een slinger als een rozenkrans.
Ik zal bidden, licht voor lichtje,
om genade en weer glans.
Oma, zend mij van daarboven
liefdesfluister als weleer.
Opa, geef me kracht en bodem,
soms doet leven even zeer.
Grote oorsprong, help me voelen
wat er nu beweegt in mij.
Terug naar binnen, flarden, zinnen,
bevrijd mijn tranen, schud me vrij.
Mag ik voelen en verdrieten,
ook wat bozen als het kan.
En het even écht niet weten,
behalve, toch, dit bidden dan.
Nog een lichtje: mag het waar zijn
dat de liefde overwint,
dat in winterdonker landschap
men juist daar zichzelf hervindt.
Terug bij bidden, oud gebaar,
maar wat ook fris en eigen mag.
Nu een slinger in een etmaal,
komend jaar, wens ik mij, elke dag.
Om te danken, om te vieren,
om te vragen en te zijn.
Me verbinden met mysterie,
het grote toont zich in het klein.
Vandaag heb ik de lichtjes nodig
wijzend naar dat grote licht
in en om mij, kind van leven,
lijf en hartslag, dit gedicht.
Sylvia Monten - 29 dec 2020
Opa, geef me kracht en bodem,
soms doet leven even zeer.
Grote oorsprong, help me voelen
wat er nu beweegt in mij.
Terug naar binnen, flarden, zinnen,
bevrijd mijn tranen, schud me vrij.
Mag ik voelen en verdrieten,
ook wat bozen als het kan.
En het even écht niet weten,
behalve, toch, dit bidden dan.
Nog een lichtje: mag het waar zijn
dat de liefde overwint,
dat in winterdonker landschap
men juist daar zichzelf hervindt.
Terug bij bidden, oud gebaar,
maar wat ook fris en eigen mag.
Nu een slinger in een etmaal,
komend jaar, wens ik mij, elke dag.
Om te danken, om te vieren,
om te vragen en te zijn.
Me verbinden met mysterie,
het grote toont zich in het klein.
Vandaag heb ik de lichtjes nodig
wijzend naar dat grote licht
in en om mij, kind van leven,
lijf en hartslag, dit gedicht.
Sylvia Monten - 29 dec 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten