Doorgaan naar hoofdcontent

De kleine wereld

De meneer die namens het NIPO langskomt voor een Europese enquête over de EU komt voorzichtig m'n huis binnen. Hij stelt zich voor als 'naamgenoot' Hans van Dam, waar hij eerder aan de telefoon ook al grapjes over had gemaakt. Het lot selecteerde mij voor zijn lijst van 'te bevragen Europeanen'. Zo'n toeval is wel een grapje waard.

"Sterker nog", zeg ik, "mijn oom heet ook Hans van Dam."
"Oh..." en hij denkt even na. "Is die toevallig getrouwd met mevrouw Balk?"
"Eh... nee, dat is Ruud van Dam en dat is m'n vader."

Nou moe.

Reacties

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...