Doorgaan naar hoofdcontent

Een tas vol liefde


Deze reis van de Beste Bibliothecaris van Nederland 2016 begon met een telefoontje aan het begin van de zomer. Gevolgd door een interview, waarbij we ontdekten dat er dit jaar drie heel verschillende maar ook heel mooi bij elkaar passende kandidaten waren genomineerd. Na een oktober van enthousiast campagne voeren, volgde een stil november waarin vooral de jury druk aan het stemmentellen en beraadslagen was.

Voor ons kwam de feestelijke ontknoping op 30 november in de (nog) Beste Bibliotheek van Nederland; de Chocoladefabriek in Gouda. Een intiem en heerlijk diner, waarbij de (nog) Beste Bibliothecaris Erik Boekesteijn tussen elke gang met mooie woorden de spanning een beetje opvoerde. Dat Juan Khalaf uiteindelijk werd bekroond tot de nieuwe Beste Bibliothecaris was een ontroerend hoogtepunt van een prachtige reis met elkaar. Hij gaat deze titel zeker eer aan doen. Gefeliciteerd!

En ik? Ik ging naar huis met een blij gevoel en vooral heel veel dankbaarheid. In m’n tas zaten vier pagina’s vol met reacties die ‘mijn’ stemmers over mij hebben opgeschreven. Trotse collega’s, die het fijn vinden met me te werken. Leerkrachten, directeuren en zelfs ouders die me bedanken voor m’n inzet en voor wat ik doe voor hun kinderen. Vier pagina's liefde.

Kortom; ik voel me hoe dan ook een winnaar. De stralende tweede! Ik ben er trots op dat ik me voor alle scholen, de kinderen én de jeugdliteratuur mag blijven inzetten.

Reacties

  1. zoals je schrijft zie je er ook uit op de foto, doet me goed dit te zien.
    Prachtige jurk. gr. Fransje

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g