Full moon

Uit de mooiste filmpjes van het jaar.

Beter dan vuurwerk, toch?
Fijne jaarwisseling allemaal.

De leukste kerstwens van Nederland

En dan mag ik dit tweede jaar van nieuwsbrieven en columns afsluiten. Ik, die je waarschijnlijk kent van een bijeenkomst in het land of in jouw provincie. Misschien zelfs van een bezoek aan jouw bibliotheek of school. Diegene die je tegenkomt als eindredacteur in de toolkit en als afzender onder vele e-mails die namens de Bibliotheek op school verstuurd zijn. En ook diegene die zorgt voor nieuwtjes op de website, in de BiebtoBieb groep en op Twitter.

Kortom; ik, die namens de Bibliotheek op school veel ‘lawaai maakt’, zoals we dat in de uitvoeringsorganisatie noemen. Wordt al dat lawaai je soms wat teveel? M’n excuus daarvoor. Maar wees gewaarschuwd, want ik ga er voorlopig nog niet mee stoppen. Ik heb namelijk de leukste baan van Nederland! Waarom? Als antwoord kan ik natuurlijk terugvallen op zulke gewone dingen, zoals veel afwisseling hebben, veel op pad zijn, leuke mensen leren kennen, prettig samenwerken en veel vrijheid krijgen. Allemaal waar, maar dat is maar een heel klein deel van de energie die deze leukste baan van Nederland mij geeft.

Verbinding
Het echte geheim van al dat leuks zit hem in de verbinding. Ik weet, dat is misschien een beetje een modewoord, maar het gaat me niet om het verbinden van verschillende projecten of organisaties. Het gaat me om het verbinden van dat wat we landelijk ‘bedenken’ en ontwikkelen met dat wat er uiteindelijk echt op de werkvloer gebeurt. En die verbinding zit letterlijk in mij. Ik ben vijftien jaar geleden in Hengelo op die werkvloer samen met scholen begonnen. Heb die ervaring eerst provinciaal en daarna landelijk ingezet om met een mix van interessante mensen en projecten een professionele aanpak voor bibliotheek, onderwijs en gemeente te ontwikkelen. En gebruik al die kennis en ervaring nu om ook in m’n eigen bibliotheek een uitrol van de Bibliotheek op school te realiseren. Met succes, moet ik zeggen. Het is mij en m’n fantastische collega’s en onderwijspartners namelijk gelukt om in één jaar tijd een mix van een compleet schoolbestuur met 16 locaties, een scholengroep binnen een Brede school en een (voorlopig) enkele school uit een tweede schoolbestuur aan de Bibliotheek op school te binden.

Beweging
Oké, ik geef toe, dat kost allemaal wel een beetje energie. Maar ik word er vooral ook heel blij van. Blij en trots om te zien hoe - na lang wrikken en wurmen - ineens overal beweging komt. En hoe die beweging ervoor zorgt dat alle stukjes bijna als vanzelf naar hun juiste plek schuiven. Landelijk is de klik gemaakt en komt er schot in het borgen van ontwikkeling en uitvoering. Provinciaal herschikken serviceorganisaties hun beleid en mensen om te zorgen dat ze bibliotheken op alle bouwstenen kunnen ondersteunen. Lokaal wordt ondernemerschap getoond door businessplannen te maken, personeel op te leiden, tools te gebruiken, onderwijs en gemeenten een goed verhaal voor te leggen en hele mooie contracten te sluiten. En de scholen? Daar zie ik hoe bestuurders en directeuren enthousiast raken, hoe leerkrachten verrast zijn door alles wat we regelen en hoe de kinderen zich gretig op de goedgevulde schoolbibliotheken storten. Ik weet het zeker: samen gaan we bereiken dat alle kinderen 1.000 nieuwe woorden per jaar leren en een voldoende halen voor begrijpend lezen. Omdat hun school ervoor zorgt dat zij kunnen snuffelen in een inspirerende leesomgeving en dat hun leerkracht elke dag aandacht schenkt aan praten over boeken, voorlezen of vrij lezen. Zeg nou zelf, dan heb je toch een leuke baan?

Ontdekking
Mijn kerstwens voor jou is dan ook dat je het leukste in jouw de Bibliotheek op school ontdekt. En koestert! Leg die verbinding, ga mee in de beweging, zie het enthousiasme, lees je jeugdcollectie van kaft tot kaft en zeg elke dag tenminste één keer ‘dank je wel’. Wie liever eerst nog wat oefent op iets tastbaars raad ik aan kerstinkopen te doen bij de leukste cadeautjes voor boekenfans. Zeker weten dat je daar blij van wordt!

Dank je wel voor je inzet voor de Bibliotheek op school, waardoor alle successen van dit jaar mogelijk waren. En veel levensgeluk en leesplezier toegewenst in het nieuwe jaar.

Verschenen als column in de nieuwsbrief van de Bibliotheek op school, december 2013

Boekenboom

Heb ik net m'n traditionele ballenbak gevuld en met lampjes omwikkeld, kom ik deze snoezige boekenboom tegen op internet. Hoe fleurig wil je je kerst hebben? Ik bedoel maar.

Lijkt me trouwens een prima investering voor al die afgeschreven boeken in bibliotheken. En een sterk staaltje teamwork. Even sorteren op dikte, een stevige basis leggen van al die encyclopedieën die toch niet meer worden gebruikt, langzaam opbouwen naar de bouquet-romannetjes, afsluiten met een mooie dichtbundel, lampjes er omheen draaien en klaar!

Kijk hier voor de bron en de bouwinstructies. Ga ik vast op zoek naar een geschikte plek.
Fijne feestdagen.

Ontmoeten

Ik zet me al een tijd in voor de Wereldvredesvlam Twente. Eerst om hem te realiseren, wat lukte. Sinds maart 2012 brandt de vlam in de Wonne in Enschede. Daarna steeds meer om het licht van deze vlam uit te dragen. Ook dat lukt. Niet alleen door de samenwerking met een mooi stel mensen, maar ook door twee nieuwe programma's die we samen hebben neergezet.

In het licht van...
In oktober zijn we gestart met een maandelijkse serie ontmoetingen In het licht van... Vrede. We hebben aan verschillende levensbeschouwingen en religies gevraagd om hun visie op Vrede met elkaar te delen. Zo maakt u dus kennis met de rijke verhalen, ervaringen, gedichten, gebeden en muziek uit ondermeer het Christendom, Jodendom, Boeddhisme, Hindoeïsme, Humanisme en de Islam.

De eerste avond was al een warm succes. En deze week belooft weer bijzonder te worden. Dit keer met de Raad voor Levensbeschouwingen en Religies. Zij vertellen over de betekenis van de diamant, die symbool staat voor de pluriformiteit van de Raad. Daarna staat de avond in het teken van het bindend element tussen levensbeschouwingen en religies: de Golden Rule. Deze Rule wordt geconcretiseerd met het Handvest van compassie van Karin Armstrong, de drie niveaus van Vriendschap volgens Aristoteles en het politiek traktaat van Spinoza.

Interessant? We zien u graag op 28 november vanaf 19.30 uur in de Wonne. En natuurlijk alle andere laatste donderdagen van de maand in 2014!


Lopend vuurtje voor Syrië
Zo'n ander mooi initiatief vindt plaats op de basisscholen. We hadden al het lespakket voor de bovenbouw. Op verzoek hebben we dat verrijkt met een speciale lesbrief over omgaan met spanning.

Syrische kinderen maken een oorlog van ver weg dichtbij mee. Ouders die in spanning leven en via de televisie thuis of op school komt van alles binnen. Kinderen zullen hier verschillend mee omgaan, afhankelijk van hun ouders en hun eigen beleving. Ook op school heeft dit invloed. School heeft dus een belangrijke rol voor deze kinderen. De extra  lesbrief geeft invulling aan de vraag: ‘Wat kunnen we op school doen voor kinderen die thuis een langere termijn van spanning ervaren?’

Inmiddels hebben we vanuit schoolbesturen in Enschede, Hengelo en Oldenzaal belangstelling ontvangen voor dit lespakket. We verwachten hier verschillende scholen blij mee te gaan  maken. En daar zijn we trots op!

Aquarel

Dit is een aquarel: een schilderij van waterverf
op dik karton. Ik wist niet wat ik wou toen ik
eraan begon en nu het af is heb ik er nog
het raden naar. Wat doet die vlek daar op dat schip,
wat doet die vrouw, waarom een zee, had ik dan
blauw in overschot, dat denk ik niet, ik denk
haast nooit als ik mijn vinger doop in mijn verdriet
of in het jouwe en ermee schrijf of teken, maar
ik moet niet doen alsof. Per slot van rekening
weet iedereen dat alles – alles – over liefde gaat.

Door: Bart Moeyaert
Uit: Gedichten voor gelukkige mensen (2008, Querido)

Foto: Zev 'fiddle oak'

Chorus Line

M'n levenslust weekkaartje vraagt me na te denken over waar ik blij van word. Een goed moment inderdaad, dank je wel. Behalve dat ik dan gelijk denk aan alle schoonheid in de wereld (ja, die is er nog steeds), zie ik ook de kinderlijke onschuld voor me. Dat helemaal jezelf zijn (omdat je nog niet weet dat het ook anders kan of moet of verwacht wordt) en de dingen zien zoals ze werkelijk zijn (omdat je nog geen verhalen in je hoofd hebt die alle andere opties van de werkelijkheid laten zien). Wat volgens mij echt is voorbehouden aan kinderen. En waarvan het zo jammer is dat we daar in de loop van ons leven weer naar op zoek moeten, omdat we die pure kern een beetje zijn kwijtgeraakt.

Een mooi voorbeeld daarvan kwam deze week in de tijdlijn van m'n Facebook voorbij. In de categorie 'express yourself' is hier een staaltje girl power waar wij als volwassenen een puntje aan kunnen zuigen. Enjoy!

Pietpraat

Ik heb heel veel geleerd deze week. Ik leerde bijvoorbeeld dat er heel veel verschillende verhalen bestaan over de herkomst van - wie we nu kennen als - Sinterklaas en Zwarte Piet. Grappig, want ik heb daar tot nu toe eigenlijk nog nooit zo bij stilgestaan. Maar inderdaad, die zijn natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen. Doet me wel afvragen: wat is nu het wérkelijke verhaal?

Ik heb geleerd dat deze - in principe - kindvriendelijke en verbroederende traditie op dit moment alleen maar verliezers kent. Wat je er ook van vindt, of je er nu serieus over schrijft of iets roept op de sociale media, je bent of een racist of een zeurpiet. In beide gevallen schieten de argumenten alle kanten op en 'heb je er helemaal niks van gesnapt'.

Ik heb geleerd dat het makkelijk vergelijken en moddergooien is. Een obesitas Kerstman, dat kan echt niet meer toch? En moeten die rendieren niet beschermd worden? Of die elfjes op de Noordpool? Hoe jong zijn die eigenlijk? Enne... geloven in iemand die niet (meer) bestaat, daar feestjes en rituelen omheen bouwen, dat heet toch gewoon Religie? En daar mag je toch niks lelijks over zeggen, laat staan afschaffen?

Ik heb geleerd dat er vergelijkbare feestjes en tradities zijn waar je tot nu toe eigenlijk nooit iemand over hoorde. Zoals de figuur Hajji Firuz, een soort Perzische Zwarte Piet, die hoort bij een nieuwjaarsfeest dat kennelijk staat vermeld op de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid. En dat werd erkend door de Algemene Vergadering van de... Verenigde Naties.

Ik heb ook geleerd dat het kennelijk geen punt is dat je als voorzitter van een onderzoekscommissie je persoonlijke mening ventileert voordat het onderzoek is afgerond.

Maar om eerlijk te zijn, ik stoor me ook wel eens aan dat feestje hoor. Ik stoor me aan peternoten in september. Aan kerstversieringen in oktober. Aan het ontbreken van een evenredige toename van 'geluk' in relatie tot de omvang van het aantal kadootjes dat je krijgt. Of geeft. Ik stoor me ook best wel aan al dat excessieve en exclusieve eten van begin tot eind december. Tijdens als die verplichte familiebezoekjes. En daar dan weer stilletjes en eensgezind over klagen met elkaar. Gek genoeg lijkt iedereen het er wel over eens te zijn: het mag allemaal best wat minder, zeker in deze 'zware' tijden, maar ja, het is ook wel weer leuk, en gezellig, en ach, je mag toch één keer per jaar wel een beetje uit de ban springen. Dus afschaffen? Dat nooit.

Oh ja, ik heb nog meer geleerd deze week. Uit de kantlijn van de kranten.
Dat de kerncentrale van Fukushima opnieuw radioactief water heeft gelekt.
Dat er weer een schietpartij was op een school in de Amerikaanse staat Nevada.
Dat Frankrijk, Nederland en Mexico nu echt boos zijn over de afluisterpraktijken van de VS.
Dat Brunei de sharia weer invoert: zweepslagen voor alcoholgebruik en abortus, amputatie voor diefstal en dood door steniging voor overspel.
En er was nog iets. In Syrië geloof ik...
Zou de VN nog wat tijd over hebben?

Granola... maar hoe?

De ayurvedische variant van cruesli heet granola. En dat is smullen. Omdat ik m'n keuken er graag mee aanvul, voor de broodnodige variatie, ben ik op zoek naar het recept. Want ik weet dat je dit makkelijk (en beter) zelf kunt maken. Trouwens, in de winkel heb ik het nog niet gevonden. Internet helpt, want er zijn veel recepten te vinden. Heel veel recepten te vinden. En daar begint dan juist het probleem. Want wat is nu dé lekkerste mix?!

De basis is me duidelijk. Je maakt een smeuïg mengsel van:
- vlokken (haver / quinoa / spelt enzo)
- noten (cashew / walnoot / pecan / amandel enzo)
- zaden (lijnzaad / pompoen / zonnebloem / sesam enzo)
- gedroogd fruit (cranberrie / rozijn / kokos enzo)
- zoetstof (honing / ahorn / oersuiker ofzo)
- olie (olijf / walnoot / zonnebloem ofzo)
- en een snufje kaneel (gember, rozemarijn of andere persoonlijke smaakfavoriet)

Dat mengsel bak je op een bakplaat in de oven. Zelfs over de temperatuur en de lengte verschillen alle recepten. Oh ja, het kan ook in een koekenpan. En als je het goed samendrukt kun je er snackrepen van maken.

Kortom; variatie genoeg. Maar ik, ik kan niet kiezen...
Heeft er iemand zijn of haar superrecept voor me dat me de beste granola oplevert?
Ik hou me aanbevolen!

Schrijver zoekt Zanger

Het lied is veel te licht voor woorden
En ook te kort naar mijn gevoel
Bestaat uit simpele akkoorden
Het heet De waarheid krijgt een stoel

Een meisje met wat hoge noten
En een paar lagen van verdriet
In het refrein wordt er gefloten
Maar voluit vrolijk wordt het niet



Het liedje gaat over de ware
En over pijn en eeuwig spijt
Over verdriet dat je na jaren
Niet zomaar weggefloten krijgt

Kortom een lied te licht voor woorden
En veel te kort naar mijn gevoel
Een handvol simpele akkoorden
Het heet De waarheid krijgt een stoel


Tekst: Bart Moeyaert
Muziek: Tijs Delbeke

Mag ik even uw aandacht?

Eens per jaar viert bibliotheekland een soort feestje met zichzelf. Dan zetten we een aantal 'besten' uit de branche in het zonnetje. In de meeste gevallen gekozen door een deskundige jury, soms deels gekozen door het 'gewone volk'. Dat heeft zo z'n charme, want dat bent u!

In Overijssel doen we het niet slecht in die prijzenregen. In het eerste jaar scoorden we gelijk een Beste Bibliotheek en een Beste Bibliothecaris. Ook vorig jaar zat er een Overijsselse bij de genomineerden. En nu is het weer raak. Annemarie van Essen, ook wel bekend als essen2punt0, is in de race voor die Persoonlijkheidsprijs 2013. Wat mij betreft wint ze die met vlag en wimpel en ik leg graag uit waarom.

Verbinding
Annemarie is de drijvende kracht achter Biebsearch. Een aanpak waarmee bibliotheken iets degelijks in handen hebben om een langdurige relatie met het voortgezet onderwijs en het middelbaar beroepsonderwijs aan te gaan. Een aanpak die als voorbeeld diende om ook structureler met het basisonderwijs samen te werken en waarvan we nu alle vruchten plukken met de Bibliotheek op school. Annemarie is altijd de eerste die roept dat ze dit natuurlijk allemaal niet alléén doet en dat klopt. Maar de projectleiders in elke provincie zijn wel door háár opgeleid. En het team dat Stichting Biebsearch in de lucht houdt, wordt wel door háár aangestuurd. Duizend ballen in de lucht en alle lijntjes aan elkaar verbinden. Dat is Annemarie.

Inspiratie
Annemarie weet elke blokkade open te breken. In een gesprek, een onderhandeling, een groep, een brainstorm of gewoon bij een persoonlijk dilemma. Dat doet ze met woeste taal en de laatste tijd steeds meer met zelf getekend beeld. Voor mij is ze regelmatig een mental coach bij het bedenken van inspirerende programma's voor de groepen waar ik mee werk. Altijd tijd en energie om even te sparren over dit of dat en hopla, ik heb weer vellen vol aantekeningen en taalkronkels. Of even snel iets tekenen bij weer een nieuwe invalshoek. Ik denk wel eens: hoeveel kleuren kan een bril hebben?




Aandacht
Annemarie is ook gewoon een hartverwarmende vriendin. Iemand voor een knuffel, een hart onder de riem, een lach, wat afleiding en met altijd een open deur naar gezellig gezinsgeweld met twee bijzondere jongens en een heerlijk stabiele man. Dat mag ook wel, met zoveel 2.0-gedinges om zich heen. In de periode dat ik lekker in de mineur zat, rinkelde de telefoon dagelijks. 'Even checken', klonk het dan steevast. Daarom ben ik blij dat ik haar nu alle aandacht en checkiecheck terug kan geven die ik van haar heb geleerd. En dan is het mooi om te zien hoe ze zelfs in lastige tijden verbonden blijft met haar talent voor inspireren en aandacht geven. Dat houdt echt nooit op.

Stem mee!
Vindt u dit alles ook een pluim waard? Geef Annemarie dan uw stem. Tot 2 oktober staat de online stembus open. En denkt u 'ken ik niet, snap ik niet', maar hebt u mij wel hoog? Ach, doe het dan voor mij. Echt, deze kanjer heeft het feestje verdiend.

Oh ja, en op 22 september is/was ze jarig. Een leuker verjaardagskado kunnen we haar dit jaar niet geven! Alvast bedankt.

Daarom!

de Bibliotheek op school!

Verbonden zijn

Zomerschoonmaak

Opgeruimd staat netjes. Zo werkt dat toch? Dat geldt niet alleen voor die keuken, kledingkast of garage, maar dat geldt zeker ook voor je lichaam. Want als je eens in de zoveel tijd even aandacht schenkt aan het opruimen van alle ballast in vooral je spijsverteringskanaal, dan krijgen huid, haar en gehele uitstraling ineens een mooie schone glans.

Hoe doe je dat? Geen zeep of azijn drinken, maar gewoon even detoxen. En als u houdt van de Indiase keuken en graag aandacht schenkt aan een uitgebalanceerde maaltijd qua kleur, elementen en smaken, dan kan ik u zeker een Ayurvedische detox aanraden. Ik blogde begin deze week ook al over die Ayurvedische keuken op ons Biebloghengelo.nl.

Maar goed, mijn 10-daagse schoonmaakprogramma zit erop. En dat voelt bijzonder lekker. Nieuwe recepten leren kennen, fijne smaken geproefd, lichaam opgeruimd en inderdaad, een stralende uitstraling. De foto's van alle gerechten bewijzen dat het ook zeker geen saaie dagen waren. Dat ik dit niet had gekund zonder het complete detoxpakket en de fijne begeleiding van voedingsconsulente Daniëlle van den Stoom wil ik hier nog wel even melden. Voor mij was het vooral een mooie ervaring van aandacht geven aan jezelf en het leven. En dat is in deze wereld vol prikkels wel eens goed om bij stil te staan.

Meer weten of ook een keer doen? Daniëlle helpt u graag verder. En voor morele steun mag u gerust bij mij aankloppen.

Namasté

Boekface

Er is weer eens een nieuwe rage aan mij voorbij gegaan. Maar hij is zo leuk, dat ik het artikel van Gijsbert van der Wal (twitterpic) in de NRCnext van vandaag gewoon op m'n eigen manier even overdoe. Bent u al geboekfaced?

Neerlandicus en boekenliefhebber Vera de Kort maakte ooit een foto van zichzelf met een boekcover voor haar gezicht. Tja, dat kan, als er een mooie portretfoto op die cover staat. Even goed mikken en het resultaat kan zelfs verbluffend zijn. Ze kwam op het idee er een online portrettengalerij van te maken, waar iedereen z'n eigen boekface naartoe kan zenden. En die is heel grappig om doorheen te scrollen. Even de pagina van grote broer Facebook liken is dan natuurlijk ook een must.

Ik vind het vooral interessant om te lezen dat Vera hier in de eerste plaats de letterkunde en de literaire fictie en non-fictie mee wil promoten. In de hoop dat de klassieke boekhandel blijft bestaan. Daarom worden boekfaces met e-books ook niet geplaatst. Het fysieke boek, die rijkdom, daar gaat het om. Vastpakken, doorbladeren, voelen en ruiken. Lekker ouderwets en nog altijd voer voor verhitte discussies, en Vera zet haar statement in die discussie op eigen wijze neer. Ik vind hem mooi.

Het enige boek in mijn kast dat zich hiervoor leent is De eenzaamheid van de priemgetallen en zo te zien is nog niemand op dat idee gekomen. Maar ja, geen donker haar en geen fotograaf in de buurt. Dat gaat iemand anders vast beter doen.

Stilte

Laatst nog zag ik Stilte.
Ze zat op een krukje in de gang,
was erg verlegen,
zei geen woord.
Ze was breekbaar
en omringd door stofjes in het licht.
Ze was heel stil.

Ik sprak haar aan
en ze brak...


Geert de Kockere
Uit: Ontmoetingen (2002) 

Lees! Hoe dan ook.

Gevonden tussen 20 andere mooie voorbeelden die je weer even een fijn gevoel geven.

Veerkracht

Alain en de Kunst van het Aardigzijn

Alain de Botton (filosoof, auteur en oprichter van The School of Life) vertelt in de Volkskrant van dit weekend over de noodzaak van Kunst. En hij kan als geen ander benoemen waarom elke samenleving kunst zo verschrikkelijk hard nodig heeft.

Kunst is een geconcentreerde dosis van goede dingen in de wereld. Het herinnert ons aan wat liefde is, wat creativiteit is, goedheid, vrijheid. Kunstwerken kunnen ons leven beter maken, deels omdat we emoties herkennen, en deels omdat we opnieuw in aanraking komen met emoties die we verloren waren. We moeten zo vaak sterk zijn dat we steeds slechter worden in zacht en aardig zijn. Kunst nodigt ons uit weer aardig te zijn.

Dank u wel, meneer De Botton.

Foto: The School of Life

Missen

Al mijmerend over het wie, wat en waarom van iemand missen (kijk maar even in de zijlijn naar onze weekkaart), denk ik gelijk aan dat prachtig zachte liedje van Maaike Ouboter. Ze maakte er nogal wat indruk mee tijdens De Beste Singer-Songwriter contest en daarna op Facebook. En terecht. De jury legt hier heel mooi uit waarom dit eenvoudige liedje zo lekker hard binnenkomt.

Ik weet niet of ze nog in de race is, maar voor mij heeft ze de titel gewonnen.

Levenskunst

Het jaar vol kwaliteiten is voorbij. Hebt u ze een beetje gevolgd, zo in de zijlijn? Die mooie Engelkaarten van me. Hebben de kwaliteiten u wel eens geïnspireerd? Voor mij is het deels een klein grapje met mezelf, voor de oplettende lezer. Maar ik kan me ook verbazen over de kracht van synchroniciteit. Hoe ik precies dát kaartje trek - of hoe precies dat kaartje mij aantrekt - dat op dat moment past bij wat er in m'n leven wel even wat aandacht kan gebruiken. Het was best een vol doosje, we hebben het zelfs anderhalf jaar samen volgehouden. Maar ze zijn op, het wordt tijd voor nieuwe kaartjes.

Levenskunstspel
Nou, en die heb ik genoeg! We gaan vanaf nu een jaar lang - echt, het zijn precies 52 kaarten - de diepte in. We onderzoeken samen de Kunst van het Leven. Een kunst waarbij reflecteren, luisteren en je duidelijk uitdrukken van groot belang zijn. De kunst om kleur te bekennen en jezelf te zijn.

Anky Floris ontwikkelde hiervoor het Levenskunstspel. Elke kaart bevat een Beeldhaiku; een intuïtieve tekening uit één lijn, die door hun eenvoud juist een grote zeggingskracht hebben. Daaronder staan drie verdiepende vragen, die je helpen om je aandacht te richten op je mogelijkheden en op de kwaliteit van je leven. Ze helpen je te onderzoeken en ervaren hoe je denkt, wat je voelt en wat je vervolgens doet. De vragen spiegelen, confronteren en vermaken, maar leveren vrijwel altijd nieuwe inzichten op, waardoor je meer zicht krijgt op jezelf of op je spelpartner. En meer inzicht vergroot niet alleen de verbondenheid en het respect voor ieders eigenheid, maar maakt je vanzelf vaardiger in de kunst van het leven.

Ik nodig u dus van harte uit om me weer een jaartje in de zijlijn van dit blog te volgen en elke week even stil te staan bij een paar inspirerende levensvragen. En het eerste kaartje dat ik trok sluit natuurlijk weer mooi aan bij zowel dit 'project' als bij dat wat in mijn eigen leven even in het zonnetje mag staan: engelengeduld. Een mooiere overgang van Engelkaarten naar de Levenskunst had ik niet kunnen maken.

Ik wens ons weer een bijzonder jaar toe!

Je kunt ook overdrijven

Talentdenken

Een interessante casus. Voor elke juf en meester. Voor elke papa en mama. Nou ja, voor iedereen eigenlijk. Wat zou jij doen?

Zen-werk

Ik lees een artikel in een oude Psychologie Magazine, waarin je een handvol tips krijgt om door minder te doen meer te bereiken. Interessant. Het artikel noemt de hoofdlijnen en hoogtepunten uit het boek van Laura Stacks met de aanstekelijke titel: What to do when there's too much to do. Juist.

Niet alles is verrassend nieuw als je een beetje thuis bent in de time management survival literatuur. Maar ik haal er toch drie leuke eye-openers uit die bij mij in ieder geval wel binnenkomen. Eens kijken of ik u er ook nog een pleziertje mee doe.

1. Maak een 'niet meer doen-lijst'.
   Want niets is zo nutteloos als heel efficiënt werk doen dat niet gedaan hoeft te worden. Het kost tijd en levert weinig tot niets op. Ik zie dat lijstje al wel voor me. En het is best lang...


2. Sla eens een vergadering over.
   Dus vraag je bij de volgende uitnodiging eerst af of het wel nodig is om daarvoor bij elkaar te komen, en zo ja, of jij daar eigenlijk wel bij moet zijn. Een goede training voor het ego, zou ik zeggen.


3. Spreek met collega's tape hours af.
   Dat zijn uren waarin je lekker niet praat, alsof je mond is dichtgeplakt met tape. Van 10 tot 12 is het energieniveau bij de meesten op z'n hoogst. Een goed moment om even in stilte lekker productief te zijn met elkaar. Ze gaan me waarschijnlijk uitlachen, maar het is het proberen waard, lieve collega's.

Ik vind ze leuk. Eerste actie voor m'n to-do lijst van morgen: dat andere lijstje. En bovenaan dát lijstje staat: geen lijstjes meer maken. Dus.

Luisteren

Ik weet niet hoor, maar eerlijk gezegd vind ik het niet normaal. Binnen vier maanden een luchtwegeninfectie, keelontsteking en voorhoofdsholteontsteking en dan twee antibioticakuren. Dat vindt geen enkel lijf prettig.

En ik maar denken dat ik m'n leven redelijk op orde heb en dat ik goed voor mezelf zorg. Daar denken die bacilletjes kennelijk anders over. Ik moet maar eens gaan geloven in toeval en domme pech. Of zouden er dan toch boodschappen zijn die ik niet wil zien of horen?

Vlieg!

Ik vond het wel gelijk een mooi liedje, maar zag het als songfestivalhit nog niet echt voor me. Anouk gelukkig wel en ze heeft haar gelijk bewezen. Ik vind het stoer en ben blij dat de melodie zich als oorwurm al de hele dag door m'n hoofd slingert.

En voor wie nog niet snapt waarom dit zo'n mooie overwinning is, legt dominee Gremdaat het nog één keer uit. Dit ben ik en zo zal ik het doen!

Blogspanning

Heb ik weer. Die lieve redactie van ons Hengelose Bieblog bedacht een leuke actie tijdens de komende Maand van het spannende boek: we gaan de hele maand over thrillers bloggen! Ja leuk, maar die lees ik nooit. En spannende film is ook niet echt mijn ding. En alle boeken die ik ken die wel spannend genoeg zijn, daar héb ik al over geblogd. Dus zo verliet ik vandaag de bieb met twee vers uitgezochte thrillers in m'n tas. Huiswerk voor het bieblog. En bedankt.

Maar die lieve redactie had daarnaast nog een veel leuker idee: gastbloggers! Dus ja, u mag mij uit de brand helpen. Leest u graag thrillers en vindt u het leuk een keer een post te schrijven op ons Bieblog? Grijp uw kans, doe mee, win eeuwige roem en verdien een koffiebon voor het leescafé.

De spelregels worden op onze website uitgelegd. Dus gewoon voor 31 mei reageren en er iets moois van maken. Echt, ik ben u eeuwig dankbaar! Juni wordt een mooie spannende maand, ik voel het.

Compassie

Ik was erbij en keek ernaar. Het groeien van de zandmandala van de Boeddha van Compassie. Gelegd en weer uitgestrooid door de monniken van het Sera Jey klooster, die een jaar op tournee zijn door Europa.

De kleuren zijn wonderschoon, alle rituelen die erbij horen zijn dat ook. En ondertussen zat ik gezellig te beppen met de leider van de club. Die volgens mij een groot leermeester is in zijn klooster. Heb ik weer.

Het waren fijne dagen, met veel inspiratie en liefde. Dat hebben we toch maar weer mooi neergezet, met die Wereldvredesvlam van ons. Klik hier voor een korte video van RTV Oost. En kijk op onze website voor nog meer foto's.

Bedankt aan Enschede namens de monniken.
Veel dank aan hen voor deze bijzondere ervaring.


Foto: Enschedeaanzee.nl

Koningsthee

Terwijl half Nederland vakantie viert of zich stort op de grote Kroninginnedag, leek het me een goed moment om van die rust om me heen gebruik te maken voor wat rust van binnen. Even een weekje detoxen. Wat minder input, minder output, meer stay put. Nou, dat leverde in hele korte tijd al een paar bijzondere ervaringen op.

Shoppen zonder nadenken
Detoxen kan op vele manieren, maar wat eigenlijk altijd wel terugkomt is veel drinken (water of thee, lieve mensen), groene groenten en rood/blauw fruit. Dus ik dacht 'doe eens gek' en laadt zonder vooropgezet kookplan die winkelwagen vol met groen en rood. Om thuis wel uit te vogelen wat ik er mee ga doen. Dat leverde me niet alleen een vrij en blij gevoel op, maar ook een oude dame naast m'n karretje, die de boel eens had staan bekijken en - wijzend naar m'n paksoi en bleekselderij - tegen me riep: 'Wat eet jij raar!'

Bij minder is iets snel teveel
Als je bewuster leeft op een bepaald gebied, word je vanzelf ook gevoeliger op andere gebieden. Het valt ineens op hoe mensen op straat ondoordacht van alles naar binnen schuiven. En je ervaart zelf ook alle geluiden, kleuren en geuren om je heen veel intenser. Dan kan dat wel eens wat teveel worden allemaal, al die input. Het ondoordacht checken van je facebook en twitter timeline bijvoorbeeld. Jee, wat een dom gedoe is dat eigenlijk. En wat levert dat weinig op. Dus ik dacht 'doe eens gewaagd' en trek die stekkers er deze week ook maar eens uit. Het zal even afkicken zijn, maar we overleven het vast wel een tijdje zonder elkaar, m'n volgers en ik.

Herontdekking van de Koningsthee
Toen ik twee jaar geleden begon met leven volgens de Ayurvedische voedingsleer, dronk ik bijna elke avond een kop zelfgemaakte chai tea. Want dat vult je maag, stilt zoete en zoute trek en zorgt dat je de volgende dag fris wakker wordt. Ergens onderweg ben ik die gewoonte kwijtgeraakt en kwamen er weer andere lekkernijen tevoorschijn. Dus ik dacht 'doe eens slim' en zet die ketel weer op het vuur. En dat was een goed idee. Ik was vergeten hoe lekker zo'n kop hete troost is en hoe goed dat voelt.

Er zijn veel chai-recepten, de mijne is eenvoudig maar doeltreffend. En die deel ik graag.

Breng de volgende ingrediënten aan de kook:
- 300 ml water
- 1 theelepel venkelpoeder
- 1 theelepel anijspoeder
- 1/2 theelepel kardemonpoeder
- 1/2 theelepel kaneelpoeder
- 1 of 2 kruidnagels
- 1 of 2 peperkorrels
- stukjes gemberwortel

Laat na een paar minuten pruttelen een zakje zwarte thee ca. 1 minuut zacht meekoken.
Voeg 150 ml. soyamelk toe, haal het theezakje eruit en breng weer even aan de kook.

Laat alle kruidenprut naar de bodem zakken.
Giet de thee door een zeefje in een flinke mok.
Roer er naar gelieven wat honing doorheen en smullen maar.

Ook eens proberen?
Maar dan zonder al dat magniks-gedoe? Hier zijn 5 eenvoudige regeltjes voor een korte schoonmaakbeurt of langdurige reiniging. Doe eens gek en voel het verschil!

Een droom

Terwijl heel muziekminnend Nederland zich zo druk maakt om een Koningslied, dat de componist uiteindelijk besluit het terug te trekken, komt er zomaar een heel andere muziekvideo op mijn pad. De enige overeenkomst is misschien die droom, waar het allemaal mee begon. Volgens mij zijn sommigen die onderweg een beetje kwijtgeraakt, maar van video's als deze krijg ik wel weer hoop.

Fijne Kroningsdag allemaal.

Een ballon, een ballon, een ballonnetje...

Creatief met eten

Teveel

Ik kan het allemaal niet meer aan.
Pasen valt vroeg.
De winter komt laat.
De lente lijkt zoek.
En de zomertijd staat voor de deur.
Allemaal in hetzelfde weekend.
Dat is toch teveel voor de eenvoudige mens?

Kanjers

Morgen is alweer de laatste dag van de boekenweek. Het einde van Gouden tijden en Zwarte bladzijden. We hebben weer even wat mooie boeken in het zonnetje gezet. En daar deed Bieblog Hengelo ook flink aan mee dit jaar. Hebt u ze gezien?

Kan bijna niet missen hoor, want elke dag hebben we de persoonlijke favoriet van twee bekende Hengeloërs en een paar bibliotheekcollega's gepubliceerd. Met een mooie foto natuurlijk, gemaakt door Dianthe Forkink en Agnes Westerhuis. De hele serie kunt u hier nog eens nalezen.

En die leuke biebloggers dan? Die redactie die inmiddels alweer een paar jaar trouw regelmatig een boek, film, cd of activiteit onder de aandacht brengt? Ja, die heeft zich natuurlijk ook op de foto laten zetten.

Dus, wilt u nu wel eens weten wie er toch achter al die leuke post zitten (want ze zijn echt niet allemaal van mij hoor, zoals sommige twitter- en facebookvolgers wel eens lijken te denken), klik hier en lees mee!

Paushandleiding

Het conclaaf is bijna begonnen. En dit filmpje verklaart eenvoudig waarom ik daar niet bij zit!
Veel succes, heren.

Crisisbieb

En meer mooie biebgedachten via Pfauth.com

Portretgedichten

Enschede heeft sinds 2 februari 2013 een nieuwe stadsdichter: Regine Hilhorst. Dat is misschien goed nieuws voor Regine en vast ook wel voor Enschede, maar om eerlijk te zijn, ik ga die Moes wel missen.

Ik leerde Moes kennen in de tijd dat ik voor Bibliotheek Hengelo het taalbevorderingsproject Toon je Taal! uitzette op de basisscholen. Ze verzorgde toen workshops poëzie. We kwamen aan de klets over taal, muziek en filosofie. Wat voor ons allebei heel dicht bij elkaar lag, dus die klik was snel gemaakt.

Jaren later, toen Moes inmiddels haar sporen als stadsdichter had verdiend, nam ik haar weer in de arm. Enschede kreeg een Wereldvredesvlam en ik vroeg Moes om voor de openingsceremonie een gedicht te schrijven. Dat leverde een warm, persoonlijk beeld op, dat ze even persoonlijk en warm voordroeg.

Ter ere van haar afscheid als stadsdichter zijn haar maandelijkse Portretgedichten gebundeld. Met die opvallende foto's van Miep Jukkema en Bert Vanderveen. En natuurlijk haar eigen speelse illustraties. Ik weet niet of Regine die traditie van poëtische portretten in combinatie met een actualiteit voortzet, maar ze zegt zelf een mensen-mens te zijn, dus ik heb goede hoop. Enschede kent nog genoeg bijzondere inwoners waar wel een verhaal in zit.

Ik dank Moes voor haar observaties en interpretaties, voor de zachte filmpjes bij elk portret en voor de envelop vol fleurige postzegels, die haar bundel op Valentijnsdag bij mij thuis bracht. Mijn favoriet blijft het gedicht dat ik al eerder onder de aandacht bracht. Waarschijnlijk omdat daarin die klik rond taal, muziek en filosofie zo treffend in naar voren komt.

Bedankt Moes, en veel succes verder!


Liszt Festival Enschede

en over Nippy Noya, percussionist

Liszt vertelt verhalen met muziek:
zo klinkt de onderwereld, zo de goden
en zo klinkt een ontsnapping aan ellende.

Nippy reist van hot naar her
hij heeft wat dingen achter zich gelaten
richt zich nu alleen nog op muziek.

We kijken naar zijn Harley Davidson
één brok muziek, zegt hij, de lijnen vloeiend
en de roosters ritmisch, kom we spelen wat.

Achteraf vraag ik: wat speelden we?
Een reis, zegt hij, richting de horizon.


Wilt u ook bij iemand (of uzelf) zo'n vrolijke enveloppe met een gesigneerde bundel laten bezorgen? Maak dan 12 euro over op 60.61.83.213 (M. Wagenaar) en mail het bezorgadres en overige opmerkingen door naar: m[at]hofmuze .nl

Post!

Ik zie, ik zie...

Oké, ik had erom gevraagd: een nieuw 3-puntenplan voor #deBibliotheekopschool. Nou, het werd nog beter dan dat, ik - en de rest van bibliotheekland - kregen er zelfs tien! Ik moest echter eerst herstellen van vijf dagen NOT, infecties, ontstekingen en andere ongemakken, voor ik ermee aan de slag kon. Maar het wordt tijd om ook mijn eigen stem over de Bibliotheek op school in 2013 te laten horen.

Hulde
In de eerste plaats driewerf hoera.

Hoera voor het geweldige team van collega's - veel meer dan dit jolige kernteam - die deze lancering van de Bibliotheek op school tijdens de NOT mogelijk hebben gemaakt. In de eerste plaats natuurlijk door het realiseren van al die bouwstenen in die goed gevulde toolkit, maar ook door het neerzetten van een oogstrelende stand en het publiceren van een inspirerend Magazine. De toon is gezet en die klinkt als een klok!

Hoera voor alle PSO's en bibliotheken, die al zoveel stappen hebben gezet om het verhaal te verspreiden en om - vaak met elkaar - te bouwen en verbouwen. Dit zijn de mensen die hun ondernemershart laten gelden, boven alle sluitende begrotingen en afgedekte risico's. Dit zijn de mensen die de brug durven bouwen waar we tegelijkertijd met elkaar langzaam overheen lopen.

En hoera voor iedereen die nu bezig is met het leggen van die eerste steen. Goed voorbeeld doet goed volgen en elk succesverhaal is het waard om gevierd te worden.

NOT-lessen
Dan die NOT, hoe was die? Tja, veel mensen gezien en gesproken. Veel collega's die even kwamen buurten, maar ook veel leerkrachten en andere organisaties die wel wat in samenwerken zien. Er zijn veel gegevens uitgewisseld, ik heb veel verschillende situaties binnen scholen en bibliotheken de revue zien passeren. Maar samengevat nam ik de volgende drie lessen mee naar huis:

• Collectie, collectie, collectie
  Hoe ik het gesprek ook begon, hoe kort of lang m'n inleiding ook was, ik zag letterlijk de ogen en oren pas open gaan als ik vertelde dat de bibliotheek boeken komt brengen. Netwerk, borging, lezen, mediawijsheid, monitor, portaal, allemaal leuk en aardig, maar aandacht krijg je pas als je boeken belooft.


• De minst gestelde vraag: wat kost het?
  Dat maken we wel eens anders mee en dat was een verademing. Kennelijk komen mensen voor andere dingen naar zo'n beurs, hier gelden andere belangen. Ze zijn een dagje uit, ze willen spulletjes scoren, ideeën opdoen. En dan thuis maar eens zien wat er allemaal uit die tas komt. Dat biedt hoop op veel vervolggesprekken, want ons Magazine zwerft zeker nog wel een tijdje door de scholen.


• Lego werkt
  Ik heb heel veel volwassen dames en heren, soms weerbarstig of terughoudend, zien veranderen in blije kinderen bij het aanbieden van een lego-broodtrommel als dank voor het gesprek. Ik zag de zachte herinneringen gewoon achter die ogen voorbij trekken. Zelfs andere standhouders hadden op het laatst de moed om zo'n trommeltje - voor hun kind natuurlijk - te komen vragen. Meestal gewapend met ruilgoed uit hun eigen klant-ik-heb-je trukendoos. Erg aandoenlijk, die houden we erin.

En nu verder...
Na dit bouwen en lanceren komt het uitrollen en consolideren. Dat vraagt om denkers en doeners. Meneer Deckers heeft daarover nagedacht en doet een mooie voorzet in zijn 3x3=10-plan. Strakke acties verdeeld over de drie lagen van onze branche. Ik geef u de linkjes en een kort-door-de-bocht samenvatting.

Lokaal
1. Zorg voor een goed (aanvals)plan met duidelijke doelen.
2. Ga niet voor kostendekkend, maar zoek je middelen in het structureel ombuigen van kleine bedragen en kijk bij collega's welke trucjes zij toepassen.
3. Zet een goede coördinator op 50 basisscholen, bij voorkeur in samenwerking met andere bibliotheken.
   
   Provinciaal
4. Verbind elkaars capaciteiten, te beginnen met een goede coördinator op 500 basisscholen.
5. Zorg dat elke school en bibliotheek toegang heeft tot een passend schoolbibliotheeksysteem.
6. Centraliseer het aanschaffen en verspreiden van collecties.
   
   Landelijk
7. Regel een uitvoeringsorganisatie die zorgt voor regie, vergezichten, succesverhalen, financiële bijdragen, heldere communicatie, stevige lobby en - om te beginnen - een goede coördinator op 5000 basisscholen.
8. Verrijk de collecties met ingekochte eBooks. Zelfs uitgeverij Zwijsen kan al 300 kinderboeken rechtenvrij aanbieden, dan kunnen bibliotheken echt niet achterblijven. (Oh ja, en hun gratis schoolbiebadviesdienst bij aanschaf van 1000 euro aan boeken, is ook een interessant gedachte-experiment...)
9. Zorg voor (meer tempo op) die gezamenlijke lijn voor openbare bibliotheken rondom Mediawijsheid.
   
   Convenant van de alfabetiseringscrisis
10. Tot slot biedt Mark ons een voorzetje voor een verbindend convenant, te ondertekenen door 160 bibliotheekdirecteuren, 10 PSO directeuren en de 4 landelijke directeuren. Een convenant over samen bewegen, over samen-werken, over gezamenlijke visie en doelen en over gedeelde verplichtingen. Een convenant dat zorgt dat we met elkaar van de Bibliotheek op school onze tweede corebusiness maken, dat de laaggeletterdheid doet dalen en dat het leesplezier evenredig doet toenemen.

Bedankt meneer Deckers.


Mijn bijdrage
Mooie woorden, maar wie pakt die handschoen op? Hoe zorgen we dat het niet bij woorden blijft? Ik zou vanaf deze plek graag verkondigen dat ik dit plan bovenaan de agenda zet van het landelijke kernteam, onze opdrachtgevers en de bijeenkomsten die ik leid. Dat ik ervoor zorg dat die 174 directeuren een krachtige beweging op basis van wil en vertrouwen in gang gaan zetten, met als nieuwe stip op de horizon een convenant met 174 handtekeningen. Ik zit tenslotte ook in 2013 nog midden in dat vuur, als deze woorden mij en m'n directe collega's al niet aanspreken, wie dan wel?

Maar zo moedig durf ik niet te zijn. Ik loop nu namelijk een tijdje mee in dit verhaal. En ik weet dat we heel veel kunnen, vandaar die gemeende driewerf hoera. Maar ondanks dat ervaar ik ook hoe we in het grotere geheel met deze materie en alle betrokken partijen aan het worstelen zijn. Alles kost tijd, alles moet over veel schijven en er spelen allerlei belangen. Voor doeners als ik meestal onzichtbare belangen, maar ik voel ze niet minder. Wat ik ook voel is veel ja-maar, veel zelf-doen en hier en daar stil wantrouwen. Terwijl ik bijna zeker weet dat tegelijkertijd al die 174 directeuren en hun achterban de Bibliotheek op school een 'goed verhaal' vinden en die 10 punten een juiste samenvatting van wat er moet gebeuren.

Waar ik soms mee worstel is dat we eenvoudige dingen niet eenvoudig durven te laten zijn. Dat we signalen van 'ik moet het nog zien gebeuren' het universum insturen in plaats van dat we de nieuwe werkelijkheid al voor ons zien en er - ondanks wat realistische hobbels - gewoon in gelóven. Dát zou een hele andere energie in onze branche teweeg brengen, daar ben ik van overtuigd.

Dus, wat kan ik doen? Waar ligt mijn handschoen? Hoe maak ik dit in ieder geval voor mezelf eenvoudig? Ik ben een doener. Ik geloof in de kracht van het woord en in kleine stapjes. Dus laat ik beginnen met een persoonlijk actieplan van drie krachtige kleine stappen:

• Ik neem dit 3x3=10-plan mee naar m'n leidinggevende en opdrachtgevers, eens horen waar volgens hun de eenvoud en de complexiteit zit. En waar we een eerste eenvoudige beweging kunnen maken.
• Ik deel dit plan en mijn worsteling hierover met zoveel mogelijk mensen, via dit blog, via de sociale media, op bijeenkomsten, in de wandelgang. En ik vraag om hulp. Denk met me mee, houd me scherp, wat kan ik doen, wat mag ik van de ander vragen, welke eerste stap gaan we samen zetten.
• En ik zal deze nieuwe werkelijkheid elke dag even visualiseren. Momenten genoeg: in de trein, bij de kassa, naast de koffiemachine, voor het slapengaan. Verloren minuten zinvol invullen. Een werkelijkheid van een massaal ondertekend convenant en een Bibliotheek op elke school.

Uw bijdrage
Of u ook iets kunt doen? Nou, die is simpel. Neem mijn drie actiepunten over. Laat het maar eens op u inwerken, zo moeilijk zijn ze niet. En het schept al een eerste gezamenlijke band op weg naar die nieuwe stip op de horizon. Ik vind dat idee wel een mooi einde van deze periode van herstel, stilte en gezonde bezinning. Om eerlijk te zijn, ik krijg daar wel energie van.

Alvast bedankt, namens alle (lees)kinderen en bruggenbouwers van Nederland!

Gedichtendag

Ach en niks

Wat wou je? Wat wil je? vroeg mama vandaag.
Ik zuchtte eens diep, en zei: ach.
Ach is erg, zei ze toen, nog veel erger dan au.
Dat ziek je niet uit in een dag.
Wat wou je? Wat wil je? vroeg mama vandaag.
Ik zuchtte nog dieper, zei: niks.
Niks is erg, zei ze toen, en je ziet ook erg bleek.
Dat ziek je niet uit in een week.
Ach en niks zijn de blues, zei mama vandaag.
Daar is ach en niks aan te doen.
Ik weet ach en niks om je beter te maken.
Ik zuchtte, zei: mama, een zoen.


Bart Moeyaert (Maanbundel)

Project

Op de vooravond van de laatste dag van de #NOT2013 - die voor #debibliotheekopschool een succes is, maar waar ik zelf nog wel een weekje van ga liggen bijkomen - vermaak ik u graag met de jongste ZKV van A.J. Snijders die vandaag in m'n mailbox verscheen. Gewoon, omdat de titel en de inhoud past bij alles wat een rol speelt in mijn leven. En omdat hij die gebruikelijke glimlach bij me veroorzaakte, op het moment dat het lachen me van vermoeidheid wel een beetje is vergaan.

'Gelukkig niet op alfabet,' zegt Maartje Wortel voor mijn boekenkast. Ik zie haar niet, ik hoor haar. We bevinden ons in dezelfde ruimte, maar ik sta een etage hoger. Het is een project, laat ik het zo maar noemen. NCRV-radio stelde me de vraag of Maartje Wortel aan mijn werktafel een verhaal mocht schrijven. Het kader: jonge schrijver in werkkamer van oude schrijver. Ze komt op een dag dat er veel sneeuw is gevallen, vergezeld door een jongedame die haar filmt en haar woorden registreert. Ergens in het apparaat, oproepbaar, bevinden zich de woorden Gelukkig niet op alfabet. De afspraak is dat ik me tijdens het project niet zal vertonen, maar ik mag wel luisteren, ik hoef mijn oren niet uit te zetten. Binnenshuis moet ik trouwens wel luisteren, ik ben niet zo groot behuisd als de Sultan van Brunei. Buiten in de tuin hoor ik ze niet, maar later zie ik aan de sporen in de sneeuw waar ze geweest zijn, bij het kippenhok. 's Nachts is daar ook een klein roofdier op bezoek geweest, ik zie aan zijn vlijmscherpe nagels dat hij zich verheugd heeft op het feestmaal, vergeefs, in de zomer heb ik met vooruitziende blik alle kieren en reten dichtgekit.
Mijn boeken staan ordeloos in de kast, ik denk dat Maartje Wortel dat van mij verwacht, ik denk dat ze opgelucht was toen ze het zag, ik stelde haar niet teleur. Eigenlijk is dat jammer, ik had haar graag willen verrassen met deftige punctualiteit, met de vrolijke schok van het onverwachte. Er is nog iets, de boeken staan achter glazen deuren, en zij durft die niet te openen, ze is een beschaafd, goed opgevoed meisje. Ik wil tevoorschijn springen en roepen dat ze alles mag pakken, de glazen deuren moeten de boeken tegen het stof van de kachel beschermen, niet tegen de handen van nieuwsgierige lezers. We stoken hout en iedere keer dat de ijzeren deur open gaat, komt er een wolkje stof in de kamer. Wij kunnen ertegen, maar de boeken niet, en zij moeten langer mee dan wij. Maar ik houd me stil, ik houd me aan de regels van het project.
Als het afgelopen is, moet Maartje meteen terug naar huis, ze moet die avond nog twee stukjes schrijven voor de volgende dag, we kunnen trots op haar zijn, ze is een broodschrijver.

Daarom!

Twee jaar geleden sloot @markdeckers de Nationale Onderwijs Tentoonstelling af met een driepuntenplan: één gezamenlijke ondersteuning van het leesonderwijs, één gezamenlijke ondersteuning bij het opzetten van schoolmediatheken of andere vormen van boekleveranties en één standaard digitale dienstverlening. Na wat projectmatige formaliteiten gingen de makers van Kunst van Lezen, Biebsearch junior, Boek1boek en Schoolbieb.nl aan de slag. Weg met de versnippering, op weg naar die stip op de horizon! De vorderingen kon u hier volgen.

Van dinsdag 22 t/m zaterdag 26 januari is de NOT 2013 open voor iedereen die in, voor of samen met het onderwijs werkt. Vijf dagen lang presenteren de gezamenlijke makers de uitkomst van al hun inspanningen: Daarom! M'n koffer is gepakt, de stevige schoenen zijn ingelopen. Morgen de inspectie van de stand en theaterzaal en laat het publiek dan maar komen. Wij zijn er klaar voor!

Laatste puntjes
Is die nieuwe gezamenlijke de Bibliotheek op school ook al helemaal klaar dan? Nou nee, met excuus, maar we zijn wel al heel erg ver.

• Er is een website, waarop alle relevante doelgroepen worden geïnformeerd en voorzien van praktische materialen.
• Er is voor bibliotheken al een goed gevulde toolkit, waarmee ze hun eerste bouwstenen kunnen gaan leggen.
• Sinds de Bibliotheek2daagse kunnen bibliotheken zich goed informeren via de vernieuwde Gids, die alle bouwstenen en tools beschrijft, maar die vooral ook richtlijnen geeft over de meest optimale aanpak en invulling.
• Voor leerkrachten is er al een inspirerende brochure, die praktische handvatten geeft om leesbevordering een structurele plek te geven in het dagprogramma.
• Het collectieplan en schoolbibliotheekplan - Marks puntje 2 in dit verhaal - zijn bijna klaar. Dit jaar worden verschillende vormen van boekleveranties getest en berekend.
• En de eerste stappen naar één standaard digitale dienstverlening zijn gezet, er ligt een aanbod van schoolWise en V@school. 

Het belangrijkste doel voor 2013 is om al deze gezamenlijke inspanningen en deze gezamenlijke educatieve strategie te borgen in een gezamenlijke uitvoeringsorganisatie. Die zich vervolgens natuurlijk ook mag buigen over de overgebleven hobbels en hiaten en de doorontwikkeling op wat er nu ligt. Oh ja, en die alle lokale bibliotheken mogen adviseren en ondersteunen bij hun eigen lokale uitrol. Want die stap moeten we vooral niet onderschatten, die is groot. Maar uit alles van wat ik dit jaar uit het veld heb teruggekregen overheerst de positieve intentie, de wil om er lokaal net zo goed vorm aan te geven als dat wij in die mooie Gids hebben voorgesteld. En dat vind ik iets waar we gezamenlijk trots op mogen zijn!

Ik hoop wel dat meneer Deckers ons ook voor die stip op de horizon van de NOT 2015 een driepuntenplan meegeeft. Want ondanks alle goede intenties en gezamenlijke inspanningen kunnen we dat soort voeding altijd nog wel gebruiken.

Hoe, wat, waar
Alle reden dus om deze beurs te bezoeken. Ons doel is simpel: scholen enthousiasmeren en inspireren om meer samen te werken met hun bibliotheek. Ons middel is een 'verleidelijk' Magazine (na de NOT ook te downloaden en bestellen) én we leggen een verbinding tussen school en lokale bibliotheek. Daarna is het aan die bibliotheek om samen verder te bouwen aan hun Bibliotheek op school.

U vindt ons in de Utrechtse Jaarbeurs in stand 11E.008, of loop de speciale route voor Mediawijsheid. En wie op donderdag 24 januari langskomt, kom om 14.30 uur naar de Theaterzaal van Hal 11 (even zoeken in het programma). Ik presenteer dan aan het onderwijs wat investeren in samenwerken met de bibliotheek kan opleveren.

Neemt u als bibliotheek een school mee en wilt u even rustig praten over de mogelijkheden? Of komt u een geïnteresseerde klant tegen? In onze stand is een kleine zitgelegenheid om die eerste verbinding te leggen.

Nog geen toegangskaart? Gewoon snel en gratis nog even online aanvragen en de NS in de gaten houden voor aangepaste sneeuw- en vorstdienstregelingen. Wij zijn er in ieder geval altijd op tijd en bij ons is het warm!

Tot volgende week, tot ergens.

Knuffel-alert

Was één van je goede voornemens om dit jaar eindelijk eens die hond aan te schaffen die je altijd al wilde hebben? Goed nieuws, ik ken iemand met een voorraadje ras-pupjes. Maar pas op, ze hebben een gevaarlijk hoor aaibaarheidsgehalte. Wandelingen duren altijd extra lang door de aandacht die deze popjes over zich af roepen. Het baasje vroeg me of ik even haar jongste nestje wilde promoten. Met liefde. Maar u moet wel opschieten, er zijn er nog maar drie van de zeven over!

Het signalement dat ik doorkreeg liegt er niet om. Ik zou zeggen: voor elk wat wils.

• Zuivere Spaanse waterhond
• Kan alles wat een border collie ook kan, zoals
• herderen,
• hulphond zijn en
• hasj hond zijn
• Anti-allergisch
• Lief voor kinderen
• Geen haarverlies
• Mooie zachte krullen
• Niet om te kammen,
• slecht 1x per jaar scheren
• Eigenwijs
• Dol op knuffelen
• Dol op zwemmen
• En inzetbaar als voorleeshond!

Aan mij heeft ze niet zoveel, maar geïnteresseerden kunnen zich melden (ook bij mij). Ik weet zeker, deze dotjes komen uit een goed nest!

Verstoppertje

Het is zover.

Buiten koud.

Binnen de kachel 

een streep hoger.

Soms harde spikkels,

dan zachte vlokken.

Gezichten verstoppen zich

in opgetrokken kragen.

Schouders trekken krom,

alsof klein maken sneller loopt.

Auto en fiets nemen 

een stapje terug.

We houden stand.

We weten hoe dit werkt.

Maar ergens dichtbij 

is altijd iemand 

die zich voor het eerst

met groeiende verwondering afvraagt 

waar de wereld is gebleven.

Foto

Oppepper

Ik heb groot nieuws! Vandaag kan je geluksdag zijn. Het is geen kwestie van toeval, het is een kwestie van kiezen. Want gelukkige mensen zijn gewone mensen die hun eigen geluk maken door te denken en zich te gedragen op een manier die het geluk in hun leven creëert. Dit is wat ze anders doen.

Gelukkige mensen:

1. hebben een ontspannen en bewuste houding.
2. gebruiken intuïtie en instinct om succesvolle beslissingen te nemen.
3. hebben oog voor kleine dingen en lossen kleine problemen op.
4. behandelen hun mislukkingen als een kans om te leren en te groeien.
5. waarderen wat ze op dit moment hebben.
6. werken elke dag ononderbroken aan het bereiken van hun doelen.
7. helpen waar ze kunnen.
8. hebben de neiging om de positieve kant te zien van hun tegenslag.
9. genieten van nieuwe ervaringen en nemen berekende risico's.
10. geloven in Kunnen.

Dus, degenen die verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen leven en daden, weten dat geluk gecreëerd kan worden. Geloof elke dag in jezelf en in je vermogen om gelukkig te zijn, en na verloop van tijd zal je het zijn.

Ik weet niet zeker of het echt zo 'eenvoudig' is, maar ik vind het wel een mooi rijtje. En bijzonder om eens bij stil te staan vanuit m'n eigen handelen en geluksbeleving. Ben benieuwd of u ook hier en daar een oei-gevoel heeft. Geeft niks, het is nooit te laat om anders te kiezen!

Bron

Samenspelen

Sommigen zijn al blij als ze muziek kunnen maken op bij elkaar geraapt afval. Voor anderen zit de uitdaging in het arrangeren van meesterwerken en daar ook nog mooie opnames van maken. Zoals voor de vijf heren, die onder de naam ThePianoGuys een paar opvallende kunstwerkjes in elkaar hebben gezet.

Oké, ik weet niet zeker of meneer Bach dit ook echt leuk vind, maar ik word er wel blij van.

Afvalkunst

De wereld stuurt ons afval, wij sturen muziek terug.

Een kort verhaal over de kracht van muziek, creativiteit, fantasie en dromen. En over de kracht van samenwerken, doorzettingsvermogen en overleven. Een verhaal dat voor mij bewijst dat - ook al verliezen we alles door de grootste crisis, of hebben we al helemaal niks bij de geboorte - de mens altijd op zoek gaat of teruggrijpt naar de Kunst. In welke vorm dan ook, we kunnen niet zonder.



Volg deze volhouders ook op Facebook.

Oppassen

Via Postsecret

Salsa

Iemand zei tegen me: "Doe de dingen die je altijd al eens wilde doen. Ontdek of het is wat je ervan verwacht had. Voel wat het met je doet en besluit dan of je er meer mee zou willen doen."

Daarom bevond ik me vanmorgen ineens op de rug van... Salsa. Een mooi, groot, krachtig en vooral elegant paard. Dat precies snapte wat ik kon en wilde. Maar dat vooral erg goed luisterde naar alle zichtbare en onzichtbare signalen van z'n trainer.

Salsa was een mooie ervaring. Waarbij voelen toch wel het sleutelwoord is. Voelen hoe het paard reageert op alles dat ik bewust en onbewust denk, doe en voel. Voelen hoe inspannend het is om in eenvoudige stap en draf simpelweg in balans te blijven. En voelen hoe mooi het is als het ritme klopt en je als één mensdier in beweging bent. Oh ja, en het voelen blijft nog wel even bij me. In de vorm van spierpijn. Is me beloofd, als gratis geschenk na elke proefles...

Dank je wel, Kim en Salsa.

Voorleesjaar

Een gelukkig nieuw jaar aan alle
voorlezende vaders
hardlachende moeders
eerlijkdelende broers
allesziende zussen
kunstzinnige tantes
klokkijkende ooms
wenselijke oma's
omkijkende opa's

en aan alle boeken
die dit jaar gelezen en voorgelezen gaan worden!