De nieuwe revolutie

Bieb.blogspot.com

Kan een bibliotheek iets met een blog? Met welk doel dan? En is een blog daarvoor het juiste middel? Vragen die nog rond-zingen na het afsluiten van 23dingen. De meningen ver-schillen, zo hoort dat ook. Dan maar weer even gluren bij de buren, kijken of iemand de oplossing al heeft gevonden.


Onze niet-bij-te-houden-veelblogger Edwin Mijnsbergen schreef een post over bibliotheken die You Tube en Flickr professioneel inzetten. Mijn vraag over voorbeelden voor het gebruik van blogs of wiki's beantwoort hij met een link: een wiki, natuurlijk. Best practices voor en door bibliotheken, op het gebied van alles. Typisch een wiki!

Een paar klikken verder verschijnt een lijst van weblogs van openbare bibliotheken. Een lange lijst van weblogs van openbare bibliotheken. Best wel een hele lange lijst van weblogs van openbare bibliotheken. En dan is dit waarschijnlijk nog maar het topje van de lijst van weblogs van openbare bibliotheken. Hoe vind ik hierin My Best Practice?

Mijn oog valt op Check it out! en ik kom op de weblog van Logan Library. Alhoewel, is dit alleen een weblog? Ik raak niet uitgesurft. Voor iedereen wat wils: jong, oud, over boeken, over de biblio-theek, een community, activiteiten, special collections, de cata-logus natuurlijk en nog veel meer. Een multifunctioneel weblog dus.

Dichter bij huis kan het ook. Onze zuiderbuur Bibliotheek Kortrijk blogt de Bib. Leuke berichtjes, foto's, muziek, een gevarieerd menu, aantrekkelijke onderwerpen. Bingo!
Maar wat zien ik... 0 reacties, overal, sinds januari. Wat was hun doel? Is dit het juiste middel? Kun je na 6 maanden concluderen dat het experiment is mislukt, doen ze iets niet goed? Of moet je juist doorgaan, omdat je er in gelooft of het gewoon leuk vindt?

Dank Edwin voor de tip, maar ik ga nog even verder gluren voor die superbingo.

Berlijn - Topographie des Terrors

In een zijstraat van de Wilhelmstrasse stond de Gestapo-centrale, met als chef de gevreesde SS-Gruppenführer Heinrich Müller. Aan de tuinzijde van het complex was ook de huisgevangenis van de Gestapo gevestigd, met zijn taltijke martelkelders. Naast het gebouw van de Gestapo stond het hotel Prinz Albrecht, met het hoofdkwartier van de Reichsführer-SS und Chef der deutschen Polizei Heinrich Himmler. En net om de hoek aan de Wilhelmstrasse zat het Reichssicherheitshauptamt, met als chef de beruchte SS-Obergruppenführer Heydrich en vanaf 1942 Kaltenbrunner. Het driehoekige complex van gebouwen was via de achtertuinen met elkaar verbonden.

Na de oorlog werd de Gestapo-centrale afgebroken en kwamen de kelders bloot te liggen. Omdat de Muur precies langs deze kelders stond, lagen ze jarenlang in de zogenaamde 'dodenstrook'. Op de
fundamenten van de martelkelders is nu de indrukwekkende ten-toonstelling Topographie des Terrors ingericht. In een lange rij foto's wordt de geschiedenis tussen 1933 en 1945 van deze plek getoond. Dat er ook nog een stuk muur is blijven staan, draagt alleen maar bij aan die toch al unheimische sfeer.

Bron: Hitlers Berlijn 1933-1945 / Dr. H. van Capelle en dr. A.P. van de Bovenkamp (uitgeverij Verba)

Berlijn - Wilhelmstrasse

Zoals we nu spreken over
'Het Witte Huis', 'Downing Street', 'Kremlin' of 'Den Haag', zo stond de uitdruk-king 'De Wilhelmstrasse' tussen 1871 en 1945 symbool voor de macht van het Duitse Rijk. Aan de noordelijkste 1,5 km van deze straat lagen de belangrijkste ministeries en partij-instellingen van het Derde Rijk. Hitler, Goebbels, Goering, Speer, Himmler, Heydrich, Von Bismarck, Von Hindenburg, Hess, Bormann, allen hielden kantoor aan de Wilhelmstrasse.

In de 'oude Rijkskanselarij' ontving Hitler koningen, staatshoofden, regeringsleiders en ambassadeurs. Ook nam hij daar veel van zijn 'vernietigende' beslissingen. In deze kanselarij waren tevens Hitlers privé-vertrekken, die toegang boden tot de ondergrondse bunker waar hij uiteindelijk zelfmoord zou plegen.

Het 'jongste' gebouw, dat als één van de weinigen de oorlog heeft overleefd, is het toenmalige ministerie van Luchtvaart. Ontworpen door Speer, met ruim 2000 kamers, voor het eerst gebouwd van gewapend beton en met de eerste ondergrondse parkeergarage, biedt het nu onderdak aan het ministerie van Financiën. Lijkt me wel een veilige plek.

Maar Hitler wilde meer en groter. Al in 1934 gaf hij Speer de opdracht om een 'nieuwe Rijkskanselarij' te ontwerpen. Dit resulteerde in een gebouw van 420 meter lang en op sommige plekken 70 meter breed, met pronkzalen, enorme gangen en meer dan 400 kamers. Het terras was 'slechts' 190 bij 9,5 meter. Hitler wilde maximale indruk maken. Daarvoor moesten zijn gasten de zogenaamde 'Diplomatenweg' afleggen van ruim 160 meter over spiegelglad gepolijst marmer. Na nog wat zalen en galerijen te hebben gepasseerd, kwamen ze uiteindelijk in Hitlers werkkamer: 400 vierkante meter groot, 10 meter hoog en met 5 openslaande glazen deuren. Zelfs zijn bureau had hij door Speer zo laten ontwerpen, dat degene die er achter zat wel zou leren hem te vrezen.

Wie nu op zoek gaat naar deze gebouwen, vindt alleen nog een historisch informatiebord met wat geplastificeerde foto's. De meeste flats die er nu staan, zijn uit de jaren 80 en boden onder-dak aan medewerkers van de partij. Alleen zij mochten zo dicht bij de muur wonen. Sommige appartementen worden nu verhuurd aan toeristen. De beste plek om het hart van Berlijn te ervaren.

Toch wel een vreemd gevoel, al die beruchte personen die daar hebben gelopen, die geschiedenis die gewoon is 'afgebroken'. En op die ooit zo beroemde hoek (zie foto), waar de zuilen van de hoofdingang van de nieuwe Rijkskanselarij op je neerkeken, staat nu een dichtgeplakte Chinees genaamd Peking Eend.

Bron: Hitlers Berlijn 1933-1945 / Dr. H. van Capelle en dr. A.P. van de Bovenkamp (uitgeverij Verba)

Waar waren we gebleven?

Bron: Do you know Flo. En blader voor de andere kant van het verhaal ook even door de fotostrips van Ype & Willem.

Wordt vervolgd... met mijn eigen avonturen natuurlijk.
Want die had u nog tegoed!

Bibliotheek van de toekomst

Vandaag was het eindelijk zover; alle cursisten hebben hun 23dingen-certificaat ontvangen. Proficiat!

Zelfs de groepsevaluatie heeft de gemoederen nog aardig ge-roerd. Hoe nu verder? Wat gaan we wel en niet inzetten om de digitale bibliotheek vorm te geven? Zoeken wij de (nieuwe) klanten op of proberen we ze naar ons toe te halen?

Grappig om te zien hoe iedereen de kansen van web 2.0 op een andere manier voor zich ziet. Maar ook wel lastig. Welke keus is de beste? En waarom niet alles proberen? Gewoon doen, dat was voor mij een belangrijke les. En dan zien wat het oplevert.

Dát het bibliotheekwerk een facelift nodig heeft, staat gelukkig niet ter discussie. Wel gaat het nu alleen nog maar over die digitale diensten. Liggen er ook kansen voor onze core bussines? Zeker en vast!

Verwey's visie

Nog eentje dan...

Of eigenlijk ding 11a. De schrik van elke biblio-thecaris. Na de Wikipedia is er de Oncyclopedia: een encyclopedie met pure onzin, samengesteld door jongeren op wereldwijde schaal. Niemand hoeft zich af te vragen welke inhoud waar of onwaar is. Het is allemaal onzin!

Dat er iets 'geks' mee is, zie je al aan het logo. De wereldbol van Wikipedia ziet er bij deze humoristische tegenhanger een beetje verwrongen uit, als een oliebol die te lang heeft gelegen, of een ballon die is blijven liggen na een verjaardagspartijtje. Al op de openingspagina word je op het verkeerde been gezet. De makers van de Nederlandstalige Oncyclopedia vinden dat we bepaalde woorden wat vaker moeten gebruiken. Elke dag verschijnt zo'n woord prominent in beeld. Want we moeten onze woordenschat uitbreiden, 'kennis is macht'.

Op de homepage staan talloze internationale varianten van deze Oncyclopedia. Alhoewel, hebt u wel eens gehoord van Tagalog? Of Anglo Saxon? Hoe dan ook, er werken wereldwijd duizenden jongeren mee aan deze informatiebron. Er vanuit gaande dat geen enkele leerling het voor een werkstuk zal gebruiken, omdat de onzinteksten zo wars zijn van elke betekenis. Bewijst maar weer hoe gemakkelijk het is om zoiets op te zetten.

Kom je toch terug bij die prangende vraag: Hoe leer je leerlingen wat waar en niet waar is? Hoe leert men informatievaardigheden? Hoe leren kinderen en jongeren informatie op waarde in te schat-ten en af te wegen?

Volgens het project Visuele Geletterdheid van SLO zijn daarvoor een paar simpele vuistregels. En ze combineren deze met een
'bindend advies': gebruik minstens 3 bronnen, waarvan in ieder geval 1 in print, zoals de vertrouwde vaste en niet veranderbare encyclopedie.

Zo simpel?
Volgens mij redden we het daar niet meer mee.
Bron: VIVES, nr. 86 (juni 2008) / o.b.v. de tekst van Bamber Delver

Mobiele popcorn

Hoezo, dat valt best mee, dat van die straling en mobieltjes...

Oproep aan mijn lezers

Ik weet dat mijn scribbles niet alleen gelezen worden door een aantal trouwe collega's, maar ook door een handvol bezoekers die niks met bibliotheken te maken hebben, maar die wel veel online zijn. Misschien was ik in mijn 2.0-evaluatie een beetje te enthousiast, stond mijn nieuwe blikveld iets te wijd open of was ik gewoon wat bedrijfsblind. Daarom doe ik hierbij een piep-klein marktonderzoekje.

Lieve Lezer, waarmee bewijzen wij als bibliotheek u de grootste dienst? Zit hem dat in online fun of gemak? En hoe dan?

Of denkt u eigenlijk: 'Doe toch niet zo gek, zorg gewoon voor een goede collectie, functionele zoek- en registratieapparatuur, ruime openingstijden, vriendelijk personeel en doe dat wat van een bibliotheek verwacht wordt: uitlenen.'

U zegt het maar. Onze jaarwerkplannen zijn nog niet vastgesteld!

Ding 24 - The After Party

Ding 23 - Evaluatie

Natuurlijk, na elke activiteit een evaluatie. Wat heb je geleerd? Wat vond je ervan? Wat kon beter? Was het wat je ver-wachtte? Oké, daar gaan we: 23dingen in sneltreinvaart!

Deze cursus heeft bij mij vooral m'n blikveld geopend, m'n refe-rentiekaders wat 'moderner' gemaakt. Ik zie ineens overal digitale toepassingen verschij-nen, die er eerst niet waren (lees: die me nooit zijn opgevallen).

In ons bedrijf heeft het de collegiale banden zeker versterkt. Omdat het door iedereen werd beleefd, had je ook met iedereen iets om over te kletsen. Ik ben jaloers op de groep die in septem-ber nog gaat starten. Pas maar op, want ik kijk mee!

Wat me vooral verrast heeft, zijn al die widgets en websites waarop iedereen z'n steentje kan bijdragen. En dan denk ik aan alles wat we bij de Web2.0 shuffle hebben gezien. Nog meer heeft het me verbaast wat iedereen van zichzelf op het net achterlaat. Foto's, filmpjes, gegevens, geheimen, we zijn toch een behoorlijk exhibitionistisch zoogdier aan het worden.

Hoe het beter kan? Misschien iets compacter (want laten we eerlijk zijn, het waren eigenlijk niet echt 23 dingen), misschien aanvullen met nog een paar andere dingen om weer aan de 23 te komen (want ook dit was natuurlijk een selectie uit veel) en daarna verplicht stellen voor alle bibliotheekmedewerkers. Maar belangrijker nog, vooral gaan DOEN!

Omdat we vaak blijven hangen in 'we moeten nog eens goed nadenken over', heb ik vast een actieplan gemaakt om snel en simpel de leukste dingen met elkaar te doen. Komt 'ie...

Bloggen (mijn favoriet!)
Een makkelijke: ons eigen biebblog. Schrijf regelmatig een post over bibliotheekdingen. Aankondigingen en verslagen van activi-teiten, opvallende collectienieuwtjes, nieuwe diensten, nieuwe ontwikkelingen, anekdotes over klanten of medewerkers, wist je dat-jes, 074-nieuwtjes, gluren bij de buren, en veel ruimte voor mooie widgets, beeld en geluid en natuurlijk reacties van én op de klant. Maak het persoonlijk en toegankelijk, zodat mensen graag lezen wat 'mijn bibliotheek' nu weer 'voor mij' heeft geschreven.

Flickr en YouTube
Met name inzetten in dat biebblog. Jatten van anderen of zelf maken, van activiteiten of andere toepasselijke zaken. Maar wel van goede kwaliteit natuurlijk.

RSS
Mogelijk maken op alle diensten die we via de website of ons biebblog aanbieden, wat we eigenlijk al doen. Maak het de klant makkelijk en gebruik meerdere icoontjes, waarmee je een RSS direct aan je netvibes of andere verzamelsite toevoegt.

Del.icio.us
Welk team heeft er belang bij een gezamenlijke bladwijzersite? Maken!

Wiki
Telkens weer roepen de onderwijsspecialisten om een database, om alle beschrijvingen van groepsbezoeken of andere educatieve producten te verzamelen. Zodat je kunt zien wie wat doet en je van elkaar kunt leren en gebruiken. Een WikiMedia dus! Iedereen voegt zijn programma's toe (draaiboeken, kopieermaterialen, boeken-lijsten), gesorteerd op groep, domein, leeftijd, tijdsduur, wat je maar wilt. En dan kunnen we elke keer, als we een nieuw wiel willen gaan uitvinden, even kijken of dat niet al ergens anders draait. Hebben docenten ook iets op de plank liggen? Helemaal top, voeg maar toe. En een oproepplek voor 'wat ik nog heel erg mis' is er natuurlijk ook.

Online werkplek
Allemaal aan de Google Apps. In deze tijd van regionale, provin-ciale en landelijke netwerken zijn we gebaat bij een gezamenlijke werkplek. Eén document op één plek, makkelijk afspraken plannen, takenlijstjes bijhouden en discussies die door iedereen te volgen zijn. Altijd de laatste informatie dus. Niet bang zijn, gewoon doen.

Chatten
Ook weer in ons biebblog natuurlijk. Altijd iemand online tijdens openingstijden. Niet via een onduidelijke chatknop, maar een uitnodigend Meebo-schermpje prominent in beeld. En niet zo zakelijk en formeel openen met 'Hebt u een vraag?' of 'Kan ik u helpen?' Gewoon rammelen, dat doen ze aan de andere kant ook.

Podcast (een mooie tweede)
In ons biebblog plaatsen we ook een gesproken column. Een luisterboek wordt als feuilleton uitgezonden. Klanten kunnen hun zelfgemaakte en zelf voorgedragen gedichten en korte verhalen inzenden. Een opmerkelijk nieuwsstation dus, voor en door de klant.

Widgets
Veel en flitsend, op de website en dat biebblog. Maar niet teveel. Het moet wel leesbaar, overzichtelijk en functioneel blijven. Bedwing de technolust!

LibraryThing
Doen we leeskringen hier een plezier mee? Is onze collectie hieraan gekoppeld? Willen we een groep vormen of mensen stimuleren discussies aan te gaan? Ondanks het meest boek-achtige 2.0-ding, schut ik hier niet snel iets uit m'n mouw.
Gaan we nog eens over nadenken.

Sociale netwerken
Geef onze BiebHyves een kans. Nodig vrienden uit op plaatsnaam/ leeftijd/hobby... en vraag hen om hun vrienden uit te nodigen, vul de agenda, plaats regelmatig een poll, kopieer ons biebblog hierin of (her)schrijf een hyvesachtige als dat nodig is, plaats leuke foto's en filmpjes, start discussies via de berichten en vooral, laat dagelijks zien dat je er bent.

Catalogus
Onze nieuwe WoordWebCatalogus wordt een hit. Samen met My Discoveries, die we nog een beetje gaan verbeteren. Voor een deel is het wachten op landelijke ontwikkelingen om alle catalogi aan elkaar te koppelen en nog meer online diensten en het thuis-bezorgen mogelijk te maken. Maar ondertussen zitten wij niet stil. Wat maakt die catalogus uit Michigan zo bijzonder? Kies er 5 uit (browse catalogus, trefwoorden toekennen, spelen met cataloguskaartjes, recensies toevoegen, top 10's) en zorg dat wij dat ook krijgen.

Bibliotheek 2.0
Alle medewerkers worden lid van deze Ning en bij voorkeur ook van één groep die jouw vakkennis kan vergroten. Wees actief, deel je kennis, zoek naar informatie, maak vrienden, laat zien wat je doet.

Tot slot
Pas deze cursus een beetje aan (compacter, 23 of minder verschillen-de, algemene dingen) en neem hem op in je cursusaanbod voor de klant. Ga er ook mee naar docenten en mediathecarissen. Hun leerlingen weten dit allemaal al, nu zijn zij aan de beurt. Wees een 2.0-ambassadeur (en bereid jezelf ondertussen alvast voor op web 3.0).

Nou collega's, hebben jullie d'r zin in? Gooi je jaarwerkplan dan maar in de prullenbak en begin weer helemaal opnieuw. Ander referentiekader, zelfde speerpunten: 1) het versterken van de (digitale) ontmoetingsfunctie, 2) het uitbouwen van de virtuele bibliotheek, 3) het stimuleren van lezen (schrijven, podcasten, chatten, browsen, kijken en meedoen).

Appeltje-Eitje!

Astrids Profiel

Kent u dit spel al? Doen ze bij OBD-23dingen.
En niks tegen ons zeggen hè. Foei!

Hier mijn persoonlijke beeldmozaïek: voornaam - eten - school - kleur - beroemdheid - drank - vakantie - toetje - worden - leven - ik - flickrnaam.

Aangenaam!

Informatie Management; een sprookje

Waar we zo goed in zijn...



...maar wat voor al die nieuwe draken in opkomst misschien niet meer genoeg is. Ridders, verzamelt u!

Ding 22 - Bibliotheek 2.0

De finale!
Na Web2.0 komt natuurlijk Bibliotheek2.0. Velen vinden dat Bibliotheek 2.0 meer is dan een term om nieuwe Web 2.0 tech-nologiën in een biblio-theeksetting te plaatsen. Het is tevens een term die gebruikte kan worden om een bepaald bewustzijn van de (digitale) veranderingen om ons heen waar te nemen en daar ook actief in mee te willen gaan. Een gedrags-verandering dus!

En daar zijn we in bibliotheekland wel aan toe. Het personeel vergrijst, loopt binnen 10 jaar massaal via de achterdeur het pensioen in en aan de voorkant komt weinig tot niks jongs, enthousiasts en 2.0-kundigs binnen. De nieuwste rapporten analyseren het 'klip en klaar', eigenlijk wisten we het al, maar
we doen er (te) laat en (te) weinig aan om de problemen die
we (straks) hebben te voorkomen of op te lossen.

Ik voel me dan ook het meest aangetrokken tot het artikel van Michael Stephens over de skills van de bibliothecaris 2.0. Om in die nieuwe bibliotheek - waar de wensen en behoeften van de klant centraal staan en waar de klant overal toegang heeft tot alle informatie - te kunnen meedoen, moet die nieuwe bibliothe-caris veranderen. Een paar suggesties.

De bibliothecaris 2.0:

• omarmt web 2.0 toepassingen
  hij ziet in hoe diensten verrijkt kunnen worden door het lees/schrijf web en hoe nieuwe diensten kunnen ontstaan in een goed samenwerkingsklimaat.
  
• bedwingt de technolust
  hij zet technologie niet in omdat het cool is of status geeft.
  
• maakt goede, maar ook snelle beslissingen
  hij ziet in hoe snel de wereld en de bibliotheekgebruikers veranderen door middel van vooruitstrevende technologie.
  
• is een trentspotter
  hij probeert informatie en nieuws te vinden die van belang kunnen zijn voor toekomstige diensten.
  
• bemachtigt content
  hij begrijpt dat de toekomst van bibliotheken wordt aange-stuurd door hoe gebruikers toegang krijgen tot content, hoe zij deze content kunnen consumeren en hoe zij zelf content kunnen creëren.

Tot slot nog een mooie samenvatting om aan de bibliotheekmuur te hangen:
"De bibliothecaris 2.0 luistert naar medewerkers en gebruikers als hij plannen maakt, vertelt over zijn successen en mislukkingen, leert van beiden, viert die successen, biedt medewerkers ruimte om te experimenten en leren en blijft altijd dromen over de beste bibliotheekdiensten."

Hoe bibliothecaris 2.0 zijn wij? De bewustwording groeit, maar het handelen kan volgens mij wel iets sneller. Plannen genoeg, werk-groepen te over, duidelijke communicatielijnen met even zoveel beslismomenten. Als de trein echter op gang komt, blijkt het een boemeltje met veel tussenstations en wisselstoringen. Zo winnen we de 2.0-wedloop echt niet!

Oh ja, natuurlijk heb ik me aangemeld bij het Bibliotheek 2.0-ning. Een klein begin om met elkaar onze bibliothecaris 2.0 skills aan te scherpen. Ik moet het allemaal nog een beetje uitvogelen op dat Ning, maar wie weet levert het wat moois op!

Variaties op een thema

Sommige mensen hebben niks met boeken. Geeft niks. Anderen hebben niks met muziek waar geen beat of gitaar in zit. Ook niet erg. Er zijn zelfs mensen die niks hebben met voetbal. U raadt het al... ik ben zo'n mens.

Voor die eerste twee types is het beslist niet moeilijk om te leven zonder in aanraking te komen met dat waar ze niks mee hebben. Voor type drie echter is het totaal onmogelijk om niet geconfron-teerd te worden met dat waar hij totaal niks mee heeft. (Veel ontkenningen, ik weet het, maar lees het nog eens rustig na, het klopt echt.)

Eén voordeel; de oranje-gekte levert ook leuke cartoons op en daar kan ik dan wel weer om lachen. Vooral als die grappenmakers dezelfde grap maken. Daarom, voor alle voetbalfans, voor deze ene keer, en dan wil ik er ook echt niks meer over horen!

Ding 21 - My Discoveries

In dit Ding leren we over sociale aspecten die bibliotheken toevoegen aan het hart van de collectie:
De Catalogus.

Het ‘formeel’ beschrijven van boeken is aan strikte regels gebonden. In een titelbeschrijving hebben de titel, de auteur, de uitgever en het jaar van uitgave een vaste plaats. Dat vinden catalogiseerders en computers fijn. De inhoudelijke beschrijving van boektitels is het exclusieve domein van de bibliothecaris.

Nieuwe technologie maakt het echter mogelijk om de bibliotheek-catalogus open te stellen voor gebruikers en deze de mogelijkheid te geven om zelf een inhoudelijke beschrijving of recensie van een boek te schrijven. Maar ook om trefwoorden toe te kennen die voor hen van betekenis zijn.
Huh? Gaan we zitten wroeten in ons hart? Ja dus!

Ik ben onder de indruk van de catalogus van de Ann Arbor District Library in Michigan, één van de meest vooruitstrevende bibliothe-ken ter wereld op het gebied van Web 2.0. Rechts zie je ‘tags’, die door gebruikers aan titels zijn toegevoegd en die anderen weer kunnen gebruiken. Je kunt de tags ook weergeven in een tagcloud. Ook hebben leden recensies toegevoegd aan media. Heel grappig is de mogelijkheid om elke titel weer te geven als een klassieke cataloguskaart (bespeur ik hier enige nostalgie?), waar iedereen iets op kan schrijven. Dus ook ik! (zie foto)

In onze catalogus kun je gebruik maken van My Discoveries. Je stelt eenvoudig je persoonlijke boekenlijsten samen, die je met anderen kunt delen. Jouw eigen tags zorgen ervoor, dat media-titels op een nog betere manier gevonden kunnen worden. Als iets in My Discoveries opgenomen kan worden, zie je onder de titel-beschrijving de tekst “Bewaren of taggen…”

Hoezo als? Waarom kun je niet alle titels bewaren of taggen?
Een eerste speurtocht door die nieuwe catalogus en discoveries doet me soms wat fronsen. Het staat allemaal wel een beetje dicht op elkaar, niet? En ons logo breekt helaas vaak een zin af. Je kunt nog relatief weinig boeken taggen. En dan alleen vanuit het totaaloverzicht en niet vanuit de titelbeschrijving. Dat vraagt om veel terugklikken en scrollen. Ik wil niet zeuren hoor, want ik weet hoeveel bloed, zweet en gemopper het heeft gekost om hem operationeel te krijgen, maar volgens mij kan het hier en daar nog wel iets gebruikersvriendelijker.

Het uitgebreid zoeken en het verfijnen zijn dan weer wel hele mooie diensten. En dat je op jouw favoriete zoekacties een RSS kunt nemen, is natuurlijk super. "Geef me een seintje als de nieuwste Moeyaert binnen is", dat is het eigenlijk!

Ik ben benieuwd hoe deze catalogus zich gaat ontwikkelen en wat onze gebruikers er van vinden. Worden er straks veel profielen aangemaakt? Gaan we iets merken van al die tags? En vooral, wat gaan we daar dan mee doen? Kunnen we nog iets leren van onze Amerikaanse collega's? Ik zie toch een paar bijzondere 2.0 toepas-singen op die website. En een interessante navigatie. Oké, alles in één klik laten vertalen naar het Chinees is voor Hengelo misschien iets te hoog gegrepen, maar toch. Hoe staat het eigenlijk met onze websiteverbeterplanwerkgroep?

Wist u dat...

Over kinderen

Ik las eens het boek Donderdagmiddag. Half vier. van Kristien Hemmerechts, ook zo'n Vlaamse Reus. De flaptekst schrijft:
"Dit is een boek over kinderen. Over mensen die kinderen willen maar ze niet kunnen krijgen, of ze kunnen krijgen maar ze niet willen, of ze krijgen zonder ze te willen, of ze willen en ook krijgen. En omdat het een boek over het hebben en krijgen en willen van kinderen is, is het ook een boek over liefde, en over het maken van die kinderen, dat soms in liefde gebeurt. Soms ook niet." (2002 - uitg. Atlas)

Dit is een filmpje over kinderen, met liefde. Of niet soms.
Fijn weekend!

De kracht van taal

Ken je dat? Dat je iets beleeft en dat je een soort klik ergens in je maag-streek voelt. Omdat datgene, voor die ene verrassende seconde, contact lijkt te maken met iets in jou, van jou. Dat had ik dus weer eens, deze week.

Eén van mijn favoriete schrijvers is Bart Moeyaert. Een Vlaming, en dan heb je bij mij al een streepje voor. Vlamingen praten mooier, schrijven mooier. Hun taal lijkt net zo te 'botten en bloeien' als hun zachte accent.

Het meest geniet ik van zijn prentenboeken. Om die poëtische zinnen, waarin elk afgewogen woord precies op de juiste plek staat. Luna van de boom (naar het Slowaakse sprookje Berona), Olek schoot een beer en kwam met een veer op zijn muts weer thuis (naar het Russische sprookje De Vuurvogel) en met stip bovenaan De Schepping.

"In het begin was er niets. Het is moeilijk om je dat voor te stellen. Je moet alles wat er nu is, nog niet laten zijn. Je moet het licht uitdoen, en er zelf niet zijn, en dan ook nog eens al het donker vergeten, want in het begin was er niets, ook het donker niet. Als je het begin van alles wil zien, moet je erg veel weglaten. Ook je moeder."
(2003 - uitg. Querido, met ill. van Wolf Erlbruch)

Als ik weer eens een collectie voor De Rode Draad moet samen-stellen, probeer ik er altijd een Moeyaert in te stoppen. Je moet ze toch een beetje opvoeden, die leesblagen!

Onlangs ben ik (veel te laat) begonnen met het ontdekken van Aidan Chambers, ook zo'n schrijver van de betere jeugdliteratuur. Ik las een interview over zijn laatste boek uit de 6-delige serie Dance Sequence en vond dat het er nu maar eens van moest komen. Deel 1 bleek al niet meer in onze collectie voor te komen (hoe zit dat Harry Dixit?), dus dan maar gelijk naar deel 2.
Je moet dansen op mijn graf; een leven en een dood in vier delen, honderdzeventien stukjes, zes doorlopende verslagen en twee kranten-knipsels, met een paar grappen, een stuk of drie puzzels, wat voetnoten en af en toe een ramp om het verhaal te laten lopen.
Dat belooft wat! En inderdaad, na een paar bladzijden voel ik hoe ik onderdompel in zo'n Moeyaertbad. Een warm bad, dus.

Dan belandt ons vakblad Lezen op m'n bureau, met een interview met drie kinderboekenschrijvers die hun 25 jarig schrijversschap vieren. Eén van hen, meneer Moeyaert, zegt daarin over zijn manier van schrijven:
"Keerpunten in mijn schrijven hangen sterk samen met gebeurtenissen in mijn persoonlijke leven. Eén ervan was dat ik Je moet dansen op mijn graf van Aidan Chambers las. Ik besefte erdoor dat ik waarschijnlijk niet zou trouwen met een mevrouw, maar met een meneer. En de vorm week zo uitdagend af van wat ik gewend was. Dat boek maakte het me duidelijk:
“Gooi die poort open, durf dat ook!”"

- klik -

Verwey's visie

Ding 20 - Last.fm

Ik heb het geprobeerd, serieus. Ik was er ook echt voor gaan zitten, voor m'n eigen muziek-bibliotheek op Last.fm. Accountje aanmaken, software downloaden, zoeken, luisteren, hartjes aanklikken, 'tagen'...

Maar er gebeurt helemaal niks. Ik bouw geen profiel op, m'n widget blijft blanco, ik snap er steeds minder van.

Dan maar even rondsnuffelen in ons 23dingen-account. Ook nu wordt de muziek waar ik naar luister niet toegevoegd, hoe hard ik ook op die hartjes klik! Het idee in net zo'n omgeving te zullen belanden als bij LibraryThing, blijkt een illusie. Ik zal wel iets heel belangrijks heel erg fout doen, maar tot nu toe heb ik me met al die nieuwe dingen toch prima gered. Stom Ding.

Als ik de theorie nog eens rustig doorlees, vallen me ineens een paar zinnen op.

• Als ongeregistreerde bezoeker kun je vrijelijk muziek beluis-teren via de last.fm muziekplayer.
  Ik beluister mijn muziek altijd gewoon via de cd of radio en dat bevalt prima. Moet ik nu soms muziek opzoeken in de pc en snoertjes naar de boxen leggen voor een mooi geluid?
  Beetje overbodig.
• Zoek op de tag fusion en je hebt een muziekzender gemaakt met deze muziek.
  Muziekzender? Waarom zou ik? Ik heb geen dj-aspiraties. En eigenlijk snap ik helemaal niks van deze zin.
• Speel je jouw muziek op je computer af via het programma iTunes, dan kan de speciale last.fm software de tracks synchroniseren met je account.
  Ik speel nooit muziek af op de computer via iTunes. En dat ga ik ook nooit doen. Echt niet.
• Ook jazz-, folk- en zelfs klassieke muziekliefhebbers (vooral die van het ijzeren muziekrepertoire) komen aan hun trekken.
  Ai... het ijzeren repertoire. Dat is nou net wat hier in huis ontbreekt, dat kennen we wel. Ik word met ijzeren hand opgevoed in het 'on-ijzeren' repertoire, als je het zo kunt noemen.

Nee, bij Last.fm ligt voor mij de nadruk op Last en niet op fm. Hoe graag ik ook zo'n mooie widget zou willen, de ontoegankelijkheid van deze website heeft m'n inspiratie opgedroogd. De boodschap is duidelijk: tussen mij en de muziek wordt het echt niet meer wat. Accountje opgezegd, software verwijderd. Op naar het volgende ding.

Snelle Jelle

Sinds onze personeelsvereniging bestaat uit alle mannen van het bedrijf, zijn de uitstapjes een beetje veranderd. Laten we zeggen dat het allemaal wat ‘stoerder’ is geworden. Eerst op survival, straks wadlopen en gisteren hebben we onze adrenaline laten stromen op de kartbaan in Oldenzaal.

Bij aankomst was al duidelijk dat zowel de baan als de barbecue alleen bestemd waren voor echte biblofielen. Weten we in ieder geval wat voor vlees we in de kart hebben! De mannelijkste mannen hingen natuurlijk gelijk vol in de bocht. Indrukwekkend. Voor de wat voorzichtiger coureurs was in een rij-instructie voorzien. Dus met het kaartje op het stuur, heb ook ik me aan een paar snorrende rondjes gewaagd. En met een tijd waar ik me niks voor hoef te schamen. Dat krijg je als je graag wilt dat de dingen snel gaan. Zelfs collega’s die dachten via de binnenbocht te kunnen inhalen, werden soepeltjes van de weg getikt. (dit gaat duren BiebBean!)

Zo heeft bijna iedereen z’n angst of bescheidenheid overwonnen en laten zien wat ‘ie in huis had. Toch wel kicken. Mijn eigen Snelle Jelle heeft z’n best gedaan om onze coureur Alidarnic te kloppen, maar tegen zoveel stoerheid ...eh... ervaring heeft niemand een schijn van kans. Geeft niks hoor, ik ben trots. Omdat een foto van z'n snelle meisie er helaas niet in zat, moet ‘ie zelf deze blogpost maar wat kleur geven. Indrukwekkend!

Bedankt voor een leuke avond, mannen. Op naar de wadden.

Even opwarmen

Ding 20 gaat over muziek op het web. Leuk. Want zoals ik nu met taal m'n brood verdien, zo deed ik dat vroeger met muziek. Iets anders wat ik broodnodig heb, is humor. Iemand die taal, muziek en humor op briljante wijze combineerde, was Victor Borge. Vooruitlopend op mijn eigen muziekbibliotheek hier alvast twee opwarmertjes, omdat ik niet kon kiezen.

Ruzie met de 'bladluis'




Introductie op een opera



Meer zien? Klik hier.
Fijne zondag!