Doorgaan naar hoofdcontent

Kleur bekennen


De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd. Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus. 

Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een staart, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verhaal. Geen agenda, geen doel, geen analyse, geen oplossing. In die lege ruimte wordt me duidelijk wat er zo is geraakt. Kan ik die onvoorwaardelijke aandacht echt ontvangen. En kan ik me ook echt geven, aan de ander, en daarmee aan mezelf.

Ik weet, geven kan ik als een malle. Tijd, aandacht, hulp, knuffels... geen probleem. Ontvangen wordt al wat spannender. Andermans tijd is kostbaarder dan de mijne en ik heb een sterkte zelf-doen impuls. Ik voel het pas echt knagen als ik stilsta bij of en wat ik van mezelf laat zien. Taal is daarbij m'n belangrijkste middel. Praten en schrijven gaat me prima af hoor. Maar ik voel ook hoe ik daarbij meer bezig ben met de juiste vorm, de mooiste woorden en een dansend ritme, dan met de pure, naakte inhoud. En als het echt te spannend wordt, is er altijd nog de humor als veilige haven.

Misschien wordt het tijd om niet alleen te leren geestelijke begeleiding te geven aan een ander. Stel dat ik ook leer om een lege ruimte te creëren voor het geven van en aan mezelf. Kleur bekennen. Zonder agenda, zonder analyse, zonder oplossing, misschien zelfs zonder woorden.

Kunnen we daarna altijd nog zien of er nood is aan een grap.



Reacties

Populaire scribble

Berlijn - Stadsbeer Schnute

Berlijn dankt haar naam en stadswapen aan de beer. Er doen veel verhalen de ronde over de relatie tussen beer en Berlijn. De meest overtuigende is de hypothese van onderzoeker Theodor Zell. Volgens Zell is de stad Berlijn gesticht in de buurt van een plaats waar zich veel beren ophielden, ter hoogte van de huidige Nederlandse ambassade . Dit was aan het eind van de twaalfde eeuw een ondiepe, vlakke plaats in de Spree. Ook beweert hij dat het woord Berlin vroeger 'bereplaats' beteken-de. En dat maakt z'n theorie geloofwaardig genoeg! Waar of niet, je komt de beer overal tegen. Niet alleen in alle soorten en maten op straat en in de souvenierswinkels, maar ook in het echt. Knuffelijsbeer Knut kennen we nu wel, dus die slaan we even over. In het hartje van de stad resideert in de berenkuil Am Köllnischen Park sinds augustus 1939 de enige echte Berlijnse stadsbeer. De vreugde na de feestelijke opening was van korte duur. De beren hadden zwaar te lijden tijdens de oorlog. All