Doorgaan naar hoofdcontent

Luisteren


Ik weet niet hoor, maar eerlijk gezegd vind ik het niet normaal. Binnen vier maanden een luchtwegeninfectie, keelontsteking en voorhoofdsholteontsteking en dan twee antibioticakuren. Dat vindt geen enkel lijf prettig.

En ik maar denken dat ik m'n leven redelijk op orde heb en dat ik goed voor mezelf zorg. Daar denken die bacilletjes kennelijk anders over. Ik moet maar eens gaan geloven in toeval en domme pech. Of zouden er dan toch boodschappen zijn die ik niet wil zien of horen?
Labels:

Reacties

  1. Marina Noordegraaf ....28 mei 2013 om 19:30

    Vervelend! Tijd voor een zelfkompassie ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Astrid28 mei 2013 om 20:20

      Ja, daar lijkt het wel op... Tijd genoeg om de juiste richting te bepalen ;-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Kleur bekennen

De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd . Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus.  Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een staart, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verha
Een reactie posten
Verder lezen »