Astrids Scribbles

Jezelf, het besef en meteen ook het lef dat je dat gewoon kunt hebben en er af en toe een mening van kunt laten zien of een borst: hoe vroeg begint dat, en eindigt dat eigenlijk ooit? Vrouwen zijn gemaakt van meisjes, steken op hun veertigste nog altijd hun tong uit van vijftien, worden almaar even jong, kunnen niet niet-verleiden. Zoals poëzie: een poes die voorzichtig over een toets of tien van een piano is gelopen en omkijkt: heb je dat gehoord? Heb je me gezien? O, de meisjesachtigheid van veertigjarige meisjes, hoe ze soms willen, soms niet, maar eigenlijk altijd, als je het maar ziet. Waar is de tijd? Hier is de tijd. Herman de Coninck

of erger: een nieuwe  HTC sensation ...

Ik ben deze zomer dus verhuisd. Niet echt een ideale vakantiereis om eens lekker alles los te laten en op te laden, maar ik zit en het is mooi geworden. Het Grote Wennen is begonnen. Een verhuizing brengt altijd veel dingen met zich mee die je confronteren. Alle spullen die je hebt of toch al had weggegooid. Keuzes die je moet maken over de nieuwe inrichting, die natuurlijk mooier en beter moet zijn. Maar vooral alles dat je vervolgens moet regelen. Het overzetten van de vaste aansluitingen is nog het eenvoudigst. Maar dan komt de rest, wie moeten er allemaal een verhuisbericht? Welke instanties heb ik ooit m'n gegevens gegeven?  Gelukkig kun je nu bijna overal online dat soort informatie wijzigen, maar dan moet je vaak wel eerst een account openen (u kent dat wel: gebruikersnaam, wachtwoord, verificatievraag...). Wil ik dat eigenlijk wel? Maar ja, 't is wel handig. Dat het je zo een hele dag kost is tussen alle poets- en sleepperikelen door wel weer een fijne afleiding. M...

En dan was er ook nog iets met werk. Met scholen en bibliotheken, met bibliotheken in scholen. Met kinderen en boeken, met lezende kinderen. Het was iets dat echt ergens goed voor was. En dat we dit seizoen met elkaar en met elkaars gedeelde passie echt vorm en inhoud gaan geven. Als het aan mij ligt tenminste. En weet je wat? Dat doet het! Een beetje tenminste... Op de toekomst, Om Shanti