Doorgaan naar hoofdcontent

Portretgedichten

Enschede heeft sinds 2 februari 2013 een nieuwe stadsdichter: Regine Hilhorst. Dat is misschien goed nieuws voor Regine en vast ook wel voor Enschede, maar om eerlijk te zijn, ik ga die Moes wel missen.

Ik leerde Moes kennen in de tijd dat ik voor Bibliotheek Hengelo het taalbevorderingsproject Toon je Taal! uitzette op de basisscholen. Ze verzorgde toen workshops poëzie. We kwamen aan de klets over taal, muziek en filosofie. Wat voor ons allebei heel dicht bij elkaar lag, dus die klik was snel gemaakt.

Jaren later, toen Moes inmiddels haar sporen als stadsdichter had verdiend, nam ik haar weer in de arm. Enschede kreeg een Wereldvredesvlam en ik vroeg Moes om voor de openingsceremonie een gedicht te schrijven. Dat leverde een warm, persoonlijk beeld op, dat ze even persoonlijk en warm voordroeg.

Ter ere van haar afscheid als stadsdichter zijn haar maandelijkse Portretgedichten gebundeld. Met die opvallende foto's van Miep Jukkema en Bert Vanderveen. En natuurlijk haar eigen speelse illustraties. Ik weet niet of Regine die traditie van poëtische portretten in combinatie met een actualiteit voortzet, maar ze zegt zelf een mensen-mens te zijn, dus ik heb goede hoop. Enschede kent nog genoeg bijzondere inwoners waar wel een verhaal in zit.

Ik dank Moes voor haar observaties en interpretaties, voor de zachte filmpjes bij elk portret en voor de envelop vol fleurige postzegels, die haar bundel op Valentijnsdag bij mij thuis bracht. Mijn favoriet blijft het gedicht dat ik al eerder onder de aandacht bracht. Waarschijnlijk omdat daarin die klik rond taal, muziek en filosofie zo treffend in naar voren komt.

Bedankt Moes, en veel succes verder!


Liszt Festival Enschede
en over Nippy Noya, percussionist

Liszt vertelt verhalen met muziek:
zo klinkt de onderwereld, zo de goden
en zo klinkt een ontsnapping aan ellende.

Nippy reist van hot naar her
hij heeft wat dingen achter zich gelaten
richt zich nu alleen nog op muziek.

We kijken naar zijn Harley Davidson
één brok muziek, zegt hij, de lijnen vloeiend
en de roosters ritmisch, kom we spelen wat.

Achteraf vraag ik: wat speelden we?
Een reis, zegt hij, richting de horizon.


Wilt u ook bij iemand (of uzelf) zo'n vrolijke enveloppe met een gesigneerde bundel laten bezorgen? Maak dan 12 euro over op 60.61.83.213 (M. Wagenaar) en mail het bezorgadres en overige opmerkingen door naar: m[at]hofmuze .nl

Reacties

Populairste scribble

Uit het veld geslagen

Deze tweede lesdag van ons nieuwe schooljaar zit ik voor het eerst thuis in zoom. De zomergriep heeft me te pakken. Inmiddels koortsvrij, maar zowel m'n kriebelhoest als m'n lichaam houd ik liever uit trein en klaslokaal. Gelukkig is er een online verbinding en dat werkt prima.  Mystagogie. Dat is zowel het mooiste als het meest ongrijpbare vak tot nu toe. De docent definieert dit als 'het verdiepen van het vertrouwen op een begeleiding vanuit en in het mysterie'. Waarbij 'een mystagoog, in het luisteren naar het levensverhaal, beluistert hoe het mysterie zich wil ontsluiten in de ander diens identiteit en zelfbewustzijn'. Snap je? Nee, ik ook nog niet. Maar tijdens deze les worden weer twee prachtige mystieke teksten besproken, veel vragen gesteld en vallen er mooie stiltes na de antwoorden die ieder hier voor zichzelf op geeft. Ik leer dat mystagogie vooral gaat over en begint met luisteren. Dat kan vanuit bijvoorbeeld stilte, liefde, intuïtie of niet-weten. N