Doorgaan naar hoofdcontent

Kleur bekennen


De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd. Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus. 

Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een staart, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verhaal. Geen agenda, geen doel, geen analyse, geen oplossing. In die lege ruimte wordt me duidelijk wat er zo is geraakt. Kan ik die onvoorwaardelijke aandacht echt ontvangen. En kan ik me ook echt geven, aan de ander, en daarmee aan mezelf.

Ik weet, geven kan ik als een malle. Tijd, aandacht, hulp, knuffels... geen probleem. Ontvangen wordt al wat spannender. Andermans tijd is kostbaarder dan de mijne en ik heb een sterkte zelf-doen impuls. Ik voel het pas echt knagen als ik stilsta bij of en wat ik van mezelf laat zien. Taal is daarbij m'n belangrijkste middel. Praten en schrijven gaat me prima af hoor. Maar ik voel ook hoe ik daarbij meer bezig ben met de juiste vorm, de mooiste woorden en een dansend ritme, dan met de pure, naakte inhoud. En als het echt te spannend wordt, is er altijd nog de humor als veilige haven.

Misschien wordt het tijd om niet alleen te leren geestelijke begeleiding te geven aan een ander. Stel dat ik ook leer om een lege ruimte te creëren voor het geven van en aan mezelf. Kleur bekennen. Zonder agenda, zonder analyse, zonder oplossing, misschien zelfs zonder woorden.

Kunnen we daarna altijd nog zien of er nood is aan een grap.



Reacties

Populaire scribble

Muzikale rituelen

We zitten midden in de module over het vormgeven van rituelen. Als geestelijk begeleider word je wel eens gevraagd om mensen met een ritueel te ondersteunen bij een afscheid van een persoon, het afsluiten van een periode of juist bij het transformeren naar een nieuwe fase. We leren over de vaste onderdelen van een goed ritueel, zoals een symbool, de symbooltaal en een symbolische handeling. Het is vooral leuk en herkenbaar om te horen dat een goed ritueel valt of staat bij een goede verhaallijn. Het is dus gewoon een spirituele manier van storytelling. Met een personage, een plaats en tijd en een duidelijk thema. Heerlijk. Ons tentamen bestaat uit het bedenken én uitvoeren van een ritueel waar alle elementen logisch en zinvol in vertegenwoordigd zijn. Er komen al een paar mooie suggesties voorbij. Het afscheid nemen van oude energie of een oud patroon. Het eren van je moeder(schap) en vrouwenlijn in de familie. Het verwelkomen van een nieuwe bewoner in een verpleeghuis... Heel mooi hoe...