Nieuwe ronde, nieuwe vakken, nieuwe docenten. Maar gelukkig met dezelfde klas en dat is fijn om te voelen. We houden elkaar bij deze nieuwe indrukken al goed vast. Alsof we onbewust uitzenden: dit is óns domein, vergis je niet!
In de aanloop naar deze opleiding is het woord verwondering vaak gevallen. Dat zou als een soort rode draad door alle modules lopen. Want is dat niet waar het om gaat in het leven. Zeker als je praat over spiritualiteit en zingeving. Een ander woord dat elke lesdag meermaals voorbij komt is verbondenheid. En ook in deze nieuwe module is dat niet anders. Vooral onze socioloog valt met de deur in huis: alles en iedereen is altijd met alles en iedereen verbonden. Het leven is één grote uitwisseling van fotonen.
En om het menszijn even in perspectief te plaatsen wijst hij ons op de verhoudingen binnen het kosmische plan. Daarin zijn wij mensen in feite enorme reuzen, die in het middengebied leven van het spectrum van het kosmische bestaan. Denken dat we klein zijn is echt een verkeerde waarneming. Zoals we - terecht - versteld staan van de onmetelijkheid van het universum, zo zouden we ook verwonderd moeten zijn over het feit dat er meer kleinheid in ons is dan grootheid buiten ons.
Ja, daar heb ik ooit een mooi filmpje over gezien. Het grote uitzoomen en inzoomen. Me niet realiserend dat de mens dus letterlijk 'in het midden' staat. Wat mij betreft de ultieme les over verwondering en verbondenheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten