Doorgaan naar hoofdcontent

Gouden Hemel


Ter afsluiting van een vermoeiende week lopen we de Grote Kerk in voor een bijzondere voorstelling van m'n Grote Held. Het is mooi om te voelen dat de avond al gelijk een andere kleur krijgt als ik door die Grote Deur de andere omgeving in loop. De voorstelling is eigenlijk al gelijk begonnen.

Hoe groot is het contrast met de twee platte dames die op hoge poten de kerk juist verlaten. In onvervalst Twents brengen ze elkaar en wie het horen wil op de hoogte van hun verontwaardiging.

"Wát? Zóo duur? Nou, dat mot dan zeker wel gòld wezen wat daor spölt!"

Goud?
Ja, Bart Moeyaert.
Met het Nederlands Blazers Ensemble.
En dat speelde Hemels.

Reacties

  1. Ik had er ook al een kaartje voor gekocht... Maar ja, toen kwam daar het concert van Radujsja met het Eibergs Mannenkoor op diezelfde datum en als je in een koor zingt, dan moet je er ook zijn als er een concert wordt gegeven. Ook wij hebben "hemels" gezongen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je zingt? In een Mannenkoor? Interessant... ;-) Maar fijn dat je ook een hemelse avond had. Je hebt wel wat gemist hoor, hopelijk kun je deze hemelreis nog ergens inhalen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g