Maar goed, zover is het nog niet. Eerst weer even wennen aan elkaar en vooral veel vragen stellen over de verplichte literatuur, het huiswerk, de noodzaak van de aanbevolen literatuur... kortom; even inschatten hoe zwaar dit gaat worden!
Alles voelt nog redelijk academisch, behalve dat ene boek, wat de docent slechts heel kort noemt. Je leven in één herinnering, van Jacky van de Goor. Zij ging aan de hand van slechts één onderzoeksvraag in gesprek met honderden mensen, van alle leeftijden, beroepsgroepen en culturele en religieuze achtergronden.
Stel, er is een hiernamaals waarin al je herinneringen worden gewist, op één na.
Welke herinnering zou jij kiezen om mee te nemen?
Oef... hoe moeilijk is dat. Niet dat mijn leven een aaneenrijging is van onvergetelijke herinneringen, maar juist die vraag naar wat voor soort ervaring echt onvergetelijk is. Is dat iets groots en meeslepends? Of juist iets kleins, schoons, alledaags? Je voelt hem al aankomen, verrassend genoeg blijkt het dat laatste. Wat ook weer een ander perspectief geeft op geluk en ongeluk of welvaart en welzijn. En hoe bijzonder zijn de gesprekken nadat je deze vraag hebt gesteld.
Oh, zegt een klasgenoot, daar is ook een hele mooie Japanse film over gemaakt! Nou, dan heb je me. Als Japanners iets goed kunnen, dan is het films maken over dit soort spirituele vragen. Kijk maar...
En ik weet zeker dat jij nu ook al nadenkt over dat ene wat jij zou kiezen. Zinvol, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten