Doorgaan naar hoofdcontent

Over voetbal en een spoedcursus duiken


Ken je die film? Over dat jeugdelftal dat - met uitzondering van hun 13e man - na de wedstrijd nog even een grot in duikt en ineens ingesloten wordt door regenwater. Hoe de jongens pas na tien donkere dagen worden gevonden en misschien wel maanden moeten wachten op daglicht. Hoe er een internationale reddingsoperatie op touw wordt gezet, met meer dan twintig duikers, waarvan er zelfs één noodlottig om het leven komt. Hoe ze uiteindelijk - in een race tegen de weergoden - één voor één naar buiten worden gebracht. Begeleid door twee duikers, meerdere zuurstoftanks en kalmerende middelen om niet te paniekeren in de beklemmende mix van water, rots en duisternis.

Met als slotscène natuurlijk het beeld van die laatste man die, verzwakt maar dankbaar, de grot verlaat: de coach van het elftal. Een voormalige monnik, die de jongens leerde mediteren om rustig te blijven tijdens het hoopvolle wachten. Die het schaarse eten onder de jongens verdeelde, niet wetend hoe lang ze moesten overleven, maar zeker wetend dat hij z'n leven zou geven voor elk van hen. Die film over vriendschap, hoop, angst, moed, levenslessen en heldendaden.

Oh ja, met in de aftiteling natuurlijk een vooruitblik naar hoe het de jongens zes maanden later vergaat. Nadat alle reddingswerkers zijn geëerd en de coach is onderscheiden. Wanneer ze weer hun eerste wedstrijd samen spelen. Sterker en meer verbonden dan ooit.

Die film waarvan de synopsis gewoon op straat ligt. We zoeken alleen nog een schrijver, een regisseur en een cast zonder claustrofobie.


Afbeeldingen NRC

Reacties

Populaire scribble

Het gouden boek

Voor mijn stage bij Willem. Hart voor levensvragen bezoek ik nu ook zelfstandig cliënten thuis. Deze ochtend zit ik voor het eerst bij een jonge vrouw met grote vragen. Het is op vele lagen een bijzondere ervaring. De herkenning van de eenzaamheid in een bijna overweldigende wereld die niet past. Mijn gevoel van willen geruststellen met dat het echt allemaal wel goed komt 'als je later groot bent'. En een dankbaarheid dat ik er deze dag op deze plek voor haar mag zijn en waarschijnlijk echt iets kan bijdragen in het verlichten van haar last. De vraag is alleen nog even hoe, want ik heb geen toverdoos met het antwoord op de vraag naar de zin van dit alles. Maar ik kan haar wel bijschijnen in haar zoektocht. Dus ik stel vragen en laat haar vertellen. Dat kan ze goed, het is een slimme meid, met al heel veel zijwegen in haar levensverhaal die we zouden kunnen bewandelen de komende tijd. Aan het eind weet ik alleen niet zo goed hoe ik deze kennismaking zo afrond dat er iets van ee...