Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit oktober, 2016 tonen

Horen, zien en... delen

 Je weet het: via apps en internet deel je persoonlijke informatie met bedrijven die je niet kent en waarvan je niet weet wat ze ermee doen. Je weet ook dat je meestal te snel (en ongelezen) de algemene voorwaarden accepteert van zulke apps, waarschijnlijk omdat je ze zonder die acceptatie niet eens kunt gebruiken. De pijnlijke waarheid van deze tijd, maar ach, je hebt toch niks te verbergen. Wat ik nog niet wist: elke app die ik met mijn akkoord toegang geef tot de microfoon en camera van m'n smartphone, die heeft dus ook letterlijk toegang tot mijn microfoon en camera. Dus als ik over straat loop en Facebook gebruik, dan kunnen 'zij' meeluisteren via de microfoon en meekijken via de camera. En dat wordt allemaal opgeslagen, bewaard en vaak verkocht aan andere bedrijven. Gewoon legaal. Data zijn de nieuwe olie. Meer weten? Kijk dan eerst eens naar onderstaande documentaire . En daarna raad ik u aan die smartphone eens te pakken voor en kleine test. - Ga naar Ins

Reisadvies

Overstappen op station Amersfoort in de ochtendspits is altijd een spannend avontuur. Ga ik het halen? En zo ja, heb ik daarna nog een stoel? Maar kennelijk is dit soort reisstress gebonden aan een bepaalde leeftijd, leefstijl of arbeidsmarkt. Deze ochtend komen als eerste een paar jongeren uit de trein. Sigaret op de lip, aansteker in de hand, geen jas of bagage. Terwijl de geroutineerde forens zich naar binnen wurmt, denk ik: die gaan toch niet werkelijk in deze halve minuut een sigaretje staan roken? Maar ja, dat doen ze dus wel. Gevalletje van hoge nood. Of hoogmoed. En dan is daar het fluitsignaal. Joelend trekt de groep een sprintje. Voor de laatste blijkt het te laat. Dicht is dicht. Z'n vrienden gieren het uit. Hij schut nog wat met z'n hoofd en gebaart het één of ander. Ik geloof dat hij denkt dat ze wel even de conducteur kunnen bellen om dit geintje ongedaan te maken. Maar de NS is meedogenloos. Het laatste wat ik zie is een beteuterde jongen op het perron.

Op Campagne

En dan ben je ineens halverwege je verkiezingsmaand. Die verkiezing voor Beste Bibliothecaris van Nederland. Waar u nog tot 30 oktober op mij kunt stemmen ! Of u kiest voor één van die andere bibliotheekkanjers, Juan en Leo . Want laten we wel wezen, we hebben die prijs gewoon alle drie verdiend. Ik weet niet hoe het hun verging, maar bij mij heeft het heel wat mensen in beweging gezet. De regionale krant stond gelijk aan m'n bureau, de regionale radio vroeg me voor een gezellig lunchprogramma en zelfs de NPO werd nieuwsgierig. Hengelo bleek de 'stad van de week' bij Thuis op 5 en al googelend naar nieuws uit de stad vonden ze mij. Je maakt wat mee. De meest gehoorde vragen: Weet je al iets? Wanneer dan? Waarom ben je genomineerd? Wat kun je winnen? Wat doet een bibliothecaris eigenlijk? Moet je zelf je eigen campagne voeren? En de leukste: oh ja, u bent die medewerker van de maand! Ook goed. En het klopt eigenlijk wel. Deze maand draait het even om mij, om ons. En dat

Verkocht!

De meneer loopt al een tijd met de wens om een veiling mee te maken. Lekker snuffelen tussen oude spullen, je zinnen zetten op iets ludieks, bij de man met de hamer wachten op het voorwerp en dan een bod doen. Kwajongensromantiek. Dat er dit weekend een veiling was, stond dus al een tijd in z'n agenda. En de voorbereiding werd ook ingepland. Snuffelen door de online catalogus  en even op-en-neer tijdens de zichtdagen. Is dat nog wat met die camera's? Passen de hoeden? Hoeveel zakhorloges zitten er precies in die kist? Zo komen we zaterdagochtend mét biednummer mooi op tijd voor z'n eerste bod de enorme hal in. De mevrouw ziet in één oogopslag haar vermoedens bevestigd: allemaal ouwe pruttel. Ik heb niks met antiek of verzamelen. Waar een ander hartkloppingen krijgt bij een setje oude brilletjes, denk ik 'wat moet je ermee en wie stoft het af!' Zo'n verzilverde Bijbel vind ik nog wel bijzonder, maar pistolen uit de 16e eeuw? Nee, de mevrouw pakt dat heel a

Aan de kant

Dit weekend viert een oom z'n verjaardag. Ik zoek een passend cadeau. Een verlanglijst is er niet, maar m'n nichtje vertelt dat hij binnenkort naar Zuid-Afrika reist. Misschien is er wel een boek over dat land? Oké, een boek, daar kan ik wel wat mee. In de net verbouwde lokale boekhandel loop ik maar gelijk op de verkoper af, die flink staat te zwoegen voor de kasten. Of hij weet waar de reisverhalen of geschiedenisboeken over Zuid-Afrika staan, vraag ik. "Nou dat komt goed uit", zegt hij, terwijl hij een set boeken van de ene naar de andere plank verplaatst en me het tussenschotje met Afrika erop aanwijst, "ik ben net de wereld aan het opschuiven."

Elke stem telt

En daar gaan we dan. De stembus is open ! Drie bibliotheekkanjers, met elk hun unieke talenten, verdiensten en verhalen. In de race voor de Persoonlijkheidsprijs in bibliotheekland. Dit feest begon voor mij met dat eerste telefoontje. Gevolgd door alle leuke reacties bij het openbaar maken van de genomineerden. Er kwam een gezellige kennismaking  met m'n 'conculega's'. En toen begon de reis van het bedenken, maken en wachten op m'n eigen nominatiefilmpje. Eerlijk is eerlijk, ik ben er trots op. Maar het echte feest begint vandaag en duurt een hele maand. We pronken met een artikel in Bibliotheekblad. Onze persoonlijke filmpjes en een stoer profiel staan online . Bibliotheek Hengelo steunt me met een Astridpagina en een leuke flyer. En... er kan gestemd worden. Dus ik denk: 'Mijn werk zit er even op. U bent aan zet!' Bekijk die drie kanjers, maak een overwogen keuze en Stem Op Astrid    :-) Op 30 november (ja, dan pas) horen we wie zich de Best