik de allereerste keer verbleef. En als ze dat internationale ontbijtbuffet sinds die tijd niet veranderd hebben, dan krijg ik 's morgen nog een probleem: wordt het yoghurt met muesli, plukbrood met feta en olijven of toch die worstjes en witte bonen in tomatensaus. Een goede bodem is niet verkeerd, toch? Die conferentie, oh ja. Die heeft een heel vol programma . Ik heb nog vier treinuren om daar de meest interessante lezingen en workshops uit te selecteren. Iets waar bibliotheken en scholen nog profijt van kunnen hebben en wat mijn project kan verrijken. En we mochten van de baas ook best een avondje vrij nemen om wat rond te lopen en