Doorgaan naar hoofdcontent

Nieuw avontuur: intervisie

De eerste module wordt na vijf lesdagen afgesloten met een dag studiebegeleiding: reflecteren op je leerproces, leren van elkaar via intervisie en toewerken naar een portfolio. Wij zijn inmiddels als klas al wel gewend aan elkaar, maar deze nieuwe studiebegeleider nog niet aan ons. En wij niet aan hem. Dat verloopt nog best wel een beetje... onwennig.

Oké, intervisie, dat doen we dus in groepjes. Je hebt de uitleg gelezen, dus maak maar groepjes. De bedoeling is om elkaar ook tussen de lessen door te ontmoeten, dus geografisch dicht bij elkaar is wel handig. Ja, het kan via zoom, maar liever fysiek. Oh, jullie weten niet waar iedereen woont? Er zijn eenlingen in het hoge noorden, verre oosten en diepe zuiden? Oké, handen voor Amsterdam? Handen voor Den Bosch? Waar woon jij? Eh... iemand anders? Toch maar via zoom?

Na een half uur onnodige chaos zitten we met z'n vijven op een rustig plekje. Zullen we een rondje doen om ieders casus te horen en er dan eentje kiezen?

    "Ik heb hier wel wat moeite mee hoor. Zo'n groepje laat ik liever organisch ontstaan, je wilt toch ook een beetje een klik hebben met elkaar. Waarom zo geforceerd op geografische ligging?"

    "En het is al best wel vroeg in het traject. Ik heb hier wat meer tijd voor nodig geloof ik, ik ben hier nog niet aan toe, het is al zoveel allemaal, ik kan dit er niet bij hebben."

    "Waarom moeten het aldoor dezelfde groepjes zijn eigenlijk. Juist op deze fysieke dagen is het een mooie gelegenheid ook andere mensen te spreken en niet alleen maar je vaste groepje."

    "Toch wel interessant dat je geraakt wordt door het misschien missen van een klik. Juist als geestelijk begeleider moeten we toch met iedereen en vrij van oordeel kunnen praten. Uiteindelijk leer je altijd wel iets van elkaar. Ik word juist geraakt, omdat ik denk dat niemand met mij in een groepje wil."

    "Oké, volgens mij hebben we een casus!"

Een dik uur later hebben we nut en noodzaak van intervisie met elkaar onderzocht. Er is ruimte gegeven voor niet meedoen. Weerstanden zijn uit de knoop gehaald. Er is stoom afgeblazen en impact gedeeld. Hier en daar is een hart onder de riem gestoken. Er is een tussentijdse zoomdatum geprikt en een appgroepje aangemaakt. De volgende dag verschijnt daar: "Ik ben weer helemaal opgeklaard. Dank voor jullie spirit!"

Intervisie geslaagd.

Reacties

Populaire scribble

Kijk om je heen

  Na de schokkende uitslag van deze verkiezing merk ik dat ik vooral heel stil word. Hoe graag ik ook mijn wijze steentje wil bijdragen aan een 'hoe komt dit toch' of 'hoe nu verder', ik geloof niet dat ik daar de stem of de pen voor heb. Ik ben meer van het fluisteren en het potlood. En van het branden van een vredesvlammetje in m'n hart en woonkamer. Gelukkig buitelen columnisten al over elkaar heen met scherpe analyses. Mijn favoriete Correspondent heeft zelfs  een heel dossier  over wat er gaande is. En natuurlijk weten onze cabaretiers hier de komende tijd ook wel raad mee.  Ik laat alle duiding en lawaai maken dan ook graag aan hen over. Wat me wel raakt en inspireert zijn de slotwoorden van Dolf Jansen op Radio1 . Laat ik mijn bescheiden podium dan maar openstellen voor zijn hoop en medemenselijkheid. Want mijn hemel wat gaan we dat nog nodig hebben... "In het volle licht stappen lijkt me nu wel een goed idee. Zie wat er gaande is. Kijk om je heen wie je