Astrids Scribbles

2008 was voor mij het jaar waarin het bloggen begon, dus jaarstatistieken vergelijken zit er nog niet in. Maar evenals vele medebloggers wil ik ter afsluiting wel een paar cijferfeitjes met alle trouwe lezers delen. Mijn eerste post dateert van 16 maart 2008 en maakt op literaire wijze melding van mijn aanmelding bij Blogger, vanwege een binnenkort te starten cursus. Geniaal Scribbles! Hopelijk zijn de berichten sindsdien zowel inhoudelijk als literair wat aangenamer geworden. De jaarweetjes: Astrids Scribbles bestaat vandaag precies 290 dagen Er zijn 199 posts gepubliceerd ( Daarmee wordt de eerste post van 2009 gelijk een klein feestje! ) Plus 4 boek- en filmbesprekingen op Bieblog Hengelo Dat maakt 0,7 posts per dag Oktober was de drukst bezochte maand (1010 unieke bezoekers) De post met de wat dubieuze oproep voor jonge medewerkers werd het best bekeken (50 unieke en nieuwsgierige bezoekers) De post over onze Toolbar kreeg de meeste reacties (48) Niet omdat die zo geweldig was,

Teeter heeft 32 Levels. En dan begint hij vrolijk weer opnieuw... Nu m'n gemiddelde tijd en score wat opkrikken! Illustratie: Labyrint van M.C. Escher

Oké, dat bellen, agenda beheren en contactpersonen bijhouden, dat gaat allemaal wel wennen. Een postje bloggen is alleen leuk als je niks te doen hebt. Foto's maken kun je beter aan een echte camera overlaten. En een route uitstippelen met Google maps is aardig voor de visite. Maar dan? Uitgespeeld? Nee hoor, want de HTC heeft een spelletje voor de echte geduldigen onder ons, die met de fijnere motoriek. En laat ik nou net... Wij hadden thuis een spel waar ik me als kind uren mee kon vermaken: Labyrint . Het staat nog steeds op zolder trouwens. Degelijk, simpel speelgoed! Een vierkante houten bak, met daarin twee losse plateau's. Het binnenste bevat een doolhof van schotjes, zo'n 50 gaatjes en een lijn langs alle schotje en gaatjes van linksboven naar rechtsonder. Via twee kleine draaiknoppen beweeg je de plateau's heen-en-weer en op-en-neer. En dan heel voorzichtig een balletje over de lijn naar het eindpunt 'rollen'. Ik was bijna net zo goed als m'n vader

Afijn... een uur en wat koppijn later. Dat internetten op een htc, dat is nog tot daar aantoe. Traag, maar het werkt. Echter, inloggen en een berichtje plaatsen, dat is echt een hele opgave. Ik hou het kort dus! De foto komt (uiteindelijk...) ook van de htc en toont de restanten van een fijne kerst. Oh ja, het Body Shop pakket van m'n sportbaas staat al in de badkamer!

Fijne feestdagen allemaal!

Ik wil u graag waarschuwen. Het kan zijn dat er de komende tijd iets minder scribbles voorbij komen. Niet omdat het vakantie is, want als trouwe lezer weet u dat mij dat nog nooit van het bloggen heeft weerhouden . Ook niet omdat ik deze vakanie wil gebruiken om dat ene boek eindelijk te gaan lezen of nu eens echt trouw elke dag m'n yoga-oefeningetjes te gaan doen. Niets van dat al. Waarom dan? Nou, het zit zo, ik heb een nieuw speeltje gekregen, van m'n baas. Onze mobieltjes en iPAQ's waren afgeschreven en nodig aan vervanging toe, zo werd gezegd. Dus, alle managers, consulenten en coördinatoren hebben een 'kerstcadeautje' gekregen: een HTC Touch HD . Een wat? Nou, een soort iPhone, maar dan anders. Chique doosje, strak apparaatje, onwijs veel toeters en bellen. Je kunt er werkelijk alles mee. De vraag is alleen: hoe. En daar is Scribbles dus nog wel even mee druk mee. 134 pagina's handleiding. Het opladen en aanzetten is gelukt, maar dan begint de ellende... E

Hebt u 'em al gezien? Klik HIER voor de online editie. Alle bibliotheken en scholen ontvingen deze week nummer 1 van het nieuwe vaktijdschrift MediaCoach van Biblion Uitgeverij . Een tijdschrift voor mediathecarissen en bibliothecarissen over jeugd en mediawijsheid. Zo nieuw, dat het nog niet eens op hun website staat. Het bevat een aantal vaste items, zoals productnieuws, nieuwe ontwikkelingen, uit het vak, in de praktijk, portret van een mediathecaris, banenwijzer en games. En natuurlijk ruimte voor leuke interviews en interessante achtergrondinformatie. Het hoopt hiermee professionals, die met jeugd en mediawijsheid te maken hebben, te helpen met de dagelijkse praktijk en inzichten te geven voor de toekomst. Omdat ik was gevraagd voor de redactieraad heb ik het ontstaan van dit blad van dichtbij mogen meemaken. Eerlijk gezegd ben ik zelfs pas aangeschoven toen de trein al reed. Een bijzondere ervaring, want daar komt nogal wat bij kijken zeg. Ik zal in het vervolg iets zorgvul

Wat zou de wereld zijn zonder boeken... Via Eazy

De laatste update, het laatste ding. Dat betekent dat onze laatste groep cursisten aan haar evaluatie toe is en volgende week het certificaat mag ontvangen. Als iedereen klaar is tenminste, want sommigen zijn de eindstreep nog niet over. Even volhouden en de sprint d'r in, jongens! Nu heeft vandaag de dag bijna alles het toevoegsel 2.0, maar wat bedoelen we er ook alweer mee? De theorie zegt daarover: Kernpunt is, dat '2.0' alle ruimte biedt aan gebruikers om mee te werken aan en om te participeren in de verdere ontwikkeling van bestaande en nieuwe diensten, zowel online als in de echte wereld. Velen redeneren dat Bibliotheek 2.0 meer is dan alleen een term om nieuwe Web 2.0 technologieën in een bibliotheeksetting te plaatsen. Het is tevens een term die gebruikt kan worden om een bepaald bewustzijn van de (digitale) veranderingen om ons heen waar te nemen en daar ook actief in mee te willen gaan. Een gedragsverandering dus! Dat laatste lijkt me niet onbelangrijk. En eerlijk

Best leuk hoor, werken in de bieb. En gefeliciteerd allemaal!

Dit ding ging over sociale bibliotheekcatalogi; catalogi waarbij de gebruiker meehelpt om hem te 'structureren'. Een soort social tagging dus. Hé, dat heb ik eerder gehoord. De jongste ontdekking is Worldcat , maar met onze eigen My Discoveries hebben we al een mooie start gemaakt. Bibliotheek Hengelo heeft nu zo'n 80 accounts voor My Discoveries binnen haar catalogus . Ik gebruik het zelf nog alleen voor het bijhouden van een lijst met titels die ik op ons Bieblog ga bespreken. Handig! Andere gebruikers voegen ook daadwerkelijk nieuwe tags aan titels toe. Tot nu toe lijken dat vooral heel persoonlijke tags, zoals ik dat zelf ook doe met Mijn Delicious . Alleen ik hoef de logica te snappen en de gezochte site snel te vinden. Zo kom ik in onze catalogus ergens de tags boek en lezen! tegen. Briljant! Nee, een verrijking voor de vindbaarheid is het op deze manier niet, maar daarvoor hebben we dan ook nog de trefwoorden die de vakspecialisten toekennen. Ook stimuleert dit

Een tijdje terug stond in Vives een artikel over Social tagging : met meerdere mensen, op een informele manier en op basis van associaties, sleutelwoorden koppelen aan bestanden. Het Telematica Instituut heeft met het SURFnet/Kennisnet Innovatieprogramma in een experiment onderzocht wie er betere tags verzinnen voor videofragmenten die leerlingen moeten opzoeken: experts of medeleerlingen. Verrassend genoeg bleken door leerlingen aangedragen tags doeltreffender te zijn. "Dat lijkt te komen doordat het vocabulaire van scholieren meer lijkt op dat van medeleerlingen." Ik vind dat helemaal niet zo verrassend, eerlijk gezegd. En de reden lijkt me nogal logisch. Het artikel legt de achtergrond nog even uit. Van oudher is het de taak van de vakspecialist, bijvoorbeeld een bibliothecaris, om metadata aan bestanden te koppelen. Dit gebeurt volgens een bepaalde formele standaard. Onderzoekers stellen nu dat deze formele manier tijdrovend (lees: kostbaar) en inflexibel is en niet

Zoals ik tijdens de cursus al schreef, is dit het enige ding dat echt niet wilde en waar ik ook niks mee had of kreeg. Het frustreert me dus best om te lezen dat er verschillende collega's zijn, die zich nu met hangen en wurgen door alle dingen proeteren en bij Last.fm ineens helemaal het licht zien. Geweldig! Altijd m'n eigen radio bij hand! Nooit geweten dat dit bestond! Wat een ontdekking! Nou ja... ben ik dan echt zo blond? Ik heb het nog een keer geprobeerd, serieus. Even stoeien in het cursusaccount. Ik zal toch wel iets over het hoofd hebben gezien waardoor dat licht bij mij nog uit is. Maar nee hoor. Weinig treffers (rare smaak?), wel iets toegevoegd aan de library , wel getagged, maar geen hartjes. Ik zie ze echt niet. En dan? Afspelen? Volgens mij is de cd aanzetten veel handiger en dan heb ik betere geluidskwaliteit. Nee, ook nu haak ik af. Toch jammer, want ik wil ook best over wat cd's posten op ons Bieblog en die moet ik dan toevoegen aan ons Biebaccount .

Ik schreef het al eerder : ook kunstenaars moeten 2.0. M'n oog viel vanmorgen dus gelijk op het artikel in De Pers . Er komt een YouTube Symphony Orchestra . Pardon? Natuurlijk was ZBdigitaal me voor met een post over dit bijzondere project, maar ik duik een beetje de diepte in. Wat willen ze precies? In april zal een orkest van zo'n 100 man in de New Yorkse Carnegie Hall een stuk spelen van Tan Dun: Internet Symphony Nr.1 - Eroica . Het wordt gedirigeerd door Michael Tilson Thomas. Iedereen kan meedoen. Dat wil zeggen, je moet wel even auditeren, zo gaat dat bij orkesten. De bladmuziek haal je van internet, je neemt jezelf op terwijl je het stuk speelt, je upload je video naar YouTube, een deskundige jury maakt een eerste selectie en dan kan iedereen meestemmen voor die uiteindelijke 100. Naast een echte slotuitvoering komt er ook een virtuele versie, gemaakt van aan elkaar geplakte auditiefragmenten. Tot zover, strak plan! Tan Dun schrijft mooie muziek. Kijk naar Crouching

Wie is daar eigenlijk ooit mee begonnen, met zo'n sociaal netwerk . En wie dachten er daarna: "dat kan ik ook, maar dan anders en beter en rond een speciaal onderwerp, want dat is er vast nog niet". Ja, ik doe ook mee. Ik hyve en ik ning . Heel bescheiden dus. Maar eigenlijk is 'doen' een veel te actief werkwoord. Wat ik echt 'doe' is bloggen. De rest verdwijnt naar die ene dag in het jaar dat ik van ellende of verveling echt even niet weet wat ik moet doen. En nu is er ook nog dizzie : een kruising tussen hyves en librarything. Moet ik dat nu ook gaan doen dan? Twee dingen begrijp ik niet zo goed aan al die netwerken. Die discussie over online vrienden en echte vrienden is een gepasseerd station. Dat verschil snap ik heus wel. Nee, ik bedoel twee andere dingen: Waar haalt iedereen toch de tijd vandaan om zo sociaal en online te zijn. Wat heeft iedereen toch voor vreselijk belangrijks te melden aan elkaar. Het is zeker interessant om te zien hoe de wereld

Stel je voor... Je werkt bij een ambitieuze bibliotheek , je hebt die cursus gevolgd, op je jaarwerkplan staat dat je een aantal web 2.0 toepassingen moet ontwikkelen en je wordt op pad gestuurd voor inspiratie. Zo ontmoet je het brein achter FrankWatching , die je alle ins en outs vertelt over het opzetten en onderhouden van een weblog voor je organisatie. Wat doe je dan... Dan schrijf je een strak projectplannetje, stort je je met een collega op alle bloggertemplates en laat je je creatieve brein de rest doen. Je stoeit wat met onze huisstijl, je plaatst een eerste aankondigingsberichtje, je voegt de beste widgets en blogmenu's toe, je houdt een eerste redactievergadering. En voila... Samen met mijn geïnspireerde, creatieve, innovatieve collega's presenteer ik u met trots ons Bieblog Hengelo De redactie is alvast aan het proefdraaien. Om feeling te krijgen met het schrijven over wat we graag lezen, luisteren, kijken en beleven. Om verbeteringen aan te brengen door voortschr

Wat tijdens 23dingen begon met een korte lijst van boeken, die ook echt in mijn boekenkast staan, is in de loop van dit blog uitgegroeid tot een persoonlijk profiel van boeken die een bijzondere betekenis voor me hebben. Wie mij dus wil leren kennen, moet gewoon m'n scribbles blijven lezen en een blik werpen op Mijn LibraryThing. Natuurlijk heb ik alle boeken voorzien van een omslag (want die blijken nog best vaak te ontbreken) en een sterclassering (wat u gerust mag gebruiken als tiplijst!). De auteurswolkwidget vrolijkt m'n blog op, maar heeft ook wel eens last van een vreemd soort wolkpsychose. Groot wordt klein, klein wordt groot, groot wordt megagroot of alles even klein... De laatste weken lijkt hij weer tot rust te zijn gekomen, voor zolang het duurt. Wat ik op dit moment lees, is te zien bij Astrids Leestafel. Ook zo'n ding dat in de loop van de tijd een vaste plek op dit blog heeft gekregen. Omdat ik het best aardig vind om iets van mezelf te tonen, maar dat liev

Maar of ze zich op deze manier laten vinden... Via cursist Zuiderzee

Gister stond er een klein bericht in de Volkskrant. Schrijvers binnen de Vereniging van Letterkundigen  vinden dat het AVI-systeem , waarmee kinderen leren lezen, het leesplezier afremt. Vormtechnische eisen zijn belangrijker geworden dan de kwaliteit van een boek. Het belemmert de creativiteit en leidt tot gekunsteld Nederlands, aldus voorzitter Selma Noort . In een boek over zwemmen mag het woord 'bad' niet voorkomen omdat het op een d eindigt, die als een t wordt uitgesproken, en 'water' niet omdat het een a met lange aa-klank bevat. In de onderste AVI-niveaus is de juf altijd boos, want de ij van 'blij' hebben ze nog niet gehad. Inderdaad! En dat doet me ook denken aan die leuke, eenvoudige boekjes over Jubelientje, die bij een hoog AVI staan, omdat de naam van de hoofdpersoon nog te moeilijk is. De vereniging pleit er voor om uit te gaan van wat het kind leuk vindt, iets wat bibliotheken volgens mij al sinds jaar en dag doen. Ouders vragen vaak alleen naar

Ergens richting de eindstreep van de cursus moesten we grasduinen in typische web 2.0 toepassingen. Waarna iedereen vervolgens z'n weblog opleukte met de meest wonderlijke widgets. Zo ook Scribbles. Maar ja, dat gaat na een tijdje wel vervelen, dus de meesten heb ik inmiddels al verwijderd. Vanaf nu plaats ik alleen nog maar frutsels in m'n zijbalk die werkelijk iets toevoegen. Terecht wijst Eck er in deze tweede cursusronde op dat de meeste van de websites die we moesten bekijken eigenlijk helemaal niet zo 2.0 zijn. Maar waaraan herken je dan zo'n typische Web 2.0 toepassing? Enkele dingen die volgens Eck meteen in het oog moeten springen: bizarre naamgeving (Zaabiz, Jalipo, Yokld, Mployd, Flickr, Mappr…) of laat je verrassen! aanmeldbox om de site binnen te komen of om lid te worden van de gemeenschap profielen om te laten zien wie je bent RSS reageermogelijkheid op berichten anderen toelaten tot jouw kennissenkring kleurgebruik: fris, pastel, kleurovergangen naa

In Leesgoed (2008-7) staat een artikel over een bijzonder lees- en schrijfbevorderingsproject van An van 't Oosten en Bert Kouwenberg . Samen ontwikkelden ze de site Schrijfgenoten , om kinderen van groep 7 en 8 bij het schrijfproces te betrekken. Actief en educatief. De site verbeeld de plattegrond van een basisschool in Den Haag waar het allemaal mee begon. In elke ruimte is wel wat te doen: praten in het groepslokaal, opzoeken in de mediatheek, lezen in de bibliotheek, schrijven in de schrijfzolder, luisteren en kijken in de studio, iets maken in het atelier, iets bewaren in het museum en spelen in het theater. En natuurlijk kunnen kinderen er contacten leggen en reageren. Ze leren er niet alleen over de tot stand koming van een verhaal. De site zit ook vol uitdagende en inspirerende schrijf- en leesactiviteiten, zoals het insturen van je 'mooiste zin'. In Den Haag is de site inmiddels onderdeel van het lees- en taalonderwijs. Sinds 1 september is Schrijfgenoten online

Dat we film meer moeten gaan inzetten bij het overbrengen van informatie, lijkt me een open deur. We zijn visueel ingesteld en willen snel en simpel horen en zien wat we moeten weten. Zoiets. Maar hoe dan? ZBdigitaal verwees ooit naar een mooie site van de universiteit van Nottingham, waarop alle Elementen der Periodiek Systeem via film worden verklaard. Volgens mij heb je het dan begrepen: doel en middel. Natuurlijk staan er meer mooie voorbeelden op sites als YouTube, maar het zijn slechts een paar spelden in een enorme hooiberg van egotripperij. Ook bibliotheken kunnen nog veel leren waar het gaat om het inzetten van film. Essen liet al zien dat je film heel leuk in kunt zetten voor boekpromotie/verkoop . We hebben wel plannen en ambities, maar je begeeft je toch op glad ijs. Enthousiasme alleen staat immers niet per definitie garant voor kwaliteit. Daar prikt de klant natuurlijk snel doorheen. Dat wil zeggen; de kritische klant. En ik vind dat die wel onze maatstaf is. Dus, om e

Dit is één van de dingen waar ik sinds de cursus niks meer mee heb gedaan. Niet geluisterd, niet gemaakt, niet gedownload, niet gemist. Maar ik wist dat ik nog wat afleveringen van In Europa op m'n ZEN had staan, dus dat leek me een mooie doorstart. Bleek die ZEN van mij net zo dood te zijn als m'n podcastbeleving. Zelfs aansluiten op de computer had geen effect. ZEN bleef zwart. Stil protest vanwege te lange verwaarlozing. Ik zag mezelf al beteuterd staan, bij één van onze BHV'ers, voor een vakkundige reanimatie of ander noodverband. Wat schets m'n verbazing, na een half uurtje ander gesurf, wordt ZEN ineens wakker. Helemaal vergeten dat hij nog aangesloten was. Maar wat een heerlijk contactgeluidje en wat een mooi beeld! Welkom terug ZEN, zuig je accu maar weer lekker vol, ik zal m'n leven beteren. Inmiddels heb ik ook een paar mooie podcasts gevonden en aan m'n netvibes of delicious toegevoegd. In Europa natuurlijk, want de tweede serie begint binnenkort.

Het eerste stadsdichtergedicht van de nieuwe stadsdichter van Antwerpen is een mooi staaltje woordkunst, geprojecteerd op de muur van de universiteit. Fijn voor die stad, dat ze onze Joke van Leeuwen even mogen lenen! Via Wies Verdan

ik zeg: he hoi, iemand daar? jij zegt: ... ik zeg: joehoe jij zegt: ha, ik was er wel ik zeg: zat je niet op te letten jij zegt: sorry ik zeg: geef niks. alles goed? jij zegt: mwah, beetje ruzie ik zeg: joh, hoezo? jij zegt: zit teveel achter de pc, te weinig tijd voor elkaar, dat soort dingen ik zeg: nou zeg, hij is zelf toch ook altijd weg? jij zegt: zegt dat 'ie weggaat omdat ik zoveel zit te chatten ik zeg: huh? wie is nu de kip en wie het ei? jij zegt: nou, ik ben wel het haasje volgens mij :-) ik zeg: en nu? jij zegt: tja, beetje dimmen denk ik ik zeg: en onze kwebbels dan? jij zegt: weet niet, even niet misschien ik zeg: maar houden we wel contact? jij zegt: ja joh, mailen we toch gewoon ik zeg: neh, veel te traag en saai jij zegt: is zo, maar hoe leg ik dan uit dat dit gewoon leuk en gezellig is? ik zeg: kweenie, chat anders eens met elkaar jij zegt: lachen, ik hier en hij boven zeker! ik zeg: zoiets :-) jij zegt: zal het eens voorstellen als hij weer thuis is ik zeg: is &#

Hier weer zo'n ding dat ik nog niet helemaal in m'n systeem heb: online kantoortoepassingen, digitale werkomgeving, google docs, sharepoint, u weet wel. Het rondsturen van documenten 'om even op te schieten' is nog altijd aan de orde van de dag. In de bibliotheek hebben we een intranet met gedeelde agenda's en gedeelde documenten. Dat werkt prima, maar we gebruiken het nog altijd te weinig. Vaak gewoon een kwestie van 'niet aan gedacht'. Met mensen van buiten de bibliotheek is dat nog veel erger. Kennelijk is mijn schakelaartje nog niet omgezet. En dat heeft absoluut met een 'onbestemd' gevoel te maken. Het idee dat zo'n vertrouwelijk document ergens op het net staat. Ondanks dat alleen de genodigden erbij kunnen. Iets in mij gelooft dat allemaal nog niet zo en kiest voor 'veilig rondmailen'. Maar iemand gaat me nu vast vertellen dat ook dat slechts een schijnveiligheid is en dat al die bijlagen alleen maar onze inboxen onnodig laten voll

Ik weet niet meer op welk biblioblog ik voor het eerst las over Alice in Organisatieland , maar ik weet wel dat het boekje in m'n verwenkoffer zat toen ik onlangs uit Maastricht terugkwam. Het is een magisch boekje. Het nodigt velen uit om erover te schrijven, om het aan te bevelen, om het uit te lenen. Mij doet het zelfs complotten smeden om het bij onze managers en directeur onder de kerstboom te krijgen. En anderen inspireert het tot het maken van prachtige visuele 'essenties'. Marina Noordegraaf is zo iemand die dat kan. En die dat zichtbaar met veel liefde doet. Dat inspireert mij dan weer, om die volgende powerpointpresentatie nog anders aan te gaan pakken. Want dan weet ik zeker dat m'n verhaal nooit vergeten wordt. Kijk zelf maar... Alice in Organisatieland View SlideShare presentation or Upload your own. (tags: johan boudewijns organisatieverandering

Stel je voor... Je werkt bij een ambitieuze bibliotheek , je hebt die cursus gevolgd, op je jaarwerkplan staat dat je een aantal web 2.0 toepassingen moet ontwikkelen en je wordt naar de Online Conferentie gestuurd voor inspiratie. Daar volg je een Happe.ning van Guus van de Brekel , die je laat ervaren hoe eenvoudig het is om zelf toolbars en widgets te maken. Wat doe je dan... Dan kruip je op een regenachtige woensdagmiddag met een collega achter Conduit en laat je je creatieve brein de rest doen. Je grasduint wat in de archieven van de huisstijl, je claimt alvast een bieblogdomein (want dat plan wordt straks echt wel goedgekeurd), je maakt wat keuzes, voegt nog wat links toe. En voila... Namens mijn twee geïnspireerde, creatieve, innovatieve collega's presenteer ik u met trots de Bibliotheek Hengelo Toolbar Ze gaan hem nog perfectioneren (5 minuten werk), erop toezien dat hij op alle pc's in de organisatie wordt gedownload, aanmelden bij de na-23-dingen-wiki

Ach ja, die eeuwige discussie over de betrouwbaarheid. We zullen ons er toch maar bij neer moeten leggen, denk ik. Iedereen gebruikt wikipedia. Volgens mij heeft het een hoog zelfregulerend gehalte en wordt de echte onzin snel genoeg 'verbeterd'. Sinds 23 dingen heb ik niks meer met wiki's gedaan. Mijn eigen proeftuinwiki over Berlijn bestaat nog steeds, maar wat ontdek ik nu ineens? Er staan allemaal reacties bij! Sorry... en bedankt. De inhoud lijkt nog ongewijzigd. Nogmaals dank! Wel weet ik zeker dat er genoeg leuke dingen mee te doen zijn. Al was het maar om alle biblioblogs of de na-23-dingen-producten te verzamelen ( hé, waar blijft die content !). En ook in het onderwijs liggen kansen genoeg. Al die zelfontwikkelde lesmaterialen, die kun je toch delen? Twee opmerkelijke zaken rondom wiki's heb ik onlangs wel voorbij zien komen. Eerst verschijnt er een gedrukte versie van 20.000 artikelen. En dan wordt hij op cd-rom gezet voor scholen zonder internet in ont

Er zijn twee redenen waarom ik iedere herfst naar het Zuid-Limburgse Epen afzak: de natuur en Maastricht . Het wandelen blijft inspireren en die stad aan de Maas blijft verrassen. Met natuurlijk als vaste hoogtepunten: smullen bij Selexyz en Chocolate Company . Dit jaar is er een nieuwe beleving aan toegevoegd. Epen is een dorp met krap 1100 inwoners en ruim 500 woningen. Dat is klein. Maar als u dacht dat zo'n klein dorp het voor haar leesplezier moet doen met een wekelijks bibliobusbezoekje, dan hebt u het mis. Epen heeft een Bibliotheek . De openingstijden zijn was krapjes, zodat het 9 jaar heeft geduurd voordat ik toevallig een open hek aantrof! Maar het was het wachten waard. Want waar wij als stadsbibliotheek bezig zijn met selfservice en winkelconcepten , daar wordt in Epen het bibliotheekvak nog uitgeoefend zoals het ooit begon: boeken uitlenen. Wat een heerlijke nostalgie. Vlak voor sluitingstijd renden 3 kinderen met een stapeltje boeken naar buiten, legden ze direc

Bart Moeyaert was van januari 2006 t/m januari 2008 stadsdichter van Antwerpen. Alles wat hij in deze functie schreef - en meer - is gebundeld in Gedichten voor gelukkige mensen . Achterin staat vermeld voor welke gelegenheid elk gedicht is geschreven en hoe het onder de inwoners werd verspreid, variërend van duizenden emails en boekenleggers via de achterkant van theaterkaartjes tot één lange zin in de nieuwe stationshal. Naast deze bundel zijn de gedichten ook te beluisteren op de stadsdichterpodcast . Geweldig, want als er iemand is die het luisteren waard is, dan is dat Moeyaert wel! En zo'n podcast, dat lijkt me ook wel wat voor de stadsdichter van Hengelo , nietwaar? Daarom hierbij m'n favoriet uit deze bundel in beeld & geluid. Omdat deze zo mooi mijn persoonlijke vakantieoverpeinzing verwoordt. Stadsdichterpodcast: Kies Kies Bestaan kan iedereen. Er zijn vraagt moed. En wat de dichter doet is pleiten voor het een. Hij wil zijn leven niet door we

Hotel Creusen De vriendelijkste familie van het Geuldal Wilhelminastraat 50 6285 AW Epen t: 043 - 4551215 i: http://www.hotelcreusen.nl/ Al 9 jaar volgens traditie: kamer 5!

Ik moet iets bekennen. Ik lees graag, zoek vaak de stilte op, kan goed luisteren en ook praten als het moet. Maar met poëzie heb ik eigenlijk niks. Ik bijt me graag vast in een goede compositie, of dat nu in muziek zit of in een verhaal. Daarbij vergeleken is poëzie me iets te... ongrijpbaar. Maar ja, het is net als met wijn en olijven, je moet er van leren genieten. En omdat ik toch al van de taal en verhalen van Bart Moeyaert hou, leek het me een goed plan om met zijn bundels te beginnen. Verzamel de liefde bevat gedichten over liefde, verliefdheid, verlaten en verlaten worden. Bestaat er een poëtischer onderwerp? En ja, ze zijn lief. Daarom hierbij, als zoethoudertje gedurende mijn korte vakantie, de favoriet uit deze bundel. Lepeltje Sinds ik wakker word als in een la die leeg is op ons tweeën na, is wat er morgen komt ondergeschikt aan wat vandaag al is begonnen. We gaan met een bepaalde logica eerst af hoe wij vandaag weer samenhangen. Dit is jouw been, dit is mijn rug, mag ik h

Hebt u hem al opgehaald? Die speciale editie, die heel Nederland Leest ? De actie is weer van start, stapels boeken vliegen over de balie, overal zijn lezingen, discussies, filmavonden, leeskringen en weet ik wat nog meer voor activiteiten . Alles staat in het teken van die oude bestseller van Harry Mulisch . Ik vind het toch wel aardig. De actie heeft iets verbindends, of je er als bibliotheek nu veel of weinig aandacht aan besteed. De publiciteit lijkt ieder jaar toe te nemen en met een nog levende auteur kun je er natuurlijk weer van alles bij uit de kast halen. Documentaires, oude en nieuwe interviews, tournees… Zelfs bijzondere websites! Opdat we de oude meester niet vertegen. Naast het boek krijgt u als lid van de bibliotheek ook een leesgids . Om te gebruiken als leidraad bij het boek, ter voorbereiding op discussies en met tips om verder te lezen. Want dat gaat u toch wel doen?! Het hoeft echt niet perse een Mulisch te zijn. Alhoewel ik zelf De ontdekking van de heme

wist u dat hengelo stad bruist als het gaat om gedichten net in ambt gezet dicht stadsdichter fred om al haar kleuren te belichten 't is een drukke baan het dichtersbestaan alleen gaat fred dat niet rooien maar emma-sophie z'n jonge evenknie helpt mee de taak te voltooien wat nog ontbrak was digitaal gemak zodat ieder hun dichtsels kan lezen kort getest maar hier toch hengeloos stadsdichtersblog zo 2.0 kan een feestje dus wezen!

Tijdens 23dingen heb ik voorzichtig m'n cursusaccount gevuld met m'n privé bladwijzers. Dat waren er niet zoveel namelijk. Het toevoegen van m'n werkbladwijzers leek me zo tijdrovend, dat ik dat maar even uitstelde. Ik heb namelijk een heleboel bladwijzers, maar velen daarvan zijn 'slapend'. Of misschien zelfs al wel dood. Maar de werkwijze van delicious sprak me aan: altijd en overal je bladwijzers bij de hand. Al snel kwam de oplossing vanzelf. Als ik nu op m'n werk een website gebruik en al weet dat ik hem binnenkort nogeens wil gebruiken, dan tag ik hem gelijk. Na een paar maanden is mijn huidige deliciouslijst al aardig gegroeid! Ik geef wel toe dat ik een beetje een egoïstische gebruiker ben. De tags zijn in veel gevallen alleen voor mij logisch. Ik kies bij voorkeur voor één tag, zodat er automatisch voor mij logische mapjes ontstaan (sorry, ik ben verslaafd aan mapjes). En ik heb nog nooit, via een door mijzelf toegevoegde site, doorgeklikt naar andere

Daar in de RAI, tussen al die informatiestands, vliegend van zaal E, via zaal F, op zoek naar de spreker was waar ik eigenlijk voor kwam. Het was ver, lang en vermoeiend, maar toch ook wel gezellig, ons-kent-ons en vooral verrassend. Want wat gebeurt er als je online 'nieuwe vrienden' ineens in het echt ontmoet? Mannen blijken vrouwen, ouwe tantes blijken jonge blommen. De één iets grijzer dan verwacht, de ander met een kilootje meer of minder. Leuk! Maar hoe was het? Gelukkig zijn er veel medebloggers die daarover posten. Essen doet het hier en hier en er volgen er vast nog meer. Natuurlijk is er een verslag op ZBdigitaal . Ook mooi zijn alle posts en de presentatie van Wow!ter , maar daarvoor moet je er NU bij zijn, want over een week is deze link alweer achterhaald. Ze verwoorden allen veel van hoe ik het ook ervaren heb. Dus ik zal enkel een snelle en korte samenvatting geven van 'mijn' dag. Wat ik heb geleerd: Gebruik je klanten om je product te verbeteren, wees