Ik ben voor de derde keer op bezoek bij een cliënt, die in korte tijd veel dierbaren verloor. Inmiddels zelf bijna 80 jaar levensverhalen rijker, dus er zijn in onze gesprekken al een paar grote momenten voorbij gekomen. Terwijl hij me bijpraat over hoe het sinds de vorige keer met hem gaat, opent zich bij mij ineens een luikje. Deze meneer woont aan de rand van het vuurwerkrampgebied. Hoe lang ook alweer? Hij moet daar toch iets van hebben meegemaakt. Dus ik vraag er maar eens naar, woonde u hier al op die bewuste dag? "Nee, nee, ik woon hier bijna 24 jaar. Tijdens de ramp woonde ik daar, midden in Roombeek." En dan vertelt hij hoe hij eerst naar het vuurwerk had staan kijken, net weer naar binnen was gegaan toen de grote klap kwam, om vervolgens met een buurvrouw uit de puinhopen van hun huizen de wijk te ontvluchten. Hij had alles achter gelaten, met het idee later wel weer terug te komen. Maar daar dacht het vuur anders over. "Dus u bent alles kwijtgeraakt?" ...
beschrijf jezelf en herlees een ander