Doorgaan naar hoofdcontent

02.02.2020



het vuurvliegje

Het vuurvliegje wou dat hij groot en ontzagwekkend was.
Hij zat thuis voor zijn raam en keek naar de zon,
die tussen het struikgewas door zijn kamer in scheen.
Nooit meer dat verschrikkelijke je achter mijn naam,
dacht hij. Dag vuurvliegje...
Ik zeg toch ook niet dag miertje, dag neushoorntje?
Hij wou dat hij onstuimig was, onrustbarend, overdonderend,
tomeloos en nog veel meer.

Als ik eens het vuurmonster was... dacht hij.
Het verzengende vuurmonster.
Ik zou uit zijn, onopvallend mijn eigen leven leiden, misschien zelfs medelijden wekken, en dan, op een dag, op een verjaardag, als iedereen taart had gegeten, achteroverleunde, zijn ogen dichtdeed en niet aan mij dacht, dan ging ik opeens aan.

En niet met een klein vlammetje, maar met een vuurzee!
Ze zouden verbijsterd zijn! En daarna zou nooit meer iemand mij het vuurvliegje noemen. Nooit. De vuurzeevlieg, zo zou ik heten!
Dat klonk nog beter dan het vuurzeemonster, meende hij.
Hij probeerde zijn ogen te laten vlammen, maar hij wist
dat ze maar een flauwe gloed verspreidden. Nog wel, dacht hij.
Hij ging aan zijn tafel zitten en schreef een brief:


Geachte dieren,

Ik heet voortaan anders.
Ik bén voortaan anders.
U zult vreemd opkijken als u mij tegenkomt.
Terugdeinzen is wel het minste wat u zult doen.
En ook zult moeten doen!
Als u jarig bent kan ik geheel vrijblijvend
voor een vrolijke vuurzee zorgen.
En ik bedoel een vuurzee, niet een vuurzeetje!
Ik hoor van u.
En u van mij.

De vuurzeevlieg
(voorheen het vuurvliegje)

De wind greep de brief en stuurde hem naar alle dieren.
Die avond zat hij voor het raam. Dat was weer eens onberaden van mij, die brief, dacht hij. Waarom ben ik ook altijd zo verongelijkt? Ik geef toch licht en wie geeft er nog meer licht?
Ja, de zon. Maar die telt niet. En de gloeiworm. Maar die gloeit, dat noem ik geen licht geven. Verder niemand, helemaal niemand! Ze mochten het willen. De olifant, de walvis...
Hij schudde zijn hoofd, zodat zijn hele vensterbank verlicht werd. Antwoord van de dieren kreeg hij niet, want zij hadden al eerder gelijksoortige brieven van hem gekregen.


Uit: De vuurzeevlieg / Toon Tellegen, Carll Cneut (ill.) - Querido (2019)

Reacties

Populaire scribble

De realisatie van een nieuw project

Was de ontwerpfase van m'n project al spannend, nu de voorbereiding van de realisatiefase is begonnen, is er echt geen weg meer terug. Vorige week heb ik het nieuwe serviceconcept, zoals de bibliotheken dat voor zich zien, aan de pilotscholen gepresenteerd. En die waren blij. Dit was eigenlijk precies waarvan ze zelf hadden gezegd dat ze dat nodig hebben. Dus we gaan verder: ik bezoek de komende weken samen met de lokale onderwijsspecialist de zeven pilotscholen om alle leerkrachten bij te praten over wat we aan het doen zijn en ter plekke passende vervolgafspraken maken. Wie, wat en wanneer... Maatwerk dus. Nieuwsgierig naar de inhoud van ons serviceconcept? Klik dan maar even door deze slideshare. Biebsearch Junior View more presentations from astrids scribbles . Ondertussen in de polder... Daar zijn de eerste drie geïnteresseerde schooldirecteuren bijgepraat. En we zitten nog steeds met elkaar om tafel. Andere situatie, zelfde gezamenlijke belang, andere vervolgafsprake...