Bis später!

Ding 10 - Delicious Social Bookmarking

Even voor de niet-cursisten een snelcursus del.icio.us! Ben jij iemand die interessante websites in een favorietenlijst zet en vervolgens in de chaos van die lijst niks terug kan vinden? En heb je het idee dat anderen veel interessantere favorieten kennen, die jij nog niet hebt ontdekt? Dan is social bookmarking echt iets voor jou. Luister maar naar die leuke Jip en Janneke instructeur.
(sorry, de website was even niet beschikbaar)



Stap 1 is simpel: neem een account bij Del.icio.us (dat kunnen we nu wel) en voeg de buttons toe aan je browser.
Stap 2 is snel klaar: voeg je favorieten toe aan je eigen Delicious en tag ze. Ik heb weinig favorieten, die zich makkelijk laten tagen, dus we gaan snel verder.
Stap 3: wees sociaal! Ai, zoals in contact leggen enzo? En bij de buren kijken wat zij voor favorieten hebben? En weer bij diens buren gaan buurten? Maar ik ben een huismus, van al dat rond-zwerven raak ik de weg én m'n gevoel van veiligheid kwijt...

Voor wie mij niet kent. Ik ben een opgeruimd, georganiseerd, gerubriceerd mens, die niet functioneert zonder overzicht en ruimte. Mijn favorietenlijst is kort en opgeborgen in duidelijke mapjes. Mijn bestanden zitten in een mappenstructuur die begint met 10 hoofdmappen, ik hoef nooit te scrollen in m'n verkenner. Misschien is het een afwijking en het is met regelmaat goed voor een collegiale grap, maar diezelfde grappenmakers weten me altijd te vinden als ze dat ene documentje, dat ze laatst toch echt... heb jij dat nog? Oh ja, en ik ben ook graag onmisbaar!

Maar zonder gekheid, er gaat een wereld voor me open met dit ding. Privé zal ik hier niet veel mee doen. Na de eerste aanzet voor Mijn Delicious blijkt het met dat sociale ook nog wel mee te vallen, want van bijna alle sites ben ik de enige tager. Overvalt me toch ineens een gevoel van eenzaamheid... Gelukkig maak ik contact als ik op de 14822 other people klik die PostSecret ook hebben getaged.

Voor m'n werk zie ik zeker mogelijkheden. Er valt nog wel iets te verbeteren aan het terugvinden van m'n favorieten (ja echt) en ik kom viavia natuurlijk op veel meer relevante sites. De allerbelang-rijkste winst zit hem er voor mij in dat ik hiermee ook thuis snel toegang heb tot al die werkfavorieten. Is de huismus toch weer veilig geland!

Weet ik het goed gemaakt; als één van mijn lieve collega's in de komende 2 weken nu eens al mijn favorieten toevoegt (ik sta er graag m'n password voor af), dan kan ik er straks direct mee aan de slag. Want die klus zie ik de komende maanden niet zitten.

Berlijn - mei 2008

Als je dan in het hart van Europa bent, moet je natuurlijk ook in het hart van de stád zijn. En twee weken in een hotelkamer kan wel eens ten koste gaan van de liefde. Dus deze keer geen Crowne Plaza, maar een gemütlich appartement midden in het oude centrum*.
Met uitzicht op het Holocaust-Mahnmal en de Brandenburger Tor.


Nog spannender dan wat je zíet, is dat waar het complex bovenop staat: de bunker waar Hilter zijn (laatste) dagen doorbracht. Een rondleiding door andere delen van deze bunkers staat zeker op het programma. Om te weten hoe de ‘kelder’ eruit ziet, ben ik aangewezen op onderstaande reconstructie (via).
Slaap zacht!

* op de foto achter één van de raampjes in het meest rechtse gebouw

Berlijn - mei 2005

Drie jaar geleden ben ik voor het eerst in Berlijn geweest.
Ik moest wel, want ik had de reis gewonnen! Hoe je dat doet? Simpel. Je gaat naar de website van de NS publieksprijs. Je stemt op je favoriete genomineerde boek en je zegt de historische woorden: “Zo, ik heb even een retourtje Berlijn geboekt”. Een paar weken later valt de bevestiging van die ‘boeking’ in je brievenbus. U ziet, ik was al vroeg bekend met de krachten van The Secret. Zo heeft Geert Maks In Europa dus niet alleen een mooi boek en een fascinerende tv-serie opgeleverd, maar voor mij ook de kennismaking met een geweldige stad.

Alles aan Berlijn is groot: de gebouwen, de straten, de pleinen, de winkelcentra, zelfs de hemel lijkt er groter dan hier. Maar ondanks dat voel je je nooit verloren of ongemakkelijk. Ik ken zelfs mensen die je normaal alleen in de natuur ziet, maar die ook van deze stad genieten. Niet in de laatste plaats vanwege al die bomen en parken. Berlijn lijkt je te omarmen en te zeggen: “Kom er gezellig bij en wees vooral jezelf”.

Dat was zeker wel eens anders en de restanten van die tijd zijn nog op veel plekken zichtbaar. Gebouwen vol kogelgaten of overwoekerde panden, die sinds ’45 niet meer zijn aangeraakt. En dan die megalomane Stasi-complexen, die staan te pronken aan boulevards waarop de parades nog bijna voelbaar zijn. Ondanks de ‘tentoongestelde’ restanten van de muur, kun je je nauwelijks voorstellen hoe het leven toen geweest moet zijn. Gelukkig is er nu Das Leben der Anderen om ons dat op realistische wijze te laten voelen.

Kortom, de reis was een succes. Maar veel te kort natuurlijk. Dus deze extra lange meivakantie grijp ik aan om het vuur van die prille liefde een beetje op te stoken. Gewapend met digitale camera*, wandelschoenen, plattegrond en Bratwurst dompel ik me twee weken onder in het kloppend hart van Europa.

* die heb ik nog niet zo lang, dus dat is wel even het vermelden waard!

Lach eens naar het vogeltje!

26 Ideakillers

Wat mij betreft gebruiken we alle nieuwe technieken voor even zovele nieuwe diensten en creëren we nieuwe bibliotheken met 'nieuwe' medewerkers.

Oké, dat kost tijd, lef en ondernemerschap. Laten we beginnen met in elk kantoor, naast het bibliotheek-manifest 2.0, ook dit poster van het COCD op te hangen.

Hoor je jezelf de volgende keer bij een origineel idee één van deze killers zeggen, neem dan even een meditatief moment voor jezelf, laat het idee op je onbevooroordeelde ik inwerken en reageer dan nog een keer!

Ding 9 - Tussenstand

Schrijf over hoe je aankijkt tegen de ontwikkelingen die je tot nu toe hebt bekeken in relatie tot het nut ervan voor zowel de bibliotheek als voor privédoeleinden.
Ha, een schrijfopdracht, daar ga ik even voor zitten.

Om maar met dat stukje privé te beginnen. Door deze cursus heb ik de lol van het schrijven herontdekt. De weemoedige tienerdag-boeken ben ik gelukkig ontgroeit en ik haal nu energie uit leuke krabbels, liefst met een knipoog. De wereld van RSS feeds was nieuw en ik zie zeker het nut ervan, maar dan wel met mate graag. Met mijn alles-of-niets mentaliteit ga ik ook alle feeds die ik aanleg volgen en bezwijk dan zeker-en-vast onder een overkill aan informatie. Het gefreubel op flickr vind ik tijdsverspilling. Heel handig om een leuke diaserie aan je blog te kunnen koppelen, maar ik ga echt niet al m’n foto’s op het web gooien. Dat is trouwens iets waar ik me over blijf verbazen: dat zoveel mensen zoveel van zichzelf aan die wereldwijde wereld exposeren.

En dan het werk, kunnen wij als bibliotheken iets met dit alles? Nou, dat lijkt mij dus wel. Team Informatieservice heeft al een teamblog voor het uitwisselen van ervaringen en tips. Dat zouden alle teams kunnen doen, maar het kost natuurlijk wel weer tijd om zo’n blog te volgen en te gebruiken. Daarbij is mijn eigen team zo klein, dat het efficiënter is om tips&trucs even door het kantoor te roepen! Het principe van een blog en de mogelijkheid om reacties te plaatsen is iets dat we in meer digitale diensten moeten toepassen, bijvoorbeeld straks in Schoolbiebhengelo.nl. Interactie met de klant, dat is absoluut de toekomst.

RSS is natuurlijk een geweldige dienst. Bibliotheek Hengelo biedt al de mogelijkheid om feeds te nemen op de nieuwe aanwinsten, waarbij je voor alle verschillende genres en mediasoorten kunt kiezen. Maar weet de klant dat eigenlijk wel? En wordt het gebruikt? Behalve dat we als branche moeten leren om alle technieken als vanzelfsprekend toe te passen, zullen we ook heel sterk moeten inzetten op het zichtbaar maken van al dat moois.

Programma’s als flickr zijn handig om bijvoorbeeld diashows van activiteiten op onze website te plaatsen. Maar dan denk ik gelijk aan die meneer, die boos naar mij toe kwam nadat ik fotografe-rende gasten had rondgeleid. Hij zou een rechtszaak aanspannen als er ooit een foto van hem gepubliceerd zou worden. Ik ken scholen waar ouders een toestemming moeten ondertekenen. Doen ze dat niet, dan moet de fotograaf bij schoolactiviteiten goed opletten dat dat kind niet in beeld komt. Lastig, dus.

Maar hoe nu verder als bibliotheken? Het onderzoeksrapport van het Sociaal Cultureel Planbureau beschrijft duidelijke trends en geeft heldere tips om beleid op te maken. Volgens mij moet dat rapport bij elke directeur op het bureau liggen, om te zorgen dat de bibliotheken 10 jaar na nu beter ‘bij de tijd zijn’. Verder zijn er best mooie initiatieven in de branche om gebruik te maken van alle mogelijkheden. Collega Mark Deckers ziet bijvoorbeeld wel kansen om Aladin weer leven in te blazen. Hoe lang gaat het duren voordat één van zijn tips ook echt uitgevoerd wordt? We blinken immers niet uit in snelheid...

Het manifest 2.0 voor de bibliothecaris, dat ik bij Diabolo tegen-kwam, spreekt mij wel aan. Laten we dat als credo opnemen in ons werk en onze ‘Way of living a Librarian Life’.

Gemak bedient de mens

Ding 8 - Plaatjes bewerken

Bij online plaatjes bewerken had ik me toch iets anders voor-gesteld. Ik verdwaal in een woud van opties en mogelijkheden, maar veel verder dan een beetje spelen in een zwaar keurslijf van formats kom ik niet. Ik had meer een paint-achtig programma verwacht en ben het zoeken naar leuke plaatjesbewerkers dan ook al snel moe. Maar de cursuschef wil bewijsmateriaal!
Goed dan, ik kies voor m'n eigen vliegticket naar Berlijn. Kan ik die treinkaartjes voor volgende week mooi weggooien.


Wel leuk vind ik de nachtegaal, die elke tekst vertaalt naar een prachtig lied. Even downloaden als ringtone? Nee, laat maar. En de link met online plaatjesbewerken ben ik inmiddels ook kwijt.

Verwey's visie

Wild op klassiek

Surfend naar een leuke docu voor de zaterdagavond ontdek ik een aflevering uit november van Het uur van de wolf over het Ricciotti Ensemble. Lachen! Daar heb ik als student ook in meegespeeld en mocht er zelfs als concertmeester eindigen. Ik was erbij toen we werden gefilmd voor het Klokhuis, maar dit is natuurlijk andere koek.

Het Ricciotti Ensemble is een symfonieorkest van jonge musici. Daar zijn er meer van, maar dit orkest heeft de ‘missie’ om op te treden voor publiek dat normaal gesproken niet met live klassieke muziek in aanraking komt. Daarom spelen zij veel - en voor het publiek vaak onverwacht - op straat, maar ook in gevangenissen en tbs-klinieken, voor daklozen, in asielzoekerscentra, in (psychia-trische) ziekenhuizen, in verzorgingstehuizen, op een plein of in een plantsoen. Daarnaast spelen ze alle soorten muziek. Van barok via popmuziek tot hedendaagse composities. Kortom, de tournees zitten vol muzikale en sociale avonturen. Zo reden wij onder politie escorte door de Bronx, schuilden we in een hospice voor Hurricain Bob en was in elke gevangenis I did it my way een groot succes.

De documentaire geeft een goed beeld van hoe dat werkt, zo’n tournee langs al die ongebruikelijke plekken en bijzondere mensen. Leuk om te zien dat sommige rituelen van toen nog steeds bestaan. Het is jammer dat je alleen flarden van optredens ziet, maar de reacties van het publiek komen des te meer aan bod en daar gaat dit verhaal ook over. De concertmeester van nu koos voor een vioolstudie in Wenen. Dan vind ik Bibliotheek Hengelo een goede tweede.

Saillant detail: deze van het web geplukte foto is uit ‘mijn’ tijd!

Uitgeverijen grijpen digitale kansen

(Michiel van de Vijver)

Ding 7 - Flickr ontdekken

Flickr verder ontdekken, luidt de opdracht van het volgende ding. Want zoals dat hoort bij een echte web 2.0 site "moedigt Flickr mensen aan om hun eigen toepassingen te bouwen rondom de foto’s op de site". Nou, dat heb ik geweten. Maar op het waaróm van deze toepassingen heb ik nog niet echt een bevredigend antwoord gevonden. Tenzij het bedoeld is om een verveeld leven, een regenachtige dag of een slecht huwelijk te ontvluchten. Zoals we vroeger gezellig yahtzee dobbelden, zo freubelen we nu met onze foto’s op Flickr. Spannend!

Eerst even een spoedcursus web 2.0 en Flickr vocabulaire, zodat u weet waar we het over hebben:

• Application Programming Interface (volgens wiki)
• Third party toepassingen (kies maar wat uit)
• Mashup (het zal wel…)
• Mappr (grappig)
• Color Picker (handig)
• Findr (teveel keus)
• Spell with Flickr (verrassend, zoals u hieronder ziet)
• Fickr Toys (de grote winnaar!)

Bij Flickr Toys blijf ik ‘even’ hangen. Genoeg toys om van al je foto’s een feest te maken: een puzzel, een Warhol, visitekaartjes, kubussen, kalenders of allerlei soorten frames. Zelfs de Polaroid zal met Flickr nooit meer uit ons straatbeeld verdwijnen!

Het resultaat heb ik voor u in een diashow geplaatst. Met alle tijd die ik er aan heb besteed om dit te maken, zou ik het erg op prijs stellen als u even de tijd neemt om er naar te kijken. Vergeet vooral niet om zo nu en dan oh en ah te zeggen. Dat deed u ook als we rond het fotoboek zaten, dus dat kan nu niet uitblijven. Helaas kom ik niet meer toe aan al het speelgoed van Bits and Pieces en de Great Tools Collection. Soms moet de mens ook even naar buiten.

Spel(l)en met flickr

Ding 6 - Flickr

Flickr is voor de vertrouwde internetter niet nieuw. Ik snuffel er zelf regelmatig naar foto’s om bijvoorbeeld een powerpoint wat aan te kleden. Maar ik heb nooit de behoefte gehad eigen foto’s op het web te gooien, dus voor mij is het zelf gebruiken van Flickr een nieuw ‘ding’.

Ik was door snelle collega’s al gewaarschuwd: het uploaden van foto’s gaat tergend langzaam en Flickr vindt ze daarna niet meer terug. Eerst even slikken om alweer een nieuw emailadres (leve Yahoo), dan twee sets van de onschuldigste foto’s aanmaken (wacht wacht) en dan zoeken. Niks! Nou ja, als ik ze niet vind, vindt een ander ze waarschijnlijk ook niet. Dus dat valt nog wel mee, die openbaarheid van privégegevens.

Wat ik wél graag wil, is deze foto’s als doorlopende diaserie aan m’n blog toevoegen. Dat gaat wat moeilijker. Flickr herkent mij niet als gebruiker (Yoehoe, hier ben ik!), dus Blogger kan m'n foto’s ook niet vinden. Wat wel lukt is het toevoegen van een flashbadge en een link naar de diaseries. Aardig, maar als iemand me kan uitleggen hoe ik zo’n diaserie van m’n eigen foto’s krijg…

Tot slot heb ik m’n blog aan Flickr gekoppeld, zodat ik nu direct een foto vanuit Flickr kan uploaden. Handig hoor, maar waarom komen er van die lelijke tekstjes onder te staan? Dan load ik hem net zo lief vanuit m’n verkenner up en heb het bijbehorende onderschrift zelf in de hand.

Toegegeven, ik had liever met Picasa gewerkt, want dat is van Google en die kent me al. Maar een korte Picasa-snuffel leert me dat Flickr prettiger werkt en meer te bieden heeft. Daarnaast heb ik zelfs al twee Flickr ‘contacts’ gelegd. Die zal ik koesteren, zo ben ik nu eenmaal.

Verwey's visie

Informatie (r)evolutie

De kracht in jezelf

Het is alweer een jaar geleden dat ik op de sportschool het bodypump niet alleen ben gaan dóen, maar ook ben gaan les-geven. Typisch gevalletje van een uit de hand gelopen hobby. Mensen vragen me wel eens wat dat toch is, dat bodypump.
Nou gewoon, fitness, met gewichten, in een groep, op muziek.

...? En dat is leuk?

Ja, dat is leuk. Het geeft energie en een vrolijke 'spirit'.
Hoezo? Nou, kijk maar...



Daarom dus! Wil je het echte bodypump zelf een keer beleven, kom dan gerust eens langs voor een proefles. Gezellig!

Verwey's visie

Internet met tegenlicht

Alsof we nog niet druk genoeg zijn met al die ‘dingen’, kregen we van Eck23 een extra opdracht. Kijk op 7 april naar de uitzending van Tegenlicht. In Wiki’s waarheid wordt gekeken naar de achter-gronden en betrouwbaarheid van het nieuwe internet.
Aha, het toverwoord: betrouwbaarheid. Een blijvend fundament van onze branche. Zeg je bibliotheek, dan zeg je betrouwbaar. Schoolbieb is niet voor niets ‘de snelste weg naar betrouwbare informatie’. Daarom ook wordt Wikipedia niet als bron toegevoegd aan een dossier. Zelfs docenten verbieden hun studenten steeds meer om Wikipedia te gebruiken. Maar is dat terecht?


Een grote criticaster van Web 2.0 en Wikipedia, Andrew Keen, noemt het nieuwe internet een schijndemocratie. De gebruikers leveren de inhoud, terwijl de oprichters hun zakken vullen. Conclusie: de nieuwe mogelijkheden zijn geweldig, maar laten we de traditionele manieren van kennisvergaring niet de rug toekeren. Gelukkig maar!

In dit licht is het leuk nog een uitzending uit de kast te halen. In het najaar van 2007 deed Tegenlicht in een serie afleveringen onderzoek naar Harry Holland, de nieuwe Jan Modaal. Onder de titel Ik en het web wordt het internetgedrag van jongeren onder de loep genomen. Over deze aflevering: De virtuele wereld verandert zo snel dat jongeren van twintig zeggen een kloof te voelen t.o.v. de generatie na hen, de pubers van nu. Een groot deel van deze jongeren zit meer dan vier uur per dag achter de computer, meestal niet om interessante informatie op te duikelen, maar om het gesprek van het schoolplein thuis eindeloos voort te zetten. Vanaf het moment dat ze thuiskomen tot ze naar bed gaan zijn ze permanent online, soms met veertig man tegelijk. 'Internet is een perfecte methode om je ouders te ontvluchten', zegt de één. 'Internet betekent een wereld waarin ik mij terug kan trekken', zegt de ander. En juist dat terugtrekken van de 'echte' wereld zou een reëel gevaar kunnen vormen.

We wisten het eigenlijk al, maar ik vond sommige stukjes toch wel …eh… shocking. Of ik word gewoon oud, dat kan natuurlijk ook.

De nieuwe problemen

Ding 5 - RSS vinden

Na het leren toevoegen en onderhouden van RSS feeds gaan we nog iets dieper op deze ‘tool’ in. Je kunt namelijk ook zoeken naar nieuwe feeds over je favoriete onderwerp en er is zoiets als een egofeed. Als ik de theorie even snel doorlees, bekruipt me een waarom zou ik dit willen-gevoel. Maar kom, niet gelijk in de weerstand, wie weet levert het nog iets leuks op.

Ik stoei wat met de mogelijkheden van Google blogsearch en Technorati. Ik laat me ook nog even verleiden door Biblioblogs en ZBdigitaal. Maar mijn angst voor een overkill aan informatie blijkt waarheid en dat eerste gevoel gaat niet weg. Waarom zou ik dit willen? Wil ik dat mijn blog door iedereen gevonden kan worden? Wil ik weten wie wanneer wat over mij schrijft?

Ik heb een handvol websites die ik dagelijks volg. Als ik iets over een bepaald onderwerp wil weten, ga ik op dat moment zoeken. Wellicht ontdek ik viavia een nieuwe leuke website. Dan is RSS heel handig. Maar als ik een RSS neem op een RSS-verzamelsite, dan ben ik – grof geschat – 2 uur per dag bezig om al die nieuwe berichten na te lopen op ‘iets interessants’.

Ja, ik zie zeker voordelen om dit beroepsmatig te gebruiken. Maar ik werk fulltime aan hele andere dingen, ik zorg er voor dat ik een beetje schoon en opgeruimd leef, ik heb geen noemenswaardige en tijdrovende zorgen (wat ik graag zo wil houden), maar dat gaat allemaal niet vanzelf. Dan wil ik ook zo nu en dan nog wel even naar buiten, naar een mooie film, familie en vrienden bezoeken of gewoon niks doen. Er was een reden waarom ik geen kinderen en tv heb en daar ga ik denk ik een account bij Technorati aan toevoegen!

Heeft deze les dan helemaal niks leuks opgeleverd? Jawel.
Ik weet nu waar ik dat gekke zoekschermpje in Netvibes voor kan gebruiken als ik eens iets bijzonders zoek. En als test heb ik dat gedaan over het onderwerp bibliotheek in Google. Drie keer raden wat de eerste hit was. De net geplaatste post van Diabolo over het nieuwe boek van Susan Smit. Kijk, dat vind ik dan weer wél leuk!

Het nieuwe leven

Ding 4 - RSS feeds

Stel je voor... Je kent een tiental winkels, die jouw favoriete producten verkopen. Om zeker te weten dat je geen enkele aanbieding misloopt, ga je elke dag naar elke winkel toe. Niet slim!
Veel handiger is het als die winkels jou waarschuwen zodra je favoriete product in de aanbieding is. Het enige dat je hoeft te doen, is er voor te zorgen dat die winkels wéten dat jij gewaar-schuwd wilt worden (RSS feeds) en dat ze hun bericht in een centrale brievenbus achter kunnen laten (Netvibes).

Dat heb ik deze week dus geregeld. Van al m'n favoriete websites heb ik een RSS feed toegevoegd aan m'n Netvibes account. In één oogopslag zie ik nu welke site iets nieuws te melden heeft en wie op mijn weblog heeft gereageerd. Oké, het kost wel weer even tijd om alles zo in te stellen dat het past bij mijn smaak en wensen. Maar die tijd verdien ik dubbel en dwars terug nu het eenmaal werkt.

Voor iedereen die de cursus niet volgt en het nog niet helemaal snapt, hier een leuk filmpje waarin alles over RSS wordt uitgelegd in heldere Jip en Janneke taal!

Verkocht!

Na een middag stoeien met RSS en Netvibes (waarover later meer), was ik vanavond bij een teamvergadering van één m'n scholen. Ik mocht onze nieuwe dienst van producten rondom taal, media en mediawijsheid presenteren. Onder de naam Schoolbiebhengelo.nl verkopen we de basisscholen vanaf volgend jaar toegang tot alle informatie binnen Schoolbieb.nl, een abonnement op databanken en Bereslim boeken, Storyweb, Mijn Leeslogboek, onbeperkt klassikaal lenen, projectcollecties en groepsbezoeken en korting op De Rode Draad. Dat alles op basis van 100% lidmaatschap van de bibliotheek voor de hele school. Een uniek aanbod voor een leuke prijs!

Tot nu toe reageerden de directeuren die ik dit heb getoond voorzichtig enthousiast. Mooi pakket hoor, maar wat moeten we er allemaal mee? En dan die kosten, wel wat veel. Kunnen we niet kiezen uit al die producten, of met een paar groepen beginnen?

Vanavond liep het anders. Ze waren me vergeten (kan een keer gebeuren), er stond niks klaar (ach wat, doen we het toch weer gezellig zonder powerpoint) en ze waren net bekomen van een crisis rond het vinden van invallers en afgesloten zijn van telefoon en internet. Maar de sfeer was goed en het team net zo flexibel als ik. De hele riedel producten viel gelijk op z'n plek en telkens als ik zei 'ga ik allemaal voor jullie regelen én betalen', werden ze nog vrolijker. Na afloop keek de directeur z'n team rond en had maar één vraag: 'Wie meldt zich aan om te bekijken hoe we deze producten gaan inzetten in de lessen.' Binnen 5 minuten had ik een afspraak met een groep leerkrachten om Schoolbiebhengelo.nl een plek te geven in hun school.

Kijk, het kan dus wel. Geloven in wat je doet, aanhaken bij de dynamiek van een groep en dan gaat het eigenlijk vanzelf.
De eerste vis in binnen jongens, op naar een volle vijver!

Verwey's visie

Meet the bloggers!

De eerste groep bloggers is van start. Er is dit weekend druk gepimpt, geoefend en geschreven. En natuurlijk worden er nu in de wandelgangen en via de blogs veel ervaringen uitgewisseld. Het brengt een nieuwe dimensie aan ons bibliotheekvak, dat is wel duidelijk!

Ben jij ook zo nieuwsgierig naar al die bloggende biepers? Maak kennis met mijn collega's van Leenservice, Informatieservice, Educatie & cultuur, Innovatie & ontwikkeling (go guy's!), ICT, Media & titelbeheer, Management, Staf én onze Stagiair!

• Kanarie23
• Alidarnic's Weblog
• Art4you
• 2a2eyes
• Roetsblog23
• Meg23dingen
• Diabolo
• 23dingenhenk
• Annamijn
• Dingjipp
• Jtm23dingen
• Abj23dingen
• Loez23dingen
• Harry Dixit
• Zangkoor

En dit alles onder de deskundige leiding van onze collega's Biebbean, Diane23 en Eck23.

Wil jij die 23dingen ook leren? Surf naar 23dingen.nl en loop stap voor stap de lessen door. Je kunt je blog ook aanmelden voor de lijst met deelnemers.

En wat dit tot nu toe met mij doet? Nou, zoiets...