Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit november, 2010 tonen

Winterpoëzie

Door kinderogen

Ik hou van Wende . Vooral de Franse Wende dan, de Engelse heb ik nog niet zo omarmd. M'n oog viel op een uitzending waarin ze een paar dagen pelgrimeert richting Santiago de Compostela. Toch even kijken, matig programma, maar wel een paar warme klik-momenten: De flarden van Wende's muziek die voorbij komen, zijn mijn dierbaarste liedjes. Ze laat op 20min.30 een mooie Dancer's Pose zien van haar geliefde yoga. Ze heeft iets met kerken, waar haar ouders haar als kind vaak mee naartoe namen. Maar wat me bovenal intrigeert is die andere muziek, die telkens op de achtergrond klinkt, die van Kate Bush. Dat is lang geleden zeg, en wat is dat nog steeds bijzonder. Ik zie de langspeelplaten weer voor me die ik grijs gedraaid heb en waarbij ik m'n altstem schor zong. Een muzikale erfenis van m'n vader, hij was de eerste bij ons thuis die haar ontdekte. Ik hou van Kate Bush. Voor de feestdagen ga ik maar eens op zoek naar wat nieuwe cd's van die oude liefde. En wi

Uit nutteloze noodzaak

laten we eerlijk zijn als beest zijn we totaal mislukt ik zie mij daar nog staan op een savanne zonder uitvlucht in het volle licht der dieren een mond vol tanden heel modern, heel gênant vandaag regerend met draadloze hand in een land gebouwd onder water met mensenrechten, koffieapparaten en de natuur in mooie reservaten voel ik nog steeds diezelfde angst niets is veranderd weids en eindeloos gaapt de savanne welkom in mijn hoofd het is een doos vol zwarte gaten alles wat een mens verzint zuigt zich erin: zeppelins, vakanties zelfhaat, witte fosfor, dildo’s, anorexia dubbelvla, dwangneuroses, shalali shalala of de lol om een gemarteld paard ook de dingen die niemand wil verzinnen zitten erin: gewoon, voor de heb ik draag een hoofd als een handicap zwellend, kolkend, almaar zwellend altijd vloed, nooit nog eb geen vijand bleef er voor mij over leeuw, griep, pest, slang zelfs de dood slaapt aan een leiband maar diep van binnen in mijn grote grabbelton

Door dik en dun

Schrijf- en leespunt

V staat voor Vergetelheid

Ik lees op dit moment een boek. U weet wel, zoiets ouderwets, met een harde kaft en een heleboel papier, waarin je kunt bladeren enzo. Het is het nieuwste boek uit de Alfabet-serie met privédetective Kinsey Millhone, van Sue Grafton . Ik schreef al eens op ons bieblog hoe ik deze serie met veel plezier lees. Ik hou van detectives en Kinsey is echt ‘cool’, zoals sommigen dat noemen. Dit zijn dus boeken die ik verslint als… nou ja, als een flinke zak chocoladepepernoten . Ja, dat is wel een mooie vergelijking voor mijn honger. Er is iets grappigs met deze serie. Het eerste verhaal – A van Alibi – speelt zich af in mei 1982, het jaar waarin ook de eerste Engelse druk verscheen. Ieder avontuur duurt slechts een paar dagen of hooguit weken. Tussen elk verhaal zit een wisselend tijdsgat, de grootste sprong is 10 maanden, dat is echt uitzonderlijk veel. ( Dat weet ik, omdat ik vanaf het begin korte samenvattingen van de boeken bijhoudt, omdat ik hoofd- en nevenlijnen uit Kinsey's le

Nou ja, het gaat om de intentie

Boek1boek van start

Het gebeurde met stille trom. Niet omdat het niet belangrijk was, maar omdat we bescheiden en voorzichtig wilden kijken hoe het zou gaan. Maar het is gelukt en nu sla ik toch even op de Grote Trom! Vandaag is het eerste Overijssels-Flevolandse Boek1boek-transport uitgereden, waarbij de Boek1boek-chauffeur op drie scholen voor 13 groepen een rode Boek1boek-krat afleverde, gevuld met door de kinderen zelf bestelde boeken uit onze speciale Boek1boek-collectie, die ze via de nieuwe Biebsearchportal in de nieuwe Boek1boek-catalogus hebben gevonden. Lieve jongens en meisjes, die leuke chauffeur komt alles pas over drie weken weer ophalen, dus ik zou zeggen: Lees Je Rot! Driewerf hoera voor iedereen die zijn en haar steen(tje) heeft bijgedragen aan het realiseren van deze nieuwe dienst binnen Biebsearch Junior: m’n collega’s van de Overijsselse Bibliotheekdienst en Blauwe Brug, de bibliotheekspecialisten die de scholen hebben geïnstrueerd en natuurlijk onze verse samenwerkingspartners

The Meaning of Life

Had u me gemist? Dat kan kloppen. Ik was even aan het opladen tijdens een yogaweekend op het platteland, de herhaling van een eerder succesvol recept via Happysoultravel . En om eerlijk te zijn, het was nog beter dan die eerste keer. Docente Léah Kline liet ons ervaren hoe je de elementen aarde, water, vuur, lucht en ether in je lichaam en je oefeningen kunt integreren. En kok Daniëlle zorgde voor diezelfde elementen in elke Ayurvedische maaltijd. Leerzaam, heerlijk en iets wat ik allebei even heel erg nodig had. Bij thuiskomst vond ik bovenstaand filmpje in m'n facebookbox, met dank aan Henk ;-) Nog meer van dit soort lieve gebaren kan ik echt niet aan jongens. Terwijl ik me dus maar weer op de yogamat werp om af te kicken, om in contact te komen met m'n elementen en om de serie voor een gegarandeerde diepe slaap door te lopen, mag u meegenieten van dit element 'animatie'. Om Shanti Bron

Seizoenswisseling

het stormt wind zwaait en slaat blaast hoeken schoon bladeren kietelen het leven wat niet goed geworteld is buigt, barst wordt meegezogen naar bestemming onbekend regen stort en stroomt spoelt alle gaten leeg druppels druipen langs lichamen wat buiten is kruipt naar binnen wat binnen huist zoekt z'n weg naar buiten het overvalt me dacht dat alles al was gaan liggen mispoes astrid

Scribbles blijft nog even thuis

Ik dacht er even over me weer beter te melden, maar bij nader inzien, sorry jongens, ben nog niet bestand tegen windkracht storm.

Beroemd

Donderdag las ik in Vijf bijlen één van de kortste ZKV's van A.L. Snijders: 25.10.2008 BEROEMD Mijn kleindochter (17) is trots op mij omdat ik boeken schrijf. Zij vraagt aan haar lerares Nederlandse taal- en letterkunde of zij een boek van A.L. Snijders op haar lijst mag zetten. Dat mag niet, want de lerares vindt dat er alleen beroemde schrijvers op de lijst mogen. Vrijdag hoorde ik A.L. Snijders op de radio in De Ochtend van 4 (te horen vanaf 01:47:40), waarin hij nu elke week een ZKV voordraagt. Hij vertelde op zijn eigen fijndroge manier hoe zijn leven na het winnen van de Constantijn Huygens-prijs was veranderd in een gekkenhuis . Honderden e-mails, tv-ploegjes voor de deur, elke dag een auto met bloemen. Daarna las hij een verhaaltje over piano's en spoken. Ik denk dat alle volgende trotse kleinkinderen gerust kunnen zijn, hun opa mag nu vast wel op de leeslijst. (Jammer dat Radio4 de prijs toeschrijft aan A.J. Nijland, maar zijn ZKV-archief vind je hier .) Foto