Doorgaan naar hoofdcontent

De Wereldvredesvlam door de ogen van stadsdichter Moes



Wereldvredesvlam Twente

Ik had er zoveel over gehoord
dat ik de proef op de som nam
en zelf ging kijken.

Na tien seconden was er een
zacht ruisen. Na een minuutje
moest ik huilen (hoe stom is dat?

ik herkende in het vlammetje
de rust, het liefhebben
dat ergens in mij zat).

Na tien minuten dacht ik: tja,
ik heb dus ook zoiets dat mensen
terugbrengt tot zichzelf en tot elkaar.

Na een half uurtje kon ik gaan:
de ogen droog, de vlam
gewoon weer vlam en ik mijzelf

nog meer dan toen ik kwam.


Moes Wagenaar


Geschreven ter gelegenheid van de inauguratie van de Wereldvredesvlam Twente
in De Wonne in Enschede op 21 maart 2012.

Met dank aan Enschedeaanzee.nl
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Buitengesloten

Ik heb een paar liefhebberijen. Puzzelen vind ik bij tijd en wijlen best ontspannend. Het houdt me offline. Schilderijen kunnen me fascineren. Vooral die van Edward Hopper. Een puzzel van Hopper was dus leuk te doen, maar zeker de moeilijkste tot nu toe. En ik kijk graag naar documentaires. Dus toen een vriend me wees op een al wat oudere docu over Hoppers werk en leven , ben ik er eens goed voor gaan zitten. Ik begrijp nu in ieder geval veel beter waar die wat lege, eenzame en vaak donkere beeltenissen vandaan komen. Hopper was zeker geen vrolijke man. Ik durf ook wel te zeggen dat hij eenzaam was in zijn huwelijk. En als introvert zocht hij liever de leegte dan de mensen op. Gelukkig heeft zijn lange, ietwat sombere leven, heel veel hele mooie kunstwerken opgeleverd. In de docu komt het schilderij Nighthawks, waar ik weken op heb zitten puzzelen, meerdere keren voorbij. Iemand gebruikt het ook als voorbeeld voor het feit dat al zijn schilderijen iets bevreemdends hebben. Op het eerst...
Een reactie posten
Verder lezen »