Doorgaan naar hoofdcontent

Warme William Luistert


Zeg Astrid, gebeurt hier nog iets?
Nou, eerlijk is eerlijk, niet zoveel hè. Weinig (priori)tijd. Weinig inspiratie. Weinig behoefte m'n ins & outs de online wereld in te slingeren. Er is al zoveel ruis... zoveel afleiding... zoveel meningen...

Maar gebeurt er elders dan niks?
Nou, om eerlijk te zijn, best wel veel hoor. En sinds corona, sinds de Grote Stilstand, kwam die beweging pas echt op gang. Hoe heerlijk was het dus om weer even in te dalen in die oorverdovende retraite-stilte. Zonder ruis... zonder afleiding... zonder meningen...

En dan blijkt dat - in het vertrouwde klooster Rosario - de puzzelstukjes, die de laatste jaren flink door elkaar waren geschut, niet alleen langzaam in elkaar vallen, maar dat er ook een nieuwe beweging in gang gezet mag worden. Hoezo, waarom, waarheen, hoe dan? Dat weet ik ook nog niet precies, maar wie weet deel ik er hier wel graag wat over.

En die gezellige blauwe dikkerd?
Dat is Warme William, aangenaam. Hij zat op me te wachten, midden op het piepkleine marktplein van Bever; de thuisplaats van Rosario. William biedt een luisterend oor. Voor wie ergens mee zit. En er even over wil praten. Maar dat ook nog wel een beetje spannend vindt. 

Bever is echt een onzichtbaar en onooglijk plaatsje. Hoe William daar dus terecht is gekomen, weet ik nog niet. Maar dat we nu al dikke vrienden zijn, is zeker. Hij doet namelijk wat ik ook ga leren: écht naar je luisteren als het even niet zo goed met je gaat. In de opleiding waar ik mee start heet dat Geestelijk Begeleider, maar eigenlijk klinkt Warme William veel uitnodigender. 

Dus dat ik rond m'n vertrouwde stilteplek al een leuke collega heb ontmoet, geeft een interessante richting aan m'n nieuwe beweging. Ik zeg daarom hoopvol: wordt vervolgd...

Reacties

Populaire scribble

Een kwart eeuw

En dan is het nu officieel: m'n grote jubileum. Vandaag precies 25 jaar geleden begon mijn eerste werkdag bij Bibliotheek Hengelo. Waarmee ik definitief de droom van een leven in de muziek achter me liet. Toch handig, twee diploma's. Ik begon in een bibliotheek met één pc en telefoon per kantoor en communiceren ging vooral via post en fax. Op de studieafdeling stond nog een kaartenbak, als back-up voor de digitale catalogus. Als inlichtingenmedewerker heb ik flink wat microfiches van oude kranten opgeruimd in het juiste hoesje, want die kon de klant echt niet zelf op volgorde zetten. Afijn, het waren andere tijden. De eeuwige constante was mijn inzet voor leesplezier en leesbevordering op basisscholen. Het ontwikkelen en aan de man brengen van een programma voor alle groepen en in een structurele samenwerking deed ik eerst lokaal, toen provinciaal en uiteindelijk landelijk. Dit jaar viert Nederland het 10-jarig bestaan van de Bibliotheek op school .  Vorige maand hoorden we dat