Doorgaan naar hoofdcontent

De moeite van het kunnen waard


Veel te laat ontdekte ik de Hokjesman. Prachtige portretten van bevolkingsgroepen in onze samenleving, waar programmamakers Michael Schaap en Jurjen Blick dit jaar helaas net niet de Nipkowschijf mee wonnen. Met terugwerkende kracht bekijk ik alle drie de seizoenen, en daarna in de herhaling want ze blijven leuk. Zeker die over de professoren. Een kijkje in het Leidse universiteitsleven, van zowel studenten als wetenschappers. Of 'geleerden', zoals sommigen liever zeggen. Ik smul als ik een typische kluizenaarsprofessor hoor praten over de wetenschap als 'een oneindige ruimte van schoonheid en waarheid' en 'een keten van ervaring die doorwrocht is door reflectie'. Kom daar maar eens op!

Maar ik ben in shock na een interview met  de emeritus professor Hendrik Lenstra. Die zich het liefst 'wiskundige' noemt, wat immers het beste zegt wat hij bezit: de kennis van wat wis is. Kennelijk voelt Michael Schaap ook aan dat hij een spannend gebied betreedt met deze meneer, die hij vervolgens een even spannende vraag voorlegt:

"Bestaat er ergens bij jullie als bèta's het idee wij zijn knapper dan de rest, knapper dan de gamma's in ieder geval".
"Nou", begint emeritus professor Hendrik voorzichtig, die er beleefdheidshalve natuurlijk liever niet teveel over praat, "gamma's tellen eigenlijk niet mee, neenee".
"Die tellen niet eens mee!", probeert Michael nog. "Dan hebben we het over sociologie, politicologie, antropologie..."
Waarop meneer Hendrik afsluit met de legendarische woorden: "Ik heb altijd het gevoel dat het respect voor een collega geleerde bij mij voor een groot deel bepaald wordt door het gevoel 'kan hij iets wat ik de moeite van het kunnen waard vind'. Dat heb ik met een heleboel alpha's, maar dat heb ik met gamma's zelden."

M'n onderkaak blijft de tweede helft van het programma als verlamd op m'n knieën liggen. De emeritus flapdrol.

Reacties

Populaire scribble

Buitengesloten

Ik heb een paar liefhebberijen. Puzzelen vind ik bij tijd en wijlen best ontspannend. Het houdt me offline. Schilderijen kunnen me fascineren. Vooral die van Edward Hopper. Een puzzel van Hopper was dus leuk te doen, maar zeker de moeilijkste tot nu toe. En ik kijk graag naar documentaires. Dus toen een vriend me wees op een al wat oudere docu over Hoppers werk en leven , ben ik er eens goed voor gaan zitten. Ik begrijp nu in ieder geval veel beter waar die wat lege, eenzame en vaak donkere beeltenissen vandaan komen. Hopper was zeker geen vrolijke man. Ik durf ook wel te zeggen dat hij eenzaam was in zijn huwelijk. En als introvert zocht hij liever de leegte dan de mensen op. Gelukkig heeft zijn lange, ietwat sombere leven, heel veel hele mooie kunstwerken opgeleverd. In de docu komt het schilderij Nighthawks, waar ik weken op heb zitten puzzelen, meerdere keren voorbij. Iemand gebruikt het ook als voorbeeld voor het feit dat al zijn schilderijen iets bevreemdends hebben. Op het eerst...