ga ik vandaag weer gewoon op pad om Biebsearch junior 2011/2012 verder uit te zetten en samen te knopen met Kunst van Lezen en de leesportal van Boek1boek!
woensdag 30 maart 2011
zaterdag 26 maart 2011
Tegen het verdwalen
0
reacties
Thema's:
hagar peeters,
lente,
poëzie
Lente. De stilte is krols.
Een lach komt ten val
aan geluk.
Twee vliegen breken
het raam, weten
dat het je de das omdoet
als je voorgoed je lijfs-
behoud aan gene zijde
ervan zoekt
rommelt de lucht
nabij, stommelt
een vrouw
op de trap
geur van lokroep
verlaten vlinders
bijtijds onderkomens
om vogels, naar vlinders
op zoek.
Gevonden ben je allang.
Hoe ben je anders bij mij.
Een lach komt ten val
aan geluk.
Twee vliegen breken
het raam, weten
dat het je de das omdoet
als je voorgoed je lijfs-
behoud aan gene zijde
ervan zoekt
rommelt de lucht
nabij, stommelt
een vrouw
op de trap
geur van lokroep
verlaten vlinders
bijtijds onderkomens
om vogels, naar vlinders
op zoek.
Gevonden ben je allang.
Hoe ben je anders bij mij.
Door: Hagar Peeters
Uit: Wasdom (2011)
Foto
dinsdag 22 maart 2011
zaterdag 19 maart 2011
De vrede
0
reacties
Thema's:
poëzie,
toon tellegen,
vredesvlam
Kijk, daar gaat de vrede.
Iedereen springt op.
Waar? Daar! In die blauwe jas!
Ze drukken hun neus tegen het raam,
leunen op elkaars schouders.
Hij is heel klein.
Ze hebben hem nog nooit gezien.
Ze roepen: vrede! vrede!
Hij hoort hen niet,
verdwijnt uit hun gezicht.
Ze voelen hun hart bonzen
en gaan weer naar binnen, grijpen elkaar beet
en aarzelen.
Moeten ze elkaar doodslaan of moeten ze elkaar kussen?
Wat moeten ze doen?
Jij mag het zeggen, fluisteren ze.
Nee, jij.
Nee, jij!
Jij!!
Door: Toon Tellegen
Uit: Gedichten 1977-1999
Kijk ook eens op Wereld Vredesvlam Twente.
Volg en steun onze vlam via twitter en op facebook!
Iedereen springt op.
Waar? Daar! In die blauwe jas!
Ze drukken hun neus tegen het raam,
leunen op elkaars schouders.
Hij is heel klein.
Ze hebben hem nog nooit gezien.
Ze roepen: vrede! vrede!
Hij hoort hen niet,
verdwijnt uit hun gezicht.
Ze voelen hun hart bonzen
en gaan weer naar binnen, grijpen elkaar beet
en aarzelen.
Moeten ze elkaar doodslaan of moeten ze elkaar kussen?
Wat moeten ze doen?
Jij mag het zeggen, fluisteren ze.
Nee, jij.
Nee, jij!
Jij!!
Door: Toon Tellegen
Uit: Gedichten 1977-1999
Kijk ook eens op Wereld Vredesvlam Twente.
Volg en steun onze vlam via twitter en op facebook!
dinsdag 15 maart 2011
vrijdag 11 maart 2011
Leven met slechts 63 dingen
0
reacties
Thema's:
minimalisme,
opmerkelijk,
zingeving
Vandaag viel m'n oog op een blog in nrcnext van Peter Zantingh. Over leven met minder spullen. Je zou het bijna niet geloven, maar het minimalisme schijnt steeds meer in de belangstelling te staan. Misschien een logisch gevolg van het feit dat we - na al die jaren van toenemende informatie- en spullenoverload - tot de ontdekking komen dat we het echt allemaal niet meer kunnen verwerken. Ons Brein Schreeuwt Om Rust. En ja, rust in je hoofd krijg je alleen door rust om je heen. Het creëren van een rustige (lees: opgeruimde en/of lege) leefomgeving is natuurlijk een perfecte start. Geloof me, in een huis met rondslingerende vuile was, etensresten, boeken, cd's, dooie plantenblaadjes en weet ik wat nog meer, gaat het met die rust echt niet lukken.
De eerste tip om te komen tot meer 'leegte' is een schot in de roos: het kwijtraken van sentiment. Hoeveel verhuisdozen staan er nog steeds ongeopend bij u op zolder? En zijn ongeopend van de vorige verhuizing meegekomen? Mist u wat erin zit? Sterker nog, wéét u eigenlijk nog wel wat erin zit? Ik bedoel maar.
Maar het rijtje acties om echt te komen tot een bezit van alleen die spullen die u werkelijk nodig hebt is even briljant als leuk voor een (regenachtige) zondag:
1. Maak een lijst van alles wat je hebt. (ja, echt alles, da's schrikken hè!)
2. Streep elke week tien of twaalf dingen weg.
3. Stop die in een doos in de hoek van je kamer.
4. Als je ze na een maand nog niet hebt gemist, gooi ze dan weg. (ja echt, wegweg)
En 5. koop niks nieuws. (of anders: vraag u bij elke nieuwe aankoop af 'heb ik dit echt nodig en waarom')
Ik vind hem leuk. Leuk om te zien ook dat veel zogenaamde minimalisten eigenlijk toch smokkelen. Ze leven namelijk nogal digitaal, dus de e-reader bevat gewoon honderden boeken, de iPod bevat tonnen cd's en de harde schijf zit bommetje vol. Maar goed, met de intentie en het bewustzijn zit het in ieder geval wel snor.
U snapt, ik ben zelf ook niet zo bewaarderig. Ik kan echt Heel Goed weggooien. Zelfs kleren (ja dames, ik leg uit hoe dat werkt). Iets nieuws gekocht? Dan moet er dus iets ouds weg, anders wordt de kast te vol. En bij elke seizoenswisseling loop ik de collectie weer even door: dit jaar weer niet gedragen? Dan is er dus kennelijk iets mis mee, en huppekee... Ja dames, wees eerlijk, zo werkt het toch met ongedragen kleren?
Nu weet ik niet of ik op 63 dingen ga komen als ik m'n inventaris in een lijstje vat. Wat doe ik met een 12-delige bestekset? En die 4 eetstoelen? Dat telt toch hopelijk als 1? Of bedoelen ze dat niet met 'spullen'. Maar goed, de strekking is duidelijk: wat hebben we werkelijk nodig om een prettig leven te leiden en wordt het niet eens tijd voor een lekkere saneeractie. Mocht u daar echt moeite mee hebben? Scribbles wil wel helpen!
De eerste tip om te komen tot meer 'leegte' is een schot in de roos: het kwijtraken van sentiment. Hoeveel verhuisdozen staan er nog steeds ongeopend bij u op zolder? En zijn ongeopend van de vorige verhuizing meegekomen? Mist u wat erin zit? Sterker nog, wéét u eigenlijk nog wel wat erin zit? Ik bedoel maar.
Maar het rijtje acties om echt te komen tot een bezit van alleen die spullen die u werkelijk nodig hebt is even briljant als leuk voor een (regenachtige) zondag:
1. Maak een lijst van alles wat je hebt. (ja, echt alles, da's schrikken hè!)
2. Streep elke week tien of twaalf dingen weg.
3. Stop die in een doos in de hoek van je kamer.
4. Als je ze na een maand nog niet hebt gemist, gooi ze dan weg. (ja echt, wegweg)
En 5. koop niks nieuws. (of anders: vraag u bij elke nieuwe aankoop af 'heb ik dit echt nodig en waarom')
Ik vind hem leuk. Leuk om te zien ook dat veel zogenaamde minimalisten eigenlijk toch smokkelen. Ze leven namelijk nogal digitaal, dus de e-reader bevat gewoon honderden boeken, de iPod bevat tonnen cd's en de harde schijf zit bommetje vol. Maar goed, met de intentie en het bewustzijn zit het in ieder geval wel snor.
U snapt, ik ben zelf ook niet zo bewaarderig. Ik kan echt Heel Goed weggooien. Zelfs kleren (ja dames, ik leg uit hoe dat werkt). Iets nieuws gekocht? Dan moet er dus iets ouds weg, anders wordt de kast te vol. En bij elke seizoenswisseling loop ik de collectie weer even door: dit jaar weer niet gedragen? Dan is er dus kennelijk iets mis mee, en huppekee... Ja dames, wees eerlijk, zo werkt het toch met ongedragen kleren?
Nu weet ik niet of ik op 63 dingen ga komen als ik m'n inventaris in een lijstje vat. Wat doe ik met een 12-delige bestekset? En die 4 eetstoelen? Dat telt toch hopelijk als 1? Of bedoelen ze dat niet met 'spullen'. Maar goed, de strekking is duidelijk: wat hebben we werkelijk nodig om een prettig leven te leiden en wordt het niet eens tijd voor een lekkere saneeractie. Mocht u daar echt moeite mee hebben? Scribbles wil wel helpen!
dinsdag 8 maart 2011
zondag 6 maart 2011
Vijf rieten en een droom
Met regelmaat zie ik een mooi filmpje van TED verschijnen op de verschillende bibliobloggen die ik volg. Over nieuwe technologieën, ontwikkelingen rondom informatie of sociale media, bijzondere wereldbeelden of gewoon omdat iemand iets interessants te vertellen heeft. Scribbles bleef daarin tot nu toe achter.
Tot vandaag, want ik heb nu een mooi TED-filmpje voor u. Mijn vrienden van het Calefax Rietkwintet mochten namelijk ook een keer optreden in de Amsterdamse Stadsschouwburg. En dat werd een klein feestje. Want fagotist Alban Wesly vertelt niet alleen op zijn geheel eigen wijze over het ontstaan van Calefax, de mooie dingen die ze doen over de hele wereld en het belang van 'een droom' hebben, ze laten natuurlijk ook even van zich horen. Dus als u benieuwd bent hoe het klinkt om deze vijf instrumenten al spelend in elkaar te zetten of hoe verschillende componisten waarschijnlijk gecomponeerd zouden hebben voor deze bezetting, klik dan gewoon op play en zak een kwartiertje onderuit.
Klik hier voor de volledige toelichting op TEDxAmsterdam.
Ondertussen timmerde Calefax het afgelopen jaar behoorlijk aan de weg vanwege hun 25-jarig jubileum. Was het flitsoptreden bij De Wereld Draait Door al opmerkelijk, het echte hoogtepunt was natuurlijk hun bijdrage aan het Prinsengrachtconcert afgelopen zomer (Gershwin's I got rhythm met pianist Jean-Yves Thibaudet). En hopelijk gaan er nog veel meer mooie concerten volgen, want die zijn sowieso altijd een feestje. Dus komen ze bij u in de buurt, ik zou zeggen: Gaan!
Gefeliciteerd jongens!
Tot vandaag, want ik heb nu een mooi TED-filmpje voor u. Mijn vrienden van het Calefax Rietkwintet mochten namelijk ook een keer optreden in de Amsterdamse Stadsschouwburg. En dat werd een klein feestje. Want fagotist Alban Wesly vertelt niet alleen op zijn geheel eigen wijze over het ontstaan van Calefax, de mooie dingen die ze doen over de hele wereld en het belang van 'een droom' hebben, ze laten natuurlijk ook even van zich horen. Dus als u benieuwd bent hoe het klinkt om deze vijf instrumenten al spelend in elkaar te zetten of hoe verschillende componisten waarschijnlijk gecomponeerd zouden hebben voor deze bezetting, klik dan gewoon op play en zak een kwartiertje onderuit.
Klik hier voor de volledige toelichting op TEDxAmsterdam.
Ondertussen timmerde Calefax het afgelopen jaar behoorlijk aan de weg vanwege hun 25-jarig jubileum. Was het flitsoptreden bij De Wereld Draait Door al opmerkelijk, het echte hoogtepunt was natuurlijk hun bijdrage aan het Prinsengrachtconcert afgelopen zomer (Gershwin's I got rhythm met pianist Jean-Yves Thibaudet). En hopelijk gaan er nog veel meer mooie concerten volgen, want die zijn sowieso altijd een feestje. Dus komen ze bij u in de buurt, ik zou zeggen: Gaan!
Gefeliciteerd jongens!
donderdag 3 maart 2011
De kleur van klank
6
reacties
Thema's:
kunst,
moeyaert,
muziek,
olafur arnalds
dinsdag 1 maart 2011
Avond
2
reacties
Thema's:
antwerpen,
poëzie,
van ostaijen
Ach, m'n ziel is louter klanken
In dit uur van louter kleuren;
Klanken, die omhoge ranken
In een dolle tuin van geuren.
Door: Paul van Ostaijen
Uit: Diverse verzen (mei 1914)
Abonneren op:
Posts (Atom)