Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit 2020 tonen

2020 - een terugblik

Vuur verteert alles wat het aanraakt. De vlammen herinneren ons aan de vergankelijke aard van de werkelijkheid en hoe situaties snel kunnen veranderen in schoonheid of chaos. Vuur is passie, en zijn dansende vlammen nodigen ons uit om naar de hemel te reiken. Warmte en licht zijn hemels, maar te veel warmte kan ons verschroeien. Volledig in de energie van vuur stappen betekent volkomen getransformeerd worden, zoals de Feniks die uit de as herrijst.  DE UITNODIGING: Verwarm je handen en je hart door je innerlijke vuur. Laat het je ontberingen wegbranden; laat het je pijn en je verdriet verteren. Is het leven te star, te koud of te oppervlakkig geworden? Steek een kaars aan of maak een vreugdevuur en gooi alles dat stijf en pijnlijk is geworden in de vlammen. Geef het allemaal aan het vuur voor een snelle transformatie. Zet je leven in vuur en vlam!  HET MEDICIJN: Voel je je te vurig? Bent u reactief en opvliegend geweest ten opzichte van anderen? Deze kaart is gekomen om je te vertell

Voor jou

To remember

Is dit nu later...

We speelden ooit verstoppertje In de pauze op het plein  We hadden grote dromen Want we waren toen nog klein De ene werd een voetballer De ander werd een held We geloofden in de toekomst Want de meester had verteld Jullie kunnen alles worden Als je maar je huiswerk kent Maar je moet geduldig wachten Tot je later groter bent Is dit nu later? Is dit nu later als je groot bent Een diploma vol met leugens Waarop staat dat je volwassen bent Is dit nu later? Is dit nu later als je groot bent Ik snap geen donder van het leven Ik weet nog steeds niet wie ik ben Is dit nu later? We spelen nog verstoppertje Maar niet meer op het plein En de meeste zijn geworden Wat ze toen niet wilden zijn Wij zijn allemaal volwassen Wie niet weg is, is gezien En ik zou die hele choas Nu toch… Stef Bos

Vogels, vissen

Ingmar Heytze schreef ‘Vogels, vissen’ in opdracht van EenVandaag, en las het ook voor hen voor. Vogels, vissen Zet de radio uit. Je hoort niets nieuws. De stilte wacht geduldig af. Vouw de krant dicht. Hij was oud voordat hij werd gedrukt. Zoek niet, deel niet, duim niet tot je vierkant ziet. Zet eindelijk het scherm op zwart. Ik ben net zo bang als jij, net zo bezorgd voor iedereen die ik niet missen kan. Ik had ook gespaard voor andere dingen: verre reizen, eerste hulp bij een gebroken hart, een auto die wat vaker start. Maar: in Wuhan hoor je vogels zingen. Boven China was de lucht nog nooit zo blauw. In Venetië zien ze vissen in het helderste water sinds tijden. De kunst van leven was altijd dezelfde: ongevraagd komen, ongewild gaan, intussen doen wat je het liefste doet, vrede sluiten met je lot. Sluit de voordeur. Zet de tuindeur open, voel de zon op je gezicht. Denk voor je uit wat niemand hardop durft te zeggen: wij zijn een virus dat een virus heeft

02.02.2020

het vuurvliegje Het vuurvliegje wou dat hij groot en ontzagwekkend was. Hij zat thuis voor zijn raam en keek naar de zon, die tussen het struikgewas door zijn kamer in scheen. Nooit meer dat verschrikkelijke je achter mijn naam, dacht hij. Dag vuurvliegje... Ik zeg toch ook niet dag miertje, dag neushoorntje? Hij wou dat hij onstuimig was, onrustbarend, overdonderend, tomeloos en nog veel meer. Als ik eens het vuurmonster was... dacht hij. Het verzengende vuurmonster. Ik zou uit zijn, onopvallend mijn eigen leven leiden, misschien zelfs medelijden wekken, en dan, op een dag, op een verjaardag, als iedereen taart had gegeten, achteroverleunde, zijn ogen dichtdeed en niet aan mij dacht, dan ging ik opeens aan. En niet met een klein vlammetje, maar met een vuurzee! Ze zouden verbijsterd zijn! En daarna zou nooit meer iemand mij het vuurvliegje noemen. Nooit. De vuurzeevlieg, zo zou ik heten! Dat klonk nog beter dan het vuurzeemonster, meende hij. Hij probeerde zijn o