Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe overleef ik...



Tijdens de Week van de Mediawijsheid - met als thema Feit, fake of filter? - schrijft Rob Wijnberg een column op de Correspondent over de nepnieuws-discussie. Dat zou er immers toe hebben geleid dat een verkeerd geïnformeerd electoraat op Donald Trump heeft gestemd. Waarop hij stelt dat 'echt nieuws' minstens zo misleidend is en dat nieuws zelfs de meest ongezonde, ziekmakende en verslavende drug van de moderne tijd is. Hij doet ook een mooie suggestie:

Stel je eens voor: vanaf 1 januari 2017 tot aan de verkiezingen doen we onze tv uit, onze radio op zacht, de krant in de kattenbak en nu.nl op mute. Drie maanden lang volgt heel Nederland geen nieuws: laten we het een detox noemen. Geen non-debatten over non-issues, geen non-beloftes over non-breekpunten, geen non-verschillen in non-peilingen. Niks.

In het volle uur per dag dat we daarmee besparen, acht volle werkdagen in drie maanden, lezen we vijf goede boeken, bladeren we de verschillende partijprogramma’s door en knopen we tien gesprekken aan met willekeurige onbekenden. Dan, op 15 maart, brengen we met het hoofd en uit het hart onze stem uit. Zonder enig idee wie er voor- of achterstaat, zonder enig idee wie met wie ruzie heeft, zonder enig idee wie wie uitsluit.

Díe verkiezingsuitslag: die zou pas nieuws zijn.

Ik vind zo'n 'nieuwsdetox' echt een heel inspirerend en ontspannend idee. Ook dáár blijkt trouwens al een website voor te zijn! Wilde er dus ook per direct mee beginnen, maar op dag 1 heb ik al meermalen gezondigd. Heel confronterend hoe verslaafd ik inderdaad bent aan die malle gewoonte om informatie op te willen zuigen, alsof ik inplug op een infuus.

Maar hoe overleven we dan wél deze mediamanie en pestpolitiek?

Reacties

Populaire scribble

Kijk om je heen

  Na de schokkende uitslag van deze verkiezing merk ik dat ik vooral heel stil word. Hoe graag ik ook mijn wijze steentje wil bijdragen aan een 'hoe komt dit toch' of 'hoe nu verder', ik geloof niet dat ik daar de stem of de pen voor heb. Ik ben meer van het fluisteren en het potlood. En van het branden van een vredesvlammetje in m'n hart en woonkamer. Gelukkig buitelen columnisten al over elkaar heen met scherpe analyses. Mijn favoriete Correspondent heeft zelfs  een heel dossier  over wat er gaande is. En natuurlijk weten onze cabaretiers hier de komende tijd ook wel raad mee.  Ik laat alle duiding en lawaai maken dan ook graag aan hen over. Wat me wel raakt en inspireert zijn de slotwoorden van Dolf Jansen op Radio1 . Laat ik mijn bescheiden podium dan maar openstellen voor zijn hoop en medemenselijkheid. Want mijn hemel wat gaan we dat nog nodig hebben... "In het volle licht stappen lijkt me nu wel een goed idee. Zie wat er gaande is. Kijk om je heen wie je