Scribbles blikt achterom

2008 was voor mij het jaar waarin het bloggen begon, dus jaarstatistieken vergelijken zit er nog niet in. Maar evenals vele medebloggers wil ik ter afsluiting wel een paar cijferfeitjes met alle trouwe lezers delen.

Mijn eerste post dateert van 16 maart 2008 en maakt op literaire wijze melding van mijn aanmelding bij Blogger, vanwege een binnenkort te starten cursus. Geniaal Scribbles! Hopelijk zijn de berichten sindsdien zowel inhoudelijk als literair wat aangenamer geworden.

De jaarweetjes:

• Astrids Scribbles bestaat vandaag precies 290 dagen
• Er zijn 199 posts gepubliceerd
  (Daarmee wordt de eerste post van 2009 gelijk een klein feestje!)
• Plus 4 boek- en filmbesprekingen op Bieblog Hengelo
• Dat maakt 0,7 posts per dag
• Oktober was de drukst bezochte maand (1010 unieke bezoekers)
• De post met de wat dubieuze oproep voor jonge medewerkers werd het best bekeken (50 unieke en nieuwsgierige bezoekers)
• De post over onze Toolbar kreeg de meeste reacties (48)
  Niet omdat die zo geweldig was, maar omdat er een soort mailwisseling uit volgde met m'n Enschedese collega Jouke, over widgets, gadgets en catalogi enzo.

En daarmee plaatste Jouke zich in korte tijd bovenaan de Top5 van lezers die de meeste reacties achterlieten. 
1. Jouke (49)
2. Eck23 (42)
3. Schrijverdezes (37)
4. Eazy en Stella (35)
5. ZBdigitaal (26)

Naast deze trouwe volgers heb ik ook redelijk veel onbekende en zeer internationale bezoekers. De meesten van hen komen hier terecht door een zoekactie in Google op Berlijn. Is mijn uitgebreide serie over deze stad toch niet voor niets geweest!

Maar waar scribble ik verder nog over? De 5 meest voorkomende thema's zijn:
1. Humor
2. 23dingen (hoe kan het ook anders)
3. Opmerkelijk
4. Leermomenten
5. Bibliotheek

Wat kun je daaruit opmaken? Wel, dat ik hou van de (glim)lach, dat me veel opvalt, dat ik nooit ben uitgeleerd en dat ik iets heb met het bibliotheekvak. Verder blijkt daaruit dat ik zuinig omga met het labelen van berichten. Een stijlkeuze die wel past bij mijn overzichtelijke, minimalistische inslag (lees: afwijking).

Ik schreef in september een post over mijn blogmotivatie, naar aanleiding van de blogkermis van WoW!ter, en die geeft nog steeds een mooi overzicht van een paar bloghoogtepunten. Mijn persoonlijke hoogtepunten van dit jaren waren:

• de nieuwe bloghobby
• de nieuwe liefde voor Berlijn
• de nieuwe laptop (waar ik nog altijd een haat-liefde verhouding mee heb)
• de nieuwe telefoon-agenda-adresboek-internet-speeldoos-dinges
• mooie boeken en films (straks allemaal terug te vinden op ons Bieblog)

Veel nieuws dus!

En 2009? M'n 200ste post staat klaar, daarna is alles blanco. Geen ideeën, geen wensen, geen verwachtingen. Volgens mij is dat de beste manier om ergens in te stappen: open. Laat al die leermomenten maar komen!

Bedankt voor het volgen van mijn scribbles en hopelijk tot in een gezond Nieuw Blogjaar.

Update: de verslaving

Teeter heeft 32 Levels.
En dan begint hij vrolijk weer opnieuw...
Nu m'n gemiddelde tijd en score wat opkrikken!

Illustratie: Labyrint van M.C. Escher

De eerste verslaving

Oké, dat bellen, agenda beheren en contactpersonen bijhouden, dat gaat allemaal wel wennen. Een postje bloggen is alleen leuk als je niks te doen hebt. Foto's maken kun je beter aan een echte camera overlaten. En een route uitstippelen met Google maps is aardig voor de visite. Maar dan? Uitgespeeld?

Nee hoor, want de HTC heeft een spelletje voor de echte geduldigen onder ons, die met de fijnere motoriek. En laat ik nou net...

Wij hadden thuis een spel waar ik me als kind uren mee kon vermaken: Labyrint. Het staat nog steeds op zolder trouwens. Degelijk, simpel speelgoed! Een vierkante houten bak, met daarin twee losse plateau's. Het binnenste bevat een doolhof van schotjes, zo'n 50 gaatjes en een lijn langs alle schotje en gaatjes van linksboven naar rechtsonder. Via twee kleine draaiknoppen beweeg je de plateau's heen-en-weer en op-en-neer. En dan heel voorzichtig een balletje over de lijn naar het eindpunt 'rollen'. Ik was bijna net zo goed als m'n vader, heen en terug in één keer.

Deze digitale variant haalt het niet bij die fysieke houten bak, waardeloos. Wel heel dicht in de buurt van die oude herinnering komt het spel Teeter. Even voorstellen...



Dit filmpje laat alleen Level 1 en 2 zien. Eitje! Maar heel goed om warm te draaien. Het wordt echt wel lastiger. Vanaf Level 17 is het lachen; hij gaat over op een hellend vlak met paaltjes in plaats van schotjes. Je ziet aan de kleuren wel waar het omhoog en naar beneden gaat, maar je ziet niet hoe stijl de helling is. En er zitten wel een paar 20%-tjes bij! Ik zit nu op Level 30 en die is niet leuk. Even de glühwein laten staan en het vanavond maar weer eens proberen. Hoeveel Levels zouden er eigenlijk zijn?

Wilt u dit ook, voor een gezellige oudejaarsavond? Ik geloof dat je het hier kunt downloaden. Veel succes!

Mijn eerste moblog

Afijn... een uur en wat koppijn later.
Dat internetten op een htc, dat is nog tot daar aantoe. Traag, maar het werkt. Echter, inloggen en een berichtje plaatsen, dat is echt een hele opgave. Ik hou het kort dus! De foto komt (uiteindelijk...) ook van de htc en toont de restanten van een fijne kerst. Oh ja, het Body Shop pakket van m'n sportbaas staat al in de badkamer!

Taal is zo grappig

Fijne feestdagen allemaal!

Het gaat al steeds beter!

Lieve lezer,

Ik wil u graag waarschuwen. Het kan zijn dat er de komende tijd iets minder scribbles voorbij komen. Niet omdat het vakantie is, want als trouwe lezer weet u dat mij dat nog nooit van het bloggen heeft weerhouden. Ook niet omdat ik deze vakanie wil gebruiken om dat ene boek eindelijk te gaan lezen of nu eens echt trouw elke dag m'n yoga-oefeningetjes te gaan doen. Niets van dat al.

Waarom dan? Nou, het zit zo, ik heb een nieuw speeltje gekregen, van m'n baas. Onze mobieltjes en iPAQ's waren afgeschreven en nodig aan vervanging toe, zo werd gezegd. Dus, alle managers, consulenten en coördinatoren hebben een 'kerstcadeautje' gekregen: een HTC Touch HD.

Een wat? Nou, een soort iPhone, maar dan anders. Chique doosje, strak apparaatje, onwijs veel toeters en bellen. Je kunt er werkelijk alles mee. De vraag is alleen: hoe. En daar is Scribbles dus nog wel even mee druk mee. 134 pagina's handleiding. Het opladen en aanzetten is gelukt, maar dan begint de ellende... En 2009 wordt een druk jaar, met veel afspraken, telefoontjes en takenlijstjes. Ik moet dus wel voorbereid zijn.

Nee, dit wordt een zware vakantie, lieve lezer. Ik vraag om uw begrip voor misschien een postje minder de komende tijd. Ik zal extra glühwein inslaan om het leed iets te verzachten ;-)

Warme groet en fijne feestdagen van uw,
Scribbles

Oh oh, wat nu...

De eerste MediaCoach

Hebt u 'em al gezien? Klik HIER voor de online editie.

Alle bibliotheken en scholen ontvingen deze week nummer 1 van het nieuwe vaktijdschrift MediaCoach van Biblion Uitgeverij. Een tijdschrift voor mediathecarissen en bibliothecarissen over jeugd en mediawijsheid. Zo nieuw, dat het nog niet eens op hun website staat. Het bevat een aantal vaste items, zoals productnieuws, nieuwe ontwikkelingen, uit het vak, in de praktijk, portret van een mediathecaris, banenwijzer en games. En natuurlijk ruimte voor leuke interviews en interessante achtergrondinformatie. Het hoopt hiermee professionals, die met jeugd en mediawijsheid te maken hebben, te helpen met de dagelijkse praktijk en inzichten te geven voor de toekomst.

Omdat ik was gevraagd voor de redactieraad heb ik het ontstaan van dit blad van dichtbij mogen meemaken. Eerlijk gezegd ben ik zelfs pas aangeschoven toen de trein al reed. Een bijzondere ervaring, want daar komt nogal wat bij kijken zeg. Ik zal in het vervolg iets zorgvuldiger de stroom vakbladen m'n bureau laten passeren. En dan is mijn aandeel nog maar klein geweest. Meedenken over de inhoud, doorverwijzen naar mogelijke auteurs, een artikel schrijven over 23dingen en de onderwijsversie die bijna klaar is en de hoofdredacteur zo nu en dan een hart onder de riem steken als de planning moet worden bijgesteld. Zo'n eerste nummer kost gewoon veel tijd. Vanaf nu gaat het beter!

Volgens mij ziet het er goed uit. Duidelijke indeling, mooi vormgegeven (ik hou van strak) en goed leesbaar. Leuk ook dat gelijk veel aandacht is besteed aan dr. Ross Todd en zijn nieuwe manier van leren en betere schoolmediatheekwerk, waar ik toevallig al eerder over schreef. Een inspirator voor veel mediathecarissen.

De basis is gelegd, nu moet het zich gaan ontwikkelen. Er komst vast nog een website, er worden lijnen gelegd met het mediawijsheid expertisecentrum en andere partners in crime, nieuwe auteurs zullen zich melden en dan komt de grootste uitdaging: goeie artikelen blijven aanbieden. Een mooie uitdaging, dus.

Succes, redactie!

Oh ja, hebt u suggesties? Meld het Scribbles, dan wordt het zeker geplaatst. Alvast bedankt.

This Is Where We Fight For

This Is Where We Live

Wat zou de wereld zijn zonder boeken...



Via Eazy

Update ding Bibliotheek 2.0 en Blogkermis

De laatste update, het laatste ding. Dat betekent dat onze laatste groep cursisten aan haar evaluatie toe is en volgende week het certificaat mag ontvangen.

Als iedereen klaar is tenminste, want sommigen zijn de eindstreep nog niet over. Even volhouden en de sprint d'r in, jongens!

Nu heeft vandaag de dag bijna alles het toevoegsel 2.0, maar wat bedoelen we er ook alweer mee? De theorie zegt daarover:

Kernpunt is, dat '2.0' alle ruimte biedt aan gebruikers om mee te werken aan en om te participeren in de verdere ontwikkeling van bestaande en nieuwe diensten, zowel online als in de echte wereld. Velen redeneren dat Bibliotheek 2.0 meer is dan alleen een term om nieuwe Web 2.0 technologieën in een bibliotheeksetting te plaatsen. Het is tevens een term die gebruikt kan worden om een bepaald bewustzijn van de (digitale) veranderingen om ons heen waar te nemen en daar ook actief in mee te willen gaan. Een gedragsverandering dus!

Dat laatste lijkt me niet onbelangrijk. En eerlijk is eerlijk: dat hele 23dingen-gedoe heeft een behoorlijke gedragsverandering in de bibliotheekwereld teweeg gebracht. Bij de één wat meer dan bij de ander, maar zo hoort dat ook. Wie wil kan terecht op onze Bibliotheek2.0-ning om in een favoriete communitie van gedachten te wisselen en geïnspireerd te raken. Feit is ook dat er in straks een aangepaste 23onderwijsdingen voor docenten wordt opgeleverd, waarmee we toch een mooie dienst voor meer deskundigheid en meer mediawijsheid in het voortgezet onderwijs aan ons assortiment kunnen toevoegen. Want ook daar valt nog wel een gedragsveranderingswereld te winnen!

Maar even terug naar de kern van 2.0: de meewerkende en participerende gebruiker. Dan denk ik dus aan samen doen, samen delen, samen ontwikkelen, samen produceren, samen consumeren wellicht. Zie ik daar toch zomaar een bruggetje verschijnen met de blogkermis van Essen2punt0. Zij roept op om te bloggen over de vraag of bibliotheken meer eigen content moeten gaan produceren om aansluiting te blijven vinden bij die veeleisende gebruiker. Of dat zij meer samenwerking moeten zoeken met partners die dat al kunnen en doen.

Wil je een eerlijk antwoord, Essen?
Dan kies ik toch voor dat laatste.

Ja, we zijn deskundig. In het zoeken, vinden en selecteren van informatie. In het ontsluiten en toegankelijk maken van informatie. Maar dat wil niet zeggen dat we ook informatie kunnen (of zouden moeten willen) produceren. Ja, we zijn mediawijs. We kunnen kinderen, scholieren, nieuwkomers, senioren en wie maar wil, via workshops en cursussen heel veel leren. Maar dat wil niet zeggen dat we al die workshops en cursussen ook zelf kunnen (of zouden moeten willen) ontwikkelen. Ja, we zijn een open podium voor cultuur, ontmoeting en debat. Er vinden steeds meer en heel verschillende activiteiten plaats in de bibliotheek. Maar de uitvoering daarvan laten we vanzelfsprekend aan de deskundigen over. En de flauwste: we weten veel over boeken. Noem je favoriete schrijver en we trekken zo een paar 'in de trant van' schrijvers uit de kast. Maar niemand verwacht dat we zelf boeken schrijven, toch?

Ik zie voor de bibliotheek steeds meer een faciliterende rol weggelegd. Ondersteunend, adviserend, voorwaarden scheppend. Heel veel slagen, vooral in de digitale wereld, hebben we allang verloren. Maar we kunnen wel heel veel mensen bereiken, we zijn laagdrempelig, we hebben een 100% naamsbekendheid, we hebben een landelijk netwerk en we kunnen alles ontsluiten en bij de mensen brengen als het moet. Je maakt mij niet wijs dat er geen partners zijn die met zo'n organisatie willen samenwerken.

Met al die 2.0 technologieën wordt dat fasciliteren niet alleen makkelijker, maar krijgen we ook de kans om een meer persoonlijke relatie met onze (veeleisende?) gebruiker aan te gaan. Samen bloggen, samen hyven, samen ideeën en kennis uitwisselen, samen groeien en samen genieten. Van een boek, een avondje uit of gewoon omdat het leuk is om even gedag te zeggen tegen je favoriete bibliothecaris. Aan ons zal het - wat mij betreft - niet liggen, alleen moet die gebruiker misschien nog even wennen aan 'de nieuwe bibliotheek'.

100.000e Zoek&Boek!

Best leuk hoor, werken in de bieb.



En gefeliciteerd allemaal!

Update ding My Discoveries

Dit ding ging over sociale bibliotheekcatalogi; catalogi waarbij de gebruiker meehelpt om hem te 'structureren'. Een soort social tagging dus. Hé, dat heb ik eerder gehoord. De jongste ontdekking is Worldcat, maar met onze eigen My Discoveries hebben we al een mooie start gemaakt.



Bibliotheek Hengelo heeft nu zo'n 80 accounts voor My Discoveries binnen haar catalogus. Ik gebruik het zelf nog alleen voor het bijhouden van een lijst met titels die ik op ons Bieblog ga bespreken. Handig! Andere gebruikers voegen ook daadwerkelijk nieuwe tags aan titels toe. Tot nu toe lijken dat vooral heel persoonlijke tags, zoals ik dat zelf ook doe met Mijn Delicious. Alleen ik hoef de logica te snappen en de gezochte site snel te vinden. Zo kom ik in onze catalogus ergens de tags boek en lezen! tegen. Briljant!

Nee, een verrijking voor de vindbaarheid is het op deze manier niet, maar daarvoor hebben we dan ook nog de trefwoorden die de vakspecialisten toekennen. Ook stimuleert dit niet echt het 'samen delen'. Toch kan het wel leuke resultaten opleveren. Als ik even niet meer weet wat ik moet lezen, dan klik ik toch gewoon op de tag lezen! voor de tips van een ander. Wie weet wat voor nieuwe liefdes dat nog oplevert.

Maar als steeds meer mensen steeds betere tags gaan toekennen, of wanneer je dit - met een specifieke gebruikersgroep, zoals het onderwijs bijvoorbeeld - goed gaat organiseren, dan kan het natuurlijk wel tot hele mooie resultaten leiden. Zoals wellicht een instrument waarmee de gebruiker heel snel, via de voor hem meest logische zoekwoorden, bij die informatie komt die hij nodig heeft. Ja, deze ontwikkeling kán niet anders dan mooie dingen gaan opleveren.

Social tagging

Een tijdje terug stond in Vives een artikel over Social tagging: met meerdere mensen, op een informele manier en op basis van associaties, sleutelwoorden koppelen aan bestanden. Het Telematica Instituut heeft met het SURFnet/Kennisnet Innovatieprogramma in een experiment onderzocht wie er betere tags verzinnen voor videofragmenten die leerlingen moeten opzoeken: experts of medeleerlingen.

Verrassend genoeg bleken door leerlingen aangedragen tags doeltreffender te zijn. "Dat lijkt te komen doordat het vocabulaire van scholieren meer lijkt op dat van medeleerlingen."

Ik vind dat helemaal niet zo verrassend, eerlijk gezegd. En de reden lijkt me nogal logisch. Het artikel legt de achtergrond nog even uit. Van oudher is het de taak van de vakspecialist, bijvoorbeeld een bibliothecaris, om metadata aan bestanden te koppelen. Dit gebeurt volgens een bepaalde formele standaard. Onderzoekers stellen nu dat deze formele manier tijdrovend (lees: kostbaar) en inflexibel is en niet aansluit bij het zoekgedrag van de gebruiker. Een oplossing hiervoor is social tagging. Door gebruikers te betrekken bij het toekennen van sleutelwoorden, is de kans groot dat andere gebruikers het aanbod beter kunnen vinden.

Tot slot komen er twee opvallende uitspraken: "Het is goedkoper als je geen professionals hoeft in te zetten." en "Een belangrijke vraag is nu hoe je mensen motiveert om tags toe te voegen aan videomateriaal. Hierop richt een deel van het vervolgonderzoek."

Ik krijg daar dus een raar gevoel bij. Volgens mij is er onderzoeksgeld weggegooid om tot die eerste conclusie te komen. Wij leren scholieren om in de door ons aangebrachte structuur te zoeken, maar als je ze de kans geeft om in een door henzelf aangebrachte structuur te zoeken... Ja, dat is waarschijnlijk veel effectiever. Toch hadden ze dat onderzoeksgeld ook kunnen gebruiken om van die 'dure' professionals in te huren om alle materialen volgens een leerlingvriendelijker structuur te ontsluiten. Dat kunnen we en doen we ook al. Onze klanten kennen bijvoorbeeld in My Discoveries eigen trefwoorden aan onze materialen toe en delen deze met anderen. Dat verrijkt de catalogus en maakt materialen beter vindbaar. Maar het mag ook allemaal niks meer kosten tegenwoordig en als bibliotheek moet je je nog altijd verantwoorden als je ergens geld voor vraagt.

Als klap op de vuurpijl gaan ze nu ook nog onderzoeken hoe ze die leerlingen moeten motiveren om zelf tags toe te voegen. Dat is weer heel veel geld dat dus níet naar die 'dure' professional gaat, die eerst een betere zoekstructuur gaat aanbrengen en het de leerlingen dan ook nog leert te gebruiken. Jammer.

Update ding Last.fm

Zoals ik tijdens de cursus al schreef, is dit het enige ding dat echt niet wilde en waar ik ook niks mee had of kreeg. Het frustreert me dus best om te lezen dat er verschillende collega's zijn, die zich nu met hangen en wurgen door alle dingen proeteren en bij Last.fm ineens helemaal het licht zien. Geweldig! Altijd m'n eigen radio bij hand! Nooit geweten dat dit bestond! Wat een ontdekking! Nou ja... ben ik dan echt zo blond?

Ik heb het nog een keer geprobeerd, serieus. Even stoeien in het cursusaccount. Ik zal toch wel iets over het hoofd hebben gezien waardoor dat licht bij mij nog uit is. Maar nee hoor. Weinig treffers (rare smaak?), wel iets toegevoegd aan de library, wel getagged, maar geen hartjes. Ik zie ze echt niet. En dan? Afspelen? Volgens mij is de cd aanzetten veel handiger en dan heb ik betere geluidskwaliteit. Nee, ook nu haak ik af.

Toch jammer, want ik wil ook best over wat cd's posten op ons Bieblog en die moet ik dan toevoegen aan ons Biebaccount. Maar wat zie ik, daar zitten al heel veel cd's in en die zijn nog niet besproken. Of er is een redacteur die graag vooruit werkt of die zich niet aan het redactiestatuur houdt! Hoe dan ook, ik stort me wel op de films jongens. Of ik roep een keer zachtjes 'help'.

Foto

Het valt ook allemaal niet mee (2)

Kunst en Cultuur 2.0 (2)

Ik schreef het al eerder: ook kunstenaars moeten 2.0. M'n oog viel vanmorgen dus gelijk op het artikel in De Pers. Er komt een YouTube Symphony Orchestra. Pardon?

Natuurlijk was ZBdigitaal me voor met een post over dit bijzondere project, maar ik duik een beetje de diepte in. Wat willen ze precies?

In april zal een orkest van zo'n 100 man in de New Yorkse Carnegie Hall een stuk spelen van Tan Dun: Internet Symphony Nr.1 - Eroica. Het wordt gedirigeerd door Michael Tilson Thomas. Iedereen kan meedoen. Dat wil zeggen, je moet wel even auditeren, zo gaat dat bij orkesten. De bladmuziek haal je van internet, je neemt jezelf op terwijl je het stuk speelt, je upload je video naar YouTube, een deskundige jury maakt een eerste selectie en dan kan iedereen meestemmen voor die uiteindelijke 100. Naast een echte slotuitvoering komt er ook een virtuele versie, gemaakt van aan elkaar geplakte auditiefragmenten.

Tot zover, strak plan! Tan Dun schrijft mooie muziek. Kijk naar Crouching Tiger... en je weet wat je te wachten staat. Tilson Thomas is ook niet de minste en staat bekend om z'n 'moderne' projecten. De speciaal gecomponeerde symfonie begint spannend, maar eindigt volgens mij in 13-in-een-dozijn filmmuziek. Maar ja, er moet ook wel wat te strijken zijn natuurlijk.

Op de site wordt alles perfect aangeboden, in alle belangrijkste talen. Een video van het stuk, de bladmuziek, een oefenvideo met geluid en een karaoke-video met alleen de dirigent. Want al die inzendingen moeten natuurlijk wel een beetje synchroon lopen. Maar dát ziet er gek uit! Nou ja, dat is dus wat je ziet als je ín het orkest zit. Een leuk kijkje in de keuken voor niet-muzikanten. Alhoewel, Tan Dun blijft wel de hele tijd heel vriendelijk glimlachen. Dat doen dirigenten normaal gesproken echt niet hoor.

Ik ben heel benieuwd naar de inzendingen. Proefspel doen is een kleine hel. Meestal sta je achter een gordijn en hoor je ergens Begint u maar. En dan doe je je kunstje; die mooie sonate of die onspeelbare passage uit een groot orkestwerk. Nu staar je dus naar een virtuele dirigent, je hoort helemaal niks (met een koptelefoon hoor je jezelf niet voldoende meer) en moet je niet alleen de volle orkestpassages spelen, maar ook alle rusten uittellen en die enkele pluknootjes goed mikken.

Maar ik heb even de eerste vioolpartij bekeken. Ik weet, hij ligt al een tijdje op de kast, maar volgens mij gaat dit nog wel lukken. En dat lijstje met verplichte keuzestukken, die heb ik ook ooit al wel eens gespeeld. Dus, als iemand een goede camera en microfoon te leen heeft, dan moest ik me maar eens op YouTube gooien. En dan wel straks allemaal stemmen hè. Wie weet kom ik dan toch nog in Carnegie Hall terecht!

Het valt ook allemaal niet mee

Update ding Social networks

Wie is daar eigenlijk ooit mee begonnen, met zo'n sociaal netwerk. En wie dachten er daarna: "dat kan ik ook, maar dan anders en beter en rond een speciaal onderwerp, want dat is er vast nog niet".

Ja, ik doe ook mee. Ik hyve en ik ning. Heel bescheiden dus. Maar eigenlijk is 'doen' een veel te actief werkwoord. Wat ik echt 'doe' is bloggen. De rest verdwijnt naar die ene dag in het jaar dat ik van ellende of verveling echt even niet weet wat ik moet doen.

En nu is er ook nog dizzie: een kruising tussen hyves en librarything. Moet ik dat nu ook gaan doen dan?

Twee dingen begrijp ik niet zo goed aan al die netwerken. Die discussie over online vrienden en echte vrienden is een gepasseerd station. Dat verschil snap ik heus wel. Nee, ik bedoel twee andere dingen:

• Waar haalt iedereen toch de tijd vandaan om zo sociaal en online te zijn.
• Wat heeft iedereen toch voor vreselijk belangrijks te melden aan elkaar.

Het is zeker interessant om te zien hoe de wereld verandert, kleiner wordt. Hoe mensen elkaar ontmoeten of opnieuw ontdekken. En wat de gevolgen kunnen zijn voor zoiets als een presidents verkiezing. Maar waarschijnlijk ben ik gewoon niet eenzaam of slim genoeg om vriendjes te worden met dit ding!

Met trots: ons bieblog!

Stel je voor...
Je werkt bij een ambitieuze bibliotheek, je hebt die cursus gevolgd, op je jaarwerkplan staat dat je een aantal web 2.0 toepassingen moet ontwikkelen en je wordt op pad gestuurd voor inspiratie. Zo ontmoet je het brein achter FrankWatching, die je alle ins en outs vertelt over het opzetten en onderhouden van een weblog voor je organisatie.

Wat doe je dan...
Dan schrijf je een strak projectplannetje, stort je je met een collega op alle bloggertemplates en laat je je creatieve brein de rest doen. Je stoeit wat met onze huisstijl, je plaatst een eerste aankondigingsberichtje, je voegt de beste widgets en blogmenu's toe, je houdt een eerste redactievergadering.

En voila...
Samen met mijn geïnspireerde, creatieve, innovatieve collega's presenteer ik u met trots ons

Bieblog Hengelo

De redactie is alvast aan het proefdraaien. Om feeling te krijgen met het schrijven over wat we graag lezen, luisteren, kijken en beleven. Om verbeteringen aan te brengen door voortschrijdend inzicht. En om vanaf januari het bieblog met een mooie banner een prominente plek op onze website te geven. Naast alle andere publiciteit natuurlijk. Opdat we veel lezers krijgen en veel gastschrijvers aantrekken. Schrijvers zoals u misschien! Zou dat niet cool zijn?

En weet je wat...
Dit bieblog is niet het enige dat uit de toverdoos van deze redactie is gekropen. Alle boeken en cd's waar we over schrijven, zijn ook te vinden op onze speciale communities van LibraryThing, Dizzie en Last.fm. En kunt u er echt geen genoeg van krijgen? Stuur ons bieblog dan door naar uw mobiel.

Gogo Hengelo,
op naar de volgende 2.0!

En mocht u denken: wat komt deze post me bekend voor? Dat klopt, want ook Scribbles is van de knip-en-plak generatie!

Vier weken kerstvakantie? Geen punt!

Update ding LibraryThing

Wat tijdens 23dingen begon met een korte lijst van boeken, die ook echt in mijn boekenkast staan, is in de loop van dit blog uitgegroeid tot een persoonlijk profiel van boeken die een bijzondere betekenis voor me hebben. Wie mij dus wil leren kennen, moet gewoon m'n scribbles blijven lezen en een blik werpen op Mijn LibraryThing.

Natuurlijk heb ik alle boeken voorzien van een omslag (want die blijken nog best vaak te ontbreken) en een sterclassering (wat u gerust mag gebruiken als tiplijst!). De auteurswolkwidget vrolijkt m'n blog op, maar heeft ook wel eens last van een vreemd soort wolkpsychose. Groot wordt klein, klein wordt groot, groot wordt megagroot of alles even klein... De laatste weken lijkt hij weer tot rust te zijn gekomen, voor zolang het duurt.

Wat ik op dit moment lees, is te zien bij Astrids Leestafel. Ook zo'n ding dat in de loop van de tijd een vaste plek op dit blog heeft gekregen. Omdat ik het best aardig vind om iets van mezelf te tonen, maar dat liever verpak in een personal branding dan in een uitgebreid profiel. En uiteindelijk heeft dit alles de inhoud van mijn blog gevormd. Want hoe graag ik ook zou willen meepraten over de toestand in de wereld, mijn ding ligt toch vooral bij boeken, film en muziek. Met een toefje internet waar het zo uit komt.

Wat ik niet doe, is via LibraryThing discussies aangaan met leesgenoten. Geen behoefte, geen zin, geen noodzaak, geen tijd desnoods. Wat ik wel ga doen, is opvallende boeken, films en cd's beschrijven op ons Bieblog. En daar komen hopelijk vanzelf discussies uit voort, dus met dat 2.0 zit het toch nog wel goed gelukkig.

Jonge medewerkers gezocht

Maar of ze zich op deze manier laten vinden...



Via cursist Zuiderzee

Scribbles is boos

Gister stond er een klein bericht in de Volkskrant. Schrijvers binnen de Vereniging van Letterkundigen vinden dat het AVI-systeem, waarmee kinderen leren lezen, het leesplezier afremt. Vormtechnische eisen zijn belangrijker geworden dan de kwaliteit van een boek. Het belemmert de creativiteit en leidt tot gekunsteld Nederlands, aldus voorzitter Selma Noort.

In een boek over zwemmen mag het woord 'bad' niet voorkomen omdat het op een d eindigt, die als een t wordt uitgesproken, en 'water' niet omdat het een a met lange aa-klank bevat.

In de onderste AVI-niveaus is de juf altijd boos, want de ij van 'blij' hebben ze nog niet gehad.

Inderdaad! En dat doet me ook denken aan die leuke, eenvoudige boekjes over Jubelientje, die bij een hoog AVI staan, omdat de naam van de hoofdpersoon nog te moeilijk is.

De vereniging pleit er voor om uit te gaan van wat het kind leuk vindt, iets wat bibliotheken volgens mij al sinds jaar en dag doen. Ouders vragen vaak alleen naar een AVI, ongeacht schrijver of inhoud. Dan mis je veel moois. Bibliotheken voeren vaak de discussie of ze de hoge AVI's wel of niet apart moeten zetten, 'want de klant vraagt er toch om'. 

Ik sta pal achter het pleidooi voor leesplezier. Het leesniveau verbetert als je leeskilometers maakt. En die maak je alleen als je leuke boeken leest. Voor het leren lezen en het meten van de technische leesvaardigheid is een systeem als het AVI een goed instrument, op school dus. Helaas komen de 'gekunstelde' voorbeelden juist in die lage niveaus voor, waar regels en kaders toch wel belangrijk zijn. Muziek maken leer je ook noot voor noot en ritme voor ritme.

Maar heb je de basis onder de knie, dan doen die nummers er niet meer toe. Pak wat je leuk lijkt, ontdek, laat je verrassen, lees wat al je vriendjes lezen, ook al is nog te moeilijk voor je, of pak een luisterboek, maar wat je ook doet, have fun! En als je als ouder of leerkracht íets wilt doen om dat lezen te bevorderen, daag je kind dan regelmatig uit om eens een te moeilijk boek te lezen. Door het inspirerend te introduceren bijvoorbeeld. Of lees het samen.

Toevallig sluit dit weer mooi aan bij een interview in dezelfde Leesgoed waarin ook Schrijfgenoten staat. Oude meester Chambers houdt een pleidooi voor het trainen van lezen, zoals je dat vanzelfsprekend ook bij sport en muziek doet. Schrijverdezes had er al een post aan gewijd. Hierbij mijn aandeel in de discussie!

Update ding Web2.0 widgets

Ergens richting de eindstreep van de cursus moesten we grasduinen in typische web 2.0 toepassingen. Waarna iedereen vervolgens z'n weblog opleukte met de meest wonderlijke widgets. Zo ook Scribbles. Maar ja, dat gaat na een tijdje wel vervelen, dus de meesten heb ik inmiddels al verwijderd. Vanaf nu plaats ik alleen nog maar frutsels in m'n zijbalk die werkelijk iets toevoegen.

Terecht wijst Eck er in deze tweede cursusronde op dat de meeste van de websites die we moesten bekijken eigenlijk helemaal niet zo 2.0 zijn. Maar waaraan herken je dan zo'n typische Web 2.0 toepassing? Enkele dingen die volgens Eck meteen in het oog moeten springen:

• bizarre naamgeving (Zaabiz, Jalipo, Yokld, Mployd, Flickr, Mappr…) of laat je verrassen!
• aanmeldbox om de site binnen te komen of om lid te worden van de gemeenschap
• profielen om te laten zien wie je bent
• RSS
• reageermogelijkheid op berichten
• anderen toelaten tot jouw kennissenkring
• kleurgebruik: fris, pastel, kleurovergangen naar wit
• logo met spiegeling aan de onderzijde

Huh? Een logo met spiegeling is typisch web 2.0? Dat Eck daarbij verwijst naar deze logo creator maakt dat ik het wel snap, maar nog altijd niet begrijp...

Gelukkig is het artikel van Frankwatching toegevoegd. Die heeft web 2.0 even klip en klaar in beeld gebracht. De lijst (van januari 2006) is natuurlijk allang niet meer volledig, maar wat mij betreft lang genoeg.

Mijn favoriet? Ik hou het simpel; met blogger, netvibes en delicious heb ik binnen handbereik wat ik het meest nodig heb, want...

Verwey's visie

Schrijfgenoten gezocht

In Leesgoed (2008-7) staat een artikel over een bijzonder lees- en schrijfbevorderingsproject van An van 't Oosten en Bert Kouwenberg. Samen ontwikkelden ze de site Schrijfgenoten, om kinderen van groep 7 en 8 bij het schrijfproces te betrekken. Actief en educatief.

De site verbeeld de plattegrond van een basisschool in Den Haag waar het allemaal mee begon. In elke ruimte is wel wat te doen: praten in het groepslokaal, opzoeken in de mediatheek, lezen in de bibliotheek, schrijven in de schrijfzolder, luisteren en kijken in de studio, iets maken in het atelier, iets bewaren in het museum en spelen in het theater. En natuurlijk kunnen kinderen er contacten leggen en reageren. Ze leren er niet alleen over de tot stand koming van een verhaal. De site zit ook vol uitdagende en inspirerende schrijf- en leesactiviteiten, zoals het insturen van je 'mooiste zin'.

In Den Haag is de site inmiddels onderdeel van het lees- en taalonderwijs. Sinds 1 september is Schrijfgenoten online, zijn andere scholen in het land ook welkom en volgen de bezoekers het ontstaan van Bert en Ans nieuwe boek In het spoor van de Rode Leeuw, dat voorjaar 2009 uitkomt.

Een eerste zwerftocht door alle digitale ruimtes leert me dat alles al heel behoorlijk is ingericht en het toegankelijk is uitgewerkt. Nog niet alles lijkt helemaal af, maar dat is ze vergeven. Midden in het artikel schrijft Bert namelijk het volgende pleidooi.

Als onderwijzer hecht ik veel waarde aan lees- én schrijfbevordering, omdat het mogelijkheden biedt voor levensecht onderwijs. Verhalen (geschreven en gelezen) gaan over troost, verwondering, vertrouwen, over vergankelijkheid en mededogen, over verlangen, verwachting en hoop. Dat zijn grote woorden, inderdaad, maar het leven is groot. Zonder misschien de juiste woorden te kennen, weet ieder kind waar het over gaat.

Kinderen zijn gevoelig voor de kracht en de schoonheid van taal. Als je ze vraagt een aansprekende alinea te kiezen uit een boek dat ze hebben gelezen, blijkt dat het gekozen stukje karakteristiek is voor het boek en typerend voor de eigen persoon. Achter de keuze van een favoriete alinea ligt een wereld van denken, voelen en zijn. Lezen en leven liggen niet alleen als woorden dicht bij elkaar.

Kijk, dan heb je het gesnapt en mijn hart gestolen.

Sommige leerkrachten vullen op de evaluatieformulieren van ons project Toon je Taal! in dat het taalgebruik te moeilijk was, of dat de voorstelling te lang duurde, of dat de kinderen het niet hebben gesnapt. Maar ze lijken daarbij over het hoofd te hebben gezien dat diezelfde kinderen bijna een uur ademloos zaten te kijken en luisteren en na afloop de strekking van het verhaal prima konden navertellen.

Kinderen kunnen veel meer aan dan we denken. Ondanks de zapcultuur. Dus laten we vooral niet stoppen met ze te blijven uitdagen, of dat nu via een interactieve schrijfsite is of via muzikale vertelvoorstellingen. Toon je Taal!

Update ding YouTube

Dat we film meer moeten gaan inzetten bij het overbrengen van informatie, lijkt me een open deur. We zijn visueel ingesteld en willen snel en simpel horen en zien wat we moeten weten. Zoiets. Maar hoe dan?

ZBdigitaal verwees ooit naar een mooie site van de universiteit van Nottingham, waarop alle Elementen der Periodiek Systeem via film worden verklaard. Volgens mij heb je het dan begrepen: doel en middel. Natuurlijk staan er meer mooie voorbeelden op sites als YouTube, maar het zijn slechts een paar spelden in een enorme hooiberg van egotripperij.

Ook bibliotheken kunnen nog veel leren waar het gaat om het inzetten van film. Essen liet al zien dat je film heel leuk in kunt zetten voor boekpromotie/verkoop. We hebben wel plannen en ambities, maar je begeeft je toch op glad ijs. Enthousiasme alleen staat immers niet per definitie garant voor kwaliteit. Daar prikt de klant natuurlijk snel doorheen. Dat wil zeggen; de kritische klant. En ik vind dat die wel onze maatstaf is.

Dus, om een beetje in de sfeer te blijven en voorlopig nog gewoon de voordelen te genieten van het betere jatwerk, hier een leuk filmpje. Of is het een boek. Of toch kunst? Een beetje van alles, wat mij betreft.



Via Eazy's Bits & Pieces

Update ding PodCast

Dit is één van de dingen waar ik sinds de cursus niks meer mee heb gedaan. Niet geluisterd, niet gemaakt, niet gedownload, niet gemist. Maar ik wist dat ik nog wat afleveringen van In Europa op m'n ZEN had staan, dus dat leek me een mooie doorstart. Bleek die ZEN van mij net zo dood te zijn als m'n podcastbeleving. Zelfs aansluiten op de computer had geen effect.

ZEN bleef zwart. Stil protest vanwege te lange verwaarlozing. Ik zag mezelf al beteuterd staan, bij één van onze BHV'ers, voor een vakkundige reanimatie of ander noodverband.

Wat schets m'n verbazing, na een half uurtje ander gesurf, wordt ZEN ineens wakker. Helemaal vergeten dat hij nog aangesloten was. Maar wat een heerlijk contactgeluidje en wat een mooi beeld! Welkom terug ZEN, zuig je accu maar weer lekker vol, ik zal m'n leven beteren.

Inmiddels heb ik ook een paar mooie podcasts gevonden en aan m'n netvibes of delicious toegevoegd.

• In Europa natuurlijk, want de tweede serie begint binnenkort.


• Alle voordrachten van Bart Moeyaert, fijn als slaapmutsje na een dag vol indrukken.


• Radio 4 Spiegelzaal & Zondagochtendconcert, wat eigenlijk altijd gewoon aanstaat, maar voor als ik nog eens iets bijzonders terug wil horen.


• Een nieuwe tip: duizendwoorden, uit het radioprogramma De Avonden. Het onderdeel waarvoor onbekende Nederlandse schrijftalenten hun korte verhaal van 1000 woorden mogen inzenden. Vindt de vakjury het verhaal mooi genoeg, dan mag de schrijver het voordragen in de studio. De podcast komt binnenkort beschikbaar.


• En een toekomst wens: de podcast van Bieblog Hengelo. Want als we het schrijven eenmaal onder de knie hebben, is het gesproken woord toch een mooi logisch vervolg, nietwaar?

Lijkt me prima luistervoer voor een volgende treinreis, in plaats van altijd maar werken. En wie weet raak ik wel geïnspireerd voor m'n eigen duizendwoorden verhaal. Of m'n eigen podcast! Hoe dat kan klinken? Misschien ooit wel net zo zacht als...

Eerste lezers

Bart Moeyaert schreef Eerste lezers voor de 70ste verjaardag van de Boekenbeurs in Antwerpen. Die respectabele leeftijd duidt op een traditie, op het feit dat generaties elkaar al jarenlang de weg wijzen naar dit evenement.

Hoe is 't?

Het eerste stadsdichtergedicht van de nieuwe stadsdichter van Antwerpen is een mooi staaltje woordkunst, geprojecteerd op de muur van de universiteit. Fijn voor die stad, dat ze onze Joke van Leeuwen even mogen lenen!



Via Wies Verdan

Update ding Chatten

ik zeg:
he hoi, iemand daar?

jij zegt:
...

ik zeg:
joehoe

jij zegt:
ha, ik was er wel

ik zeg:
zat je niet op te letten

jij zegt:
sorry

ik zeg:
geef niks. alles goed?

jij zegt:
mwah, beetje ruzie

ik zeg:
joh, hoezo?

jij zegt:
zit teveel achter de pc, te weinig tijd voor elkaar, dat soort dingen

ik zeg:
nou zeg, hij is zelf toch ook altijd weg?

jij zegt:
zegt dat 'ie weggaat omdat ik zoveel zit te chatten

ik zeg:
huh? wie is nu de kip en wie het ei?

jij zegt:
nou, ik ben wel het haasje volgens mij :-)

ik zeg:
en nu?

jij zegt:
tja, beetje dimmen denk ik

ik zeg:
en onze kwebbels dan?

jij zegt:
weet niet, even niet misschien

ik zeg:
maar houden we wel contact?

jij zegt:
ja joh, mailen we toch gewoon

ik zeg:
neh, veel te traag en saai

jij zegt:
is zo, maar hoe leg ik dan uit dat dit gewoon leuk en gezellig is?

ik zeg:
kweenie, chat anders eens met elkaar

jij zegt:
lachen, ik hier en hij boven zeker!

ik zeg:
zoiets :-)

jij zegt:
zal het eens voorstellen als hij weer thuis is

ik zeg:
is 'ie weg?

jij zegt:
ja, was echt boos, kweenie wat ik ermee moet

ik zeg:
joh, wil je erover praten?

jij zegt:
...

ik zeg:
gaat het?

jij zegt:
is misschien wel beter

ik zeg:
even bellen?

jij zegt:
ja lekker, doe maar

ik zeg:
ok, tot zo, niet weggaan

jij zegt:
fijn!

Update ding Docs

Hier weer zo'n ding dat ik nog niet helemaal in m'n systeem heb: online kantoortoepassingen, digitale werkomgeving, google docs, sharepoint, u weet wel.

Het rondsturen van documenten
'om even op te schieten' is nog altijd aan de orde van de dag.


In de bibliotheek hebben we een intranet met gedeelde agenda's en gedeelde documenten. Dat werkt prima, maar we gebruiken het nog altijd te weinig. Vaak gewoon een kwestie van 'niet aan gedacht'. Met mensen van buiten de bibliotheek is dat nog veel erger. Kennelijk is mijn schakelaartje nog niet omgezet. En dat heeft absoluut met een 'onbestemd' gevoel te maken. Het idee dat zo'n vertrouwelijk document ergens op het net staat. Ondanks dat alleen de genodigden erbij kunnen. Iets in mij gelooft dat allemaal nog niet zo en kiest voor 'veilig rondmailen'. Maar iemand gaat me nu vast vertellen dat ook dat slechts een schijnveiligheid is en dat al die bijlagen alleen maar onze inboxen onnodig laten vollopen.

Ik viel wel vreselijk door de mand toen ik onlangs een artikel - over 23 dingen notabene - moest laten corrigeren door supercoach Rob Coers en Essen. Rob beantwoorde mijn mailtje-met-bijlage met de vriendelijke opmerking: 'Was dit niet iets voor google docs geweest?' Oeps...

Ik ga het proberen, echt waar. Bij een volgende gelegenheid wordt het geen bijlage, maar een link. Kijken wat het oplevert en of het went. Het wordt tijd.

Alice in Organisatieland

Ik weet niet meer op welk biblioblog ik voor het eerst las over Alice in Organisatieland, maar ik weet wel dat het boekje in m'n verwenkoffer zat toen ik onlangs uit Maastricht terugkwam.

Het is een magisch boekje. Het nodigt velen uit om erover te schrijven, om het aan te bevelen, om het uit te lenen. Mij doet het zelfs complotten smeden om het bij onze managers en directeur onder de kerstboom te krijgen. En anderen inspireert het tot het maken van prachtige visuele 'essenties'.

Marina Noordegraaf is zo iemand die dat kan. En die dat zichtbaar met veel liefde doet. Dat inspireert mij dan weer, om die volgende powerpointpresentatie nog anders aan te gaan pakken. Want dan weet ik zeker dat m'n verhaal nooit vergeten wordt.

Kijk zelf maar...

Alice in Organisatieland

View SlideShare presentation or Upload your own. (tags: johan boudewijns organisatieverandering

Met trots: onze toolbar!

Stel je voor...
Je werkt bij een ambitieuze bibliotheek, je hebt die cursus gevolgd, op je jaarwerkplan staat dat je een aantal web 2.0 toepassingen moet ontwikkelen en je wordt naar de Online Conferentie gestuurd voor inspiratie. Daar volg je een Happe.ning van Guus van de Brekel, die je laat ervaren hoe eenvoudig het is om zelf toolbars en widgets te maken.

Wat doe je dan...
Dan kruip je op een regenachtige woensdagmiddag met een collega achter Conduit en laat je je creatieve brein de rest doen. Je grasduint wat in de archieven van de huisstijl, je claimt alvast een bieblogdomein (want dat plan wordt straks echt wel goedgekeurd), je maakt wat keuzes, voegt nog wat links toe.

En voila...
Namens mijn twee geïnspireerde, creatieve, innovatieve collega's presenteer ik u met trots de

Bibliotheek Hengelo Toolbar

Ze gaan hem nog perfectioneren (5 minuten werk), erop toezien dat hij op alle pc's in de organisatie wordt gedownload, aanmelden bij de na-23-dingen-wiki en vervolgens natuurlijk met een mooie banner een prominente plek op onze website geven. Opdat alle online bezoekers hem gaan gebruiken, hem via instellingen naar eigen wens aanpassen én hem verspreiden. Zou dat niet cool zijn?!

En weet je wat...
Die twee collega's, die fluisteren 'dat dit helemaal niks voorstelt'. Nou, dat zei ik ook altijd, toen ik nog schijnbaar moeiteloos concerten uit het hoofd speelde. Dus ik weet wel zo'n beetje hoe dat werkt, met dat niks voorstellen. En als dat zo is, waarom heeft dan niet allang iedere bibliotheek zo'n toolbar gemaakt?

Gogo Hengelo,
op naar de volgende 2.0!

Update ding Wiki

Ach ja, die eeuwige discussie over de betrouwbaarheid. We zullen ons er toch maar bij neer moeten leggen, denk ik. Iedereen gebruikt wikipedia. Volgens mij heeft het een hoog zelfregulerend gehalte en wordt de echte onzin snel genoeg 'verbeterd'.

Sinds 23 dingen heb ik niks meer met wiki's gedaan. Mijn eigen proeftuinwiki over Berlijn bestaat nog steeds, maar wat ontdek ik nu ineens? Er staan allemaal reacties bij! Sorry... en bedankt. De inhoud lijkt nog ongewijzigd. Nogmaals dank!

Wel weet ik zeker dat er genoeg leuke dingen mee te doen zijn. Al was het maar om alle biblioblogs of de na-23-dingen-producten te verzamelen (hé, waar blijft die content!). En ook in het onderwijs liggen kansen genoeg. Al die zelfontwikkelde lesmaterialen, die kun je toch delen?

Twee opmerkelijke zaken rondom wiki's heb ik onlangs wel voorbij zien komen. Eerst verschijnt er een gedrukte versie van 20.000 artikelen. En dan wordt hij op cd-rom gezet voor scholen zonder internet in ontwikkelingslanden. Kennelijk is er een markt.

Toch kreeg mijn wiki-ding nog een staartje. Mijn post over de oncyclopedia - een encyclopedie vol onzin - bleef niet onopgemerkt door de redactie. Ik werd subtiel op de vingers getikt, omdat ik kennelijk zondigde tegen m'n eigen regels, en ik werd uitgedaagd: of ik zelf niet een artikel wilde bijdragen over het bibliotheekvak.

Dat zag ik wel voor me, lekker onzin krabbelen over wat we allemaal doen in de bibliotheek. Even de vooroordelen er sappig dik bovenop leggen enzo. Maar tot nu toe is het er niet van gekomen. Geef het maar toe Scribbles, je bent gewoon te serieus.
Alhoewel...

Iemand een leuk idee voor deze oncyclopedia?
Samen krabbelen?

Wat nooit verloren mag

Er zijn twee redenen waarom ik iedere herfst naar het Zuid-Limburgse Epen afzak: de natuur en Maastricht. Het wandelen blijft inspireren en die stad aan de Maas blijft verrassen. Met natuurlijk als vaste hoogtepunten: smullen bij Selexyz en Chocolate Company.

Dit jaar is er een nieuwe beleving aan toegevoegd.

Epen is een dorp met krap 1100 inwoners en ruim 500 woningen. Dat is klein. Maar als u dacht dat zo'n klein dorp het voor haar leesplezier moet doen met een wekelijks bibliobusbezoekje, dan hebt u het mis. Epen heeft een Bibliotheek. De openingstijden zijn was krapjes, zodat het 9 jaar heeft geduurd voordat ik toevallig een open hek aantrof!

Maar het was het wachten waard. Want waar wij als stadsbibliotheek bezig zijn met selfservice en winkelconcepten, daar wordt in Epen het bibliotheekvak nog uitgeoefend zoals het ooit begon: boeken uitlenen. Wat een heerlijke nostalgie.

Vlak voor sluitingstijd renden 3 kinderen met een stapeltje boeken naar buiten, legden ze direct op straat, om het eerste en kennelijk meest spannende exemplaar met de vriendjes te delen. Terwijl ik binnen rondkeek kwam één van hen alweer iets terugbrengen. Hij had zich toch bedacht. Het hulpje van de dienstdoende vrijwilligster (zal haar kleindochter wel zijn geweest) streepte nauwkeurig de uitlening van de lijst. Er stond één vooroorlogs automatiserings-iets doelloos in een hoek, één stevige gietijzeren kaartenbak prominent op het bureau.

Geweldig; leesbeleving pur sang. En denk niet dat ze nog nooit van retail hebben gehoord, want ook in Epen kennen ze themapresentaties. De jeugdafdeling was klip en klaar; elke groep een eigen kast. Dat kan, met één basisschool en iedereen katholiek. De kast voor 'Elsken, die wat moeite heeft met lezen' ontbrak nog net.

Daarom, een oproep uit de grond van mijn hart. Laat de vernieuwingsdrift en die zoektocht naar onze nieuwe functie in de samenleving nooit en te nimmer ten koste gaan van dit soort bibliotheken. We kunnen niet zonder, zeker en vast.

Klik hier voor de volledige vakantie-diashow.

Kies: een gedicht

Bart Moeyaert was van januari 2006 t/m januari 2008 stadsdichter van Antwerpen. Alles wat hij in deze functie schreef - en meer - is gebundeld in Gedichten voor gelukkige mensen. Achterin staat vermeld voor welke gelegenheid elk gedicht is geschreven en hoe het onder de inwoners werd verspreid, variërend van duizenden emails en boekenleggers via de achterkant van theaterkaartjes tot één lange zin in de nieuwe stationshal.

Naast deze bundel zijn de gedichten ook te beluisteren op de stadsdichterpodcast. Geweldig, want als er iemand is die het luisteren waard is, dan is dat Moeyaert wel! En zo'n podcast, dat lijkt me ook wel wat voor de stadsdichter van Hengelo, nietwaar?

Daarom hierbij m'n favoriet uit deze bundel in beeld & geluid. Omdat deze zo mooi mijn persoonlijke vakantieoverpeinzing verwoordt.

Stadsdichterpodcast: Kies

Kies

Bestaan kan iedereen.
Er zijn vraagt moed.
En wat de dichter doet
is pleiten voor het een.
Hij wil zijn leven niet
door wekkers laten leiden
of als een hond onthouden
dat hij kan slapen tot
het rinkelt naast zijn oor.
Hij bauwt niet na
wat hij soms uit
een mond hoort vallen
op tram acht, of met
een zwarte kwast over
een smoel geschreven ziet.
Zelf houdt hij niet
van vlekken maken,
maar als het bot moet
stelt hij dingen scherp
zodat het snijdt.
Hij woelt en spit graag,
graaft de scherven
uit de klei, haalt het beste
wat er is naar boven,
ook al weet hij dat er
daardoor naast zijn hart
een stem blijft jeuken,
maar ach zo gaat dat
als de dingen moeilijk
worden en je bereid bent
met een pen van krijt
of kool te schrijven.
Hij is het best geplaatst
om iets over de gum
te zeggen, omdat hij
als geen ander weet
hoe leeg het is als hij
het blad omslaat, hoe snel
de fout, maar ook hoe klein
en hoe verlamd
een hand van angst.
En daarom juist blijft hij
in potlood denken,
want dat is volgens hem
het wezen van er zijn.

Uit: Gedichten voor gelukkige mensen / Bart Moeyaert (Querido, 2008)

Smaakt dit naar meer? Luister dan ook naar Vrouw en kind, naar aanleiding van de racistische moord op een Afrikaanse au-pair en de 2-jarige Luna, dat hij voordroeg op de herdenkingsdienst.

Herfstvakantie was... even geen werk

Herfstvakantie is... geloven in schoonheid

Herfstvakantie is... het goede leven

Herfstvakantie is... hekjes en poortjes

Herfstvakantie is... mooi Maastricht

Herfstvakantie is... oneindig heuvelland

Herfstvakantie is... Zuid-Limburg

Hotel Creusen
De vriendelijkste familie van het Geuldal

Wilhelminastraat 50
6285 AW Epen
t: 043 - 4551215
i: http://www.hotelcreusen.nl/

Al 9 jaar volgens traditie: kamer 5!

Een verzameling liefde

Ik moet iets bekennen. Ik lees graag, zoek vaak de stilte op, kan goed luisteren en ook praten als het moet. Maar met poëzie heb ik eigenlijk niks. Ik bijt me graag vast in een goede compositie, of dat nu in muziek zit of in een verhaal. Daarbij vergeleken is poëzie me iets te... ongrijpbaar. Maar ja, het is net als met wijn en olijven, je moet er van leren genieten.

En omdat ik toch al van de taal en verhalen van Bart Moeyaert hou, leek het me een goed plan om met zijn bundels te beginnen. Verzamel de liefde bevat gedichten over liefde, verliefdheid, verlaten en verlaten worden. Bestaat er een poëtischer onderwerp? En ja, ze zijn lief.

Daarom hierbij, als zoethoudertje gedurende mijn korte vakantie, de favoriet uit deze bundel.


Lepeltje

Sinds ik wakker word
als in een la die leeg is
op ons tweeën na,
is wat er morgen komt
ondergeschikt aan
wat vandaag al is begonnen.
We gaan met een bepaalde
logica eerst af hoe wij
vandaag weer samenhangen.
Dit is jouw been, dit is
mijn rug, mag ik hem nu
van jou terug, en wat ik
verder zou verlangen
is dat we opstaan, en
ons leven vanaf hier
hervatten, met jou dan
naast mijn hart onder
mijn arm - ik hou
je tot vanavond warm,
totdat je slaapt en daarna
wakker wordt als in een la,
leeg op ons tweeën na.

Uit: Verzamel de liefde / Bart Moeyaert (Ouerido, 2003)

Om mijn ontwikkeling niet gelijk te onderbreken, gaat z'n bundel Gedichten voor gelukkige mensen mee in de reiskoffer.

Tot later

De bieb geeft twee vrouwen cadeau

Hebt u hem al opgehaald?

Die speciale editie,
die heel Nederland Leest?

De actie is weer van start, stapels boeken vliegen over de balie, overal zijn lezingen, discussies, filmavonden, leeskringen en weet ik wat nog meer voor activiteiten. Alles staat in het teken van die oude bestseller van Harry Mulisch.

Ik vind het toch wel aardig. De actie heeft iets verbindends, of je er als bibliotheek nu veel of weinig aandacht aan besteed. De publiciteit lijkt ieder jaar toe te nemen en met een nog levende auteur kun je er natuurlijk weer van alles bij uit de kast halen. Documentaires, oude en nieuwe interviews, tournees… Zelfs bijzondere websites! Opdat we de oude meester niet vertegen.

Naast het boek krijgt u als lid van de bibliotheek ook een leesgids. Om te gebruiken als leidraad bij het boek, ter voorbereiding op discussies en met tips om verder te lezen. Want dat gaat u toch wel doen?! Het hoeft echt niet perse een Mulisch te zijn. Alhoewel ik zelf De ontdekking van de hemel en Siegfried wel erg bijzonder vond. Meer heb ik niet van hem gelezen, moet ik bekennen. Twee vrouwen misschien, op de middelbare school, maar ik weet het niet meer zeker. Dat zegt genoeg. Ik zal het boek een herkansing geven.

In De Pers van vandaag vertelt Annejet van der Zijl enthousiast hoe dit boek haar liefde voor lezen weer deed opbloeien en hoe het nu nog net zo mooi is als toen. Veel leuker om te lezen vind ik haar anekdote uit de tijd van voor haar tienerjaren, toen ze nog een leesbeest was.

Tot mijn beste jeugdherinneringen behoren de eindeloze zondagen en verregende vakanties waarin ik kon verdwijnen in zo dik en spannend mogelijke boeken. Eens heb ik me zelfs laten insluiten in de plaatselijke jeugdbibliotheek – per ongeluk, want zo verdiept in een verhaal dat ik de sluitingsbel niet had gehoord. De politie moest er aan te pas komen om me te bevrijden.

Kom daar nu nog maar eens om!

Ik stel voor dat we volgend jaar ook een Nederland Leest voor kinderen invoeren, met een prachtig boek gratis voor alle jeugdleden tot 13 jaar en heel veel activiteiten. Dan zetten we ze ’s avonds laat in de bieb aan het lezen en discussiëren en gaan we zelf heel stilletjes naar huis. Of beter nog, we organiseren een pyjamaparty, bouwen een leesfeestje tot in de kleinste hoekjes, waarna die beesten tussen de kasten hun mooiste verhalendroom hebben. En dan afsluiten met een voorleesontbijt.

Tja, je moet érgens beginnen, toch?

Stadsdichters Hengelo

wist u dat
hengelo stad
bruist
als het gaat om gedichten

net in ambt gezet
dicht stadsdichter fred
om al
haar kleuren te belichten

't is een drukke baan
het dichtersbestaan
alleen
gaat fred dat niet rooien

maar emma-sophie
z'n jonge evenknie
helpt mee
de taak te voltooien

wat nog ontbrak
was digitaal gemak
zodat ieder
hun dichtsels kan lezen

kort getest maar hier toch
hengeloos stadsdichtersblog
zo 2.0
kan een feestje dus wezen!

Virtuele gerechtigheid

Hoe u bij mij Alles gedaan krijgt

Update ding Delicious

Tijdens 23dingen heb ik voorzichtig m'n cursusaccount gevuld met m'n privé bladwijzers. Dat waren er niet zoveel namelijk. Het toevoegen van m'n werkbladwijzers leek me zo tijdrovend, dat ik dat maar even uitstelde. Ik heb namelijk een heleboel bladwijzers, maar velen daarvan zijn 'slapend'. Of misschien zelfs al wel dood.



Maar de werkwijze van delicious sprak me aan: altijd en overal je bladwijzers bij de hand. Al snel kwam de oplossing vanzelf. Als ik nu op m'n werk een website gebruik en al weet dat ik hem binnenkort nogeens wil gebruiken, dan tag ik hem gelijk. Na een paar maanden is mijn huidige deliciouslijst al aardig gegroeid!

Ik geef wel toe dat ik een beetje een egoïstische gebruiker ben. De tags zijn in veel gevallen alleen voor mij logisch. Ik kies bij voorkeur voor één tag, zodat er automatisch voor mij logische mapjes ontstaan (sorry, ik ben verslaafd aan mapjes). En ik heb nog nooit, via een door mijzelf toegevoegde site, doorgeklikt naar andere accounts, om te zien wat zij nog meer interessant vinden, en of ik daar ook nog wat aan heb. Dus.

Ik geef mezelf bij dit ding een score 1.5. Wat niet wegneemt dat u rustig in mijn favorieten mag snuffelen én ze mag gebruiken!

Ik was erbij...

Daar in de RAI, tussen al die informatiestands, vliegend van zaal E, via zaal F, op zoek naar de spreker was waar ik eigenlijk voor kwam. Het was ver, lang en vermoeiend, maar toch ook wel gezellig, ons-kent-ons en vooral verrassend.


Want wat gebeurt er als je online 'nieuwe vrienden' ineens in het echt ontmoet? Mannen blijken vrouwen, ouwe tantes blijken jonge blommen. De één iets grijzer dan verwacht, de ander met een kilootje meer of minder. Leuk!

Maar hoe was het? Gelukkig zijn er veel medebloggers die daarover posten. Essen doet het hier en hier en er volgen er vast nog meer. Natuurlijk is er een verslag op ZBdigitaal. Ook mooi zijn alle posts en de presentatie van Wow!ter, maar daarvoor moet je er NU bij zijn, want over een week is deze link alweer achterhaald. Ze verwoorden allen veel van hoe ik het ook ervaren heb. Dus ik zal enkel een snelle en korte samenvatting geven van 'mijn' dag.

Wat ik heb geleerd:

• Gebruik je klanten om je product te verbeteren, wees open, wees enthousiast, wees niet bang te delen.


• Ik ben een boef op het net. Ik had de dubieuze eer om met slechts 1 goed antwoord het boek van Arnoud Engelfriet over internetrecht te winnen . Ik zal boete doen.


• Standhouders zijn soms drammerig, maar soms ontstaan er onverwacht interessante gesprekken en blijken ze een product te hebben dat je eigenlijk goed kunt gebruiken.


• De mediawijsheidkaart is een mooi initiatief. En als je Cathy Spierenburg haar succesvolle voorbeelden van cross-multimediale projecten hoort noemen, dan ben je jaloers. Maar ja, met haar achtergrond en netwerk ligt de hele wereld van Zappelin, Klokhuis, Jeugdjournaal, Kidsweek en noem maar op, aan je voeten. Dan doet elke BN'er met een hart voor kinderen belangenloos mee. Daar kun je wel makkelijk over praten, maar dan moet ik iedereen toch eerst even uitleggen waar Hengelo ligt, ben ik bang.


• Je kunt met netvibes hele leuke openbare tabbladen maken voor je klanten. En het is niet eens zo moeilijk om daar zelfgemaakte widgets en toolbars aan toe te voegen.


• Bibliobloggen rules! Het was een klein feestje. Waarom bloggen we, wat en wie bereiken we, wie lopen voorop, hoe snel komen de nieuwelingen in beeld. Ik zal die schatmaker van een biblioblogwiki nog eens rustig doorspitten. Er zit vast een leuk bibliotheekvoorbeeld bij dat ik in de baas z'n tijd mag gaan doen. Dank WoW!ter.


• Organiseren is een Kunst...

Wat ik heb gescoord:

• 3 tassen, waarvan één weggegooid, één bijna stuk en één onslijtbaar
• 2 pennen
• 2 HappyNing buttons
• 1 Bibliotheek2.0 t-shirt (errug groot en zwart)
• 1 boek over de internetwetten
• 1 mok (weggegeven)
• 1 geweldig TO DO-lijst kladblok
• stapels folders voor onze roulatiemap (geen dank)
• veel gezellige babbels
• veel goede moed om te blijven bloggen

Wat mij betreft tot de volgende keer. En tot blogs.