Doorgaan naar hoofdcontent

Tegenlicht


Aan het eind van de dag rijden we richting heuvelachtig Geuldal voor een weekendje offline. Ons reisgezelschap bestaat uit een kleine koffer, twee paar wandelschoenen en een grote ondergaande zon. Eerst vol in de snoet, later rustig van opzij. Ik heb me gestort op een interessante tekst. Hij rijdt, ik lees, soms hardop, en we reflecteren samen wat op de inhoud.

Ik merk dat ik steeds meer moeite krijg met dat lezen. De zon gaat ons nu echt verlaten, de avond valt. Ik zoek met het papier - steeds dichter bij m'n ogen - naar de laatste lichtstrepen van onze grote vriend. "Snel nog even verder lezen, voordat ik echt niks meer zie", onderbreek ik zijn laatste woordenstroom.

"Of je zet je zonnebril af", klinkt het uitermate droog en praktisch.

Reacties

Populaire scribble

Kleur bekennen

De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd . Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus.  Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een staart, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verha